“Birdenbire” Hikâyesi Bağlamında Ömer Seyfettin’in Evlilik Kurumuna Bakışı

Yıl 2019, Cilt: 3 Sayı: 3, 394 - 400, 13.12.2019

Cihan Özdemir

https://doi.org/10.34083/akaded.653574

Öz

Ömer
Seyfettin, hikâye, roman, edebiyat tenkidi, dil, siyaset ve düşünce alanlarında
eserler vermiş çok yönlü bir yazardır. Hikâyelerinde ele aldığı konu, tema ve
tiplerin zenginliği ile bu türün gelişmesine ciddi katkılar yapmış ve edebiyat
tarihimizde göz ardı edilemeyecek bir yer kazanmıştır. Ömer Seyfettin, sosyal
tenkit ve hiciv alanındaki hikâyelerinde, Türk toplumunun her yaş, cinsiyet ve
meslek grubuna ait insan tipini, realist biçimde tasvir etmiş bir hikâye
ustasıdır. Osmanlı Devleti’nin çöküş döneminde siyasi ve sosyal felaketlere
şahit olmuş, cemiyet hayatındaki yozlaşmayı yakından gözlemlemiş bir yazar
olarak, bütün bu hadiselerle ilgili duygu, düşünce ve gözlemlerini hikâye formu
içerisinde başarıyla ifade etmiştir. Ömer Seyfettin, zengin şahıs kadrosuna ve çarpıcı
olay örgülerine sahip hikâyeleri yoluyla kültürel değerlerdeki bozulmayı tenkit
etmiş, topluma mesajlarını iletmiş ve inandığı değerleri ön plana çıkarmıştır. Bu
yazı, Ömer Seyfettin'in söz konusu hikâyelerine güzel bir örnek teşkil eden
“Birdenbire” hikâyesi çerçevesinde onun evlilik kurumuna bakış açısını
göstermeyi amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Aşk, evlilik, Batılılaşma, karakter

Kaynakça

• Alangu, Tahir(1968). Ömer Seyfettin Ülkücü Bir Yazarın Romanı. İstanbul: May Yay. Banarlı, Nihat Sami (1998). Resimli Türk Edebiyatı Tarihi, C II, İstanbul: Milli Eğitim Basımevi. Beyitoğlu, Yahya Kemal(2018). “İdeal Bir Toplum Yaratmak: Ömer Seyfettin’in Hikâyelerinde Toplumsal Eleştiri” ÇÜTAD Çukurova Üniversitesi Türkoloji Araştırmaları Dergisi. Cilt 3, Sayı 1. 26-54. Bulduker, Gülten (2012). Ömer Seyfettin’in ‘Bahar ve Kelebekler’ ile ‘Aşk Dalgası’ Adlı İki Hikâyesinde Eski ve Yeni Değerler Algısı. Turkish Studies, Vol 7(1), 439-446. Ercilasun, Bilge (2013). Türk Roman ve Hikâyesi Üzerine, İstanbul: Dergâh Yayınları. Fırat, Hatice (2014). “Ömer Seyfettin’in Fıkra Kaynaklı Hikâyelerinde Din ve Ahlakî Değerler”, Cumhuriyet International Journal of Education-CIJE, Vol 3 (3). 12-24. Geçgel, Hulusi ve SARIÇAN, Ersin (2011). “Ömer Seyfettin’in Hikâyelerinde Çocuk ve Eğitim Teması”, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C 4, S 2. 164-175. Gözler, Fethi(1976). Ömer Seyfeddin. İstanbul: Çağdaş Yay. Gürbüz, Hüseyin (2000). “Sosyal Meseleler Açısından Ömer Seyfettin’in Hikâyeleri”, Hece Dergisi, Türk Öyküsü Özel Sayısı, S 46, 47, s. 284-297. Kabaklı, Ahmet(1974). Türk Edebiyatı 3. Cilt. İstanbul: Türk Edebiyatı Vakfı. Yay. 82- 96. Ömer Seyfettin (2007). Bütün Eserleri Hikâyeler 1-4 (Haz. Hülya Argunşah), İstanbul: Dergâh Yayınları. Seyfettin, Ömer(1988). Harem. İstanbul: Akran Yay. Şengül, Abdullah (2003). “Tahkiyeli Eserlerde ‘Model Şahıs’ Meselesi ve Ömer Seyfettin’in Hikâyelerindeki Model Şahıslar Üzerine Bir İnceleme”, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C 5, S 1. 13-28. Tural, Sadık(1991). “Ömer Seyfeddin’in Ümîdi veya Mehdî Hikâyesinin Tahlili” Zamanın Elinden Tutmak. Ankara: Ecdat Yay. 270-278.