Türkiye’de Gazetecilik Literatürü: 1992-2018 Yılları Arasında Yayımlanmış Makaleler Üzerine Bir İnceleme

Yıl 2019, Sayı: 31, 710 - 732, 30.06.2019

Ümit Atabek , Gülseren Şendur Atabek

https://doi.org/10.31123/akil.534400

Cited By: 5

Öz

Türkçe gazetecilik literatürü oldukça güçlüdür ve tarihi 1960’lı yıllara
kadar uzanmaktadır. Bu alanda hakemli akademik dergi sayısı sınırlı olsa da çok
sayıda makalenin gazetecilik alanının birçok farklı yönünü kapsadığı
görülmektedir. Bu makale, seçilmiş beş akademik dergi üzerinden Türkçe
gazetecilik literatürünün nasıl dönüştüğünü incelemektedir. Toplam 558 makale
için yapılan bibliyometrik analiz sonucuna göre tek yazarlı makaleler en geniş
grubu oluşturmakta ve makalelerde en çok Türkçe kaynaklara atıfta
bulunulmaktadır. Ayrıca, makalelerin çoğunda yöntem konusunun yeterince açık
olarak belirtilmediği görülmektedir. Buna karşın, genç ve üretken yeni akademisyenler
kuşağının Türkçe gazetecilik literatürünün kalitesini yakın gelecekte
iyileştireceği öngörülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Gazetecilik literatürü, bibliyometrik analiz, Türkiye’de gazetecilik çalışmaları

Kaynakça

• Aktaş, Melike ve Özdemir, Pınar (2006). “Disiplinler arası bir alan olarak halkla ilişkiler: Türkiye’deki akademik çalışmalar üzerine niteliksel bir inceleme”. II. Ulusal Halkla İlişkiler Sempozyumu, Kocaeli Üniversitesi.
• Alemdar, Korkmaz (1981). “Cumhuriyet Döneminde Gazetecilik Eğitimi Konusunda İlk Girişimler”. İletişim, AİTİA Gazetecilik ve Halkla İlişkiler Yüksek Okulu, Sayı 3, ss. 1-7.
• Atabek, Ümit (2007). “Türkiye'de Hakemlik Süreci ve Sorunları: İletişim Alanındaki Dergiler Üzerine Bir Değerlendirme”. 2. Ulusal Sosyal Bilimlerde Süreli Yayıncılık Kurultayı, Ulakbim-Tübitak, Ankara, 13-14 Aralık.
• Atabek, Ümit ve Şendur Atabek, Gülseren (2010). “Halkla İlişkiler Literatürü: 1999-2008 Yılları Arasında Yayımlanmış Türkçe Makaleler Üzerine Bir İnceleme”. Uluslararası Halkla İlişkiler Sempozyumu (KKTC) Bildiriler Kitabı. Cilt 1.
• Atabek, Ümit ve Şendur Atabek, Gülseren (2014). “İletişim Eğitiminde Farklı Perspektifler: Öğrenciler, Akademisyenler ve Meslek Mensuplarının İletişim Eğitimi Hakkındaki Tutumları”. İletişim Araştırma ve Kuram, 38, ss. 148-163.
• Barker, L., Hall, R., Roach, D., & Underberg, L. (1979). “An investigation of quantity of articles produced in the communication discipline by institutions: 1970 through 1978 - Part I”. ACA Bulletin, 30, ss. 18-22.
• Barker, L., Hall, R., Roach, D., & Underberg, L. (1980). “An investigation of articles produced in the communication discipline by institution: A journal by journal, year by year analysis - Part II”. ACA Bulletin, 34, ss. 37-48.
• Barker, L., Hall, R., Roach, D., & Underberg, L. (1981). “An investigation of articles produced in the communication discipline: An institutional analysis on the basis of highest degree conferred - Part III”. ACA Bulletin, 37, ss. 34-39.
• Becerikli, Sema (2013). “Türkiye’de Sağlık İletişimi Üzerine Yazılan Lisansüstü Tezlerin Bibliyometrik Analizi: Eleştirel Bir Bakış”. Ankara Sağlık Hizmetleri Dergisi, 12(2), ss. 25-36.
• Burroughs, N. F., Christophel, D., Ady, J. C., & McGreal, E. A. (1989). “Top published authors in communication studies 1915-1985”. ACA Bulletin, 67, ss. 37-45.
• Cho S. (2009). “Productive Authors and Programs in Public Relations Literature from 1996 to 2003”. Paper presented at the annual meeting of the International Communication Association, New York City.
• Cooper P.J., Stewart L.P. ve Friedley S.A. (1989). “Twenty years of research by and about women in major communication journals”. ACA Bulletin, 16, ss. 46-61.
• Cushion S. (2008). “Truly International”. Journalism Practice. 2(2), ss. 280-293.
• Çetin, Muharrem, Yaşin, Cem, ve Sönmez Büşra (2016). “Türkiye’de Halkla İlişkiler Alanındaki Doktora Tezleri Üzerinden Alanda Yapılan Çalışmaların Değerlendirilmesi”. İletişim: Kuram ve Araştırma Dergisi. Sayı: 43, ss. 240-262.
• De Bellis N. (2009). “Bibliometrics and Citation Analysis From the Science Citation Indexto Cybermetrics”. The Scarecrow Press. Lanham, Maryland.
• Dursun, Çiler (2004). “Türkiye’de Haber ve Habercilik Çalışmalarının Genel Bir Değerlendirilmesi (1980-2003)”. Haber Hakikat ve İktidar İlişkisi içinde, Der. Çiler Dursun. Ankara: Elips, ss. 89-147.
• Erdoğan, İrfan (2009). “İletişim Araştırmalarının Geleceği”. Türkiye’de Kitle İletişimi: Dün, Bugün Yarın içinde, Der. Korkmaz Alemdar, ss. 780-811.
• İnceoğlu, Çağrı (2014a). “Türkiye’de Akademik Sinema Yazınının On Yılı (2002-2011) Bibliyometrik Bir Analiz”. Selçuk İletişim, 8 (3), ss. 182-200.
• İnceoğlu, Çağrı (2014b). “Türkiye’de Sinemayı Konu Alan Doktora Tezleri Üzerine Bibliyometrik Bir Çözümleme”. Galatasaray Üniversitesi İleti-ş-im Dergisi, 21, ss. 31-50.
• İnuğur, Nuri (1988). Türk Basınında İz Bırakanlar. İstanbul: Der Yayınları.
• İrvan, Süleyman (2005). “Gazetecilik Çalışmalarında Temel Yönelimler”. Türkiye’de İletişim Araştırmaları Sempozyumu. Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi. Ankara.
• Karakaya Satir Ç., Erendag Sumer F., Icil Tuncer A., Hostut S. & Cabuk D. (2011). An Analysis of Turkish Public Relations Textbooks from 1960 to 2010. GMJ: Mediterranean Edition, 6(2), ss. 15-22.
• Knobloch-Westerwick S. and Carroll J. Glynn C.J. (2013). “The Matilda Effect-Role Congruity Effects on Scholarly Communication: A Citation Analysis of Communication Research and Journal of Communication Articles”. Communication Research. 40(1), ss. 3–26.
• Kothari, C.R. (2004). Research Methodology: Methods and Techniques. New Age International, New Delhi.
• Macfarlane B. (2017). “The ethics of multiple authorship: power, performativity and the gift economy”. Studies in Higher Education. 42(7), ss. 1194–1210.
• Morton, L. P., & Lin, L. Y. (1995). “Content and citation analyses of Public Relations Review”. Public Relations Review, 21 (4), ss. 337-349.
• Okay, Aydemir ve Okay, Ayla (2008a). “Undergraduate and Graduate Public Relations Education in Turkey: A Quantitative Study of Dissertations Contributions to Public relations Field (1984-2007)”, Selçuk İletişim, 5 (2), ss. 1-14..
• Okay, Aydemir ve Okay, Ayla (2008b). “MA and doctoral public relations research in Turkey (1984–2007): A quantitative study of dissertations contribution to public relations field”. Public Relations Review. 34 (2008), ss. 312–314.
• Onaran, Oğuz (1983). Türkçe Sinema Yazıları Kaynakçası, 1960 – 1984. Ekonomik ve Sosyal Dokümantasyon ve Araştırma, Ankara.
• Özdemir Pınar, Uçak, Pınar ve Aktaş, Melike (2005). “1975'ten Günümüze Halkla İlişkiler Alanındaki Akademik Çalışmaların Bibliyometrik Analizi”. Türkiye’de İletişim Araştırmaları Sempozyumu, Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi. Ankara.
• Öztürk, Ruken (2013). “Türkiye Sinema Literatüründen Kadınlara Bakmak”. AÜ-KASAUM. http://kasaum.ankara.edu.tr/files/2013/02/S.-Ruken-%C3%96zt%C3%BCrk-T%C3%BCrkiye-Sinema-Literat%C3%BCr%C3%BCnden-Kad%C4%B1nlara-Bakmak.pdf. Erişim tarihi: 11 Ocak 2019.
• Pasadeos Y. ve Renfro R.B. (1992). “A Bibliometric Analysis of Public Relations Research”. Journal of Public Relations Research, (4/3), ss. 167-187.
• Pasadeos Y., Renfro R.B. ve Hanily M.L. (1999). “Influential Authors and Works of thePublic Relations Scholarly Literature: A Network of Recent Research”. Journal of Public Relations Research, (11/1), ss. 29-55.
• Schramm W. (1957). “Twenty years of journalism research”. Public Opinion Quarterly. 21(1), ss. 91–107.
• Stephen T. Ve Geel R. (2007). “Normative Publication Productivity of Communication Scholars at Selected Career Milestones”. Human Communication Research. (33), ss. 103-118.
• Şendur Atabek, Gülseren (1999). “Türkçe Siyasal İletişim Kaynakçası”. İletişim. 3, Yaz, ss. 38-64.
• Tokgöz, Oya (2003). “Türkiye’de İletişim Eğitimi: Elli Yıllık Bir Geçmişin Değerlendirmesi”. Kültür ve İletişim. 6(1), ss. 9-32.
• Tokgöz, Oya (2006). “Türkiye’de İletişim Araştırmalarında İletişim Eğitiminin Rolü ve Önemi”. Küresel İletişim Dergisi. (1), ss. 1-12.
• Tokgöz, Oya (2014). “Türkiye’de İletişim Araştırmaları İçinde 1970’li Yıllarda Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesinde Yapılan İletişim Konusundaki Doktora Tezlerinin Rolü ve Konumu”. İLEF Dergi. Bahar (1), ss. 115-142.
• Ulu S. ve Akdağ M. (2015). “Dergilerde Yayınlanan Hakem Denetimli Makalelerin Bibliyometrik Profili: Selçuk İletişim Örneği”. Selçuk İletişim. 9(1), ss. 5-21.
• Üsdiken B. ve Pasadeos. Y. (1995). “Organizational analysis in North America and Europe: A comparison of co-citation networks”. Organization Studies. 16(3), ss. 503-526.
• Varlık, Bülent (1981). Türkiye Basın-Yayın Tarihi Kaynakçası. AİTİA yayını no: 153.
• Walker A. (1988). “The public relations literature: A narrative of what’s been published by and about the profession, 1922-1988”. Public Relations Quarterly. Summer, 33(2), ss. 27-31.
• Yaşin, Cem (2015). “Türkiye’de Gazetecilik Eğitiminin Bilginin Gelişimi Temelinde Çözümlenmesi”. İletişim: Kuram ve Araştırma Dergisi. Sayı: 41, ss. 39-63.
• Yıldırım A. ve Şimşek H. (2000). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Kitabevi.
• Yılmaz R.A. ve Uzoğlu S. (2003). “An analysis of thesis and dissertations on advertising and public relations in Turkey”, 1th International Symposium Communication in the Millennium A Dialogue between Turkish and American Scholars, University of Texas at Austin, Anadolu Üniversitesi, İstanbul Üniversitesi. Austin.