Bu araştırmada; gelişmekte olan Asya ülkelerinin dış ticaret dengelerini sağlayabilmek için yerel para birimlerinin değerini kaybettirmeye yönelik para politikaları izlemlerinin olumlu sonuç verip vermediği 39 Asya ülkesi için, 1990-2021 verileri kullanılarak, Marshall-Lerner koşulu çerçevesinde incelenmiştir. Örneklemde yer alan ülkeler gelir seviyelerine göre üç farklı gruba ayrılmış ve her bir grup yeni nesil panel veri yöntemleri kullanılarak analiz edilmiştir. Serilerin durağanlıkları Hadri ve Kruzomi (2012) durağanlık testi ile sınananarak tüm serilerin birinci farkta durağan oldukları tespit edilmiştir. Seriler arasında eşbütünleşmenin varlığı Westerlund (2008) Durbin-Hausman panel eşbütünleşme testi ile incelenmiş, değişkenlerin eşbütünleşik oldukları gözlenmiştir. Eşbütünleşme katsayılarının homojen yapıya sahip olup olmadıkları Swamy (1970) Delta testi ve Pesaran ve Yamagata (2008) Düzeltilmiş Delta testi kullanılarak analiz edilmiş ve katsayıların homojen oldukları görülmüştür. Panel regresyon analizleri Bai ve Kao (2006) CUP-FM yöntemiyle gerçekleştirilmiş, çalışmanın odağında yer alan Marshall-Lerner koşulunun alt-orta gelirli Asya ülkelerinde geçerli olmadığı, üst-orta gelirli ve yüksek gelirli Asya ülkelerinde geçerli olduğu bulgularına ulaşılmıştır. Benzer şekilde Dumitrescu ve Hurlin (2012) nedensellik testinde de reel kurdan dış ticarete doğru nedensellik ilişkisinin alt-orta gelirli Asya ülkelerinde olmadığı, fakat üst-orta gelirli ve yüksek gelirli Asya ülkelerinde bulunduğu sonucuna ulaşılmıştır. Tüm bu değerlendirmeler ışığında çalışma ele aldığı dönem ve örneklem için; döviz kurunun alt-orta gelirli Asya ülkelerinde iyi bir politika aracı olmamasına karşın üst-orta gelirli ve yüksek gelirli Asya ülkelerinde kullanılabilir bir politika seçeneği oluşturduğu bulgusunu literatüre kazandırmıştır.
Marshal Lerner Koşulu Gelişmekte Olan Asya Ülkeleri Yeni Nesil Panel Veri Analizi
This study uses data for the period 1990-2021 under the Marshall-Lerner condition for 39 Asian countries to examine whether Asian countries' monetary policy actions to devalue their national currencies in order to maintain their foreign trade balance produce positive results. Sample countries are divided into three distinct groups based on their income levels, and each group is analyzed using new generation panel data methods. The stationarity of the series was tested using the stationarity test of Hadri and Kruzomi (2012), and all series were determined to be stationary in the first difference. The presence of cointegration between the series was examined using the Westerlund (2008) Durbin-Hausman panel cointegration test, and the variables were found to be cointegrated. Homogeneity of cointegration coefficients was analyzed using Swamy's (1970) Delta Test and Pesaran and Yamagata's (2008) Corrected Delta Test, and the coefficients were found to be homogeneous. Panel regression analyses were conducted using the CUP-FM method of Bai and Kao (2006), and it was found that the Marshall-Lerner condition, the focus of the study, did not apply to lower-middle income Asian countries while applying to upper-middle income and high income Asian countries. Also, Dumitrescu and Hurlin's (2012) causality test showed that the causality relationship between the real exchange rate and foreign trade did not apply to lower-middle income Asian countries while applying to upper-middle income and high income Asian countries. In light of all these assessments, for the relevant period and sample, the study brought to light the finding that the exchange rate is not a good policy instrument in lower-middle income Asian countries, while it is a viable policy option in upper-middle income and high income Asian countries.
Marshall-Lerner Condition Asian Developing Countries New Generation Panel Data Analyses
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 30 Ağustos 2023 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Ağustos 2023 |
Gönderilme Tarihi | 28 Nisan 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 10 Sayı: 22 |
MAKALE DEĞERLENDİRME SÜRECİ
Yazar tarafından gönderilen bir makale, gönderim tarihinden itibaren 10 gün içinde dergi sekreteri tarafından makalenin, telif sözleşmesinin ve benzerlik raporunun (Turnitin programı) eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden incelenir. İstenilen bu dosyalar eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilmiş ise makale; ikinci aşamada derginin yayın çizgisine uygun olup olmadığı yönünden değerlendirilir. Bu süreçte makale yayın çizgisine uygun değilse yazara iade edilir. Makale yayın çizgisine uygun ise şablona uygun bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden değerlendirilir. Şayet makale şablona uyarlanıp gönderilmemiş ise değerlendirme sürecine alınmaz. Bu süreçte yazarın derginin belirlediği şartlara uygun bir şekilde sisteme makale yüklemesi beklenir. Makale şablona uygun bir şekilde hazırlanıp gönderilmiş ise son aşamada makale derginin yayın ilkeleri, yazım kuralları, öz, abstract, extented abstract, kaynakça gösterimi vb. yönlerden incelenir. Bu ayrıntılarda makalede bir sorun varsa yazarın bu hususları tamamlaması istenir ve verilen süre içerisinde eksiksiz bir şekilde yeniden makaleyi göndermesi istenir.
Tüm bu aşamaları geçen makale, editör tarafından bilimsel yeterliliğinin denetlenmesi amacıyla ikinci 7 günlük süre içerisinde çalışmaya uygun iki hakeme değerlendirmeleri için gönderilir. Hakemlerin değerlendirme süreleri 15 gündür. Bu süre zarfında hakemlik görevini tamamlamayan bir hakem olursa ilgili hakeme değerlendirmeyi tamamlaması için 7 günlük ek süre verilebilir. Bu süre zarfında hakem görevini yerine getirmezse yerine yeni bir hakem ataması yapılır. En az iki hakemden gelen raporlar olumlu ise makale yayın aşamasına alınır. Hakem raporlarından birisi olumlu diğeri olumsuz ise makale üçüncü bir hakeme gönderilir. Üçüncü hakem raporu da olumsuz ise makale ret edilir. Üçüncü hakemin değerlendirmesi olumlu ise makaleyle ilgili hakem raporları dergi alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından incelenir. Makalenin yayınlanmasıyla ilgili nihai karar alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından verilir. Hakem raporlarının yetersiz ve tatmin etmekten uzak olması veya İngilizce editör tarafından abstract ve extented abstract’ın yetersiz görülmesi hallerinde de yine makaleyle ilgili son karar Editörler Kurulu tarafından verilir. Tüm bu aşamalardan geçen bir makale en yakın sayıya yayınlanmak üzere eklenir. İlgili sayıda yer kalmaması halinde makalenin yayımı bir sonraki sayıya kaydırılır. Bu durumda ve tüm değerlendirme sürecinde yazar isterse makalesini geri çekme hakkına sahiptir. Ancak bu durumu dergiye bildirmesi gerekir. Makale gönderim tarihinden makalenin yayına kabul tarihine kadar tüm bu işlemler için ortalama 3 aylık bir süre öngörülmektedir.