Evlendirme Programlarında Kamusallığın Yeniden İnşası: “Esra Erol’da Evlen Benimle” Üzerine Bir İzleyici Araştırması

Yıl 2017, Sayı: 28, 119 - 141, 15.12.2017

Duygu Özsoy

https://doi.org/10.31123/akil.437469

Öz

Çalışmada, reality show ve talk show formatlarının karışımı melez bir tür olarak

değerlendirilebilecek evlendirme programları bağlamında Türkiye’de kamusallığın

dönüşüm süreci incelenmektedir. Batı Avrupa’da ve ABD’de reality showlar üzerine

yürütülen çalışmalarda ağırlıklı olarak kamusal ve özel alan dengesinin özel alan

lehine bozulması konusu eksene alınır. Türkiye’de, geleneksel olarak, mahrem kabul

edilen ve korunması gerektiği düşünülen konuların televizyon aracılığıyla görünür

ve konuşulabilir olması, programlarda temsil edilen ile var olan toplumsal gerçeklik

arasında bir gerilim yaratır. Bu gerilim sonucu, evlendirme programları, Türkiye’de, bir

televizyon program türü olarak anlamını aşarak, kamusal tartışmaları geriletmekten

ziyade, toplumsal cinsiyet, programlarda yer alan kadınlık ve erkeklik temsilleri, aile,

milliyet, din gibi kategoriler etrafında yeni bir tartışma başlatır.

Çalışmada, evlendirme programları üzerine bir izleyici araştırması yapılmış ve

izleyicilerin kamusal alanda yaşanan dönüşüm sürecini nasıl anlamlandırdıkları ortaya

konmuştur. Farklı deneyim alanlarının iç içe geçişi bir özgürlük vaadi ya da kültürel bir

dekadans olarak değil, gündelik hayattaki kişisel deneyimlerle televizyondaki temsiller

arasında bir diyalog olarak görülmelidir.

Anahtar Kelimeler

Reality Show, Evlendirme Programları, Kamusal Alan

Kaynakça

• Akşit, Elif Ekin (2005). Kızların Sessizliği: Kız Enstitülerinin Uzun Tarihi. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Andrejevic, Mark (2004). Reality Tv The Work Being Watch. Rowman&Littlefield Publisher.
• Blum- Kulka (2001). “The Many Faces of With Meni: The History and Stories of One Israeli Talk Show”. Television Talk Shows. London: Routledge.
• Bora, Aksu (2008). Kadınların Sınıfı. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Bratich, Z. Jack (2006). “Nothing is Left Alone for too Long: Reality Programming and Control Society Subjects”. Journal of Communication Inquiry, (30): 65- 83
• Chatterjee, Partha (2002). Ulus ve Parçaları. çev. İsmail Çeken. İstanbul: İletişim Yayınları. Çabuklu, Yaşar (2006). Uzam ve Kötülük. İstanbul: Everest Yayınları.
• Dhoest, Alexander (2004). “The Pfaffs Are Not Like the Osbournes”. Television&New Media. 6(2): 224- 245.
• Dubrofsky, E.Rachel (2007). “Therapeutics of the Self: Surveillance in the Service of the Therapeutic”. Television& New Media. (8): 263- 284
• Frazer, Nancy (2004). “Kamusal Alanı Yeniden Düşünmek”. Kamusal Alan, çev. Meral Özbek- Cemal Balcı. İstanbul: Hil Yayınları. 103-132
• Göle, Nilüfer (1991). Modern Mahrem. İstanbul: Metis Yayınları.
• Göle, Nilüfer (2002). Melez Desenler. İstanbul: Metis Yayınları.
• Haarman, Louann (2001). “Performing Talk”. Television Talk Shows. Andrew Tolson (der.) içinde. London: Routledge: 31- 70
• Habermas, Jurgen (2004). “Kamusal Alan”. Kamusal Alan. çev. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yayınları. 95- 102
• Hansen, Miriam (2004). “Yirmi Yılın Ardından Negt ve Kluge’nin Kamusal Alan ve Tecrübe’si: Değişken Karışımlar ve Genişlemiş Alanlar”. Kamusal Alan. çev. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yayınları. 141- 177
• Hill, Annette (2005). Reality TV -Audiences and Popular Factual Television. London: Routledge. Illouz, Eva (2011). Soğuk Yakınlıklar. çev. Özge Çağlar Aksoy. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Jacobs, Sean (2007).“Big Brother, Africa is Watching”. Media, Culture& Society. 29(6): 851- 868.
• Kejanlıoğlu, Beybin (2004). “Medya Çalışmalarında Kamusal Alan Kavramı”. Kamusal Alan. çev. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yayınları. 689-714.
• Kraidy, M. Marwan (2010). Reality Television and Arab Politics. Cambridge: 2010.
• Livingstone, Sonia; Lunt, Peter (1996). “Rethinking the Focus Group in Media and Communications Research”. Journal of Communication. 46(2). 79-98.
• Livingstone, Sonia; Lunt, Peter (2001). Talk on Television- Audience Participation and Public Debate. London and New York: Routledge.
• Masciarotte, G. Jean (1991). “C’mon Girl: Oprah Winfrey and the Discourse of Femine Talk”. Genders. (11): 81- 110.
• Morley, David (2000). Home Territories. London: Routledge.
• Murray, Susan; Quellette, Laurie (2004). Reality TV Remaking Television Culture. New York University Press.
• Negt, Oskar; Kluge, Alexander (2004). “Kamusal Alan ve Tecrübeye Giriş”. Kamusal Alan. çev. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yayınları. 133-139.
• Ouellette, Laurie (2004). “Take Responsibility for Yourself: Judge Judy and the Neoliberal Citizen”. Reality TV: Remaking Television Culture. New York: NYU Press.
• Peck, Janice (1995). “TV Talk Shows as Therapeutic Discourse: The Ideological Labor of the Televised Talking Cure”. Communication Theory. (5): 58- 81.
• Probny, Elspeth (1993). “Television’s Unheimlich Home”. The Politics of Everyday Fear. Brian Massumi (der.) içinde. Minneapolis: University of Minnessota Press. 269-284.
• Ruddock, Andy (2001). Understanding Audience Theory and Method. London: Sage Pub.
• Thornborrow, Joanna (2001). “Has It Ever Happened to You?” Talk Show Stories as Mediated Performance”. Television Talk Shows. Andrew Tolson (der.) içinde. London: Routledge. Tolson, Andrew (der.) (2001). Television Talk Shows. London: Routledge.
• Wood, Helen (2001). “No, You Rioted!”: The Pursuit of Conflict in the Management of “Lay” and “Expert” Discourse on Kilroy”. Television Talk Shows. Andrew Tolson (der.) içinde. London: Routledge.
• Yuval- Davis, Nira (2007). Cinsiyet ve Millet. Çev., Ayşin Bektaş. İstanbul: İletişim Yayınları.