The oldest tezkire in the Persian
literature is Lübâbü'l-Elbâb written by Muhammed Avfî at the beginning of the
seventh hijri century. This work is made up of the biographies of poets. The
first Persian books whose names contain the Word “tezkire” are Attâr'ın
Tezkiretü'l-Evliyâ, which explains the states of the sufi masters and saints,
and Nasîrüddîn-i Tûsî’s Tezkire, which is also known as “Risâle-i Âgâz ve
Encâm” and which gives information about the Hereafter. The Persian tezkires
which function as basic sources for the enlightenment of social and political
history generally are made up of introduction, main text and conclusion sections.
This article is the translation of
the article "Tezkire Nivîsî-yi Farsî" in Iran's
Dânişnâme-i Jihân-i İslam. In this article, information about Persian
tezkire writing is given and what kind of tezkires are written in which
period is stated.
Fars edebiyatında en eski tezkire
hicri yedinci yüz yıllın başında Muhammed Avfî’nin telif ettiği Lübâbü'l-Elbâb’tır.
Bu eser şairlerin hal tercümelerinden oluşmaktadır. İsminde "tezkire"
kelimesi geçen ilk Farsça kitaplar, tasavvuf şeyh ve evliyaların halini beyan
eden Attâr’ın Tezkiretü'l-Evliyâ adlı eseri ile ahiret
hakkında bilgi veren, Tezkire-i Nasîrüddîn-i Tûsî adıyla
meşhur olan Risâle-i Âgâz ve Encâm adlı eserdir. İçtimaî ve
siyasi tarihin aydınlatılması noktasında temel bir kaynak görevi üstlenen
Farsça tezkireler genellikle mukaddime, asıl metin ve hatimeden
oluşmaktadır. Bu makale İran'da yayınlanan Dânişnâme-i Cihân-i İslâm
adlı eserde geçen "Tezkire Nivîsî-yi Fârsî" maddesinin tercümesidir.
Bu çalışmada Farsça tezkire yazıcılığı hakkında bilgi verilmiş ve hangi
dönemde ne tür tezkirelerin yazıldığı beyan edilmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sanat ve Edebiyat |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 10 Eylül 2019 |
Kabul Tarihi | 31 Ağustos 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 |