Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Aile Eğitim Programları ve Türkiye'deki Örnekleri

Yıl 2010, Cilt: 10 Sayı: 1, 99 - 111, 15.03.2016

Öz

Günümüzde, erken çocukluk döneminde verilen eğitimin, sağlık ve refahın belirleyicisi olduğu,
yeteneklerin geliştirilmesine olanak verdiği, toplumda eğitim düzeyi, istihdam oranları ve toplumsal
üretkenliğin artması şeklinde uzun vadede olumlu sonuçlarının olduğu konusunda artan bir anlayış söz
konusudur. Erken çocukluk eğitiminde belki de en önemli unsur ailenin eğitilmesidir. Bu amaçla ortaya konan
aile eğitim programları en genel anlamda ebeveyn olma becerileri, çocuk bakımı ve eğitimi konularında anne
ve babaları bilgilendirmeyi amaçlamaktadır. Türkiye’de hâlen Millî Eğitim Bakanlığı önderliğinde çeşitli sivil
toplum kuruluşlarının desteğiyle verilen aile eğitim programları, oldukça yaygın bir şekilde hizmet vermeye
devam etmektedir. Bu alanyazını derlemesinde, erken çocukluk eğitiminde aile eğitiminin önemi, niteliği,
yöntemleri ve sağladığı faydaların yanı sıra, Türkiye’deki var olan aile eğitimi uygulamalarından ve bu
uygulamalarda yapılan güncel değişikliklerden bahsedilmektedir

Kaynakça

  • Anne-Çocuk Eğitim Vakfı. (Şubat 2007). Ekonomik ve Toplumsal Kalkınma İçin Erken Çocukluk Eğitimi: Önemi, Yararları ve Yaygınlaştırma Önerileri. İstanbul: AÇEV Yayınları. s.16.
  • Aydagül, B. (Ağustos, 2009). Türkiye’de Erken Çocukluk Eğitimi: Erişim, Eşitlik ve Kalite. İstanbul: AÇEV Yayınları. s.1.
  • Bekman, S. (Mayıs 2000). Eşit Fırsat Anne-Çocuk Eğitim Programının Değerlendirilmesi. İstanbul: AÇEV Yayınları, No: 12. s. 11, 25-26.
  • Gürkan, T. (5-6 Aralık 2003). İdari ve Yönetişim Açısından Değerlendirme. “Erken Çocukluk Eğitimi Politikaları: Yaygınlaşma, Yönetişim ve Yapılar Toplantısı Raporu”. İstanbul: AÇEV Yayınları. s. 57-58.
  • Kartal, H. (2007). The Effect of Mother-Child Education Program which is One of the Early Chidhood Education Programs on Cognitive Development of Six Age Children. Elementary Education Online. 6(2). s.239-240.
  • Kandır, A. ve Alpan, Y. (Nisan, Mayıs, Haziran 2008). Okul Öncesi Dönemde Sosyal Duygusal Gelişime Anne-Baba Davranışlarının Etkisi. T.C.Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayınları. Yıl:10, Cilt:4, Sayı: 14. s.35.
  • Koçak, A.A. (2004). Baba Destek Programı Değerlendirme Raporu. İstanbul: AÇEV Yayınları. 02.04.2010 tarihinde http://www.7cokgec.org /adresinden indirilmiştir. s. 16.
  • Milli Eğitim Bakanlığı (2008). Benim Ailem Eğitici El Kitabı. Ankara; Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları. s.3- 4.
  • Milli Eğitim Bakanlığı (2010). Aile Eğitimi Kurs Programı: 0-18 Yaş Çocuğu Olan Ailelere. Ankara: T.C. MEB. Çıraklık ve Yaygın Eğitim Genel Müdürlüğü Yayınları. s.8-9.
  • Ömeroğlu, E., Can Yaşar, M. (2002). Ev Merkezli Aile Çocuk Eğitim Programının Ev Ortamına Etkisi. Erken Çocukluk Gelişimi ve Eğitimi Sempozyumu. Kök Yayıncılık, 34-52.
  • Ömeroğlu, E., Can Yaşar, M. (Nisan, 2005). Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Ailenin Eğitime Katılımı. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi. Yıl:6, Sayı: 62. s.3.
  • Şahin, F. T. ve Özbey, S. (Nisan, Mayıs, Haziran 2007). Aile Eğitim Programlarına Niçin Gereksinim Duyulmuştur? Aile Eğitim Programları Neden Önemlidir? T.C. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Eğitim-Kültür ve Araştırma Dergisi. Yıl: 10, Cilt: 3, Sayı:12. s. 9-10.
  • Şahin, T. F. ve Ersoy, Ö. (1999). 0-6 Yaş Döneminde Anne-Baba Eğitiminin Önemi. Mesleki Eğitim Dergisi. Sayı:1. s.59.
  • Temel. Z. F. (2003). Aile Eğitim Modeli. Dünya‘da ve Türkiye’deki Uygulamalar. Erken Çocukluk Eğitimi Politikaları: Yaygınlaşma, Yönetişim ve Yapılar Toplantısı Raporu. İstanbul: AÇEV Yayınları. s.35- 50.

FAMILY EDUCATION PROGRAMS AND EXAMPLES FROM TÜRKİYE

Yıl 2010, Cilt: 10 Sayı: 1, 99 - 111, 15.03.2016

Öz

Presently, there is a conception that is becoming increasingly common that early childhood
education is a determinant of good health and welfare, allows skill development, and has positive effects on
the level of education, employment rates, and social productivity in the long run. It may be that the most
critical issue in early childhood education is educating families. In general, family education programs that
serve this purpose aim to inform families of parental skills, child care, and child education. Currently in
Türkiye, family education programs led by the Ministry of Education and supported by non-governmental
organizations are extensively serving the public. This literature review focuses on the importance, quality,
methods, and benefits of family education in early childhood education as well as on the examples of family
education in Türkiye and the latest updates in those education programs.  

Kaynakça

  • Anne-Çocuk Eğitim Vakfı. (Şubat 2007). Ekonomik ve Toplumsal Kalkınma İçin Erken Çocukluk Eğitimi: Önemi, Yararları ve Yaygınlaştırma Önerileri. İstanbul: AÇEV Yayınları. s.16.
  • Aydagül, B. (Ağustos, 2009). Türkiye’de Erken Çocukluk Eğitimi: Erişim, Eşitlik ve Kalite. İstanbul: AÇEV Yayınları. s.1.
  • Bekman, S. (Mayıs 2000). Eşit Fırsat Anne-Çocuk Eğitim Programının Değerlendirilmesi. İstanbul: AÇEV Yayınları, No: 12. s. 11, 25-26.
  • Gürkan, T. (5-6 Aralık 2003). İdari ve Yönetişim Açısından Değerlendirme. “Erken Çocukluk Eğitimi Politikaları: Yaygınlaşma, Yönetişim ve Yapılar Toplantısı Raporu”. İstanbul: AÇEV Yayınları. s. 57-58.
  • Kartal, H. (2007). The Effect of Mother-Child Education Program which is One of the Early Chidhood Education Programs on Cognitive Development of Six Age Children. Elementary Education Online. 6(2). s.239-240.
  • Kandır, A. ve Alpan, Y. (Nisan, Mayıs, Haziran 2008). Okul Öncesi Dönemde Sosyal Duygusal Gelişime Anne-Baba Davranışlarının Etkisi. T.C.Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayınları. Yıl:10, Cilt:4, Sayı: 14. s.35.
  • Koçak, A.A. (2004). Baba Destek Programı Değerlendirme Raporu. İstanbul: AÇEV Yayınları. 02.04.2010 tarihinde http://www.7cokgec.org /adresinden indirilmiştir. s. 16.
  • Milli Eğitim Bakanlığı (2008). Benim Ailem Eğitici El Kitabı. Ankara; Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları. s.3- 4.
  • Milli Eğitim Bakanlığı (2010). Aile Eğitimi Kurs Programı: 0-18 Yaş Çocuğu Olan Ailelere. Ankara: T.C. MEB. Çıraklık ve Yaygın Eğitim Genel Müdürlüğü Yayınları. s.8-9.
  • Ömeroğlu, E., Can Yaşar, M. (2002). Ev Merkezli Aile Çocuk Eğitim Programının Ev Ortamına Etkisi. Erken Çocukluk Gelişimi ve Eğitimi Sempozyumu. Kök Yayıncılık, 34-52.
  • Ömeroğlu, E., Can Yaşar, M. (Nisan, 2005). Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Ailenin Eğitime Katılımı. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi. Yıl:6, Sayı: 62. s.3.
  • Şahin, F. T. ve Özbey, S. (Nisan, Mayıs, Haziran 2007). Aile Eğitim Programlarına Niçin Gereksinim Duyulmuştur? Aile Eğitim Programları Neden Önemlidir? T.C. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Eğitim-Kültür ve Araştırma Dergisi. Yıl: 10, Cilt: 3, Sayı:12. s. 9-10.
  • Şahin, T. F. ve Ersoy, Ö. (1999). 0-6 Yaş Döneminde Anne-Baba Eğitiminin Önemi. Mesleki Eğitim Dergisi. Sayı:1. s.59.
  • Temel. Z. F. (2003). Aile Eğitim Modeli. Dünya‘da ve Türkiye’deki Uygulamalar. Erken Çocukluk Eğitimi Politikaları: Yaygınlaşma, Yönetişim ve Yapılar Toplantısı Raporu. İstanbul: AÇEV Yayınları. s.35- 50.
Toplam 14 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Çiğdem Kılıç Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 15 Mart 2016
Gönderilme Tarihi 28 Ocak 2015
Yayımlandığı Sayı Yıl 2010 Cilt: 10 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Kılıç, Ç. (2016). Aile Eğitim Programları ve Türkiye’deki Örnekleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(1), 99-111.