Between Laughter and Lament: Exploring Death, Art, and Fantasy in Tragicomedy and Dark Comedy

Yıl 2025, Cilt: 13 Sayı: 37, 161 - 184, 30.09.2025

Mohammed Amine Belaid , Imane Hind Sari

Öz

This paper investigates the intricate collision between fantasy and reality in the realms of dark comedy and tragicomedy, with particular attention to the fairy-tale elements embedded in both genres. Drawing primarily on Martin McDonagh’s The Pillowman and Tom Stoppard’s Rosencrantz and Guildenstern Are Dead, the study explores how these texts highlight the interplay of death, art, and human imagination. By placing grotesque humor side by side with existential despair, both playwrights invite audiences to confront life’s paradoxes while reflecting on the fragility of human agency. The analysis shows that dark comedy employs grotesque and taboo subjects to force laughter amid horror, while tragicomedy balances despair with faint glimpses of hope, underscoring the instability of human emotions. Ultimately, the paper argues that art emerges as both a refuge from and a mirror of suffering, transforming trauma into creative energy. The conclusion emphasizes the necessi meditating on life rather than fixating on death, as genuine wisdom lies in apprecia-ting the fleeting yet meaningful essence of existence.

Anahtar Kelimeler

Reality , Art , Fantasy , Dark Comedy , Tragicomedy , Death

Gülmek ve Ağlamak Arasında: Trajikomedi ve Kara Mizahta Ölüm, Sanat ve Fanteziyi Keşfetmek

Öz

Bu makale, kara mizah ve trajikomedi türlerinde fantezi ile gerçekliğin çarpışmasını, özellikle peri masallarının izlerini de kapsayacak şekilde incelemektedir. Analizin temelini Martin McDonagh’ın The Pillowman ve Tom Stoppard’ın Rosencrantz and Guildenstern are Dead adlı eserleri oluşturmaktadır. Çalışma, ölüm, sanat ve insan hayal gücü arasındaki etkileşimi açığa çıkararak, grotesk mizah ile varoluşsal umutsuzluğun yan yana gelişini tartışmaktadır. Her iki oyun da seyirciyi hayatın paradokslarıyla yüzleşmeye ve insan iradesinin kırılganlığını sorgulamaya davet eder. İnceleme, kara mizahın tabu ve korkutucu konuları kullanarak acının ortasında kahkaha ürettiğini, trajikomedinin ise umutsuzluğu nadir umut anlarıyla dengeleyerek duyguların istikrarsızlığını ortaya koyduğunu göstermektedir. Bununla birlikte, anlatıların gerçeklik ile kurmaca arasındaki sınırları bulanıklaştırdığı ve sanatçının etik sorumluluğunu gündeme taşıdığı vurgulanmaktadır. Sonuç olarak, sanat hem bir sığınak hem de acının aynasıdır; travmayı yaratıcı bir enerjiye dönüştürerek insana yeni bakış açıları kazandırır. Makale, yaşam üzerine manevi bir tefekkürün ölümden daha gerekli olduğunu vurgulamakta, hakiki bilgelik ve özgürleşmenin ise varoluşun kısa ama değerli anlarını fark ederek yaşamakta yattığını öne sürmektedir.

Anahtar Kelimeler

Gerçeklik , Fantezi , Meditasyon , Kara Mizah , Trajedi , Ölüm

Kaynakça

• Abbotson, S. C. W. (1998). Stoppard’s (re)vision of Rosencrantz and Guildenstern: A lesson in moral responsibility. English Studies, 79(2), 171–183. https://doi.org/10.1080/00138389808599123
• Abbotson, S. C. W. (2010). Stoppard's (re)vision of Rosencrantz and Guildenstern: A lesson in moral responsibility. Routledge.
• Beckett, S. (2010). Waiting for Godot. Faber and Faber. (Original work published 1953).
• Breton, A. (1997). Anthology of black humor (M. A. Caws, Ed. & Trans.). Archipelago Books. (Original work published 1940).
• Butler, T. (2013). A story’s place in the world: Martin McDonagh’s The Pillowman. The Explicator, 71(1), 31–34. https://doi.org/10.1080/00144940.2013.751029
• Carroll, N. (2011). Martin McDonagh’s The Pillowman, or the justification of literature. Philosophy and Literature, 35(1), 168–181. https://doi.org/10.1353/phl.2011.0012
• Caruth, C. (1996). Unclaimed experience: Trauma, narrative, and history. Johns Hopkins University Press. Cervantes, M. de. (1999). Don Quixote (J. Rutherford, Trans.). Penguin Classics. (Original works published 1605 & 1615)
• Draudt, M. (1981). “Two sides of the same coin, or … the same side of two coins”: An analysis of Tom Stoppard’s Rosencrantz and Guildenstern Are Dead. English Studies, 62(4), 348–357. https://doi.org/10.1080/00138388108598125
• Esslin, M. (1961). The theatre of the absurd. Anchor Books.
• Esslin, M. (2004). The theatre of the absurd (Rev. ed.). Vintage International.
• Ferguson, M. (2016). Killing them softly: Pillowman assassins in the works of Martin McDonagh and Salman Rushdie. Journal of Postcolonial Writing, 52(6), 713–725. https://doi.org/10.1080/17449855.2016.1194442
• Fletcher, J. (1979). The faithful shepherdess. In F. S. Boas (Ed.), The chief dramatists of the seventeenth century (pp. 491–506). AMS Press. (Original work published 1608)
• Guarini, G. B. (1989). Il pastor fido (B. Croce, Ed.). Laterza. (Original work published 1590)
• Heller, J. (1994). Catch-22. Simon & Schuster. (Original work published 1961)
• Kiran, S. (2017). Artistic portrayal of death as a refuge from morbidity: The Pillowman by Martin McDonagh and 4.48 Psychosis by Sarah Kane. English Language and Literature Studies, 7(1), 101–104. https://doi.org/10.5539/ells.v7n1p101
• McDonagh, M. (2003). The Pillowman. Faber and Faber.
• Perlette, J. M. (1985). Theatre at the limit: Rosencrantz and Guildenstern Are Dead. Modern Drama, 28(4), 659–669. https://doi.org/10.3138/md.28.4.659
• Plautus. (2005). Amphitruo (D. Christenson, Trans.). Hackett Publishing Company. (Original work c. 190 BCE)
• Shakespeare, W. (1996). The winter’s tale (S. Wells & G. Taylor, Eds.). Oxford University Press. (Original work published 1623).
• Spinoza, B. (1996). Ethics (E. M. Curley, Trans.; S. Hampshire, Ed.). Penguin Classics. (Original work published 1677).
• Stoppard, T. (1967). Rosencrantz and Guildenstern are Dead. Faber and Faber.
• Swift, J. (1996). A modest proposal and other writings (C. Ross, Ed.). Oxford University Press. (Original work published 1729).
• Vonnegut, K. (1991). Slaughterhouse-five. Dell. (Original work published 1969).