Divan şairleri, şiirlerini tertip ederken pek çok
kaynaktan beslenirler. Farklı milletlerin edebî malzemeleri, tarih, ilim,
sanat, inanç, âdet ve gelenekleri yanında birtakım meslekler ve bu sınıftan
kişilerin ilgi alanları hakkındaki detaylar onların şiir ve hayal dünyasına
zenginlik katmıştır. Bunlardan biri çocuk, yavru manasına gelen –beççe
kelimesiyle oluşturulmuş sâatçi-beççe yani, saatçi çırağı/çocuğudur. 19. yüzyıl
şairlerinden Refî-i Kalâyî’nin saatçilik terimleri ile birlikte argo terim ve
deyimlerle sosyal hayattan farklı bir tabloyu sunduğu 12 beyitten oluşan bir
gazeli, bu kişi, onun meslek incelikleri ve farklı bir hayal üzerine inşa
edilmiştir. Bu makalede, söz konusu gazele farklı perspektiflerden yaklaşılarak
şiirde yer alan sözcüklerin anlam katmanları üzerinde durulmuştur.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2018 |
Gönderilme Tarihi | 30 Kasım 2018 |
Kabul Tarihi | 17 Aralık 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 2 Sayı: 4 |
This work is licensed under Attribution-NonCommercial 4.0 International