Öz
Memleketim Erzincan, çocukluğumun en güzel zamanlarının geçtiği mekândır… Bizim de Erzincan’a bağlı Cimin beldesinde üzüm bağımız vardı. Göz bebeğimizdi. Evimizden oldukça uzaktı. Belli aralıklarla gider, işlerini görürdük. Bellemek, sulamak, sırpot* etmek, toplamak, kasalamak… Bayağı bir emek istiyordu. Derler ya; “Bakarsan bağ, bakmazsan dağ olur.” o hesap. Bağa gideceğimiz günlerde, erkenden kalkar; ekmeğimizi, peynirimizi, çayı, şekeri bohçalar; ailece yola düşerdik. Bizim bağın yolu bir devri âlemdi sanki. Köydeki yaşamın kısa bir özetiydi. Hem görsel, hem otantik bir resmî geçide şahit olurduk. Güneş sabahın ilk ışıklarını pembe pembe yayarken, çiş kokan Çako Sokağı’ndan geçer; suskun köye inat, gürültüyle köpüre köpüre akan çayın üzerindeki birinci köprüye gelirdik.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Research Article |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Mayıs 2014 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 2 Sayı: 3 |
Evliya Çelebi
Mahallesi Hatboyu Caddesi, No: 2/2 TUZLA / İSTANBUL Tel: +90 532 732 00 21 (Türkçe
İletişim) Tel: +90 533 578 27 54 (For English) Tel: +90 545 933 24 14 (Pour le Français),
akrajournal@gmail.com