DIFFICULTIES ENCOUNTERED IN TEACHING ARABIC AS A SECOND FOREIGN LANGUAGE

Yıl 2024, Sayı: 48, 82 - 99, 31.12.2024

Hüseyin Samancı

https://doi.org/10.14520/adyusbd.1554815

Öz

Foreign language teaching has witnessed great developments in terms of form and content, especially with the use of modern technologies in this field. This has enabled the emergence of new, modern education systems that comply with international standards.In addition, these developments have positively affected the content and learning strategies offered to achieve linguistic proficiency and have brought with them many new approaches. Thus, it has provided more productive conditions for both learners and teachers in learning a foreign language. With these new developments, Arabic language teaching has also gained an important place in the field of language teaching. Arabic has become of great importance as a second foreign language, especially for those whose native language is not Arabic, for political, economic, religious and cultural reasons. Therefore, with the developments in every field of life, it has become necessary to focus on teaching Arabic by looking at modern methods. However, as in every language, it is possible to encounter some difficulties in teaching Arabic. Because Arabic has a different structure and content in terms of linguistic features. Compared to other languages, both sounds and grammatical rules show significant differences. However, these are situations that are inherent in the Arabic language and have a decisive feature for learners in teaching Arabic.

Anahtar Kelimeler

Foreign Language Education, Arabic Teaching, Modern Approaches

İKİNCİ YABANCI DİL OLARAK ARAPÇA ÖĞRETİMİNDE KARŞILAŞILAN ZORLUKLAR

Öz

Yabancı dil öğretimi özellikle bu alanda modern teknolojilerin kullanılmasıyla birlikte şekil ve içerik yönünden büyük gelişmelere tanık olmuştur. Bu da uluslararası standartlara uygun yeni, çağdaş öğretim sistemlerinin ortaya çıkmasını sağlamıştır. Ayrıca bu gelişmeler, dilsel yeterliliğe ulaşmak için sunulan içerik ve öğrenme stratejilerini de olumlu etkilemiş ve beraberinde birçok yeni yaklaşımlar getirmiştir. Böylece, yabancı bir dil öğrenme konusunda öğrenen ve öğretenler açısından daha verimli olabilecek koşullar sağlamıştır. Arapça öğretimi de bu yeni gelişmelerle birlikte dil öğretim alanında kendine önemli bir yer edinmiştir. Arapça özellikle siyasi, ekonomik, dini ve kültürel nedenlerle ana dili Arapça olmayanlar için ikinci yabancı dil olarak büyük bir öneme sahip olmuştur. Bu yüzden hayatın her alanında yaşanan gelişmelerle birlikte modern yöntemlere bakılarak Arapça öğretimine yoğunlaşmak gerekli hale gelmiştir. Ancak her dilde olduğu gibi Arapça öğretiminde de bazı zorluklarla karşılaşmak mümkündür. Çünkü Arapça, dil özellikleri bakımından farklı bir yapı ve içeriğe sahip olma niteliği taşımaktadır. Diğer dillerle karşılaştırınca hem sesler hem de dilbilgisi kuralları önemli farklılıklar göstermektedir. Ancak bunlar, Arapçanın doğasında olan ve Arapça öğretiminde öğrenenler için belirleyici bir özellik taşıyan durumlardır.

Anahtar Kelimeler

Yabancı Dil Eğitimi, Arapça Öğretimi, Modern Yaklaşımlar

Kaynakça

• el-Ḥacûrî, Cerrâḥ, Muḥammed İbrâhîm. (2016). İrşâdâtu’l-meclisi’l-amrîkiyyi lita‘lîmi’l-luġâti’l-ecnebiyyi. Saudi Arabia: Ma‘had al-lugha al-‘arabiyya, Jâmia al-malik al-su‘ûd.
• el-Hûlî, Muḥammed ‘Ali. (2000). Arapça Öğretim Metodları, Trc. Cihaner Akçay, Ankara.
• el-Ḳâsimî, ‘Ali. (2004). ‘İlmu’l-luġa ve ṣinâ‘a’l-mu‘cem. Lubnân: Mektebe Lubnân nâşirûn.
• en-Nâḳa, Maḥmûd Kâmil. (1985). ḫuttatu muḳteriha li-te’lîf kitâbi’l-esâsî lî-luġati’l-‘arabiyyi, el-Cuz’u’s-s̱âni. Saudi Arabia: Maktab al-tarbiya al-‘arabiyya li-duval al-khalî.
• el-Vekîl, Ḥilmî. (1982). Taṭvîru’l-mufredât, Taṭvîru’l-menâhic. Mısır: el-Ancilû mısriyye.
• Suleymân, Aḥmed Yâḳût. (1966). ‘İlmu’l-luġati’t-teḳâbulî. İskenderiye. Mısır: D’aru’l-ma‘ârif.
• Żayf,, Şevki. “Nahvin Kolaylaştırılması”. çev. Ali Bulut. Din bilimleri Akademik Araştırma Dergisi 7/3 (Temmuz/Ağustos/Eylül 2007), 211-229.
• Doğan, Candemir. (1989). Yabancı Dil olarak Arapça Öğretim Metot ve Teknikleri, Ankara.
• Gündüzöz, Soner. (2010). “Arapça Öğretiminde Başvurulacak Bazı Yöntem ve Teknikler Pedagojik Bir Değerlendirme”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 29, 35-53.
• Nûreddîn, Memdûḥ. (2000). ‘Berâmicu’l-ḥâsûb fî ta‘lîmi’l-luġati’l-‘arabiyyi li-ġayri’n-nâṭiḳîna bihâ. Saudi Arabia: Mekketu’l-mukerreme.
• Ūmar, Aḥmad Muḫtâr. (1998). Muşkilât żalâliyya fî vaḳâi‘t-ta‘lîmi’l-luġati’l-‘arabiyyi li-ġayri’n-naṭiḳîna bihâ, el-cuzu’l-evvel. Saudi Arabia: Mektebu’t-terbiyeti’l-‘arabiyyeti li-duveli’l-ḫalîc.
• Ḳafîşa, Ḥamdî. (1985). Taḥlîlu’l-aḫṭâ’i, fî vaḳâ’i‘ nedevât ta‘lîmi’l-luġati’l-‘arabiyyeti li-ġayri’n-nâṭiḳîne bihâ. Saudi Arabia: Mektebetu’t-terbiyeti’l-‘arabiyyi li- li-duveli’l-ḫalîc.
• Soysaldı, Mehmet. (2010). “Türkiye'deki İlahiyat Fakültelerinde Arapça Öğretiminde Karşılaşılan Problemler ve Çözüm Yolları”. Ekev Akademi Dergisi, 45, 247-279.
• Ta‘îme, Ruşdî. (1989). Ta‘lîmu’l-luġati'l-‘arabiyyeti li-ġayri’n-nâṭiḳîna bi-ġayrihâ, Menâhic va asâlîb. Rabat: al-Munaẓẓamatu’l-‘arabiyyeti’t-terbiye ve’l-ulum ve’s̱-s̱aḳâfa.