The Phenomenon of Alteration in Arabic Poetry from West Africa

Yıl 2022, Cilt: 5 Sayı: 1, 179 - 197, 30.06.2022

Mohamadou Aboubacar Maiga

Öz

The phenomenon of alteration is one of the most prominent stylistic phenomena that has received great attention from modern critics. This is due to the important role it plays in building the poem, and for the expressive and aesthetic possibilities, it contains, through which the writer can elevate the literary text to the level of originality and quality. West African poets have employed the technique of alterations in their poems of simile, metaphor, metaphor, and metonymy; to express their emotional experiences. From these standpoints, this research seeks - according to the applied descriptive approach - to highlight the features of alteration in Arabic poetry from West Africa, reveal its aesthetic and artistic values in their poetry, and reveal the secrets of the graphic jokes in them, with the artistic creativity involved. It should be noted that West African poets have a valuable literary wealth and an intellectual heritage full of features of displacement and artistic and aesthetic images represented in simile, metaphor, metaphor, and metonymy, in addition to the distinction of this literary wealth with an accuracy of depiction and sobriety of style. It is evident through this study that the phenomenon of alteration has appeared in the poetry of the poets of the region is clear; for its impact on the formation of their poetic language. They were able to convey their imagination to the recipient with a lively and creative artistic richness.

Anahtar Kelimeler

Stylistic, Alteration, Meaning, West Africa, Analysis

ظاهرة الانزياح الدلالي في الشِّعر العربي من الغرب الإفريقي

Öz

تعدّ ظاهرة الانزياح من أبرز الظواهر الأسلوبيَّة الَّتي حظيت بعناية كبيرة من قبل النقاد في العصر الحديث؛ وذلك لما تضطلع به من دور مهم في بناء القصيدة، ولما تحويه كذلك من إمكانيات تعبيرية وجماليَّة يستطيع الأديب من خلالها أن يرتقي بالنص الأدبي إلى مرتبة الأصالة والجودة. ولقد وظف شعراء غرب إفريقيا تقنيَّة الانزياحات الدلاليَّة في قصائدهم من تشبيه واستعارة ومجاز وكناية؛ للتعبير عن تجاربهم الشعورية. ومن هذه المنطلقات يسعى هذا البحث وفقا للمنهج الوصفي التطبيقي إلى إبراز ملامح الانزياح الدلالي في الشِّعر العربي من إفريقيا الغربيَّة، والكشف عن قيمها الجماليَّة في أشعارهم، وإجلاء أسرار النكت البيانيَّة فيها، مع ما انطوت عليها من الإبداع الفني. وتجدر الإشارة إلى أنّ شعراء غرب إفريقيا لديهم ثروة أدبيَّة قيمة وتراث فكري ممتلئ بملامح الانزياح والصور الفنيَّة والجماليَّة المتمثلة في التشبيه، والاستعارة، والمجاز، والكناية، إلى جانب تميز هذه الثروة الأدبيَّة بدقة التصوير ورصانة الأسلوب. ويتبيّن من خلال هذه الدراسة أنَّ ظاهرة الانزياح الدلالي قد بدت في شعر شعراء المنطقة واضحة؛ لما تركته من أثر في تشكيل لغتهم الشِّعرية. وقد استطاعوا نقل خيالهم إلى المتلقِّي بشكل حيوي وثراء فني إبداعي.

Anahtar Kelimeler

الأسلوبية, الإنزياح, الدلالة, إفريقيا الغربية, تحليل

Batı Afrika Arap Şiirinde Anlam Kayması Olgusu

Öz

Anlam kayması olgusu, modern eleştirmenler tarafından büyük ilgi gören en belirgin üsluplardan biridir. Bunun nedeni de şiirin inşasında önemli rol oynamasıyla beraber yazarın edebi metni özgünlük ve kalite düzeyine çıkarabileceği bediî olanakları da içermesidir. Batı Afrikalı şairler, duygusal deneyimlerini ifade etmek için teşbih, istiare, mecaz ve kinaye üslupları çeşitli şiirlerinde değişleme tekniğini kullanmışlardır. Bu itibarla, araştırmamız - betimleme yöntemine göre - Batı Afrika Arap şiirindeki değişlemenin özelliklerini vurgulamayı ve bu şiirlerinde bediiyat ve sanatsal değerlerini ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır. Batı Afrikalı şairler teşbih, istiare, mecaz ve kinayeler üslupları içeren, sanatsal ve bediî imgelerin özellikleriyle dolu olan değerli bir edebi zenginliğe sahip olduklarını de belirtilmek mümkündür. Bu çalışma ile bölge şairlerinin şiirlerinde değişleme olgusunun ortaya çıktığını açıkça görülmektedir. Ve bu, bahsi geçen olgunun şiirsel dillerinin oluşumu üzerindeki etkisinden kaynaklanmaktadır. Hayal güçlerini canlı ve yaratıcı bir sanatsal zenginlik içinde alıcıya aktarmayı başardılar.

Anahtar Kelimeler

Stilistik, Değişleme, Anlam, Batı Afrika, Tahlil

Kaynakça

• Ag Muhammed, M. (2018). ‘Ani’s-Sûreti’ş-şi’iriyye ‘inde şu‘arâi’t-Tavârik, külle’s-sûk enmûzecen. Mecelletü’s-Sekâfeti’ş-Şa’biyye 41(1), 72.
• Albî, E. İ. (2008). Dîvânu’r-Riyâd. Matba‘atu Albî Cumba li’t-tibâ‘a ve’n-neşr ve’t-tevzî‘.
• Ali, Ş. S. (ts). Mersiyyetu Muhammed Tâhir b. Şeref. Mektebetü’l Ustaz Mahmud Dedep, Yazma eseri, no 1189.
• Atik, A. (1985). ‘İlmu’l-beyân. Dâru’n-Nahdati’l-‘Arabiyye li’t- tibâ‘a ve’n-neşr.
• Bûhatim, M. A. (2004). Mustalahâtu’n-Nakdi’l-‘Arabî ‘s-Sinemâî, el-işkâliye ve’l-usûl ve’l-imtidâd. İttihadu’l-Kuttâbi’l- ‘Arabî.
• Cuma, Z. (1998). Şeyh Âdem Abdullah İlverî ve müsâhamatuh fi’d-Dirâsâti’l-İslamiye ve’l-Arabiyye fi Nijerya. Meydugurî Üniversitesi, İslami Araştırmalar Fakültesi, Yüksek lisans tezi.
• Curcānī, A. (1992). Delâilü’l-i‘câz. thk. Mahmud Muhammed Şâkir. Dârü’l-medenî.
• Diop, A. D., & Latif, İ.(2019). İlmu’l-beyan fi’ş-şi’ir’il-’arabî es-Senagali: şiiri Muhammed el-Emin Enmûzecen. Mecelletü’l-hareke 21(2), 385.
• ed-Dide, R. A. (2009). el-İnziyâh fi’l-hitâbi’n-Nakdî ve’l-Belâgî ‘inde’l-‘Arab. Dâru’ş-şuûni’s-Sekafiyeti’l- ‘Âmme.
• Enyâs, İ. (ts.) ed-Devâvînu’s-sitte. Darü’l-Fikr.
• Ganimi, E. (ts.). Divânü hadâiki zati bahçe. Mektebetü’l-bâhisi’l-hususiye, yazma eseri, 106.
• İbn Fâris, A. (1979). Mu’cemü mekāyîsi’l-Luga. Darü’l-Fikr.
• İbn Manzûr, C. (1995). Lisânü’l-’Arab. Dârü sâdır.
• İbnü Cinnî, E. O. (ts.). el-Hasâis. thk. Muhammed Ali Neccâr. Mektebetü’l-ilmiyye.
• Jean, C. (1986). Binyetü’l-lüga eş-şiiriye. çev. Muhammed el-Veli, Muhammed el-’Umerî. Dâru topikal.
• Kaddum, M. (2021) Kur'ân-ı Kerîm'de Yer Alan Kural Dışı "İsm-i Fâil" Yapılarının Anlama Yönelik Kipleri, Nüsha Dergisi, 21 (53), 387-412.
• Kaba, İ. (2011). Eş-Şi’ru’l-’Arabî fi’l-garbi’l-İfrîkî hilâle’l-Karni’l-işrîni’l-mîlâdî. Menşûrâtu’l-munazzameti’l-islâmiyye li’t-terbiye ve’l-‘ulȗm ve’s-Sekâfe.
• Kazvînî, H. (1932). el-Talhîs fi ‘ulȗmi’l-Belâga. thk. Abdurrahman Berkûkî. Dârü’l-Fikri’l-Arabî.
• Kuntî, M. (ts.). Divânü’ş-şeyh el-Muhtar Kuntî. thk. Baba Ahmed b. Hamma el-Emin. Menşûretü zâviyeti’l- Muhtâr Kuntî.
• Louis, M.(2003). el-Muncid fi’l-Luga. el-Mektebetü’l-katolikiyye.
• Maidago, M. H. (2016). Fannü’l-Hica fi divani hadâiki zati bahçe, dirâsetün edebiyye tahliliye. Mecelletü ’âlem li’d-Dirâsâti’l-Arabiyye, 1(3), 77.
• Mbakî, A. B. (ts.) Dîvânü’l-emdâhi’n-Nebeviye ve’s-Salavât ‘ala’n-Nebiyyi’l-Hâşimî. thk. Şeyh Muhammed Câce. Mektebetü’ş-şeyh Haddim.
• Mbakî, S. A. (ts.) Divânü şiir. Mektebetü’ş-Şair, yazma eseri, 53.
• Murtaza, A. (1994). Şi‘riyyetu’l-Kasîde, kasidetü’l-kırâ’a: tahlîlün murekkebun li kasîdeti eşcânin yemâniyye. Dârü’l-Muntahabi’l-‘Arabî.
• Nasır, A. (2019). el-Heyâlu’ş-şi‘r ledâ’ş-şâiri’l-vezîr Cüneyd, dirâse cemâliyye. Mecelletü Cîl ed-Dirâsâti’l-edebiyye ve’l-fikrîyye 50(1), 154.
• Salâh. F. (1998). İlmu’l-üslub ve mebâdiuh ve icraâtuh. Dâru’ş-Şark.
• Samba, A. (1978). el-Âdâbu’l-‘Arabî es-Senegalî. eş-Şeriketü’l-Vataniyye li’n-neşr ve’t-tevzî‘.
• Sindâvî, H. (1993). es-Sȗratu’ş—Şi‘riyye ‘inde Fedvâ Tûkân. Dârü’l-Maşrık li’t-tibâ‘a ve’n-neşr ve’t-terceme.
• Süleymano, A. (2020). el-Kiyâmu’l-Cemâliyye fî şi‘ri’d-Duktȗr Cüneyd b. Muhammed el-Buhârî, Dirase mevzu‘iyye fenniyye. Mecelletü külliyeti’d-Dirasati’l-islamiyye ve’l-Arabiyye, 33(1), 1774.
• Teftazânî, S. (2013). Muhtasaru’s-sa‘d, Şerhu telhîsi miftâhi’l- ‘ulȗm. thk. Abdulhamîd Hindâvî. el-Mektebetü’l-‘asriyye.
• Tîbî, Ş. (2011). et-Tibyân fi ilmi’l-me‘ânî ve’l-Bedî‘ ve’l-beyân. thk. Hadi Atıyye. Dârü’l-kutub.
• Usfûr, C. (1992). es-Sûretü’l-fenniyye fi’t-Turâsi’l-belagî ve’n-nakd inde’l-’Arab. el-Merkezü’l-Arabî.
• Veys, M. A. (2005). Vazifetü’l-İnziyah fi menzuri’d-Dirâsâti’l-uslûbiye. el-Müessesetü’l-Cami‘iyye li’d-Dirâsât ve’n-neşr.
• Yahya, S. A. (2009). Dîvânu’s-Saharâ-i’l-Kübrâ: el-Medresetü’l-Kuntiyye. Dârü’l-Maarife.
• Zübeydî, M. (2005). Tâcu’l-‘Arûs min Cevâhiri’l-Kamȗs. Tıbâ‘atu’l-Kuveyt.