Aksanlı Sinemanın İzleklerinden Hukuk Mücadelesi ve Adalet Arayışına Keskin Bir Manevra: Paramparça Filmi Üzerine Alımlama Çalışması

Yıl 2020, Sayı: 34, 399 - 421, 31.12.2020

Özlem Özgür , Sevil Yıldız

https://doi.org/10.31123/akil.780445

Öz

Bu araştırma, Fatih Akın’ın 2017 yılında gösterime giren Aksanlı sinemanın izleklerini kullansa da bunları anlatının ilerleyen bölümlerinde tersine döndüren; suç, suçluluk, hukuk mücadelesi ve adalet arayışına dair güçlü temsiller sunan Paramparça filmi üzerine gerçekleştirilmiş bir alımlama çalışmasıdır. Bu çalışmanın örneklemi homojen örnekleme yöntemi ile belirlenmiş olup, radyo televizyon sinema alanında lisansüstü eğitimine devam eden 16 katılımcıdan oluşmaktadır. Örneklem grubunu oluşturan katılımcıların Paramparça filmini izlemeleri sağlanmış, ardından katılımcılarla özel olarak yarı yapılandırılmış görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Yarı yapılandırılmış görüşmelerin ses kaydı alınmış ve bu kayıtlar araştırmacılar tarafından bilgisayar ortamında yazıya aktarılarak doküman haline getirilmiştir. Elde edilen dokümanlardaki veriler kodlar, kategoriler ve temalar halinde düzenlenip tümevarımsal bir biçimde organize edilerek bulgulanmıştır.

Anahtar Kelimeler

göçmen, suç, adalet, hukuk, aksanlı sinema, alımlama çalışmaları

Kaynakça

• Akbulut, H. (2014). Sinemaya Gitmek ve Seyir: Bir Sözlü Tarih Çalışması. Elektronik Mesleki Gelişim ve Araştırma Dergisi, 2, 1-16.
• Allen, R. C. (1990). From Exhibition to Reception: Reflections on the Audience in Film History. Screen, 31(4), 347-356.
• Balcı, E. (2014). Yeşilçam Melodramlarında Popüler Hukuk Kültürü Üzerine Bir İnceleme. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Bilgin, N. (2007). Kimlik İnşası. Ankara: Aşina Kitaplar.
• Creswell, J.W. (2013). Nitel Araştırma Yöntemleri: Beş Yaklaşıma Göre Nitel Araştırma ve Araştırma Deseni. (M. Bütün ve S. B. Demir, Çev.), Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Deliormanlı, E. (2011). Fatih Akın’ın Aksanlı Sineması. S. Kırel (Der.). Sentezler (s. 273-301) içinde, İstanbul: Parşomen Yayınları.
• Diken, B. ve Laustsen, C. B. (2007). Filmlerle Sosyoloji. (S. Ertekin, Çev.) İstanbul: Yayınları.
• Elkins, J. R. (2007). Popular Culture Legal Films and Legal Film Critics, Loyola of Los Angeles Law Review,40, 745-792.
• Erdoğan, N. (1993). Seyirci ve Sinema. Med-Campus Proje 126.
• Glesne, C. (2013). Ama Bu Etik mi? Doğru Olanı Dikkate Alma. (E. Gündel, Çev.), A. Ersoy ve P. Yalçınoğlu, (Der.), Nitel Araştırmaya Giriş. (s. 223-251) Ankara: Anı Yayıncılık.
• Göktuna, F. (2005). Türk Sinemasında Dışgöç Süreci (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Güler, A., Halıcıoğlu, M. B. ve Taşgın, S. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
• Gürsoy, M. (2019). Göç ve Kentleşme Bağlamında Suç. İstanbul: Gece Akademi
• Hake, S. ve Mennel, B. (2012). Introduction. S. Hake ve B. Mennel (Ed.). Turkish German Cinema in the New Millennium. (s. 1-19). Newyork : Berghahn Books.
• Hansen, M. (1991). Babel and Babylon: Spectatorship in American silent film. Cambridge, MA: Harvard UP.
• http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/ayse-arman/bu-filmi-yapma-dediler.erişim tarihi: 19.01.2020.
• https://www.hurriyet.com.tr/avrupa/keuptaki-turk-esnafin-yarasi-hala-kapanmadi-41538110 erişim tarihi: 22.06.2020.
• Jaspers, K. (2015). Suçluluk Sorunu: Almanya’nın Siyasal Sorumluluğu Üzerine. (E. Zeybekoğlu, Çev.), İstanbul: İthaki Yayınları.
• Kamir, O. (2006). Framed Woman in Law and Film. London: Duke University Press.
• Kanbur, A. (2005). Göçmenliğin Gölgesinde. Toplumbilim Dergisi, 18, 41-49.
• Karabağ Sarı, Ç. (2012). 12 Eylül Filmlerinin Üniversiteli Gençler Tarafından Alımlanması. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Karacaoğlu, E. (2014). Hukuk ve Sinema Dersi: Neden ve Nasıl?, Hukuk Kuramı, 4 (1), 1-10.
• Kırel, S. (2004). Uyarlamak mı? Uyumlanmak mı?:" Tersyüz Adaptation". Galatasaray Üniversitesi İleti-ş-im Dergisi, (1). 115-134.
• Kırel, S.(2010). Kültürel çalışmalar ve Sinema. İstanbul: Kırmızı Kedi Yayınevi.
• Klinger, B. (1997). Film History Terminable and Interminable: Recovering the Past in Reception Studies. Screen, 38(2), 107- 128.
• Kültür, N. (2017). Aksanlı Sinema ve Fatih Akın. Maltepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 4(2), 3-17.
• Lehman, P. ve Luhr, W. (2008). İzleyiciler ve Alımlama (A. Özsoy, Çev.), S. Büker ve G. Topçu (Ed.) Sinema: Tarih- Kuram- Eleştiri. (s. 171-204) içinde, İstanbul: Kırmızı Kedi Yayınları.
• Miles, B. M.; Huberman, A. M. (2016). Nitel Veri Analizi. (A. Ersoy, Çev.), Ankara: Pegem Yayınları.
• Monaco, J. (2002). Bir Film Nasıl Okunur. (E. Yılmaz, Çev.). İstanbul: Oğlak Yayıncılık.
• Monkachi, N. (2003). Sınırdaki İki Örnekten Hareketle Göçler Sosyolojisini Yeniden Düşünmek. Toplumbilim Dergisi. 17, 57-73.
• Mulvey, L. (1997). Görsel Haz ve Anlatı Sineması, (N. Abisel, Çev.), 25. Kare Dergisi 25, 211-229.
• Naficy, H. (2001). An Accented Cinema: Exilic and Diasporic Filmmaking. Princeton University Press.
• Noaks, L. ve Wincup, E. (2004). Criminological Reseach: Understanding Qualitative Methods. London: Sage Publishing.
• Nobrega, O. S. (2015). Göçmen Tiyatro ve Kent Hakkı: Berlin’de Irksallaştırılımış Sanatçılar, Soylulaştırma ve Güvencesizleştirme. L. Körükmez ve İ. Südaş (Der.). Göçler Ülkesi (s. 229-263) içinde, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Özçetin, B. (2018). Kitle İletişim Kuramları Kavramlar, Okullar, Modeller. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Punch, K.F. (2011). Sosyal Araştırmaya Giriş: Nicel ve Nitel Yaklaşımlar. (D. Bayrak, H. Aslan ve Z. Akyüz, Çev.), Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Saygılı, A. (2014). Sinema ve Hukuk Bir Tür Olarak Hukuk Filmleri. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 5(1), 65-76.
• Staiger, J. (2000). Perverse Spectators: The Practices of Film Reception. New York: New York University Press.
• Staiger, J. (2005). Media Reception Studies. New York: New York UP.
• Stam, R. (2014). Sinema Teorisine Giriş. (S. Salman ve Ç. Asatekin, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Storey, J. (2000). Popüler Kültür Çalışmaları: Kuramlar ve Metotlar. (K. Karaşahin, Çev.), İstanbul: Babil Yayınları.
• Suner, A. (2006). Hayalet ev: yeni Türk sinemasında aidiyet, kimlik ve bellek. İstanbul: Metis Yayınları.
• Şimşek, H. ve Yıldırım, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Tauscher, S. ve Bezci, B. (2016). Son Dönem Almanya’sında Yabancı Hakları Tartışmaları. Uluslararası Politik Araştırmalar Dergisi, 7 (3), 74-89.
• Türkoğlu, M. (2002). Türk Sinemasında Dışgöçü Konu Alan Filmlerde Kültürel Kimlik Bağlamında Ötekinin Temsili.(Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Ulusay, N. (2008). Melez İmgeler Sinema ve Ulusötesi Yaklaşımlar. Ankara: Dost Kitabevi.
• Ulusay, N. (2012). Göçmen: Duvara Karşı Bir Beden. U. T. Aslan (Der.). Bir Kapıdan Gireceksin. (s.119-133)içinde, İstanbul: Metis Yayınları.
• Unat Abadan, N. (2006). Bitmeyen Göç. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi
• Ünver, O. C. (2012). Dönerci Cinayetleri: Son Gelişmeler Işığında Almanya’da Türklere Yönelik Irkçı Şiddetin Siyasal Sonuçları. Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2 (2), 92-106.
• Ünver, O. C. (2014). Neoliberalizm ve Almanya’da Güçlenen Yeni Irkçılığın Hedefindeki Türkler. İdealkent, 5(14), 124-152.
• Yaren, Ö. (2008). Altyazılı Rüyalar Avrupa Göçmen Sineması. Ankara: De ki Yayınları.
• Yılmaz Elmaz, F. (2013). Avrupa’da Türkler. Türk Cumhuriyetleri ve Toplulukları Yıllığı, 535-553.