Abstract
When Daniel Libeskind proposed the possibility of different dimensions of architecture other than length, height
and width, he offered reading, writing and memory. Reading architecture as he explains is not about reading text
but about trying to understand a not “clearly explicit language” of architecture. (Libeskind, 2004) The aim of this
paper is to propose a model for reading architectural narrative in different media by using architectural criticism
as a base. Initially, the study is based on discussions on architectural criticism, narrative and representation, in
architecture, literature and cinema, in order to understand the similarities and differences between the concepts
of time, movement and space. Using these concepts, a comparative analysis table is created and the outcomes
of these comparisons are inserted as data for different, yet inter-linked, comparisons and analysis tables. A number
of keywords are utilized to set a model for reading architectural narrative. Such alternative readings establish
a ground to understand the narrative and cultural based conceptualization of space. The main discussion is
executed through a case study. L’ecumé des Jours by Boris Vian (Foam of the Daze, 1947), and consequently, its
2013 adaptation Mood Indigo by Michel Gondry, are selected as the case.
Özet
Daniel Libeskind mimari boyutların uzunluk, yükseklik ve genişlik dışında farklı bir ihtimalinden bahsettiğinde önerisi
okuma, yazma ve hafıza olmuştu. Libeskind mimariyi okumak metni okumak değil `mimarlığın çok da açık
olmayan dilini` anlamaya çalışmak olarak açıklar. (Libeskind, 2004) Bu makalenin amacı mimari eleştiri temelini
kullanarak farklı medyalardaki mimari anlatıyı okumak için bir model önermektir. Başlangıç olarak çalışma
mimarlık, edebiyat ve sinemada zaman, hareket ve mekan kavramları arasındaki benzerlikleri ve farklılıkları anlamak
için mimari eleştiri, anlatı ve temsil tartışmalarına dayanmaktadır. Bu kavramları kullanarak, karşılaştırmalı
bir analiz tablosu oluşturulmuş ve bu tablonun sonuçları, farklı, ancak birbiriyle bağlantılı karşılaştırmalar
ve analiz tabloları için girdiler olarak kullanılmıştır. Bu çalışmanın sonucu olarak mimari anlatıları okumak için
bir model belirlemek üzere belirli sayıda anahtar kelimeler seçilmiştir. Bu tür alternatif okumalar, mekânın anlatı
ve kültürel temelli kavramsallaştırılmasını anlamaya zemin hazırlar. Ana tartışma bir vaka çalışması vasıtasıyla
yürütülmüştür. Boris Vian’ın L’ecumé des Jours (Günlerin Köpüğü, 1947) ve Michel Gondry’nin 2013 uyarlaması
olan Mood Indigo, çalışma için seçilmiştir.
Architectural criticism architectural narrative representation adaptation Mimari eleştiri mimari anlatı temsiliyet uyarlama sinema ve edebiyat
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Şubat 2018 |
Gönderilme Tarihi | 1 Şubat 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 1 Sayı: 2 |
.