Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

SUSTAİNABİLİTY İN FAMİLY BUSİNESSES AND THE EFFECT OF INTERCULTURAL DİFFERENCES ON MANAGEMENT

Yıl 2024, Cilt: 11 Sayı: 26, 147 - 172, 30.12.2024
https://doi.org/10.58884/akademik-hassasiyetler.1469180

Öz

In this study, qualitative research methods were used to investigate the impact of sustainability and intercultural differences on the management of family businesses. The focus of the research is on sustainability practices in family businesses, the specific dynamics of family businesses and a deeper understanding of the impact of intercultural differences on management practices. At the beginning of the study, the implementation process of sustainability strategies in family businesses and the impact of these strategies on business performance will be examined based on the literature.
The aim of the study is to examine how the introduction of sustainability practices in the particular structure and cultural context of family businesses affects corporate strategy and what benefits and challenges arise in this context. In addition, the impact of intercultural differences on the management processes of family businesses will be identified and the compatibility of these differences with sustainability goals will be assessed. To understand the complexity of these issues, in-depth interviews will be conducted and qualitative research methods will be used to highlight the specific challenges faced by companies.
The results of this study will assist managers in developing family business strategies that address sustainability and cross-cultural differences and will contribute to future research in this area.

Kaynakça

  • Acar, G. (2015). Aile işletmelerinde örgüte bağlılık [yüksek lisans tezi], Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir. 
  • Akbulut, A. (2013). Aile işletmelerinde sürdürülebilirliğin kurumsallaşma bağlamında incelenmesi [yüksek lisans tezi], İstanbul Arel Üniversitesi.
  • Arıcıoğlu, M. A. (2021). Aile işletmelerinde kuşaklar arası geçiş için örgütsel hafıza: bir aile işletmesinin sakladıkları ve aktardıkları üzerine bir araştırma. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 45, 307-327. https://doi.org/10.30794/pausbed.754913
  • Aydın, B. Y. (2017). Örgüt kültürü ve lider üye ilişkileri bağlamında aile işletmeleri üzerine bir araştırma. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi, 28(83), 1-23.
  • Akdoğan, A. (2000). Aile işletmelerinin özellikleri ve aile işletmelerinde kurumsallaşma ihtiyacı. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(1), 31-47.
  • Baloğlu, N., & Bulut, M. B. (2015). Aile Liderliği. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 6(18), 185-197.
  • Curado, C., & Mota, A. (2021). A systematic literature review on sustainability in family firms. Sustainability, 13(7), 3824.
  • Creswell, J. W., & Poth, C. N. (2016). Qualitative inquiry and research design: Choosing among five approaches. Sage publications.
  • Chua, J. H., Chrisman, J. J., & Sharma, P. (2003). Succession and nonsuccession concerns of family firms and agency relationship with nonfamily managers. Family business review, 16(2), 89-107.
  • Çağlak, U. (2016). Kobi ölçeğindeki aile işletmelerinde ortaklık kültürü üzerine bir değerlendirme. Journal Of International Social Research, 9(43).
  • Demir, Z. (2021). Aile işletmelerinde sürdürülebilirlik açısından muhasebe ve raporlamanın önemi: örnek olaylar. İşletme Bilimi Dergisi, 9(2), 261-300.
  • Develi, N. (2008). Aile işletmelerinde karşılaşılan yönetim ve organizasyon sorunları. Yüksek lisans tezi, Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
  • Dyer Jr, W. G. (2003). The family: The missing variable in organizational research. Entrepreneurship theory and practice, 27(4), 401-416.
  • Edinsel, S., & Akdemir, M. A. (2023). Cumhuriyetin yüzüncü yılında birleşmiş milletler sürdürülebilir kalkınma hedefleri kapsamında Türkiye işletmelerinde cinsiyet eşitliği ve cam tavan sendromu. Gaziantep University Journal Of Social Sciences, 22(4), 434-452.
  • Eraslan, L. (2004). Okul düzeyinde dönüşümcü liderlik. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 1-22.
  • Ersoy, A., & Ehtiyar, R. (2015). Kültürel farklılıkların yönetiminde kültürel zekânın rolü: Türk ve yabancı yöneticiler üzerine bir araştırma. Anatolia Turizm Araştırmaları Dergisi, 26(1), 42-60.
  • Handler, W. C. (1994). Succession in family business: A review of the research. Family Business Review, 7(2), 133-157.
  • Fındıkçı, İ., & Gümüşoğlu, N. K. (2022). Yöneticilerin kişilik ve demografik özellikleri arasındaki ilişki: Türkiye'de aile işletmelerine dkt uygulaması. Sosyolojik Bağlam Dergisi, 3(1), 36-58.
  • Fındıkçı, İ. (2005). Aile işletmeleri. İstanbul: Alfa Yayınevi.
  • Gavana, G., Gottardo, P., & Moisello, A. M. (2016). Sustainability reporting in family firms: A panel data analysis. Sustainability, 9(1), 38.
  • Golafshani, N. (2003). Understanding reliability and validity in qualitative research. The Qualitative Report, 8(4), 597-607.
  • Gözen, A., & Kıran M. A. (2022). Aile işletmelerinde devir planlaması süreci ve liderin örgütsel bağlılığı arasındaki ilişkisinin incelenmesi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21(45), 1470-1486.
  • Güçlü, N. (2003). Örgüt kültürü. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23(2), 61-85.
  • Gül, M. B. (2019). Aile işletmelerinde kurumsallaşmayı etkileyen faktörler. Yüksek lisans tezi, Hasan Kalyoncu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
  • Işık, Ö. (2020). Dijital çağda işletmelerde kurumsallaşma ve örgütsel öğrenmenin örgütsel yenilikçilik üzerindeki etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya
  • İbiş, F. Z. E., & İpek, A. (2020). Sürdürülebilir aile işletmesi modeli: uygulanabilirliği üzerine bir araştırma. Muhasebe Enstitüsü Dergisi, (62), 51-62.
  • Karataş, M. (2019). Girişimcilik ve aile işletmelerinde ikinci neslin yetiştirilmesi. Yüksek lisans tezi, Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
  • Kvale, S. (1996). InterViews: an introduction to qualitive research interviewing. Sage.
  • Le Breton-Miller, I., & Miller, D. (2009). Agency vs. stewardship in public family firms: A social embeddedness reconciliation. Entrepreneurship Theory And Practice, 33(6), 1169-1191.
  • López-Pérez, M. E., Melero-Polo, I., Vázquez-Carrasco, R., & Cambra-Fierro, J. (2018). Sustainability and business outcomes in the context of SMEs: Comparing family firms vs. non-family firms. Sustainability, 10(11),4080.
  • Lune, H., & Berg, B. L. (2017). Qualitative research methods for the social sciences. Pearson.
  • Memili, E., Fang, H. C., Koc, B., Yildirim-Öktem, Ö., & Sonmez, S. (2018). Sustainability practices of family firms: The interplay between family ownership and long-term orientation. Journal of Sustainable Tourism, 26(1), 9-28.
  • Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1984). Drawing valid meaning from qualitative data: Toward a shared craft. Educational researcher, 13(5), 20-30.
  • Mays, N., & Pope, C. (2000). Assessing quality in qualitative research. Bmj, 320(7226), 50-52.
  • Özkaya, M. O., & Şengül, C. M. (2016). Aile işletmelerinde kurumsallaşma ve ikinci kuşağın kurumsallaşma konusuna bakış açısı. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(1), 109-126.
  • Özuysal, H. D. (2006). Aile işletmelerinin kurumsallaşmasında aile anayasasının önemi. Doktora tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Patton, M. Q. (1999). Enhancing the quality and credibility of qualitative analysis. Health Services Research, 34(5 Pt 2), 1189.
  • Selimoğlu, S. K., & Çalışkan, A. Ö. (2018). Başarılı ve uzun ömürlü aile işletmelerinin yol haritası: aile anayasası. Muhasebe ve Denetime Bakış, 17(53), 39-54.
  • Sezgin, M., & Bulut, B. (2013). Örgüt kültürü ve halkla ilişkiler. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(2), 182-194.
  • Sofyalıoğlu, Ç., & Aktaş, R. (2001). Kültürel farklılıkların uluslararası işletmelere etkisi. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 8(1), 75-92.
  • Sorenson, R. L. (2000). The contribution of leadership style and practices to family and business success. Family Business Review, 13(3), 183-200.
  • Sorgun, C., & Türk, M. (2008). Aile işletmelerinde yönetim sorunları: Adana ilinde bir araştırma. Çukurova Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 12(1), 56-72.
  • Speziale, H. S., Streubert, H. J., & Carpenter, D. R. (2011). Qualitative research in nursing: Advancing the humanistic imperative. Lippincott Williams & Wilkins.
  • Tayfur, Ö., & Arslan, M. (2012). Algılanan iş yükünün tükenmişlik üzerine etkisi: iş-aile çatışmasının aracı rolü. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30(1), 147-172.
  • Thompson, B. (2004). Exploratory and confirmatory factor analysis: Understanding concepts and applications. Washington, DC, 10694(000), 3.
  • Yeşil, S. (2007). Uluslararası ortaklıklar: kültürel farklılıklar ve bu farklılıkların üst yönetim grubunun çalışma ve performansına etkileri. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (13), 232-246.
  • Ward, J. L. (1988). The active board with outside directors and the family firm. Family Business Review, 1(3), 223-229.

AİLE İŞLETMELERİNDE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK VE KÜLTÜRLER ARASI FARKLILIKLAR

Yıl 2024, Cilt: 11 Sayı: 26, 147 - 172, 30.12.2024
https://doi.org/10.58884/akademik-hassasiyetler.1469180

Öz

Bu çalışmada sürdürülebilirliğin ve kültürlerarası farklılıkların aile şirketi yönetimi üzerindeki etkisini araştırmak için nitel araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Araştırmanın odak noktası aile işletmelerinde sürdürülebilirlik uygulamaları, aile işletmelerinin özel dinamikleri ve kültürlerarası farklılıkların yönetim uygulamaları üzerindeki etkisinin derinlemesine anlaşılmasıdır. Çalışmanın başında aile işletmelerinde sürdürülebilirlik stratejilerinin uygulanma sürecini ve bu stratejilerin firma performansına etkisini literatüre dayalı olarak araştırılmaktadır.
Aile şirketlerinin özel yapısı ve kültürel bağlamında sürdürülebilirlik uygulamalarının benimsenmesinin işletme stratejisini nasıl etkilediğini, bu bağlamda ne gibi fayda ve zorlukların ortaya çıktığı araştırmanın amacını oluşturmaktadır. Ayrıca kültürlerarası farklılıkların aile şirketi yönetim süreçleri üzerindeki etkisi belirlenerek bu farklılıkların sürdürülebilirlik hedefleriyle uyumu değerlendirilmektedir. Bu konuların karmaşıklığını anlamak için derinlemesine mülakat yöntemi ile kuruluşların karşılaştığı belirli zorlukları vurgulamak için nitel araştırma yöntemleri kullanılır.
Bu çalışmanın sonuçları, sürdürülebilirlik ve kültürler arası farklılıkları ele alan aile işletmesi stratejileri geliştirmede yöneticilere yol gösterici olacak ve bu alanda gelecekte yapılacak araştırmalara katkı sağlayacaktır.

Kaynakça

  • Acar, G. (2015). Aile işletmelerinde örgüte bağlılık [yüksek lisans tezi], Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir. 
  • Akbulut, A. (2013). Aile işletmelerinde sürdürülebilirliğin kurumsallaşma bağlamında incelenmesi [yüksek lisans tezi], İstanbul Arel Üniversitesi.
  • Arıcıoğlu, M. A. (2021). Aile işletmelerinde kuşaklar arası geçiş için örgütsel hafıza: bir aile işletmesinin sakladıkları ve aktardıkları üzerine bir araştırma. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 45, 307-327. https://doi.org/10.30794/pausbed.754913
  • Aydın, B. Y. (2017). Örgüt kültürü ve lider üye ilişkileri bağlamında aile işletmeleri üzerine bir araştırma. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi, 28(83), 1-23.
  • Akdoğan, A. (2000). Aile işletmelerinin özellikleri ve aile işletmelerinde kurumsallaşma ihtiyacı. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(1), 31-47.
  • Baloğlu, N., & Bulut, M. B. (2015). Aile Liderliği. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 6(18), 185-197.
  • Curado, C., & Mota, A. (2021). A systematic literature review on sustainability in family firms. Sustainability, 13(7), 3824.
  • Creswell, J. W., & Poth, C. N. (2016). Qualitative inquiry and research design: Choosing among five approaches. Sage publications.
  • Chua, J. H., Chrisman, J. J., & Sharma, P. (2003). Succession and nonsuccession concerns of family firms and agency relationship with nonfamily managers. Family business review, 16(2), 89-107.
  • Çağlak, U. (2016). Kobi ölçeğindeki aile işletmelerinde ortaklık kültürü üzerine bir değerlendirme. Journal Of International Social Research, 9(43).
  • Demir, Z. (2021). Aile işletmelerinde sürdürülebilirlik açısından muhasebe ve raporlamanın önemi: örnek olaylar. İşletme Bilimi Dergisi, 9(2), 261-300.
  • Develi, N. (2008). Aile işletmelerinde karşılaşılan yönetim ve organizasyon sorunları. Yüksek lisans tezi, Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
  • Dyer Jr, W. G. (2003). The family: The missing variable in organizational research. Entrepreneurship theory and practice, 27(4), 401-416.
  • Edinsel, S., & Akdemir, M. A. (2023). Cumhuriyetin yüzüncü yılında birleşmiş milletler sürdürülebilir kalkınma hedefleri kapsamında Türkiye işletmelerinde cinsiyet eşitliği ve cam tavan sendromu. Gaziantep University Journal Of Social Sciences, 22(4), 434-452.
  • Eraslan, L. (2004). Okul düzeyinde dönüşümcü liderlik. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 1-22.
  • Ersoy, A., & Ehtiyar, R. (2015). Kültürel farklılıkların yönetiminde kültürel zekânın rolü: Türk ve yabancı yöneticiler üzerine bir araştırma. Anatolia Turizm Araştırmaları Dergisi, 26(1), 42-60.
  • Handler, W. C. (1994). Succession in family business: A review of the research. Family Business Review, 7(2), 133-157.
  • Fındıkçı, İ., & Gümüşoğlu, N. K. (2022). Yöneticilerin kişilik ve demografik özellikleri arasındaki ilişki: Türkiye'de aile işletmelerine dkt uygulaması. Sosyolojik Bağlam Dergisi, 3(1), 36-58.
  • Fındıkçı, İ. (2005). Aile işletmeleri. İstanbul: Alfa Yayınevi.
  • Gavana, G., Gottardo, P., & Moisello, A. M. (2016). Sustainability reporting in family firms: A panel data analysis. Sustainability, 9(1), 38.
  • Golafshani, N. (2003). Understanding reliability and validity in qualitative research. The Qualitative Report, 8(4), 597-607.
  • Gözen, A., & Kıran M. A. (2022). Aile işletmelerinde devir planlaması süreci ve liderin örgütsel bağlılığı arasındaki ilişkisinin incelenmesi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21(45), 1470-1486.
  • Güçlü, N. (2003). Örgüt kültürü. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23(2), 61-85.
  • Gül, M. B. (2019). Aile işletmelerinde kurumsallaşmayı etkileyen faktörler. Yüksek lisans tezi, Hasan Kalyoncu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
  • Işık, Ö. (2020). Dijital çağda işletmelerde kurumsallaşma ve örgütsel öğrenmenin örgütsel yenilikçilik üzerindeki etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya
  • İbiş, F. Z. E., & İpek, A. (2020). Sürdürülebilir aile işletmesi modeli: uygulanabilirliği üzerine bir araştırma. Muhasebe Enstitüsü Dergisi, (62), 51-62.
  • Karataş, M. (2019). Girişimcilik ve aile işletmelerinde ikinci neslin yetiştirilmesi. Yüksek lisans tezi, Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
  • Kvale, S. (1996). InterViews: an introduction to qualitive research interviewing. Sage.
  • Le Breton-Miller, I., & Miller, D. (2009). Agency vs. stewardship in public family firms: A social embeddedness reconciliation. Entrepreneurship Theory And Practice, 33(6), 1169-1191.
  • López-Pérez, M. E., Melero-Polo, I., Vázquez-Carrasco, R., & Cambra-Fierro, J. (2018). Sustainability and business outcomes in the context of SMEs: Comparing family firms vs. non-family firms. Sustainability, 10(11),4080.
  • Lune, H., & Berg, B. L. (2017). Qualitative research methods for the social sciences. Pearson.
  • Memili, E., Fang, H. C., Koc, B., Yildirim-Öktem, Ö., & Sonmez, S. (2018). Sustainability practices of family firms: The interplay between family ownership and long-term orientation. Journal of Sustainable Tourism, 26(1), 9-28.
  • Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1984). Drawing valid meaning from qualitative data: Toward a shared craft. Educational researcher, 13(5), 20-30.
  • Mays, N., & Pope, C. (2000). Assessing quality in qualitative research. Bmj, 320(7226), 50-52.
  • Özkaya, M. O., & Şengül, C. M. (2016). Aile işletmelerinde kurumsallaşma ve ikinci kuşağın kurumsallaşma konusuna bakış açısı. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(1), 109-126.
  • Özuysal, H. D. (2006). Aile işletmelerinin kurumsallaşmasında aile anayasasının önemi. Doktora tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Patton, M. Q. (1999). Enhancing the quality and credibility of qualitative analysis. Health Services Research, 34(5 Pt 2), 1189.
  • Selimoğlu, S. K., & Çalışkan, A. Ö. (2018). Başarılı ve uzun ömürlü aile işletmelerinin yol haritası: aile anayasası. Muhasebe ve Denetime Bakış, 17(53), 39-54.
  • Sezgin, M., & Bulut, B. (2013). Örgüt kültürü ve halkla ilişkiler. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(2), 182-194.
  • Sofyalıoğlu, Ç., & Aktaş, R. (2001). Kültürel farklılıkların uluslararası işletmelere etkisi. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 8(1), 75-92.
  • Sorenson, R. L. (2000). The contribution of leadership style and practices to family and business success. Family Business Review, 13(3), 183-200.
  • Sorgun, C., & Türk, M. (2008). Aile işletmelerinde yönetim sorunları: Adana ilinde bir araştırma. Çukurova Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 12(1), 56-72.
  • Speziale, H. S., Streubert, H. J., & Carpenter, D. R. (2011). Qualitative research in nursing: Advancing the humanistic imperative. Lippincott Williams & Wilkins.
  • Tayfur, Ö., & Arslan, M. (2012). Algılanan iş yükünün tükenmişlik üzerine etkisi: iş-aile çatışmasının aracı rolü. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30(1), 147-172.
  • Thompson, B. (2004). Exploratory and confirmatory factor analysis: Understanding concepts and applications. Washington, DC, 10694(000), 3.
  • Yeşil, S. (2007). Uluslararası ortaklıklar: kültürel farklılıklar ve bu farklılıkların üst yönetim grubunun çalışma ve performansına etkileri. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (13), 232-246.
  • Ward, J. L. (1988). The active board with outside directors and the family firm. Family Business Review, 1(3), 223-229.
Toplam 47 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular İşletme
Bölüm Tüm Sayı
Yazarlar

Elif Kartop 0009-0002-8179-5484

Melis Soyer 0000-0001-5878-474X

Yayımlanma Tarihi 30 Aralık 2024
Gönderilme Tarihi 16 Nisan 2024
Kabul Tarihi 28 Aralık 2024
Yayımlandığı Sayı Yıl 2024 Cilt: 11 Sayı: 26

Kaynak Göster

APA Kartop, E., & Soyer, M. (2024). AİLE İŞLETMELERİNDE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK VE KÜLTÜRLER ARASI FARKLILIKLAR. Akademik Hassasiyetler, 11(26), 147-172. https://doi.org/10.58884/akademik-hassasiyetler.1469180
AMA Kartop E, Soyer M. AİLE İŞLETMELERİNDE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK VE KÜLTÜRLER ARASI FARKLILIKLAR. Akademik Hassasiyetler. Aralık 2024;11(26):147-172. doi:10.58884/akademik-hassasiyetler.1469180
Chicago Kartop, Elif, ve Melis Soyer. “AİLE İŞLETMELERİNDE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK VE KÜLTÜRLER ARASI FARKLILIKLAR”. Akademik Hassasiyetler 11, sy. 26 (Aralık 2024): 147-72. https://doi.org/10.58884/akademik-hassasiyetler.1469180.
EndNote Kartop E, Soyer M (01 Aralık 2024) AİLE İŞLETMELERİNDE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK VE KÜLTÜRLER ARASI FARKLILIKLAR. Akademik Hassasiyetler 11 26 147–172.
IEEE E. Kartop ve M. Soyer, “AİLE İŞLETMELERİNDE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK VE KÜLTÜRLER ARASI FARKLILIKLAR”, Akademik Hassasiyetler, c. 11, sy. 26, ss. 147–172, 2024, doi: 10.58884/akademik-hassasiyetler.1469180.
ISNAD Kartop, Elif - Soyer, Melis. “AİLE İŞLETMELERİNDE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK VE KÜLTÜRLER ARASI FARKLILIKLAR”. Akademik Hassasiyetler 11/26 (Aralık 2024), 147-172. https://doi.org/10.58884/akademik-hassasiyetler.1469180.
JAMA Kartop E, Soyer M. AİLE İŞLETMELERİNDE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK VE KÜLTÜRLER ARASI FARKLILIKLAR. Akademik Hassasiyetler. 2024;11:147–172.
MLA Kartop, Elif ve Melis Soyer. “AİLE İŞLETMELERİNDE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK VE KÜLTÜRLER ARASI FARKLILIKLAR”. Akademik Hassasiyetler, c. 11, sy. 26, 2024, ss. 147-72, doi:10.58884/akademik-hassasiyetler.1469180.
Vancouver Kartop E, Soyer M. AİLE İŞLETMELERİNDE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK VE KÜLTÜRLER ARASI FARKLILIKLAR. Akademik Hassasiyetler. 2024;11(26):147-72.

MAKALE DEĞERLENDİRME SÜRECİ

Yazar tarafından gönderilen bir makale, gönderim tarihinden itibaren 10 gün içinde dergi sekreteri tarafından makalenin, telif sözleşmesinin ve benzerlik raporunun (Turnitin programı) eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden incelenir. İstenilen bu dosyalar eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilmiş ise makale; ikinci aşamada derginin yayın çizgisine uygun olup olmadığı yönünden değerlendirilir. Bu süreçte makale yayın çizgisine uygun değilse yazara iade edilir. Makale yayın çizgisine uygun ise şablona uygun bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden değerlendirilir. Şayet makale şablona uyarlanıp gönderilmemiş ise değerlendirme sürecine alınmaz. Bu süreçte yazarın derginin belirlediği şartlara uygun bir şekilde sisteme makale yüklemesi beklenir. Makale şablona uygun bir şekilde hazırlanıp gönderilmiş ise son aşamada makale derginin yayın ilkeleri, yazım kuralları, öz, abstract, extented abstract, kaynakça gösterimi vb. yönlerden incelenir. Bu ayrıntılarda makalede bir sorun varsa yazarın bu hususları tamamlaması istenir ve verilen süre içerisinde eksiksiz bir şekilde yeniden makaleyi göndermesi istenir.
Tüm bu aşamaları geçen makale, editör tarafından bilimsel yeterliliğinin denetlenmesi amacıyla ikinci 7 günlük süre içerisinde çalışmaya uygun iki hakeme değerlendirmeleri için gönderilir. Hakemlerin değerlendirme süreleri 15 gündür. Bu süre zarfında hakemlik görevini tamamlamayan bir hakem olursa ilgili hakeme değerlendirmeyi tamamlaması için 7 günlük ek süre verilebilir. Bu süre zarfında hakem görevini yerine getirmezse yerine yeni bir hakem ataması yapılır. En az iki hakemden gelen raporlar olumlu ise makale yayın aşamasına alınır. Hakem raporlarından birisi olumlu diğeri olumsuz ise makale üçüncü bir hakeme gönderilir. Üçüncü hakem raporu da olumsuz ise makale ret edilir. Üçüncü hakemin değerlendirmesi olumlu ise makaleyle ilgili hakem raporları dergi alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından incelenir. Makalenin yayınlanmasıyla ilgili nihai karar alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından verilir. Hakem raporlarının yetersiz ve tatmin etmekten uzak olması veya İngilizce editör tarafından abstract ve extented abstract’ın yetersiz görülmesi hallerinde de yine makaleyle ilgili son karar Editörler Kurulu tarafından verilir. Tüm bu aşamalardan geçen bir makale en yakın sayıya yayınlanmak üzere eklenir. İlgili sayıda yer kalmaması halinde makalenin yayımı bir sonraki sayıya kaydırılır. Bu durumda ve tüm değerlendirme sürecinde yazar isterse makalesini geri çekme hakkına sahiptir. Ancak bu durumu dergiye bildirmesi gerekir. Makale gönderim tarihinden makalenin yayına kabul tarihine kadar tüm bu işlemler için ortalama 3 aylık bir süre öngörülmektedir.