18-22 yaş aralığı erkeklerde pes planus prevalansı: Kesitsel çalışma

Yıl 2018, Cilt: 51 Sayı: 3, 206 - 210, 26.12.2018

Özgür Şahin Gökhun Arıcan Ahmet Özmeriç Kadir Bahadır Alemdaroğlu

Öz

Gİriş; Pes planus (düztabanlık) genel olarak ayağa yük verirken
arka ayağın valgusu, orta ayakta medial longitudinal arkın (MLA) kaybolması ve
ön ayağın arka ayağa göre supinasyonu olarak tanımlanır [1-5].Pes
planus tanımlanması için kesin klinik veya radyografik kriterler konusunda
fikir birliği yoktur[9]. Bu
nedenle pes planusun gerçek prevalansı bilinmemektedir.

Materyal Metot; SBÜ Ankara Sağlık
Araştırma ve Uygulama Merkezi Etik Kurul Komisyonu onayı alınarak yapılmıştır.
Kliniğimizde 2018 yılında askeri muayene amacıyla kontrollere gelen 18-22 yaş arası 5000 erkek hasta çalışmaya
alınarak retrospektif olarak değerlendirildi.Tüm hastalar klinik olarak muayene
edildikten sonra her iki ayak basarak çekilen Anteroposterior ve lateral ayak
grafileri değerlendirmeye alınarak ‘Kalkaneal pitch ve Meary açıları’ ölçüldü.
Klinik ve her iki radyografik test ile bilateral pes planusu olan hastalar
tespit edildi. Tüm hastaların yaş, boy, kilo, BMI ve radyografik ölçümleri
kayıt altına alındı.

Sonuç;Çalışmaya alınan 5000 olgunun tamamı
erkek hastaydı. Yaş ortalaması 19.2 ± 1,058 (18-22 yaş), ağırlık ortalaması
68,4±5,5 kg, boy ortalaması ise 176,425±4.5 cm olarak hesaplandı.18-22 yaş arasında bulunan 5000 erkek
hastayı incelediğimiz çalışmamızda pes planus prevalansı %5.26 olarak tespit
edilmiştir.Ayağın yüklü radyografilerinde ölçülen
sol ayak kalkaneal pitch açısı 23,1242±2.848°, sağ ayak kalkaneal
pitch açısı 23,343±2.61°, sol ayak Meary açısı 4,6972±4.402°, sağ
ayak Meary açısı 4,6808±3.218°olarak kaydedildi.Yapılan çoklu varyans korelasyonlarda;
kilo, sol ve sağ ayak Meary açısı ile ayrı ayrı karşılaştırıldığında
kilo artışı istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0.05)(Tablo 1).Kilo ile sol ayak kalkaneal pitch açısı
karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur(p=0.036). Kilo
ile sağ ayak kalkaneal pitch açısı karşılaştırıldığında istatistiksel
olarak anlamlı bulunmuştur(p<0.05)(Tablo 1).BMI ile sol ve sağ ayak Meary açısı
karşılaştırmasında istatistiksel anlamlı fark tespit edilememiştir(p=0.691;
p=0.661)(Tablo 1).BMI ile sol ve sağ ayak kalkaneal
pitch açısı karşılaştırmasında da istatistiksel anlamlı fark tespit
edilememiştir(p=0.665; p=0.770)(Tablo 1).Yaş ile sol ve sağ ayak Meary açısı
ayrı ayrı karşılaştırıldığında istatistiksel anlamlı fark tespit
edilememiştir(p=0.645; p=0.986)(Tablo 1).Yaş ile sol ve sağ ayak kalkaneal
pitch açısı ayrı ayrı karşılaştırıldığında istatistiksel anlamlı fark
tespit edilememiştir(p=0.569; p=0.763)(Tablo 1).

Tartışma;Pes planus, klinik pratikte sıklıkla görülen bir biyomekanik bozukluktur. Pes planus tanımlanması için kesin klinik veya radyografik kriterler konusunda fikir birliği yoktur[9]. Bu nedenle pes planusun gerçek prevalansı bilinmemektedir.Yaptığımız çalışmada literatüre benzer şekilde kilo artışı ile pes planus arasında ististiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur(p=0.036).Bu bilgiler ışığında pes planus erişkin dönemde kilo ile yakından ilişkilidir. Aynı zamanda yaptığımız kesitsel çalışmada elde ettiğimiz erişkin dönemde edinsel olmayan pes planusun %5.26 prevalans oranı, toplumumuzda düz tabanlığın dikkat edilmesi gereken bir hastalık olduğunu göstermektedir.;

Anahtar Kelimeler

pes planus, meary açısı, Medial longitudinal ark

Kaynakça

• Referans 1. Ferciot, C., The etiology of developmental flatfoot. Clinical Orthopaedics and Related Research®, 1972. 85: p. 7-10.
• Referans 2. Staheli, L.T., D.E. Chew, and M. Corbett, The longitudinal arch. A survey of eight hundred and eighty-two feet in normal children and adults. The Journal of bone and joint surgery. American volume, 1987. 69(3): p. 426-428.
• Referans 3. Lee, M.S., et al., Diagnosis and treatment of adult flatfoot. The Journal of Foot and Ankle Surgery, 2005. 44(2): p. 78-113.
• Referans 4. Şenaran, H., Çocuklarda Pes Planus Tanımı, Doğal Seyri ve Tedavi Seçenekleri. Türk Ortopedi ve Travmatoloji Bir Dern Derg, 2006. 5(2).
• Referans 5. Gün, K., M. SaridoĞan, and Ö. Uysal, Pes Planus Tanısında Ayak İzi ve Radyografik Ölçüm Yöntemlerinin Korelasyonu. Turkish Journal of Physical Medicine & Rehabilitation/Turkiye Fiziksel Tip ve Rehabilitasyon Dergisi, 2012. 58(4).
• Referans 6. Milenković, S., et al., Incidence of flat foot in high school students. Facta universitatis-series: Physical Education and Sport, 2011. 9(3): p. 275-281.
• Referans 7. Bordelon, R.L., Hypermobile flatfoot in children. Comprehension, evaluation, and treatment. Clinical orthopaedics and related research, 1983(181): p. 7-14.
• Referans 8. YALÇIN, E., A. KURTARAN, and M. AKYÜZ, Pes Planus: Tanısı, etiyolojisi ve tedavisi. Turkiye Klinikleri Journal of Medical Sciences, 2008. 28(5): p. 743-753.
• Referans 9. Shih, Y.-F., et al., Lower extremity kinematics in children with and without flexible flatfoot: a comparative study. BMC musculoskeletal disorders, 2012. 13(1): p. 31.
• Referans 10. Vittore, D., et al., Extensor deficiency: first cause of childhood flexible flat foot. Orthopedics, 2009. 32(1).
• Referans 11. Menz, H.B., Foot problems in older people: assessment and management. 2008: Elsevier Health Sciences.
• Referans 12. Bonnet, W.L. and D. Baker, Diagnosis of pes planus by X-ray. Radiology, 1946. 46(1): p. 36-45.
• Referans 13. Staheli, L.T., Practice of pediatric orthopedics. 2006: Lippincott Williams & Wilkins.
• Referans 14. Wenger, D.R., et al., Corrective shoes and inserts as treatment for flexible flatfoot in infants and children. JBJS, 1989. 71(6): p. 800-810.
• Referans 15. Giannini, S., Operative treatment of the flatfoot: why and how. Foot & ankle international, 1998. 19(1): p. 52-56.
• Referans 16. Wenger, D.R. and J. Leach, Foot deformities in infants and children. Pediatric Clinics of North America, 1986. 33(6): p. 1411-1427.
• Referans 17. Manusov, E., et al., Evaluation of pediatric foot problems: Part II. The hindfoot and the ankle. American family physician, 1996. 54(3): p. 1012-26, 1031.
• Referans 18. Bhoir, T., D.B. Anap, and A. Diwate, Prevalence of flat foot among 18-25 years old physiotherapy students: cross sectional study. Indian Journal of Basic and Applied Medical Research, 2014. 3(4): p. 272-278.
• Referans 19. Lin, C.-J., et al., Correlating factors and clinical significance of flexible flatfoot in preschool children. Journal of pediatric orthopaedics, 2001. 21(3): p. 378-382.
• Referans 20. Vanderwilde, R., et al., Measurements on radiographs of the foot in normal infants and children. The Journal of bone and joint surgery. American volume, 1988. 70(3): p. 407-415.
• Referans 21. Hensinger, R.N., Standards in pediatric orthopedics: tables, charts, and graphs illustrating growth. 1986: Lippincott Williams & Wilkins.
• Referans 22. Chen, K.-C., et al., Footprint analysis of flatfoot in preschool-aged children. European journal of pediatrics, 2011. 170(5): p. 611-617.
• Referans 23. Garcıa-Rodrıguez, A., et al., Flexible flat feet in children: a real problem? Pediatrics, 1999. 103(6): p. e84-e84.
• Referans 24. Riddiford-Harland, D., J. Steele, and L. Storlien, Does obesity influence foot structure in prepubescent children? International journal of obesity, 2000. 24(5): p. 541.
• Referans 25. Kohls-Gatzoulis, J., et al., Tibialis posterior dysfunction: a common and treatable cause of adult acquired flatfoot. Bmj, 2004. 329(7478): p. 1328-1333.
• Referans 26. Adoracion Villarroya, M., et al., Foot structure in overweight and obese children. International Journal of pediatric obesity, 2008. 3(1): p. 39-45.
• Referans 27. Mickle, K.J., J.R. Steele, and B.J. Munro, The feet of overweight and obese young children: are they flat or fat? Obesity, 2006. 14(11): p. 1949-1953.