The temporary incapacity of individuals to make ethical judgments and behave ethically within the organization is called ethical blindness in the literature. When ethical blindness is reflected in individuals' decisions and business processes, it can lead to unethical behavior. The ethical judgments of university faculty members in the decisions they make about the situations they encounter have a significant impact on their colleagues, students and society. The aim of this study was to determine the level of ethical blindness of university lecturers and whether these levels differ according to demographic variables. A questionnaire was applied to 242 lecturers using the convenience sampling method. The questionnaire consisted of two parts. In the first part, there were eight questions about demographic characteristics. In the second part, there was the "Ethical Blindness" scale developed by Aleksić (2017) to determine the levels of ethical blindness. The scale was adapted to Turkish by Özdamar (2018). She scale included three case studies to measure the factors / dimensions of ethical blindness (1) rationalization, (2) routinization and (3) ambiguity. Participants were expected to respond by putting themselves in the place of the people in the case studies. The analyzes performed showed that the participants differed from the dimensions of ethical blindness in rationalization - by age, working hours, administrative duties and titles- and routinization –according to working times-. These findings can be interpreted as that there are differences in the rationalization dimension in terms of the first phase of academic life. Therefore, ethical blindness may occur in these individuals in the future. The main remedy to prevent or reduce the risk of ethical blindness is to counteract rigid framing by allowing many different and opposing frameworks within the organization to come into play. The most effective treatment of ethical blindness is the promotion of a culture of democratic organizations in which there is an open, democratic and critical discussion environment. Second solution is the dissemination of ethical programs for professionals and their training in a way that will enable them to become aware of unethical behaviors. If individuals have a strong awareness and sensitivity about the general importance of ethics; they can recognize ethical dilemmas, have the opportunity to confront and correct them, and in this way, ethical blindness can be prevented.
Bireylerin örgüt içinde etik yargılarda bulunma ve etik davranma konusunda geçici olarak yetersiz olma durumu literatürde etik körlük olarak adlandırılmaktadır. Etik körlük, bireylerin kararlarına ve iş süreçlerine yansıdığında etik olmayan davranışın ortaya çıkmasına neden olabilmektedir. Üniversite öğretim elemanlarının karşılaştıkları durumlara yönelik aldıkları kararlardaki etik yargıları iş arkadaşları, öğrencileri ve toplum üzerinde önemli bir etkiye sahip olmaktadır. Bu çalışmayla üniversite öğretim elemanlarının etik körlük düzeylerinin ve bu düzeylerin demografik değişkenlere göre farklılaşıp farklılaşmadığının belirlenmesi amaçlanmaktadır. Kolayda örneklem yöntemi kullanılarak yapılan araştırmada 242 öğretim elemanına anket uygulanmıştır. Anket iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde demografik özelliklere yönelik sekiz soru yer almaktadır. İkinci bölümde ise etik körlük düzeylerinin tespit edilmesi amacıyla Aleksić (2017) tarafından geliştirilen "Etik Körlük" ölçeği yer almaktadır. Ölçek Özdamar (2018) tarafından Türkçe'ye uyarlanmıştır. Ölçek; etik körlüğün (1) rasyonalizasyon, (2) rutinizasyon ve (3) muğlaklık faktörlerini/boyutlarını ölçmeye yönelik üç adet örnek olay içermektedir. Katılımcılardan kendilerini örnek olaylardaki kişilerin yerine koyarak cevap vermeleri beklenmiştir. Yapılan analizler katılımcıların etik körlük boyutlarından rasyonalizasyon -yaş, çalışma süreleri, idari görevleri ve unvanlarına göre- ve rutinizasyonda –çalışma sürelerine göre- farklılaştıklarını göstermiştir. Bu bulgular akademik hayatın ilk evresi açısından rasyonalizasyon boyutunda farklılıklar olduğu şeklinde yorumlanabilir. Dolayısıyla ilerleyen dönemlerde bu bireylerde etik körlük ortaya çıkabilir. Bireyler etiğin genel önemi konusunda sağlam bir farkındalığa ve duyarlılığa sahip olursa; etik ikilemleri fark edebilir, bunlarla yüzleşme, düzeltme olanağı bulabilir ve bu şekilde etik körlük önlenebilir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Tüm Sayı |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Ağustos 2021 |
Gönderilme Tarihi | 28 Mayıs 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 8 Sayı: 16 |
MAKALE DEĞERLENDİRME SÜRECİ
Yazar tarafından gönderilen bir makale, gönderim tarihinden itibaren 10 gün içinde dergi sekreteri tarafından makalenin, telif sözleşmesinin ve benzerlik raporunun (Turnitin programı) eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden incelenir. İstenilen bu dosyalar eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilmiş ise makale; ikinci aşamada derginin yayın çizgisine uygun olup olmadığı yönünden değerlendirilir. Bu süreçte makale yayın çizgisine uygun değilse yazara iade edilir. Makale yayın çizgisine uygun ise şablona uygun bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden değerlendirilir. Şayet makale şablona uyarlanıp gönderilmemiş ise değerlendirme sürecine alınmaz. Bu süreçte yazarın derginin belirlediği şartlara uygun bir şekilde sisteme makale yüklemesi beklenir. Makale şablona uygun bir şekilde hazırlanıp gönderilmiş ise son aşamada makale derginin yayın ilkeleri, yazım kuralları, öz, abstract, extented abstract, kaynakça gösterimi vb. yönlerden incelenir. Bu ayrıntılarda makalede bir sorun varsa yazarın bu hususları tamamlaması istenir ve verilen süre içerisinde eksiksiz bir şekilde yeniden makaleyi göndermesi istenir.
Tüm bu aşamaları geçen makale, editör tarafından bilimsel yeterliliğinin denetlenmesi amacıyla ikinci 7 günlük süre içerisinde çalışmaya uygun iki hakeme değerlendirmeleri için gönderilir. Hakemlerin değerlendirme süreleri 15 gündür. Bu süre zarfında hakemlik görevini tamamlamayan bir hakem olursa ilgili hakeme değerlendirmeyi tamamlaması için 7 günlük ek süre verilebilir. Bu süre zarfında hakem görevini yerine getirmezse yerine yeni bir hakem ataması yapılır. En az iki hakemden gelen raporlar olumlu ise makale yayın aşamasına alınır. Hakem raporlarından birisi olumlu diğeri olumsuz ise makale üçüncü bir hakeme gönderilir. Üçüncü hakem raporu da olumsuz ise makale ret edilir. Üçüncü hakemin değerlendirmesi olumlu ise makaleyle ilgili hakem raporları dergi alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından incelenir. Makalenin yayınlanmasıyla ilgili nihai karar alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından verilir. Hakem raporlarının yetersiz ve tatmin etmekten uzak olması veya İngilizce editör tarafından abstract ve extented abstract’ın yetersiz görülmesi hallerinde de yine makaleyle ilgili son karar Editörler Kurulu tarafından verilir. Tüm bu aşamalardan geçen bir makale en yakın sayıya yayınlanmak üzere eklenir. İlgili sayıda yer kalmaması halinde makalenin yayımı bir sonraki sayıya kaydırılır. Bu durumda ve tüm değerlendirme sürecinde yazar isterse makalesini geri çekme hakkına sahiptir. Ancak bu durumu dergiye bildirmesi gerekir. Makale gönderim tarihinden makalenin yayına kabul tarihine kadar tüm bu işlemler için ortalama 3 aylık bir süre öngörülmektedir.