Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Yoğun Bakım Ünitelerinde Beyin Ölümü Olgularının Değerlendirilmesi: 6 Yıllık Retrospektif Bir Çalışma

Yıl 2019, Cilt: 52 Sayı: 2, 117 - 122, 31.07.2019

Öz

Amaç:
Yoğun bakım üniteleri (YBÜ)’nde BÖ olgularının dikkatli bir şekilde takip
edilmesi, etkili bir organ donasyonu için önemlidir.



Gereç
ve Yöntem: Bu çalışma xxxxxxx Hastanesinde 01.01.2012 ile 01.01.2018 tarihleri
arasında erişkin genel YBÜ’de gerçekleşen BÖ olgularının arşiv kayıtları
incelenerek gerçekleştirilmiştir.



Bulgular:
BÖ tanısı konan 30 vaka tespit edilmiştir. Vakaların hepsi (%100) ilk olarak
acil servise başvurmuş olup, 6’sı (%20) ise acil servisten diğer servislere
yatırılmıştır.  Ameliyat kararıyla operasyona
alındıktan sonra YBÜ’ye gelen hasta sayısı ise 5 (%16.6) idi. BÖ olgularının
ortalama yaşı 46.9 (18-75) idi. Olguların yarısı (%50) YBÜ’ne subaraknaid
kanama nedeniyle yatırılmıştı. Olguların tümüne BÖ tanısı amacıyla apne testi
uygulanmış fakat üç olguda apne testi tamamlanamamıştır. Klinik olarak BÖ
tanısı konan olguların tümünde (%100) tanıyı doğrulamak amacıyla bir
destekleyici test kullanılmıştır. On dört olgudan (%46.6) bağış için aile onayı
alınmıştır fakat 12 olgu donör olmuştur. Bağışı reddeden ailelerin ret nedeni
en sık “aile bireyleri arasında kararsızlık” ve “vücudun bütünlüğünün
bozulmasını istememe” olmuştur.



Sonuç:
Kadavra kaynaklı donör kayıp alanlarının belirlenerek ulusal organ bağış
sistemine yönelik eğitimlerin yeniden yapılandırılmasının, ülkemizdeki
kadavradan donör teminine büyük katkı sağlayacağı kanaatindeyiz. 



 

Kaynakça

  • 1. Young GB, Aminoff MJ. Diagnosis of brain death. UpToDate (June 5, 2008). 2016.
  • 2. Matesanz R, Miranda B. A decade of continuous improvement in cadaveric organ donation: the Spanish model. Journal of nephrology. 2002;15(1):22-8.
  • 3. T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Organ Doku Nakli ve Diyaliz Hizmetleri Daire Başkanlığı, Türkiye Beyin Ölümü İstatistiği. https://organ.saglik.gov.tr/web.
  • 4. Weiss J, Elmer A, Mahíllo B, Domínguez-Gil B, Avsec D, Costa AN, et al. Evolution of Deceased Organ Donation Activity Versus Efficiency Over a 15-year Period: An International Comparison. Transplantation. 2018;102(10):1768-78.
  • 5. Jennett B. Brain Death. Intensive Care Med. 1982: 1-3.
  • 6. Öksüz H, Arslan M, Gişi G, Doğu B, Gökçe M, Yavuz C, et al. Hastanemiz Cerrahi Yoğun Bakım Ünitesindeki 2010-2013 Yılları Arasındaki Beyin Ölümü Bildirimleri. Sinir Sistemi Cerrahisi Dergisi.4(1):45-50.
  • 7. Karasu D, Yılmaz C, Karaduman İ, Çınar YS, Pekel NB. Beyin Ölümü Olgularının Retrospektif Analizi. Turkish Journal of Medical & Surgical Intensive Care Medicine/Dahili ve Cerrahi Bilimler Yogun Bakim Dergisi. 2015;6(2).
  • 8. Lang C, Heckmann J. Apnea testing for the diagnosis of brain death. Acta neurologica scandinavica. 2005;112(6):358-69.
  • 9. Ethem Murat Arsava MAT. Beyin Ölümü Tanısı: Kinik ve Laboratuvar. Ed. Eyüp Kahveci, C. Ata Bozoklar, M. Akif Topçuoğlu. 1. Baskı, Ankara: Beyaz Kitap; 2015. s.103
  • 10. Organ ve Doku Nakli Hizmetleri Yönetmeliği. 01.02.2012. 28191. Ek-1 (6/b): Beyin Ölümü Tanısı.
  • 11. Arsava EM, Demirkaya S, Dora B, et al. Beyin Ölümü Tanı Klavuzu. Türk Nöroloji Dergisi, 2014;20(3):101-4.
  • 12. Welschehold S, Boor S, Reuland K, Thömke F, Kerz T, Reuland A, et al. Technical aids in the diagnosis of brain death: a comparison of SEP, AEP, EEG, TCD and CT angiography. Deutsches Ärzteblatt International. 2012;109(39):624.
  • 13. Organ ve Doku Alınması, Saklanması ve Nakil Hakkında Kanun. Tarih: 29.05.1979, Sayı: 2238.
  • 14. Sağlık Bakanlığı ve Bağlı Kuruluşların Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile Bazı Konularda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun. 27.01.2014.
  • 15. Battal M, Horoz A, Karatepe O, Çitgez B. Beyin ölümü tespitinde araştırma hastanesi deneyimi. Şişli Etfal Tıp Bülteni. 2013;47(2):59-62.
  • 16. Nygaard CE, Townsend RN, Diamond DL. Organ donor management and organ outcome: a 6-year review from a Level I trauma center. The Journal of trauma. 1990;30(6):728-32.
  • 17. Yücetin L. Aile ile Görüşme ve İzin Alınması. In: Yucetin L, ed.organ nakli koordinasyonu el kitabı. Antalya, 2007:81-90.
  • 18. 2238 Sayılı Organ ve Doku Alınması, Saklanması ve Nakli Hakkında Kanun 1979/R.G. 16655. Erişim: http//www.mevzuat.adalet.gov.tr/html/526.html (Erişim, 14 Haziran 2012).
  • 19. 2238 Sayılı Organ ve Doku Alınması, Saklanması ve Nakli Hakkında Kanun. Erişim: http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.2238.doc (Erişim, 15 Aralık 2014).
  • 20. Villar CR. Family Approach for Organ Donation. In: ValeroR, ed.transplant coordination manual: the new vital cycle. Barcelona: 2007:135-52.
  • 21. Kıraklı C, Uçar ZZ, Anıl AB, Özbek İ. Yoğun bakımda beyin ölümü kesin tanı süresinin kısalmasının organ bağışı oranlarına etkisi. Yoğun Bakım Dergisi.2011;1(1):8-11.
  • 22. Tokalak I, Karakayali H, Moray G, Bilgin N, Haberal M. Coordinating organ transplantation in Turkey: effects of the National Coordination Center. Progress in Transplantation. 2005;15(3):283-5.

Evaluation of Brain Death Cases in Intensive Care Units: A 6-Year Retrospective Study

Yıl 2019, Cilt: 52 Sayı: 2, 117 - 122, 31.07.2019

Öz

Purpose:
Careful monitoring of Brain death (BD) cases in intensive care units (ICUs) is
essential for effective organ donation.

Material
and Method: This study was carried out by examining the archives of the BD
cases that were occurred in the ICUs between 01.01.2012 and 01.01.2018 at
xxxxxxx Hospital.

Results:
Thirty BD cases were detected. All cases admitted to the emergency department
Six (20%) patients were transferred to other services after first referral and
five patients (16.6%) were transported to the operating room before they
arrived in ICU. The mean age of the cases was 46.9 (18-75). Half of the
patients (50%) were admitted to the ICU due to subarachnoid hemorrhage. Apnea
test was performed to diagnose for all cases, but it could not be completed in
three cases. In all cases (100%) diagnosed clinically, a supportive test was
used to confirm the diagnosis. Fourteen cases (46.6%) were approved by their
family for donation but 12 cases were donors. The most common reason for
refusal was the “indecisiveness among family members” and “ do not want the
disruption of the body’s integrity”.







Conclusion:
In our country, we believe that the determination of cadaver-induced donor loss
areas and the restructuring of educational models for the national organ
donation system will contribute greatly to the donation of cadavers.

Kaynakça

  • 1. Young GB, Aminoff MJ. Diagnosis of brain death. UpToDate (June 5, 2008). 2016.
  • 2. Matesanz R, Miranda B. A decade of continuous improvement in cadaveric organ donation: the Spanish model. Journal of nephrology. 2002;15(1):22-8.
  • 3. T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Organ Doku Nakli ve Diyaliz Hizmetleri Daire Başkanlığı, Türkiye Beyin Ölümü İstatistiği. https://organ.saglik.gov.tr/web.
  • 4. Weiss J, Elmer A, Mahíllo B, Domínguez-Gil B, Avsec D, Costa AN, et al. Evolution of Deceased Organ Donation Activity Versus Efficiency Over a 15-year Period: An International Comparison. Transplantation. 2018;102(10):1768-78.
  • 5. Jennett B. Brain Death. Intensive Care Med. 1982: 1-3.
  • 6. Öksüz H, Arslan M, Gişi G, Doğu B, Gökçe M, Yavuz C, et al. Hastanemiz Cerrahi Yoğun Bakım Ünitesindeki 2010-2013 Yılları Arasındaki Beyin Ölümü Bildirimleri. Sinir Sistemi Cerrahisi Dergisi.4(1):45-50.
  • 7. Karasu D, Yılmaz C, Karaduman İ, Çınar YS, Pekel NB. Beyin Ölümü Olgularının Retrospektif Analizi. Turkish Journal of Medical & Surgical Intensive Care Medicine/Dahili ve Cerrahi Bilimler Yogun Bakim Dergisi. 2015;6(2).
  • 8. Lang C, Heckmann J. Apnea testing for the diagnosis of brain death. Acta neurologica scandinavica. 2005;112(6):358-69.
  • 9. Ethem Murat Arsava MAT. Beyin Ölümü Tanısı: Kinik ve Laboratuvar. Ed. Eyüp Kahveci, C. Ata Bozoklar, M. Akif Topçuoğlu. 1. Baskı, Ankara: Beyaz Kitap; 2015. s.103
  • 10. Organ ve Doku Nakli Hizmetleri Yönetmeliği. 01.02.2012. 28191. Ek-1 (6/b): Beyin Ölümü Tanısı.
  • 11. Arsava EM, Demirkaya S, Dora B, et al. Beyin Ölümü Tanı Klavuzu. Türk Nöroloji Dergisi, 2014;20(3):101-4.
  • 12. Welschehold S, Boor S, Reuland K, Thömke F, Kerz T, Reuland A, et al. Technical aids in the diagnosis of brain death: a comparison of SEP, AEP, EEG, TCD and CT angiography. Deutsches Ärzteblatt International. 2012;109(39):624.
  • 13. Organ ve Doku Alınması, Saklanması ve Nakil Hakkında Kanun. Tarih: 29.05.1979, Sayı: 2238.
  • 14. Sağlık Bakanlığı ve Bağlı Kuruluşların Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile Bazı Konularda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun. 27.01.2014.
  • 15. Battal M, Horoz A, Karatepe O, Çitgez B. Beyin ölümü tespitinde araştırma hastanesi deneyimi. Şişli Etfal Tıp Bülteni. 2013;47(2):59-62.
  • 16. Nygaard CE, Townsend RN, Diamond DL. Organ donor management and organ outcome: a 6-year review from a Level I trauma center. The Journal of trauma. 1990;30(6):728-32.
  • 17. Yücetin L. Aile ile Görüşme ve İzin Alınması. In: Yucetin L, ed.organ nakli koordinasyonu el kitabı. Antalya, 2007:81-90.
  • 18. 2238 Sayılı Organ ve Doku Alınması, Saklanması ve Nakli Hakkında Kanun 1979/R.G. 16655. Erişim: http//www.mevzuat.adalet.gov.tr/html/526.html (Erişim, 14 Haziran 2012).
  • 19. 2238 Sayılı Organ ve Doku Alınması, Saklanması ve Nakli Hakkında Kanun. Erişim: http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.2238.doc (Erişim, 15 Aralık 2014).
  • 20. Villar CR. Family Approach for Organ Donation. In: ValeroR, ed.transplant coordination manual: the new vital cycle. Barcelona: 2007:135-52.
  • 21. Kıraklı C, Uçar ZZ, Anıl AB, Özbek İ. Yoğun bakımda beyin ölümü kesin tanı süresinin kısalmasının organ bağışı oranlarına etkisi. Yoğun Bakım Dergisi.2011;1(1):8-11.
  • 22. Tokalak I, Karakayali H, Moray G, Bilgin N, Haberal M. Coordinating organ transplantation in Turkey: effects of the National Coordination Center. Progress in Transplantation. 2005;15(3):283-5.
Toplam 22 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Mehmet Akif Yazar 0000-0002-3415-1363

Yayımlanma Tarihi 31 Temmuz 2019
Gönderilme Tarihi 10 Ocak 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019 Cilt: 52 Sayı: 2

Kaynak Göster

AMA Yazar MA. Yoğun Bakım Ünitelerinde Beyin Ölümü Olgularının Değerlendirilmesi: 6 Yıllık Retrospektif Bir Çalışma. Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıp Dergisi. Temmuz 2019;52(2):117-122.