IMF Stabilization Polıcıes and Stand-By Agreement Required Thus the IMF Reasons For Turkey Relatıons

Yıl 2019, Sayı: 32, 591 - 640, 30.08.2019

Mahmut İnan

https://doi.org/10.14520/adyusbd.519417

Cited By: 3

Öz

Developed countries have increased their pressure on developing countries with the globalization process. Thus, they had the opportunity to direct the economic and social policies of developing countries. Global organizations have been influential in the implementation of these policies, whose overall framework is generally determined by developed countries. Perhaps the most important of these organizations in terms of their scope and impact is the IMF shaped by an economic and financial form and content. Cooperation with the IMF is inevitable for developing. Because developing countries have a problem of trust in economic policies. Macroeconomic indicators are corrupted, structural problems are deep, debts and external balance are unsustainable. The IMF asks for the fulfillment of certain criteria while providing assistance and support to the related countries in eliminating the economic instability. These conditions are made within the framework of Stand-by agreements. In 1961, Turkey's first stand-by agreement with the IMF relations began last stand-by agreement in 2005 and ended in 2015 with the completion of debt.

Anahtar Kelimeler

International monetary fund, IMF’s policy, the ralationships between IMF and Turkey, stand-by arrangement

IMF İstikrar Politikaları ve Stand-By Anlaşmalarını Gerekli Kılan Nedenler Açısından Türkiye IMF İlişkileri

Öz

Küreselleşme süreci ile birlikte gelişmiş ülkeler gelişmekte olan
ülkeler üzerindeki baskılarını artırarak ilgili ülkelerin ekonomik ve sosyal
politikalarına doğrudan yön verebilme imkanına sahip olmuşlardır. Genel
çerçevesi genellikle gelişmiş ülkeler tarafından belirlenen söz konusu
politikaların uygulanmasında bir takım küresel kuruluşlar etkili olmaktadır. Kapsamı
ve etkileri  bakımından belki de söz
konusu kuruluşlardan en önemlisi iktisadi
ve mali bir form ve içerikle şekillenen IMF’dir. Özellikle
gelişmekte olan ülkelerin ekonomi politikalarının güven sorunu yaşaması, makro
ekonomik göstergelerdeki bozulmalar, yapısal sorunların derinleşmesi ve tüm bu
sorunların borçları ve dış dengeyi sürdürülemez hale getirmesi söz konusu
ülkeler için IMF ile bir işbirliğini kaçınılmaz hale getirmektedir. IMF ise ilgili
ülkelere ekonomik istikrarsızlıkların giderilmesinde yardım ve desteklerde
bulunurken bazı kriterlerin yerine getirilmesini şart koşmaktadır. Bu şartlar
ise Stand-by anlaşmaları çerçevesinde yapılmaktadır. Türkiye’nin 1961 yılında ilk
Stand-by anlaşması ile başlayan IMF ilişkileri 2005 yılında son Stand-by
anlaşması ve 2015 yılında borçların bitirilmesi ile sona ermiştir. 

Anahtar Kelimeler

Uluslararası Para Fonu (IMF), IMF Politikaları, IMF ve Türkiye ilişkileri, Stand-by Anlaşmaları

Kaynakça

• Açba, S. (1991). Devlet Borçlanması, Adım Yayınları, Ankara.
• Arın, T. (1997). “Türkiye’ de ve Dünya’ da Borçluluk ve Borç Krizi”, İktisat Dergisi, Sayı: 363, Ocak: 51-76.
• Ataç, B. (1997). Maliye Politikası, Anadolu Üniversitesi Yayın No: 118, 4. Baskı, Eskişehir.
• Bayraktutan, Y ve Özkaya, M. H.(2002). “IMF İstikrar Politikalarının Doğu Asya’da Ekonomik Performans Sonuçları”, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl: 3, Sayı: 2002/1: 1-18.
• Berberoğlu, İ. (1985). “IMF ve Azgelişmiş Ülkeler Arasındaki Çelişki”, Maliye Dergisi, Sayı: 74, Mart – Nisan: 24-33.
• Caprio, G., Hanson, J. ve Litan, R. (2005). Financial Crises: Lessons From the Past, Preparationfort the Future, Brookings Institution Press, USA.
• Çörtük, O. (2006). Türkiye IMF İlişkileri ve İlişkilerin Hesap Bazında İşleyişi, Uzmanlık Yeterlik Tezi, Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Muhasebe Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Dayar, H., Küçükaksoy, İ. ve Keçici, G.. (2009). “Düyun-u Umumiye İdaresi İle Uluslararası Para Fonu’nun Karşılaştırılması”, Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 21: 33-48.
• Demir, M. (2009). Türkiye’de Kamu Borçlarının Gelişimi ve Sürdürülebilirliği, Çizgi Kitabevi, Konya.
• Eğilmez, M (2018). Değişim Sürecinde Türkiye (Osmanlıdan Cumhuriyet’e Sosyo-Ekonomik Bir Değerlendirme), Remzi Kitabevi, İstanbul.
• TUİK. http://www.tuik.gov.tr
• Eğilmez, M. (2002). IMF ve Türkiye, www.mahfiegilmez.nom.tr), ( 07.01.2009).
• Eğilmez, M. ve Kumcu, E. (2011). Ekonomi Politikası, Teori ve Türkiye Uygulaması, Remzi Kitabevi, 16. Baskı, İstanbul.
• Eroğlu, N. ve Eroğlu, İ. (2009). “IMF –Türkiye İlişkileri ve 20. Stand-By Müzakereleri Üzerine Bir Değerlendirme” KMU İİBF Dergisi Yıl:11 Sayı:17, Aralık: 124-146.
• http://www.imf.org/external/country/tur/rr/2011/overview.pdf: 1-18, (14.09.2014).
• Gonzales, O. C. (2007). “Ownership and Conditionally in IMF-supported programs: Backto Per Jacobsson’s time”, The Review of International Organisation, Volume 2, Issue 4, December: 329-343.
• Goode, R. (1984). Goverment Fiance in Developing Countries, Washington: The Brookings Institution.
• Hazine Müsteşarlığı (2017). https://www.hazine.gov.tr/tr-TR/Sik-Sorular-Listesi?mid=1003&nm=1003, (25.05.2017)
• Hazine Müsteşarlığı (2018). https://www.hmb.gov.tr/, (28.11.2018).
• http://www.mahfiegilmez.com/2012/06/imf-hakkndaki-sehir-efsaneleri.html, (28.11.2018).
• https://www.hazine.gov.tr/g20-ve-imf-sikca-sorulan-sorular, (28.11.2018).
• https://www.hazine.gov.tr/tr-TR/Sik-Sorular-Listesi?mid=1003&nm=1003, (21.11.2016).
• https://www.hmb.gov.tr/kamu-finansmani-istatistikleri, (06.01.2019).
• https://www.hmb.gov.tr/kamu-finansmani-istatistikleri, (06.01.2019).
• IMF. (1990). Annual Report, www.imf.org.
• IMF. (2001). Financial Organization and Operations of the IMF, Washington: Treasurer’s Department International Monetary Fund, Sixth Edition.
• IMF. (2012). “IMF Küresel Ekonomik İstikrarı Nasıl Destekliyor ?”, http://www.imf.org/external/country/tur/rr/2012/022712b.pdf, (15.10.2014).
• Johnson, B. T. ve Schaefer, B. D. (2004). “Why the IMF Is Ineffective", http://imfsite.org/financing-programs/effectiveness/ineffective/, (02.10.2004).
• Joyce, J. P. (2003). “Follow the Money: The IMF and the Financial Crises of the 1990s,” Society, vol. 40 no. 5, July/August: 76-79.
• Kantarcı, H. B. ve Karacan, R. (2008). “Mali Disiplinin Sağlanması Açısından Türkiye IMF İlişkilerinin Değerlendirilmesi”, Maliye Dergisi, Sayı 155, Temmuz-Aralık: 144-158.
• Karluk, S.R.(2003), Uluslararası Ekonomi Teori ve Politika, Beta Basın Yayın Dağıtım A.Ş., 7.Baskı, İstanbul.
• Khan, M, S. (1990), “The Macroeconomic Effects of Fund-Supported Adjustment Programs”, Staff Papers (International Monetary Fund), Vol. 37, No. 2, Jun: 195-231.
• Khan, M. S. ve Knihgt, M. D. (1981). “Stabiliziation Programs in Developing Countries: A Formal Framework”, Staff Papers, IMF, Washington, Vol. 28, March: 1-53.
• Kızılyallı, H. (1999). “Türkiye’ de İstikrar Programları ve IMF”, İktisat Dergisi, Sayı: 395, Kasım: 76-80.
• Konya Ticaret Odası, (2018). (http://www.kto.org.tr/d/file/turkiye---imf-iliskileri.pdf: 1-9, (15.10.2018).
• Lindbaek, J. ve Rischard, J.F. (1994). “Agility in New World Economy”, Finance and Development, Vol.31, No.3: 34-35.
• Maliye ve Hazine Bakanlığı; https://www.hmb.gov.tr//
• Payer, C. (1974). The Debt Trap: IMF and The Third World, Middlesex: Penguin Books.
• Özen, A. ve Özpençe, Ö. (2006). “Osmanlı İmparatorluğu’nda ve Türkiye Cumhuriyeti’nde Borçlanma Politikaları ve Sonuçları”, Mevzuat Dergisi, Yıl: 9, Sayı: 100, Nisan, (http://www.mevzuatdergisi.com): 1-25, (15.10.2014.
• Öztürk, N. (2002). “IMF’nin Değişen Rolü ve Gelişmekte Olan Ülke Ekonomilerine Etkileri”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. Cilt: 57, Sayı: 4: 95-125.
• Parasız, İ. (2002). Enflasyon-Kriz-Ayarlamalar, Ezgi Kitabevi, 2. Baskı, Bursa.
• Presbitero, A. F. ve Amone, M. (2006). “External Debt Sustainability and Domestic Debt in HeavilyIndebted Poor Countries” Munich Personal RePEc Archive, Paper No: 1396: 1-26.
• Ricardo, D. (1997). Ekonomi Politiğin ve Vergilendirmenin İlkeleri, Türkçesi: Tayfun Ertan, Belge Yayınları, Birinci Baskı, İstanbul.
• Sakınç, S. (1988). “IMF Programlarının Ekonomik Büyüme Üzerindeki Etkileri ve Gelişmekte Olan Ülkeler Açısından Değerlendirilmesi”, Banka ve Ekonomik Yorumlar, Yıl: 25, Sayı: 4, Nisan: 51-58.
• Sayar, N. S. (1975). Kamu Maliyesi, Cilt-1, Nihat Sayar Yayın ve Yardım Vakfı Yayınları No: 256, Sermet Matbaası, İstanbul.
• Seyidoğlu, H. (2003). “Uluslararası Mali Krizler, IMF Politikaları, Az Gelişmiş Ülkeler, Türkiye ve Dönüşüm Ekonomileri”, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 4 (2): 141-156.
• Soyak, A. ve Bahçekapılı, C. (1998). “İktisadi Krizler-IMF Politikaları İlişkisi ve Finance and Development Dergisindeki Yansımaları", İktisat, İşletme ve Finans Dergisi, Yıl.13, Sayı.144: 48-61. http://mpra.ub.uni-muenchen.de/3118/1/MPRA_paper_3118.pdf: 1-15, (25.09.2014).
• Soyak, A. ve Nesirova, Z. (2003). “Küreselleşme Sürecinde IMF Politikalarının Sonuçları: Azerbaycan Deneyimi” 12-13 Mayıs 2003 tarihlerinde Azerbaycan, Qafqaz Üniversitesi’nde düzenlenen "Küreselleşme Sürecinde Kafkasya ve Orta Asya" adlı Uluslararası Konferansta sunulan tebliğ: 1-12.
• Strateji ve Bütçe Başkanlığı; http://www.sbb.gov.tr/
• Sugözü, İ. H. (2010). Devlet Borçları IMF- Dünya Bankası ve Türkiye, Nobel yayınlar, Ankara.
• Şener, O. (1997). Açıklamalı Ekonomi Sözlüğü, Alkım Yayınevi, İstanbul.
• Taşar, M. Okan. (2009). “IMF İstikrar Programlarının Temel Esasları ve Reform Gereksinimi”, Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Cilt:12, Yıl:9, Sayı:18: 105-155.
• TCMB. (2009). Bülten, Sayı: 15, Eylül. http://www.tcmb.gov.tr/yeni/iletisimgm/Bulten_Turkce15.pdf: 1-6, (24.09.2014).
• TCMB. (http://www.tcmb.gov.tr/
• Ulusoy, A. (2006). Maliye Politikası, Üç Yol Kitabevi, 4. Baskı, Trabzon.
• Ünay, S. (2009). IMF ve Küresel Misyon Arayışı, SETA/ Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı, Sayı: 13.
• Vreeland, J. R. (2006). “IMF Program Compliance: Aggregate Index versus Policy Spesific Research Strategies”, The Review of International Organisation, Volume 1, Issue 4, 8 July: 359-378.