Semiotic Analysis of the Construction of Reality in Esra Ersen’s Video “Casting for a Canary Opera”

Yıl 2024, Sayı: 22, 42 - 63, 31.08.2024

Tolga Gürocak

Öz

Reality has been one of the goals that artists have tried to achieve throughout history. Although the discovery of linear perspective in the Renaissance, followed by photography, brought artists closer to reality than ever before, only static, fixed images could be obtained until cinema, which enabled moving images. On the other hand, video enables the real-time viewing of images, physically creating three-dimensional environments, involving the viewer in the reality it creates and adding a new dimension to how the viewer perceives reality. Video creates realities through technical materials, the forms of expression, and the signs used. Esra Ersen’s video Casting for a Canary Opera is one of such works. In this work, Ersen has achieved a unique reality by blending video performance and documentary styles. In the research, the video artwork Casting for a Canary Opera used semiotics to reveal how the works’ signs function in constructing reality. In this direction, Saussure’s approaches of reaching meaning with the distinction of signifier, signified, signifier and Barthes’ plane of signification, which aims to reveal the meaning with the distinction of plain meaning and connotation, were used, and pairs and opposites were analysed based on the importance of the excluded ones in revealing the reality. As a result, it was observed that the director’s experience during the video shooting became a reality presented by the video performance. Contrary to the video’s narrative, which generally proceeds in a surreal structure, the audience remembers the existence of the natural world, which they have been alienated from as a result of artificiality, and returns to the reality they live in.

Anahtar Kelimeler

Video art, reality, Esra Ersen, Casting for a Canary Opera, semiotic analysis

Esra Ersen’in “Bir Kanarya Operası İçin Seçmeler” Videosunda Gerçekliğin İnşasının Göstergebilimsel Çözümlemesi

Öz

Gerçeklik tarihi boyunca sanatçıların ulaşmaya çalıştıkları amaçlardan olmuştur. Rönesans’ta doğrusal perspektifin keşfi, ardından fotoğraf, sanatçıları gerçekliğe hiç olmadığı kadar yaklaştırsa da hareketli görüntüye imkân veren sinemaya kadar yalnızca durağan, sabit görüntüler elde edilebilmiştir. Görüntülerin gerçek zamanlı izlenmesini olanaklı kılan video ise fiziksel olarak üçboyutlu ortamlar oluşturarak izleyiciyi yarattığı gerçekliğin içine bizzat dâhil etmekte ve izleyicinin gerçekliği algılayış biçimine yeni bir boyut kazandırmaktadır. Video yalnızca teknik malzemeyi kullanarak olarak değil anlatım biçimleri ve videoda kullanılan göstergeler aracılığıyla da gerçeklikler yaratmaktadır. Esra Ersen’in Bir Kanarya Operası İçin Seçmeler videosu da bu tür çalışmalardandır. Ersen bu çalışmasında video performans ile belgesel tarzlarını harmanlayarak kendine has bir gerçeklik elde etmiştir. Araştırmada Bir Kanarya Operası İçin Seçmeler isimli video sanatı çalışması, eserdeki göstergelerin gerçekliği inşa etme aşamasında nasıl işlediğini ortaya koymak amacıyla göstergebilim yöntemini kullanmıştır. Bu doğrultuda Saussure’ün gösteren, gösterilen, gösterge ayrımıyla anlama ulaşma ile Barthes’ın düz anlam ve yan anlam ayrımı ile anlamı ortaya çıkarmayı amaçladığı anlamlandırma düzlemi yaklaşımları kullanılmış, çiftler ve karşıtlıklar ile dışarıda bırakılanların gerçekliğin ortaya konmasındaki öneminden yola çıkılarak karşıtlıklar incelenmiştir. Sonuç olarak, yönetmenin video çekimi esnasında yaşadığı deneyimin, video performansın sunduğu bir gerçeklik hâlini aldığı görülmüştür. Videonun genel itibariyle gerçeküstü bir yapıda ilerleyen anlatısının aksine, seyirci yapaylık sonucu yabancılaştığı gerçek dünyanın varlığını hatırlamakta ve içinde yaşadığı gerçekliğe geri dönmektedir.

Anahtar Kelimeler

Video sanatı, gerçeklik, Esra Ersen, Bir Kanarya Operası İçin Seçmeler, göstergebilimsel çözümleme

Etik Beyan

“Esra Ersen’in ‘Bir Kanarya Operası İçin Seçmeler’ Videosunda Gerçekliğin İnşasının Göstergebilimsel Çözümlemesi” başlıklı makale etik kurul onayı gerektirmemektedir.

Kaynakça

• Armstrong, D. (1981). A Trumpet to Arms: Alternative Media in America. Boston: South End.
• Aufderheide, P. (2007). Documentary Film: A Concise Introduction. Oxford, New York, Auckland, Cape Town, Dar es Salaam, Hong Kong, Karachi, Kuala Lumpur, Madrid, Melbourne, Mexico City, Nairobi, New Delhi, Shanghai, Taipei and Toronto: Oxford University Press.
• Baecker, D. (1996). The Reality of Motion Pictures. MLN, 111(3, German Issue): 560-577. doi:10.1353/mln.1996.0032
• Barthes, R. (1977). Image Music Text (Çev: S. Heath). Fontana Press.
• Barthes, R. (1988). Science Versus Literature. (Editör: K. M. Newton), Twentieth-Century Literary Theory: A Reader (ss. 140-144). Macmillan Education.
• Barthes, R. (2016). Göstergeler Imparatorluğu (Çev: T. Yücel, 4. basım). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Beattie, K. (2004). Documentary Screens: Non-Fiction Film and Television. Hampshire, NY: Palgrave Macmillan.
• Benjamin, W. (2002). Tekniğin Olanaklarıyla Yeniden Üretilebildiği Çağda Sanat Yapıtı. W. Benjamin içinde, Pasajlar (A. Cemal, Çev., 2. b., s. 50-86). İstanbul: Yapı Kredi yayınları.
• Bensinger, C. (1981). The Video Guide (2. basım). Santa Barbara: Video-Info Publications.
• Blue, J. (1965). Thoughts on Cinéma Vérité and a Discussion with the Maysles Brothers. Film Comment, 2(4, Fall): 22-30. Erişim adresi: https://www.jstor.org/stable/43753274 Erişim Tarihi: 14.08.2023.
• Blue, J. (1967). Direct Cinema. Film Comment, 4(2/3, Fall/Winter): 80-81. Erişim adresi: https://www.jstor.org/stable/43753174 Erişim Tarihi: 10.08.2023.
• Bolter, J. D., Grusin, R. (2000). Remediation: Understanding New Media. Cambridge, MA: MIT Press.
• Boyle, D. (2005). A Brief History of American Documentary Video. (Derleyen: D. Hall & S. J. Fifer). Illuminating Video: An Essential Guide to Video Art (ss. 31-50). San Francisco: Aperture/Bay Area Video Coalition.
• Caivano, J. L. (1993). Semiotics and Reality. Semiotica - Journal of the International Association for Semiotics Studies, 97(3/4): 231-238. doi:10.1515/semi.1993.97.3-4.231
• Candan, C. (2012). Cinéma Vérité’ Değil ‘Direct Cinema. Altyazı(Şubat): 76. Erişim adresi: https://www.academia.edu/3168143/Cinema_Verite_De%C4%9Fil_Direct_Cinema Erişim Tarihi: 10.08.2023.
• Carter, C. L. (1979). Aesthetics, Video Art and Television. Leonardo, 12(4): 289-293. Erişim adresi: http://www.jstor.org/stable/1573890 Erişim Tarihi: 16.08.2023.
• Chipp, H. B., Selz, P. (1968). Theories of Modern Art: A Source Book by Artists and Critics. Berkeley, LA and London: University of California Press.
• Chomsky, N. (1997). Media Control: The Spectacular Achievements of Propaganda. New York: Seven Stories Press.
• Clarke, G. (1997). The Photograph: Oxford University Press.
• Clopath, H. (1901). Genuine Art Versus Mechanism. Brush and Pencil, 7(6): 331-333. doi:10.2307/25505621
• Cubitt, S. (1993). Videography: Video Media as Art and Culture. New York: Macmillan Education.
• de Saussure, F. (2011). Course in General Linguistics. (Editör: W. Baskin, Trans. P. Meisel & H. Saussy). New York, Chichester: Columbia University Press.
• de Saussure, F. (2014). Genel Dilbilim Yazıları (Çev. S. Kılıç). İstanbul: İthaki Yayınları.
• Dupin, C. (2023). Free Cinema: Groundbreaking Documentary Movement of the Late 1950s. Erişim adresi: http://www.screenonline.org.uk/film/id/444789/index.html Erişim Tarihi: 18.08.2023.
• Elwes, C. (2005). Video Art: A Guided Tour. London and New York: I.B.Tauris.
• Eroğlu, Ö. (2014). Sanatın Tarihi. İstanbul: Tekhne Yayınları.
• Farocki, H. (2001). Workers Leaving the Factory. Senses of Cinema(21). Erişim adresi: http://sensesofcinema.com/2002/harun-farocki/farocki_workers/ Erişim Tarihi: 16.08.2023.
• Galassi, P. (2017). Before Photography: Painting and the Invention of Photography. New York: The Museum of Modern Art: Distributed by New York Graphic Society.
• Gernsheim, H. (1977). The 150th Anniversary of Photography. History of Photography, 1(1): 3-8. doi:10.1080/03087298.1977.10442876
• Geva, D. (2021). A Philosophical History of Documentary, 1895-1959. Springer International Publishing.
• Gever, M. (1982). Pomp and Circumstances: The Coronation of Nan June Paik. Afterimage, 10(3): 12-16. doi:10.1525/aft.1982.10.3.12
• Gill, J. (1976). Video: State of the Art. New York: The Rockefeller Foundation.
• Gombrich, E. H. (2002). Sanatın Öyküsü (Editör: E. Erduran & Ö. Erduran, 3. basım). İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Hacking, J. (2012). Photography: The Whole Story. Londra: Thames and Hudson.
• Hicks, J. (2013). Dziga Vertov. Editör: I. Aitken. The Concise Routledge Encyclopedia of the Documentary Film (ss. 960-962). London and New York: Routledge.
• Hight, C. (2008). The Field of Digital Documentary: A Challenge to Documentary Theorists. Studies in Documentary Film, 2(1): 3-7. doi:10.1386/sdf.2.1.3/2
• Hodara, S. (28.02.2015). Before Youtube, Experimenting with Video. The New York Times. Erişim adresi: https://www.nytimes.com/2015/03/01/nyregion/videofreex-the-art-of-guerrilla-television-at-the-samuel-dorsky-museum-of-art.html Erişim Tarihi: 15.08.2023.
• Horsfield, K. (2006). Busting the Tube: A Brief History of Video Art. The Video Data Bank Catalog of Video Art and Artist Interviews, 1-9.
• Karwatka, D. (2007). Joseph Niepce and the First Photograph. Tech Directions, 67(1): 12-13.
• Korossi, G. (2013). Jonas Mekas: Reflections on Avant-Garde Cinema. Erişim adresi: https://11polaroids.com/2019/01/24/jonas-mekas-reflections-on-avant-garde-cinema/ Erişim Tarihi: 15.08.2023.
• Krauss, R. E. (1985). The Originality of the Avant-Garde and Other Modernist Myths, Cambridge, MA: MIT Press.
• Kula Demir, N. (2004). Televizyon Reklamlarında Yer Alan İdeolojiler ve Toplumsal Cinsiyetin İnşası. (Yayımlanmamış doktora tezi). Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Locke, J. (2004). An Essay Concerning Human Understanding. London, New York, Camberwell, Ontario, New Delhi, Albany, Rosebank: Penguin Books.
• Loiselle, A. (2006). Canada, French. Editör: I. Aitken. The Concise Routledge Encyclopedia of the Documentary Film (ss. 137-142). London and New York: Routledge.
• Manley, B. (2011). Moving Pictures: The History of Early Cinema. Proquest. Erişim adresi: https://www.lkouniv.ac.in/site/writereaddata/siteContent/202004260643328777nishi_films.pdf Erişim Tarihi: 18.08.2023.
• Maslow, A. H. (1943). A Theory of Human Motivation. Psychological Review, 50(4): 370-396. doi:10.1037/h0054346
• McLane, B. A. (2012). A New History of Documentary Film (2. basım), London: Continuum International Publishing Group.
• Meigh-Andrews, C. (2014). A History of Video Art (2. basım), London: Bloomsbury Academic.
• Michelson, A. (1984). Introduction (K. O’Brien, Trans.). Editör: D. Vertov. Kino-Eye: The Writings of Dziga Vertov (ss. I-LXI). Berkeley, LA and London: University of California Press.
• Monaco, P. (2003). The Sixties: 1960-1969. New York and Detroit: Charles Scribner’s Sons.
• Montaña, R. C. (2017). Portable Moving Images: A Media History of Storage Formats. Berlin and Boston: De Gruyter.
• Newhall, B. (1980). The Fine Arts: A New Discovery. (Derleyen: B. Newhall). Photography: Essays and Images - Illustrated Readings in the History of Photography. New York: Museum of Modern Art (MOMA).
• Nichols, B. (1991). Representing Reality: Issues and Concepts in Documentary. Bloomington, Indianapolis: Indiana University Press.
• Orbanz, E. (1977). Journey to a Legend and Back: The British Realistic Film. Berlin: Volker Spiess.
• Özden, Z. (2004). Film Eleştirisi: Film Eleştirisinde Temel Yaklaşımlar ve Tür Filmi Eleştirisi (2. basım), Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• Parsa, S., Parsa, A. F. (2002). Göstergebilim Çözümlemeleri, İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.
• Paulsen, K. (2017). Steal This Station: The Videofreex and Radical Banality of Pirate Broadcasting (a Review of ‘Here Come the Videofreex’ by Jenny Raskin and Jon Nealon.). Media-N - The Journal of the New Media Caucus, 13(1): 31-37. Erişim adresi: https://iopn.library.illinois.edu/journals/median/article/view/10/13 Erişim Tarihi: 15.08.2023.
• Photography. (1855). The Crayon, 1(11): 170. doi:https://www.jstor.org/stable/25526906
• PVT. (2023). The Peoples Video Theater (PVT) - Survival Arts Media (SAM) Erişim adresi: https://www.peoplesvideotheater.org/ Erişim Tarihi: 17.08.2023.
• Schwarz, H. (1987). Art and Photography: Forerunners and Influences. Chicago: University of Chicago Press.
• Shapiro, M. (26.08.2014). History of Camcorders - From Portapaks to Handycams. Erişim adresi: https://internetvideomag.com/en/home-488561/open-news:373172 Erişim Tarihi: 15.08.2023.
• Sherman, T. (2007). The Premature Birth of Video Art. Erişim adresi: https://www.videohistoryproject.org/sites/default/files/history/pdf/ShermanThePrematureBirthofVideoArt_2561.pdf Erişim Tarihi: 16.08.2023.
• Shiner, L. (2010). Sanatın İcadı - Bir Kültür Tarihi (2. b.). (İ. Türkmen, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Shirey, D. L. (04.07.1972). Video Art Turns to Abstract Imagery. The New York Times, s. 6. Erişim adresi: http://vasulka.org/archive/Kitchen/KC/KC043.pdf Erişim Tarihi: 16.08.2023.
• Sørenssen, B. (2008). Digital Video and Alexandre Astruc’s Caméra-Stylo: The New Avant-Garde in Documentary Realized? Studies in Documentary Film, 2(1): 47-59. doi:10.1386/sdf.2.1.47_1
• Stubbs, L. (2002). Documentary filmmakers speak. New York: Allworth Press.
• Süme, S., Turan, E. (2015). Zamanın Varlık Olarak Fotoğrafa Yansıması. Sanat-Tasarım Dergisi, (6, Kasım): 27-32. doi:10.17490/Sanat.2015614361
• URL 1: https://academic.uprm.edu/laviles/id218.htm Erişim Tarihi: 18.08.2023.
• URL 2: https://www.britannica.com/animal/canary Erişim Tarihi: 10.08.2013.
• Vertov, D. (1984). To the Kinoks of the South (K. O’Brien, Trans.). Editör: D. Vertov. Kino-eye: The Writings of Dziga Vertov. Berkeley, LA and London: University of California Press.
• Westgeest, H. (2016). Video Art Theory: A Comparative Approach. Malden, MA, Oxford, Chichester: John Wiley & Sons, Inc.
• Winston, B. (1995). Claiming the Real: The Documentary Film Revisited. London: British Film Institute.
• Wright, T. (1999). The Photography Handbook. London, New York: Routledge.
• Yalkut, J. (1969). Frank Gillette and Ira Schneider: Part I and II of an Interview. Radical Software, 4(35-36): 9-10. Erişim adresi: https://www.radicalsoftware.org/volume1nr1/pdf/VOLUME1NR1_art03.pdf Erişim Tarihi: 17.08.2023.