Bu çalışmada, yaygın kullanımı ve çevresel etkisi nedeniyle oldukça toksik bir antibiyotik olan amoksisilinin sulu çözeltilerden adsorpsiyon yöntemi kullanılarak uzaklaştırılmasında farklı sepiyolit oranlarında iki tip sepiolitin (bej ve beyaz) adsorban olarak kullanımı araştırılmıştır. Adsorpsiyon çalışmaları farklı amoksisilin konsantrasyonlarında, pH seviyelerinde, adsorban dozajlarında, temas sürelerinde ve sıcaklıklarda gerçekleştirilmiştir. Amoksisilin adsorpsiyonunun, heterojen ve çok değerlikli bir adsorpsiyon sürecini karşılayan Freundlich modeli ile uyumlu olduğu belirlenmiştir. Adsorpsiyon kinetiği verilerinin yalancı ikinci derece kinetik model ile uyumlu olduğu görülmüştür. Bej ve beyaz sepiyolitin maksimum amoksisilin adsorpsiyon kapasiteleri (qmax) sırasıyla 100,00 mg/g ve 123,45 mg/g olarak hesaplanmıştır. Termodinamik analiz verileri, adsorpsiyonun fiziksel ve kendiliğinden gerçekleştiğini, adsorpsiyonun bej ve beyaz sepiyolit için sırasıyla endotermik ve ekzotermik olduğunu ortaya koymuştur. BET, FTIR ve SEM+EDX analizleri, amoksisilinin adsorpsiyonunun bazal yüzeylere ek olarak sıvı film difüzyonu mekanizmasıyla sepiyolitin gözenek ve kanal boşluklarında yer alan aktif soğurma merkezlerinde gerçekleştiğini teyit etmiştir. Bu çalışmanın sonuçları sepiyolitin amoksisilin gideriminde etkili bir adsorban olduğunu ve antibiyotik içeren atık suların arıtımında potansiyel bir uygulama alanı bulabileceğini göstermiştir.
In this study, the use of two types of sepiolite (beige and white) at different sepiolite ratios as adsorbents for the removal of amoxicillin, a highly toxic antibiotic due to its widespread use and environmental impact, from aqueous solutions using the adsorption method was investigated. Adsorption studies were carried out at different amoxicillin concentrations, pH levels, adsorbent dosages, contact times, and temperatures. The adsorption isotherm of amoxicillin on both sepiolites was in agreement with the Freundlich model, which satisfies a heterogeneous and multivalent adsorption process. The maximum adsorption capacities (qmax) of beige and white sepiolite for amoxicillin adsorption were calculated as 100.00 mg/g and 123.45 mg/g, respectively. Thermodynamic analysis data revealed that adsorption was physical and spontaneous, endothermic for beige sepiolite, and exothermic for white sepiolite. BET, FTIR, and SEM+EDX confirmed that the adsorption of amoxicillin occurs at the basal surfaces as well as active sorption centers in the pores and channel spaces of the sepiolite through liquid film diffusion. This study showed that sepiolite is an effective adsorbent for removing amoxicillin and may find a potential application in treating wastewater containing antibiotics.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Fiziksel Kimya (Diğer), Kimya Mühendisliği (Diğer) |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 18 Eylül 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ekim 2025 |
Gönderilme Tarihi | 1 Şubat 2025 |
Kabul Tarihi | 7 Nisan 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 25 Sayı: 5 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.