Çankırı (Eldivan) Karaçam Orman topraklarında saptanan bazı mikrofungusların in vitro koşullarda antagonistik etkileşimlerinin belirlenmesi

Yıl 2017, Cilt: 3 Sayı: 2, 130 - 138, 20.12.2017

Funda Oskay Ziya Şimşek

Öz

Bu
çalışma, Çankırı ili Eldivan ilçesi Karaçam orman topraklarında saptanan bazı
mikrofungusların in vitro koşullarda
antagonistik etkileşimlerinin belirlenmesi amacıyla 2006-2007 yılları arasında
yürütülmüştür. Bu amaçla,  araştırma alanı topraklarından izole edilen
fungal izolatlar arasından seçilen 18 izolat kullanılarak, indikatör ve
potansiyel antagonistlerin PDA besi ortamında eş zamanlı olarak kültüre
alınması ilkesine dayanan bir ikili kültür metodu olan fungal disk tekniği kullanırak fungal inhibisyon testleri
gerçekleştirilmiştir. Bu testlerde; Trichoderma
(6 izolat), Trichothecium (1
izolat), Ulocladium (1 izolat) ve Penicillium (3 izolat) cinslerine bağlı
türlerden toplam 11 izolat antagonist; Fusarium
(5 izolat), Thysanophora (1izolat)
ve Aspergillus (1 izolat) cinsilerine
ait toplam 7 izolat ise indikatör olarak kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara
göre; test edilen indikatör izolatlara karşı en yüksek
oranda antagonistik etkiye sahip izolatın ortalama % 73,86 engelleme oranı ile Tirichoderma harzianum’a ait T9 izolatı olduğu anlaşılmıştır.  Ayrıca bu izolat, Fusarium sp.3’e ait F3 izolatına karşı gösterdiği %92 inhibisyon
değeri ile tüm antagonistler arasında en yüksek engelleme değerine sahip izolat
olarak belirlenmiştir. Bununla birlikte, Penicillium chrysogenum, P. decumbens, P. glabrum, Trichothecium
roseum ve Ulocladium atrum izolatlarının fungal inhibisyon testlerinde sözü edilen indikatör
funguslara karşı Trichoderma
izolatları kadar etkili olmadıkları belirlenmiştir. Sonuç
olarak, Trichoderma cinsine bağlı 6
izolatın (T2, T3, T9, T10, T13, T14) ortalama inhibisyon değerinin (%69,60),
diğer antagonistlerden (% 40,89 – 51,00) daha yüksek düzeyde bulunduğu
anlaşılmıştır. Trichoderma harzianum’a
ait T9 izolatının, özellikle, orman fidanlıklarında sorun olan toprak ve tohum
kökenli patojen fungusların biyolojik mücadelesinde kullanılabilme
potansiyellerinin belirlenmesine yönelik çalışmalarda değerlendirilebileceği
kanısına varılmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Trichoderma, Biyoloji mücadele, Fungal inhibisyon, antagonizm, Karaçam, Çankırı

Kaynakça

• Al-Heeti, M.B. and Sinclair, J.B. 1988. Antagonism between Gliodadium roseum, Trichoderma harzianum, or Trichothecium roseum and Phytophthora megasperma f. sp. Glydnea mycopathologia, Volume 103, Number 3 p. 135-140.
• Azaz, A.D.and Pekel, O. 2002. Comparison of Soil Fungi Flora in Burnt and Unburnt Forest Soils in The Vicinity of Kargicak (Alanya-Turkey). Turk J Bot 26: 409-416
• Başpınar, N. Ve Çınar, A. 1995. Phytophthora citrophthora Leon’ya Karşı Antagonist Etki Gösteren Fungus ve Bakteri İzolatlarının Orman Toprağındaki Populasyon Dalgalanmaları Üzerinde Çalışmalar, 7. Fitopatoloji Kongresi, Adana, pp: 149–153
• Bora, T. ve Özaktan, H. 1998. Bitki Hastalıklarıyla Biyolojik Savaş. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Bitki Koruma Bölümü Fitopatoloji Anabilim Dalı, 204, İzmir.
• Christensen, M., 1981. Species Diversity And Dominance in Fungal Communities, 201-202, in The Fungal Community, its Organisation And Role in The Ecosisytem, Edited By Wicklow, D., And Carroll, G., Marcel Dekker, İnc.,Newyork.
• Çolakoğlu, G. 2002. Karaçam (Pinus Nigra Arnold.) Meşcerelerinin Topraklarındaki Mikrofungus Florası Üzerinde Araştırmalar. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi Seri A, Cilt 52, Sayı 1: 115-124
• Dennis, C. and Webster, J. 1971a. Antagonistic properties of species-groups of Trichoderma. I. Production of non-volatile antibiotics. Trans. Br. Mycol. Soc., 84:25-39
• Dennis, C. and Webster, J. 1971b. Antagonistic properties of species-groups of Trichoderma. II. Production of volatile antibiotics. Trans. Br. Mycol. Soc., 84:41-48
• Dennis, C. and Webster, J. 1971c. Antagonistic properties of species-groups of Trichoderma. III. Hyfal interaction. Trans. Br. Mycol. Soc., 57:363-369
• Doğmuş, T. ve Doğanoğlu, Ö. 2003. Orman Fidanlıklarında Çökerten Hastalığının Önemi ve Bu Hastalığın Biyolojik Kontrolünde Ektomikorizal Fungusların Önemi. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Seri A (Sayı 1);103–118
• Dreisbach, T. 2002. Importance Of Fungı In Forest Ecosystems. Web Sitesi: http://wwwnotes.fs.fed.us:81/pnw/DecAID/DecAID.nsf/HomePageLinks/24D9761EE72378E688256B8F005A8FC1?OpenDocument. Erişim tarihi: 22/10/2006
• Fisher, R. And F. Binkley, D. T. 2000. Ecology And Management Of Forest Soils. Third Edition, ISBN: 0–471–1942–3, John Willey & Sons, INC, USA
• Garbeva P., Van Veen, J.A. And Van Elsas J.D., 2004. Mıcrobıal Dıversıty In Soıl: Selection Of Microbial Populations By Plant And Soil Type And Implications For Disease Suppressiveness. Annu. Rev. Phytopathol. 42:243–70
• Grondona, I., Hermosa, R., Tejada, M., Gomıs, M. D., Mateos, P. F. Brıdge, P. D., Monte, E., and Garcıa-Acha, I. 1997. Physiological and Biochemical Characterization Of Trichoderma Harzianum, A Biological Control Agent Against Soilborne Fungal Plant Pathogens. Applied And Envıronmental Microbiology, 63 (8): 3189–3198 Hadar, Y. Chet, I. Katan, I. 1979. Trichoderma Harzianum A Biyokontrol Agent Effective Against S. Rolfsii And R. Solani Damping Off With Wheatbran Culture Of Trichoderma Harzianum. Phtopathology, 9:64-68
• Haktanır, K. Arcak, S. 1997. Toprak Biyolojisi (Toprak Ekosistemine Giriş). Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Toprak Bölümü, 409s., Ankara.
• Harman, G. E. 2004. Trichoderma spp., İncluding T.harzianum, T. viride, T. koningii, T. hamatum and Other Spp., Cornel University, Geneva, http://www.nysaes.cornell.edu/ent/biocontrol/pathogens/trichoderma.html, Erişim Tarihi: 27/04/2004
• Harman, G. E. 2006. Overview of Mechanisms and Uses of Trichoderma spp. Phytopathology 96:190-194.
• Hasenekoğlu, İ., Azaz, A.D., 1991. Sarıkamış Civarındaki Tıraşlanmış Orman Alanları Topraklarının Mikrofungus Florası ve Bunun Normal Orman Toprakları Florası İle Karşılaştırılması Üzerine Bir Araştırma. Türk J Of Bot 15: 214–226.
• Kiewnick S, Sikora RA (2006) Biological control of the root-knot nematode Meloidogyne incognita by Paecilomyces lilacinusstrain 251. Biol Control 38:179–187
• Köhl, J. and Molhoek, W. M. L. 2001. Effect of Water Potential on Conidial Germination and Antagonism of Ulocladium atrum Against Botrytis cinerea. APS Phytophathology Vol. 91, No. 5, 485-491
• Kubicek, C.P. and Harman, G.E. (Eds.) 1998. Trichoderma and Gliocladium. Vol. 1. Basic Biology, Taxonomy And Genetics. Taylor & Francis, London, 278 Pp.
• Küçük, Ç. 2000. Trichoderma harzianum ile Toprak Kökenli Bazı Bitki Patojenlerinin Kontrolü, Anadolu Üniversitesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. 80s., Eskişehir.
• Küçük, Ç. ve Kıvanç, M. 2003. Isolation of Trichoderma spp. and their antifungal, biochemical and physiological features. Turk J Biol.27: 247-253.
• Küçük, Ç. ve Kıvanç, M. Ç. 2004. In Vitro Antifungal Activity of Strains of Trichoderma harzianum. Turk J Biol 28 p. 111-115 Lewis, J.A., Lumsden, R.D. 2001. Biocontrol of damping-off greenhouse-grown crops caused by Rhizoctonia solani with a formulation of Trichoderma spp. Crop Protection 20:49-56.
• Novogrudsky, D. M. 1936. Antagonistic interrelations among microbes and biological methods of combating fungus diseases of cultivated plants. Adv. Mod. Biol. USSR, 5, 509-536.
• Oskay, F., 2007. Çankırı İli Eldivan İlçesi Karaçam Orman Topraklarındaki Fungal Floranın ve İn-Vitro’da Antagonistik Etkileşimlerinin Belirlenmesi. Ankara Üniversitesi, Fen bilimleri Enstitüsü Yüksek lisans Tezi. Çankırı.
• Oskay, F., Şimşek, Z., 2017. Çankırı (Eldivan) Karaçam Orman topraklarında saptanan Mikrofunguslar. Anadolu Orman Araştırmaları Dergisi, 3 (1) 23-38
• Öner, M., 2002. Mikrobiyal Ekoloji. 2.Baskı. Ege Üniversitesi Basımevi. 282s., Bornova-İzmir. Papavizas, G. C. 1985. Trichoderma and Gliocladium: biology, ecology, and potential for biocontrol. Annual review of phytopathology, 23(1), 23-54.
• Parkinson, D. 1994. Filamentous fungi. In: SSSA Book Series (ed) Methods of soil analysis. American Society of Agronomy, Madison, WI, USA, pp 329–350
• Raistrick, H., & Smith, G., 1941. Antibacterial substances from moulds. Chem. Ind. London, 6, 828-830.
• Samuels, G.J. 2004. Trichoderma İn Biological Control: A Taxonomist Reports Web Sitesi: http://pest.cabweb.org/journals/bnı/bni25_1/gennews.htm. Erişim Tarihi: 12/07/2005
• Samuels, G.J., Chaverri, P., Farr, D.F., & Mccray, E.B. (N.D.) 2006. Trichoderma Online, Systematic Botany & Mycology Laboratory, ARS, USDA. Web Sitesi: http://nt.ars-grin.gov/taxadescriptions/keys/trichodermaındex.cfm. Erişim Tarihi: 12/07/2005
• Santamarina M.P, Roselló, J., Llacer, R., Sanchis, V. 2002. Antagonistic Activity Of Penicillium oxalicum Corrie and Thom, Penicillium decumbens Thom and Trichoderma harzianum Rifai İsolates Against Fungi, Bacteria and İnsects İn Vitro. Rev Iberoam Micol., 19: 99-103
• Waksman, S. A. 1941. Antagonistic relations of microorganisms. Bacteriological reviews, 5(3), 231.
• Waksman, S. A. 1944. Three Decades with Soil Fungi. Soil Science, 58(2), 89-116.
• Waksman, S. A., & Horning, E. S., 1943. Distribution of antagonistic fungi in nature and their antibiotic action. Mycologia, 35(1), 47-65.
• Waksman, S. A., Horning, E. S., Welsch, M., & Woodruff, H. B., 1942. Distribution of Antagonistic Actinomycetes in Nature. Soil Science, 54(4), 281-296.
• Weindling, R. 1934. Studies on a lethal principle effective in the parasitic action of Trichoderma lignorum on Rhizoctonia solani and other soil fungi. Phytopathology 24:1153-1179
• Weindling, R., & Fawcett, H. S. 1934. Experiments in biological control of Rhizoctonia damping off. Phytopathology, 24, 1142.
• Yakimenko, E.E. and Grodnitskaya, I.D. 2000 Effect Of Trichoderma Fungi On Soil Micromycetes That Cause İnfectious Conifer Seedling Lodging İn Siberian Tree Nurseries. Microbiology, Vol. 60. Pp. 726-729
• Yamaji, K., Fukushi, Y. 2005. Penicillium frequenstans İsolated From Picea glehnii Seedling Roots As A Possible Biological Control Agent Against Damping-Off. Ecol.Res. 20: 103-107