RELATIONSHIP BETWEEN DEBT AND ECONOMIC SECURITY: THE CASE OF CHINA AFRICA RELATIONS

Yıl 2022, Sayı: 40, 560 - 595, 29.04.2022

Mehmet Fatih Argın , Aykut Karakuş

https://doi.org/10.14520/adyusbd.1009109

Öz

China with its large production and trade volume in the post-Cold War order, where the capitalist system is dominant and the Globalization 3.0 process has begun to be experienced, has become a prominent actor of the system. As every developed country benefits from its resources, China has intensified its relations with Africa on the axis of long-term friendship and solidarity within the framework of economy-oriented policies. China's debt relationship network established with some continental countries by expanding its market network and diversifying its energy resources has resulted in zero-sum results and has begun to be considered as a new type of colonialism. This study focuses on the financial transactions that China has undertaken in the African continent for the sustainability of its economy. The study answers to what extent the financial transactions carried out by China through debt diplomacy are consuming the economic values of the continent and threatening their economy.

Anahtar Kelimeler

Chinese Foreign Policy, China-Africa Relations, Economic Security, Unilateral Dependency

BORÇ VE EKONOMİ GÜVENLİĞİ İLİŞKİSİ: ÇİN AFRİKA İLİŞKİLERİ ÖRNEĞİ

Öz

Kapitalist sistemin egemen olduğu ve Küreselleşme 3.0 sürecinin yaşanmaya başlandığı Soğuk Savaş sonrası düzende geniş üretim ve ticaret hacmine sahip Çin, sistemin öne çıkan bir aktörü olmuştur. Diğer taraftan her gelişmiş ülkenin kaynaklarından faydalandığı gibi Çin de uzun dönem dostluk ve dayanışma ekseninde Afrika ile sürdürdüğü ilişkileri ekonomi odaklı politikalar çerçevesinde yoğunlaştırmıştır. Çin’in pazar ağını genişletmek ve enerji kaynaklarını çeşitlendirmek suretiyle bazı Kıta ülkeleri ile kurduğu borç ilişkisi ağı sıfır toplamlı sonuçlar ortaya çıkarmış ve sömürgeciliğin yeni bir türü olarak değerlendirilmeye başlanmıştır. Çalışma bu noktadan hareketle Çin’in ekonomisinin sürdürülebilirliği adına Afrika kıtasında girişmiş olduğu finansal işlemlere odaklanmaktadır. Ayrıca çalışma Çin’in borç diplomasisi aracılığıyla yürüttüğü finansal işlemlerin kıtanın ekonomik değerlerini ne ölçüde tüketmekte olduğunu ve ekonomilerini nasıl tehdit ettiğini cevaplayacaktır.

Anahtar Kelimeler

Çin Dış Politikası, Çin-Afrika İlişkileri, Ekonomi Güvenliği, Tek Taraflı Bağımlılık

Kaynakça

• Akdoğan, A. (1985). Kamu Maliyesi, Ankara: G.Ü.İ.B. Fakültesi Yayınları.
• Akıllı, E. (2016). Türkiye’de Devlet Kimliği ve Dış Politika, (2.Baskı) Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Alkan, Mustafa Nail, 2015. Avrupa Birliği Enerji Güvenliği ve Ukrayna Meselesi. Karadeniz Araştırmaları, 44: 215-227.
• Argın, M. F. (2018). Çin’in Borçlandırma Diplomasisi Bağlamında Afrika (2003-2018), Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Medeniyet Üniversitesi.
• Arı, T. (2002). Uluslararası İlişkiler Teorileri. Çatışma, Hegemonya, İşbirliği, İstanbul: Alfa Yayınları.
• Ermağan, İ. (2014). Çin’in Ortadoğu Politikaları. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(37), 19-39.
• Ermağan, İ. (2018). Çin ve Avrupa Birliği İlişkilerinde Sorun Alanları ve Kriz Yönetimi. Elektronik Siyaset Bilimi Araştırmaları Dergisi, 9(16), 85-96.
• Bayram, M. (2018). Güç ve Kimlik Perspektifinden Çin-Afrika İlişkileri, Ankara: Savaş Yayınları.
• Bayram, M. (2018). Güç ve Kimlik Perspektifinden Çin-Afrika İlişkileri. Ankara: Savaş Yayınları.
• Beaugrand, P., Loko, B., ve Mlachila, M. (2002). The Choice Between External and Domestic Debt in Financing Budget Deficits The Case of Central and West African Countries. IMF Working Paper, 79, 1-30.
• Bilgin, P. (2010). Güvenlik Çalışmalarında Yeni Açılımlar: Yeni Güvenlik Çalışmaları. SAREM Stratejik Araştırmalar Dergisi, 8(14), 69-96.
• Bräutigam, E. and Xıaoyang T. (2012). Economic statecraft in China's new overseas special economic zones: soft power, business or resource security? International Affairs, 88(4), 799-816.
• Burchill, S. Linklater, A. Vd. (2019). Uluslararası İlişkiler Teorileri. (Çev. Aslan, A. ve Ağcan M. A.). İstanbul: Küre Yayınları
• Buzan, B. (1991). New Patterns of Global Security In The Twenty-First Century. International Affairs, 67(3), 431-451.
• Bülbül, D. (2003). Devlet Borçlanmasının Sosyal ve Ekonomik Etkileri. Ekonomik Yaklaşım, 14(46), 121-140.
• Cheng, J. Y., & Shi, H. (2009). China's African Policy in The Post-Cold War Era. Journal of Contemporary Asia, 39(1), 87-115.
• China Africa Research Initiative, (2020). Chinese Loans to Africa, At Johns Hopkins University’s School of Advanced International Studies, http://www.sais-cari.org/data, [Erişim Tarihi: 18.01.2021].
• Ekrem, N. H. (2003). Çin Halk Cumhuriyeti Dış Politikası (1950-2000), Ankara: Asya Stratejik Araştırmaları Merkezi Yayınları.
• Erdal, H. (2012). Uluslararası İlişkiler Kavram ve Olaylar Sözlüğü, İstanbul: Barış Kitapevi.
• Eser, L. Y., & Birinci, N. (2014). İç ve Dış Borç Tercihini Etkileyen Faktörler. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 10(23), 31-52.
• Frank, A. G. (1978). Development of Underdevelopment or Underdevelopment of Development in China. Modern China, 4(3), 341-350.
• Frank, A. G. (1990). A Theoretical Introduction to 5,000 Years of World System History. Review (Fernand Braudel Center), 13(2), 155-248
• Frank, A. G. ve Gills, B. K. (1992). The Five Thousand Year World System: An Interdisciplinary Introduction. Humboldt Journal of Social Relations, 18(1), 1-79.
• Friedman, T. l. (2006). Yirminci Yüzyılın Kısa Tarihi, Dünya Düzdür, (2. Baskı), İstanbul: Boyner Yayınları.
• Fukuyama, F. (1999). Tarihin Sonu ve Son insan, (Çev. Zülfü Dicleli), İstanbul: Gün Yayınları.
• Griffiths, M. Vd. (2008). Uluslararası İlişkilerde Elli Anahtar Düşünür. (çev. Cesran), Ankara: Nobel yayınevi.
• Hançerlioğlu, O. (1993). Ekonomi Sözlüğü, İstanbul: Remzi Kitabevi, Beşinci Basım,
• Hartland-Thunberg, P. (1982). National Economic Security: Interdependence And Vulnerability. Frans A.M. Alting von Geusau and Jacques Pelkmans (Ed.), National Economic Security içinde. Tilburg: John F. Kennedy Institute. 47-61.
• İstikbal, D. (2020). Afrika’da İş Birliği ve Rekabet Türkiye ve Çin, Rapor, İstanbul: SETA Vakfı.
• Karakuş, A. ve Ekinci, O. (2021). OGSP’nin Gelişim Süreci: Bir Güvenlik Aktörü Olarak AB. USBAD Uluslararası Sosyal Bilimler Akademi Dergisi, 3(5), 557-582.
• Kılıç, F. (2019). Küresel İlişkiler Bağlamında Çin’in Afrika'daki Ekonomi Politiği: Nijerya, Angola, Sudan ve Demokratik Kongo Cumhuriyeti Örnekleri. International Journal of Politics and Security, 1(1), 71-96.
• Koçaslan, G. (2011). Avrupa Birliği'nin Doğalgaz Politikası ve Bu Eksende Türkiye'nin Önemi, İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 61(2), 235-255.
• Luciani, G. (1988). The economic content of security. Journal of Public Policy, 151-173.
• Martin, L. (1983). Can There be Natıonal-Securıty In An Insecure Age-A Balance-Sheet of Conventıonal Hopes And Nuclear Dangers. Encounter, 60(3), 11-19.
• Mesjasz, C. (2008). Ekonomik Güvenlik. Uluslararası İlişkiler/International Relations, 125-150.
• Musgrave, R., 1959, The Theory ofPublic Finance, MC Graw Hill Book, Tokyo.
• Nukrumah, K. (1966). Emperyalizmin Son Aşaması Yeni Sömürgecilik, Çev. A. Sarıca, İstanbul: Gerçek Yayınevi.
• Olcar, A. (2013). Türkiye’nin Dış Borç Sorunu ve Kriz Etkileri. Yüksek Lisans Tezi. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Önertürk, P. (1979). Dış Borçlanma ve Borç Ödeme Kapasitesi. Ankara: Maliye Dergisi, 38.
• Özdemir, H. (2007). “Demokratik Barış Teorisi”, Haydar Çakmak (Ed). Uluslararası İlişkiler. Giriş Kavram ve Teoriler, Ankara: Platin Yayınları.
• Özpek, B. B. (2019). Liberalizm ve Uluslararası İlişkiler, (Der. Gözen, R.), Uluslararası İlişkiler Teorileri içinde (s. 121-156), İstanbul: İletişim Yayınları.
• Sander, O. (2013). Siyasi Tarih 1918-1994, Ankara: İmge Kitapevi.
• Sandıklı, A. ve Kaya, E. (2012). Uluslararası İlişkiler Teorileri ve Barış. (Ed. Sandıklı, A.), Teoriler Işığında Güvenlik, Savaş, Barış ve Çatışma Çözümleri içinde (s. 385-449) İstanbul: Bilgesam Yayınları.
• Schultze, C. L. (1973). The Economic Content of National Security Policy. Foreign Affairs, 51(3), 522-540.
• Segal, G. (1992). China and Africa. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 519(1), 115-126.
• Sun, Y. (2019). China’s Changing Approach to Africa, The Brookings Institution, https://www.brookings.edu/blog/africa-in-focus/2019/02/04/chinas-changing-approach-to-africa/ [Erişim Tarihi: 18.01.2021].
• Şimşek, O. (2018). Çin’in Küresel Gıda Politikası ve Modern Gıda Rejimindeki Rolü. Politik Ekonomik Kuram, 3(1), 71-82.
• Tüğlüoğlu, Ş. (2016). Azgelişmiş ve Gelişmekte Olan Ülkelerde Dış Borç Sorunu
• Türk Dil Kurumu Sözlüğü, (2018). Güvenlik. http://www.tdk.gov.tr.
• Ullman, R. H. (1983). Redefining Security. International security, 8(1), 129-153.
• Vahruşev, V. (1978). Yöntemleriyle ve Manevralarıyla Yeni Sömürgecilik, Çev. Cemil Arslan, İstanbul: Konuk Yayınları.
• Wallerstein, I. (1974). Dependence in an Interdependent World: The Limited Possibilities of Transformation within the Capitalist World Economy. African Studies Review, 17(1), 1-26.
• Wendt, A. (2016). Uluslararası Siyasetin Sosyal Teorisi. (2. Baskı), İstanbul: Küre Yayınları.
• Wolf, L. C. (2014). Chinese Outbound Investments in the Food Sector: Hungry for Much More!. Food and Drug Law Journal, 69(3), s. 399-428.
• Wolfers, A. (1952). " National Security" as an Ambiguous Symbol. Political Science Quarterly, 67(4), 481-502.
• Yılmaz, M. L. (2020). Uluslararası Güvenlikte Bir Sorun Olarak Ekonomi Güvenliği İkilemi, E. Çıtak ve S. Kiraz Uluslararası Güvenlik Gelenekselden Gündeme Bir Gündem Analizi içinde (s. 303-320). Ankara: Orion Yayınları.
• Zerenler, M. (2003). Devletin Dış Borçlanmasının Türkiye Ekonomisi Üzerine Etkileri. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi. 3 (5). 186-214.
• China Africa Research Initiative (2020), Loan Data, http://www.sais-cari.org/data, [Erişim Tarihi: 22 Mayıs 2020]