A Conversion Narrative and Its Political and Social Dimensions. Abdu'l Ahad Dawud

Yıl 2021, Cilt: 3 Sayı: 1, 53 - 64, 30.06.2021

Muhammed Salih Sefiloğlu

Öz

During the fall of the Ottoman Empire, Iranian-born, David Benjamin converted into Islam under the name of Abdu’l Ahad Dawud. After the 1908 Revolution, he wrote many newspaper articles and a book, İncil ve Salib. All of his writings embody in many ways the continuation of Islamic polemical literature. Dawud claims that Christianity was corrupted by Paul and Constantine and the name of Muhammad was included in Bible beforehand. Moreover, in his writings, Dawud supported the Committee of Union and Progress (CUP) and illustrated comments about that period such as the dethronement of Abdülhamid II, Imperialism and Zionism. Based on Dawud's books and articles, I will question the purpose of his work and try to fragment the perception of a converted Muslim in that period and the Muslim identity at the end of the 19th century. In this way, I will argue that polemical writings are not only produced for religious purposes but that they also reflect the common mentality of the era in which they were written, as a political instrument. I will try to contextualize Abdu’l Ahad Dawud within the historical framework of his period as a person who witnessed the last years of the Ottoman Empire.

Anahtar Kelimeler

Islamic polemical literature, Committee of Union and Progress, conversion

Kaynakça

• Abdülehad Davud. (1908a). Hindistan İğtişaşları. Beyanülhak (Cilt 1, 240-242. ss.).
• Abdülehad Davud. (1908b). Panislamizm: Cemiyet-i Umumiyye-i İslamiyye. Beyanülhak (Cilt 1, 284-286. ss.).
• Abdülehad Davud. (1909a) Alem-i İslamiyet: Cava Yahut Yirmi Sekiz Milyon Müslümana Havi Bir Cezire. Beyanülhak (Cilt 1, 514-519. ss.).
• Abdülehad Davud. (1909b). Cava. Beyanülhak (Cilt 1, 540-541. ss.)
• Abdülehad Davud. (1909c). Sumatra Müslümanları. Beyanülhak (Cilt 1, 615-617. ss.).
• Abdülehad Davud. (1910a). Alem-i İslamiyet: Çin Müslümanları-1. Beyanülhak (Cilt 3, 1206-1207. ss.).
• Abdülehad Davud. (1910b). Alem-i İslamiyet: Çin Müslümanları-2. Beyanülhak (Cilt 3).
• Abdülehad Davud. (1910c). Alem-i İslamiyet: Çin Müslümanları-3. Beyanülhak (Cilt 3.)
• Abdülehad Davud. (1910d). Alem-i İslamiyet: Çin Müslümanları-4. Beyanülhak (Cilt 3)
• Abdülehad Davud. (1910e). Alem-i İslamiyet: Çin Müslümanları-5. Beyanülhak (Cilt 3)
• Abdülehad Davud. (1910f). Alem-i İslamiyet: Çin Müslümanları-6. Beyanülhak (Cilt 3).
• Abdülehad Davud. (1910g). İran’ın Vaziyeti Hazırası. Beyanülhak (Cilt 3).
• Abdülehad Davud. (1910h). İran’ın Vaziyeti Hazırası-2. Beyanülhak (Cilt 3).
• Abdülehad Davud. (1910i). İran’ın Vaziyeti Hazırası-3. Beyanülhak (Cilt 3).
• Abdülehad Davud. (1910j). İran’ın Vaziyeti Hazırası-4. Beyanülhak (Cilt 3).
• Abdülehad Davud. (1910k). Girit Meselesi ve İngiliz Siyaseti. Beyanülhak (Cilt 3, 1314-1317. ss.).
• Abdülehad Davud. (1910l). İran’ın Vaziyeti Hazırası-5. Beyanülhak (Cilt 3).
• Abdülehad Davud. (1910m). Türkiye İttihat Etmeli Mi. Beyanülhak (Cilt 3, 1445-1447. ss.).
• Abdülehad Davud. (1910n). Türkiye İttifak Etmeli Mi-2. Beyanülhak (Cilt 3, 1463-1464. ss.).
• Abdülehad Davud. (1914a). Kırk İki Bin Katolik Misyoner Cemiyeti. Sebilü’r Reşad (Cilt 12, 103-105. ss.).
• Abdülehad Davud. (1914b). İngiltere’de Din-i İslam’ın İntişarı-1. Sebilü’r Reşad (Cilt 12, 334-335. ss.).
• Abdülehad Davud. (1914c). İngiltere’de Din-i İslam’ın İntişarı-2. Sebilü’r Reşad (Cilt 12, 355-356. ss.).
• Abdülehad Davud. (1919a). Kiliselerin İttihadı Mümkün Müdür?. Sebilü’r Reşad (cilt 16, 88-90. ss.).
• Abdülehad Davud. (1919b). Katolik ile Ortodoks Kiliselerinin İttihadı Mümkün Müdür?. Sebilü’r Reşad (Cilt 16, 133-135. ss.).
• Abdülehad Davud. (1919c). Mühim Bir Eser-i Dini Hakkında. Sebilü’r Reşad (Cilt 16, 155-158)
• Abdülehad Davud. (1919d). Anglikan ile Ortodoks Kiliselerinin İttihadı Mümkün Müdür?. Sebilü’r Reşad (Cilt 16, 171-173. ss.).
• Abdülehad Davud. (1919e). Kiliselerin Tevhidine Neden Lüzum Görülüyor?. Sebilü’r Reşad (Cilt 16, 208-211. ss).
• Abdülehad Davud. (1920). Hıristiyanlık, Filistin’de Bir Yahudi Hükümetinin Teşekkülüne Müsait Midir?. Sebilü’r Reşad (Cilt 16, 103-105. ss.).
• Abdülehad Davud. (1988). Tevrat ve İncil’e Göre Hz. Muhammed. (Trans. N.Çam). İstanbul: Nil Yayınları.
• Abdülehad Davud. (1999). İncîl ve Salîb. (Sad. Kudret Büyükcoşkun). İstanbul: İnkılab Yayınları. Abdülehad Davud. (2003). Müslüman Olan Papaz. İstanbul: Bedir Yayınevi.
• Abdürreşid İbrahim. (2003). Alem-i İslam ve Japonya’da İslamiyet’in Yayılması. İstanbul: İşaret Yayınları.
• Afyoncu, E. (2000). İbrahim Müteferrika, TDV İslam Ansiklopedisi (Cilt 21, 324-327. ss.). İstanbul: DİA.
• Ahmad, F. (1982). Unionist relations with the Greek, Armenian and Jewish Communities of the Ottoman Empire, 1908-1914. Christians and Jews in the Ottoman Empire: The Functioning of a Plural Society. New York: Holmes and Meier.
• Akiba, J. (2015). Ertuğrul Fırkateyni ile Japonya’ya Ulema Gönderme Girişimi. Annals of Japan Associationfor Middle East Studies.
• Baer, M. D. (2008). Honored by the Glory of Islam. New York: Oxford University Press.
• Bakır, S. (2019). “Yeni Belgeler Işığında Abdulahad Davud’un Hayatı ve Fikirleri.” MA diss. University of Marmara.
• Bein, A. (2009). “Chapter Three. ‘Ulama’ and political activismin the late Ottoman Empire: The Political Career of Şeyhülislam Mustafa Sabri Efendi (1869-1954)”. In Guardians of Faith in Modern Times : ‘Ulama’ in the Middle East. Leiden, The Netherlands: Brill.
• Daniel, N. (1987). “Polemics: Christian-Muslim Polemics.” In Encyclopedia of Religion.
• Doğan, A. (2003). Sosyal Darwinizm ve Osmanlı aydınları üzerindeki etkileri (1860-1914).
• Barkey, K. (2008). Empire of Difference. New York: Cambridge University Press.
• Demir, A.İ. (2004). Cumhuriyet Dönemi Aydınlarının İslam'a Bakışı. İstanbul: Ensar Neşriyat.
• Demiri, L. & İnce, S. (2018). İbrahim Müteferrika. Christian-Muslim Relations (Cilt 12, 154-162. ss). Leiden: Brill.
• Dündar, F. (2019). Modern Türkiye’nin Şifresi. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Gaudeul, J.M. (1984). Encounters & Clashes: Islam and Christianity in History. Pontificio istituto di studi arabi e d’islamistica.
• Harman, Ö.F. (1988). “Abdülahad Davud.” In TDV İslam Ansiklopedisi.
• Hoover, J. (2009). “Islamic Monotheism and Trinity.” The Conrad Grebel Review.
• İbn Hazm, (2017). el-Fasl: Dinler ve Mezhepler Tarihi. (Trans. Turkish H.İ. Bulut). İstanbul:Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı Yayınları Kadı Abdülcebbar. (2017). Tesbitu Delaili’n-Nübüvve. İstanbul: Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı.
• Karpat, K. (2019). İslam’ın Siyasallaşması .İstanbul: Timaş Yayınları.
• Kévorkian, R.H. (2015). Ermeni Soykırımı. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Kieser, H.L. (2018). Iskalanmış Barış. (Çev. A. Dirim). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Kildoo, J. (2018). Reading Polemic as Confessional: ‘Alī al-Ṭabarī’s Critique of Christianity. Arts & Sciences Electronic Theses and Dissertations. Krstic, Tijana. (2011). Contested Conversions to Islam: Narratives of Religious Change in the Early Modern Ottoman Empire. California: Stanford University Press.
• Lewis, B. (1961). The Emergence of Modern Turkey. London: Oxford University Press.
• McCarthy, J. 1995. Ölüm ve Sürgün. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
• Reynolds, G.S. 2010. A Muslim Theologian in the Sectarian Milieu. Leiden: Brill.
• Stern, S.M. 1968. “Abd al-Jabbar’s Account of how Christ’s Religion was Falsified by the Adoption of Roman Customs.” Journal of Theological Studies. The Islamic Review. 1929. “A Short Biographical Sketch of Professor ‘Abdu’l Ahad Dawud, B.D. The Islamic Review 17.
• Thomas, D. 1996. The Bible in early Muslim anti‐Christian polemic, Islam and Christian–Muslim Relations, 7:1, 29-38, DOI: 10.1080/09596419608721065
• Tunaya, T.Z. 2016. Türkiye’de Siyasal Gelişmeler 1. Kitap (1876-1938) Kanun-ı Esasi ve Meşrutiyet Dönemi. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi