AGREEMENT AND LEGAL BASIS OF SPONSORSHIP AS A PUBLIC RELATIONS PRACTICE

Yıl 2021, , 15 - 28, 31.12.2021

Kadir Canöz , Kahraman Kağan Kaya , Ümmü Özlem Çerçi

https://doi.org/10.31123/akil.988493

Cited By: 3

Öz

Sponsorship, which appeared on the stage of history as philanthropy, is a practice that is frequently used by organizations to achieve various purposes, especially for public relations, and includes types such as sports sponsorship, culture-art sponsorship, social sponsorship and broadcast sponsorship. The sponsorship agreement is among the contracts that are not regulated by the legislation of the Republic of Turkey, but it is still based on some laws, communiqués and regulations that public relations practitioners should know and care about. The most important aim of the study is to provide legal knowledge to public relations practitioners by bringing together these scattered laws, communiqués and regulations, thus filling a gap in the field. In the study, document analysis method was used, laws, communiqués and regulations related to sponsorship were examined and some inferences were made for public relations practitioners by interpreting their articles. According to the results of the study, the types of sponsorship with the clearest legal basis are sports sponsorship and broadcast sponsorship, while culture-art sponsorship and social sponsorship come to the forefront by providing various discounts and incentives. The main suggestions of the study are to clarify the legal basis of all types of sponsorship and to give wide coverage to the legal dimension of sponsorship in academic studies.

Anahtar Kelimeler

Public Relations, Sponsorship, Sponsorship Agreement, Legal Basis of Sponsorship

Bir Halkla İlişkiler Uygulaması Olarak Sponsorluğun Sözleşmesi ve Hukuki Dayanakları

Öz

Tarih sahnesine hayırseverlik olarak çıkan sponsorluk, kuruluşlar tarafından başta halkla ilişkiler olmak üzere çeşitli amaçları gerçekleştirebilmek için sıklıkla kullanılan ve spor sponsorluğu, kültür-sanat sponsorluğu, sosyal sponsorluk ve yayın sponsorluğu gibi türleri içeren bir uygulamadır. Sponsorluk sözleşmesi, Türkiye Cumhuriyeti mevzuatınca düzenlenmemiş sözleşmeler arasında yer almaktadır ancak yine de halkla ilişkiler uygulayıcılarının bilmesi ve önemsemesi gereken bazı kanun, tebliğ ve yönetmeliklere dayanmaktadır. Çalışmanın en önemli amacı, dağınık halde bulunan bu kanun, tebliğ ve yönetmelikleri bir araya getirerek halkla ilişkiler uygulayıcılarına hukuk bilgisi sağlamak, böylece alandaki bir boşluğu doldurmaktır. Çalışmada, doküman analizi yöntemi kullanılmış, sponsorlukla ilişkili kanun, tebliğ ve yönetmelikler incelenmiş ve maddeleri yorumlanarak halkla ilişkiler uygulayıcılarına yönelik birtakım çıkarımlarda bulunulmuştur. Çalışmanın sonuçlarına göre hukuki dayanakları en net olan sponsorluk türleri, spor sponsorluğu ve yayın sponsorluğudur, kültür-sanat sponsorluğu ve sosyal sponsorluk ise çeşitli indirimler ve teşvikler sağlamasıyla ön plana çıkmaktadırlar. Çalışmanın temel önerileri, tüm sponsorluk türlerinin hukuki dayanaklarının netleştirilmesi ve akademik çalışmalarda sponsorluğun hukuki boyutuna daha geniş yer ayrılmasıdır.

Anahtar Kelimeler

Halkla İlişkiler, Sponsorluk, Sponsorluk Sözleşmesi, Sponsorluğun Hukuki Dayanakları

Kaynakça

• Aktaş, H. (2008). Bir İletişim Aracı Olarak Sponsorluk. A. Kalender ve M. Fidan (Ed.), Halkla İlişkiler içinde (s. 221–249). Konya: Tablet.
• Baş, M. (2008). Spor Sponsorluğu ve Spor Federasyonlarının Sponsorluğa Bakışı Üzerine Bir Araştırma. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(3), 111–124.
• Canöz, K. ve Canöz, N. (2020). Halkla İlişkiler. Konya: Palet.
• Gelir Vergisi Kanunu. (1961). 9 Ağustos 2021 tarihinde https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.4.193.pdf adresinden erişildi.
• Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü Sponsorluk Yönetmeliği. (2004). 25 Haziran 2021 tarihinde https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=4193&MevzuatTur=7&MevzuatTertip=5 adresinden erişildi.
• Grassinger, G. E. (2003). Sponsorluk Sözleşmesi. Ankara: Seçkin.
• Gürbüz, S. ve Tarhan, A. (2019). Türkiye’nin İlk 500 Sanayi Kuruluşunun Sponsorluk Uygulamaları: Kurumsal Web Sayfaları Üzerine Bir Analiz. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (31), 537–559. DOI: 10.31123/akil.527422.
• Kurumlar Vergisi Genel Tebliği (Seri No: 1). (2007). 26 Haziran 2021 tarihinde https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=11219&MevzuatTur=9&MevzuatTertip=5 adresinden erişildi.
• Meenaghan, T. (1991). Sponsorship – Legitimising the Medium. European Journal of Marketing, 25(11), 5–10. DOI: 10.1108/EUM0000000000627.
• Odabaşı, Y. ve Oyman, M. (2004). Pazarlama İletişimi Yönetimi. İstanbul: MediaCat.
• Okay, Aydemir. (1998). Halkla İlişkiler Aracı Olarak Sponsorluk. İstanbul: Epsilon.
• Okay, Aydemir. (2012). Sponsorluk. İstanbul: Der.
• Okay, Ayla ve Okay, A. (2018). Halkla İlişkiler: Kavram, Strateji ve Uygulamaları. İstanbul: Der.
• Peltekoğlu, F. B. (2014). Halkla İlişkiler Nedir? İstanbul: Beta.
• Radyo ve Televizyonların Kuruluş ve Yayın Hizmetleri Hakkında Kanun. (2011). 26 Haziran 2021 tarihinde https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.6112.pdf adresinden erişildi.
• Seçim, H. Ö. Y. (2003). Sponsorluk. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (16), 457–479.
• Türk Borçlar Kanunu. (2011). 25 Haziran 2021 tarihinde https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.6098.pdf adresinden erişildi.
• Tütün Mamulleri ve Alkollü İçkilerin Satışına ve Sunumuna İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik. (2011). 25 Haziran 2021 tarihinde https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/yonetmelik/7.5.14646.doc adresinden erişildi.
• Wood, D. (1989). Types of Media. W. Howard (Ed.), The Practice of Public Relations içinde (s. 15–91). Oxford: Heinemann Professional.
• Yanmıyan, S. ve Yıldız, G. (2021). Spor Sponsorluğunun Sporu Endüstrileştirmesi. Asya Studies, 5(15), 163–170. DOI: 10.31455/asya.695654.
• Yayın Hizmeti Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik. (2011). 26 Haziran 2021 tarihinde https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=15508&MevzuatTur=7&MevzuatTertip=5 adresinden erişildi.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2018). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• Zeybek, I. (2002). Televizyonda Sponsorluk/Destekleme Etkinlikleri ve RTÜK Yasası. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (13), 563–575.