IS MRI THE GOLD STANDARD FOR DIAGNOSIS OF TEMPOROMANDIBULAR JOINT DISEASES?

Yıl 2022, Cilt: 11 Sayı: 3, 215 - 219, 19.09.2022

Cenk Durmuşlar Emine Tuna Akdoğan Elif Aslı Gülşen

https://doi.org/10.54617/adoklinikbilimler.1148463

Öz

Aim; The aim of this retrospective study is; to evaluate the relationship between clinical findings and MRI findings in patients who come to the clinic with the complaint of temporomandibular joint disorder (TMD) and who have had magnetic resonance imaging (MRI) before.
Material and method; 85 patients who presented with TMD and whose MRI findings and clinical examination findings were recorded were evaluated. Temporomandibular joint, MRI and clinical examination findings, jaw pain, limitation in mouth opening complaints, the department from which MRI was requested, of the patient were retrospectively evaluated. Data were analyzed with SPSS 19. Numerical data were presented as mean ± standard deviation. Chi-square test was used to compare categorical data. P<0.05 was considered statistically significant.
Findings; In this study, MRI results and clinical findings of 85 patients were retrospectively analyzed. Correlation was found between clinical and MRI findings in 71 of 85 patients (83.5%) and 14 patients (16.5%) were found to be incompatible.
Results; In the results of the study, it was determined that there was a significant correlation between clinical examination findings and MRI findings. It is recommended to conduct studies with a higher number of patients and longer follow-up on the subject.

Anahtar Kelimeler

temporomandibular joint, Magnetic Resonance Imaging, Temporomandibular Joint Disorder

Temporomandibuler Eklem Hastalıklarının Teşhisinde MRG Altın Standart Mıdır?

Öz

Amaç; Bu retrospektif çalışmanın amacı temporomandibular eklem bozukluğu (TMD) şikâyeti ile kliniğe gelen ve daha önceden manyetik rezonans görüntülemesi (MRG) olan hastalarda klinik bulgular ve MRG bulguları arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir.
Gereç ve yöntem; Temporomandibular eklem bozukluğu (TMD) şikayeti ile gelen ve MR bulguları ve klinik muayene bulguları kaydedilmiş 85 hasta değerlendirildi. TME, MRG ve klinik muayene bulguları, çene ağrısı, ağız açıklığında kısıtlanma şikayetleri ve MR isteminin hangi bölüm tarafından yapıldığı retrospektif olarak değerlendirildi. Veriler SPSS 19 ile analiz edildi. Sayısal veriler ortalama ± standart sapma şeklinde sunuldu. Kategorik verilerin karşılaştırılmasında ki-kare testi kullanıldı. P<0.05 istatistiksel olarak önemli kabul edildi.
Bulgular; Bu çalışmada 85 hastanın MRG sonuçları ve klinik bulguları retrospektif olarak incelendi. 85 hastanın 71’inin (%83,5) klinik ve MRG Bulguları arasında korelasyon bulundu. 14 hastanın (%16,5) bulguları uyumsuz bulundu.
Sonuç; Çalışmanın sonuçlarında klinik muayene bulguları ile MRG bulguları arasında yüksek uyumluluk olduğu saptanmıştır. Konu hakkında daha yüksek hasta sayısı ve daha uzun süreli takibi olan araştırmalar yapılması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Temporomandibular Eklem, manyetik rezonans görüntüleme, temporomandibular eklem bozuklukları

Kaynakça

• 1. Alpaslan, Cansu. Ağız, Diş Ve Çene Cerrahisi/Kanıta Dayalı Tanı ve Tedavi Yaklaşımları. 2018. s.222-254
• 2. Yıldırım, Derya; Alkış, Ümmügülsüm. Temporomandibular eklem bozukluklarının değerlendirilmesinde kullanılan görüntüleme yöntemleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 2016, 7.2: 51-57.
• 3. Yalçın, S.; Aktaş, İ. Dişhekimliğinde temporomandibular eklem hastalarına yaklaşım. Vestiyer Yayın Grubu İstanbul, 2010.
• 4. Yılmaz, Büşra; Somay, Efsun. Temporomandibular eklem bozukluğu tanısının manyetik rezonans görüntüleme ile doğrulanması. Cukurova Medical Journal, 2020, 45.3: 835-839.
• 5. Emshoff, R., Rudisch, A., Innerhofer, K., Brandlmaier, I., Moschen, I., & Bertram, S. (2002). Magnetic resonance imaging findings of internal derangement in temporomandibular joints without a clinical diagnosis of temporomandibular disorder. Journal of oral rehabilitation, 29(6), 516-522.
• 6. Manfredini D, Bucci MB, Nardini LG. The diagnostic process for temporomandibular disorders. Stomatologija. 2007; 9:35-9.
• 7. BertoliE, de Leeuw R. Prevalence of suicidalideation, depression, andanxiety in chronictemporomandibulardisorderpatients. J Oral FacialPainHeadache. 2016; 30:296-301.
• 8. Manfredini D, Guarda-Nardini L. Agreement between Research Diagnostic Criteria for Temporomandibular Disorders and magnetic resonance diagnoses of temporomandibular disc displacement in a patient population. International journal of oral and maxillofacial surgery. 2008;37(7):612-6.
• 9. Park J, Song H, Roh H, Kim Y, Lee J. Correlation between clinical diagnosis based on RDC/TMD and MRI findings of TMJ internal derangement. International journal of oral and maxillofacial surgery. 2012;41(1):103-8.
• 10. Paesani D. Westesson, PL, Hatala, MP, Tallents RH, Brooks SL. Accuracy of clinical diagnosis for TMJ internal dearengement and artrosis. Oral Surg Oral Med Oral Pathol 1992; 73: 360-363.
• 11. Maizlin ZV, Nutiu N, Dent PB, Vos PM, Fenton DM, Kirby JM, et al. Displacement of the temporomandibular joint disk: correlation between clinical findings and MRI characteristics. Journal-Canadian Dental Association. 2010;76(4):233.