The Effects of the Festival Process on the High School Students in the Science Festival

Yıl 2018, Cilt: 1 Sayı: 2, 148 - 159, 01.08.2018

Sait Bulut¹ , Öznur Caner²

Öz

The purpose of this study is to investigate how the science festival process affects the high school students participating in the science festival. The study conducted as a qualitative research between the dates 26-29 April 2017 in Antalya. The sample of this study consisted of 35 high school students who participated in the festival and selected by simple random sampling procedure. Data were collected by semi-structured interviews. The interview form was adapted from previous research inventories and the content analysis technique was employed. Findings from data analyzes revealed that students who participated in the festival had previously participated to the science festival and then they wanted to rejoin the science festival. Students indicated that they select and design their whole of the experiment, as a group under the supervision of the teachers. During this process there was no disturbing condition but some audiences have difficulty in understanding some experiments. Results also showed that students’ self-efficacy increased and they developed their communication skills. As a result, it can be said that the science festival has improved the personal development of the students and has improved the views on science and science education positively

Anahtar Kelimeler

Science fair, non-formal learning environments, science instruction, out of school learning environments

Bilim Festivalinde Görevli Lise Öğrencileri Üzerine Festival Sürecinin Etkileri

Öz

Bu çalışmanın amacı, bilim festivali sürecinin bilim festivalinde görevli lise öğrencilerini nasıl etkilediğini araştırmaktır. Çalışma Antalya merkezde 26-29 Nisan 2017 tarihleri arasında yapılmış olup nitel bir araştırmadır. Yapılan bu çalışmanın örneklemini festivale katılan 35 lise öğrencisi oluşturmuş ve araştırmada yer alan öğrenciler seçkisiz örnekleme yöntemlerinden, basit seçkisiz örnekleme kapsamında seçilmiştir. Veriler yarı yapılandırılmış görüşmeler ile toplanmıştır. Araştırma da kullanılan “Yarı yapılandırılmış görüşme formu” literatürden alınarak uyarlanmış ve içerik analizi kontrol edilmiştir. Veri analizlerinden elde edilen bulgular şunlardır; festivale katılan öğrencilerden bilim festivaline daha önce katılanların olduğu, bundan sonra ise tamamına yakınının tekrar katılmak istedikleri, kendi seçtikleri deneyleri bireysel-grup halinde ve öğretmenler gözetiminde hazırladıkları, hazırlanan bazı deneylerin anlaşılmasında hedef kitlenin zorlandığı, festival süresince rahatsız edici bir durumun olmadığı ama ortamdan kaynaklanan problemlerin olduğu, katılımcıların genel olarak özgüvenlerinin arttığı ve insan ilişkilerinde kendilerini geliştirdikleri şeklindedir.Sonuç olarak bilim festivalinin görevli öğrencilerin kişisel gelişimlerini arttırdığı, bilime ve fen eğitimine olan bakış açılarını olumlu yönde geliştirdiği söylenebilir

Anahtar Kelimeler

Bilim festivali, okul dışı öğrenme ortamları, non-formal öğrenme ortamları, fen bilimleri

Kaynakça

• Aksu, M. (2013). Meslek Lisesi Yönetici ve Öğretmenlerinin Öğrenen Örgüt Algıları. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Eskişehir, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi.
• Ata, B. (2002). Müzelerle ve tarihi mekanlarla tarih öğretimi: Tarih öğretmenlerinin “müze eğitimine” ilişkin görüşleri. Yayınlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Balkan Kıyıcı, F., & Atabek Yiğit, E. (2010). Science education beyond the classroom: A field trip to wind power plant. International Online Journal of Science Education, 28(12), 1373-1388.
• Berberoğlu, O. E., & Uygun, S. (2013). Sınıf Dışı Eğitimin Dünyadaki ve Türkiye’deki Gelişiminin İncelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 9(2), 32-42.
• Borat, O. (2009). İnformal öğrenme sisteminin kurulması için örgün ve yaygın öğrenme sistemlerinin incelenmesi. “Hayat Boyu Öğrenme Kapsamında Türkiye’de İnformal Öğrenme Üzerine Ortak Bir Anlayış Geliştirme ve Farkındalık Oluşturma” projesi konferansları bildiri kitabı. Ankara: MEB TTK yayınları.
• Bouffard, S., Brown-Goss, C., &Weiss, H. (2008). Complementary Learning: Emerging Strategies, Evolving Ideas. Camridge: Harvard Family Research Project.
• Bowen, H. R. (1980). Investment in learning. San Francisco: Jossey Bass Publishers.
• Bozdoğan, A. E. (2008). Fen bilgisi öğretmen adaylarının bilim merkezlerini fen öğretimi açısından değerlendirmesi: Feza Gürsey Bilim Merkezi örneği. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(1), 19-41.
• Bozdoğan, A. E., Okur, A. ve Kasap, G. (2015). Planlı bir alan gezisi için örnek uygulama: Bir fabrikası gezisi, Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 7(14), 1-12.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, K. E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: PegemA Akademi Yayıncılık.
• Callison, D., ve Lamb, A. (2004). Authentic learning. School Library Media Activities Monthly, 21(4), 34-39. Retrieved from: http://search.proquest.com/docview/237131289?ac-countid=16716
• Cook, H., M., (2003). Elementary school teachers and successful science fair. The University of North Carolina. Doctoral thesis. Greensboro. Umi: 3093864
• Erten, Z. (2016). Fen bilgisi dersine yönelik okul dışı öğrenme ortamları etkinliklerinin geliştirilmesi ve öğrencilerin bilimsel süreç becerilerine etkisinin değerlendirilmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(2), 638-657.
• Eshach, H. (2007). Bridging In-school and Out-of-school Learning: Formal, NonFormal, and Informal Education. Journal of Science Education and Technology (16), 171-190.
• Eş, H., Sarıkaya, M., Taşkın Ekici, F., ve Ekici, E. (2010). Türkiye MEB ve Ontario (Kanada) Eyaleti fen ve teknoloji dersi öğretim programlarının karşılaştırılarak değerlendirilmesi. E-Journal of New World Sciences Academy Education Sciences, 1C0148, 5(2), 567-583.
• Fidan, N. (2012). Okulda öğrenme ve öğretme. Pegem akademi.
• Gedikoğlu, T. (2005). Avrupa Birliği sürecinde Türk eğitim sistemi: Sorunlar ve çözüm önerileri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 67.
• Gomez, K. (2007). Negotiating discources: sixth-grade students’ use of multiple science discources during a science fair presentation. Linguistics and education, (18), 41–64.
• HFRP (2008). What is Complementary Learning? Harvard Family Research Project. Retrieved from:http://www.hfrp.org/complementary-learning/publications-resources/complementary learning- emerging-strategies-evolving-ideas
• Hoy, W. K. ve Miskel, C. G. (2012). Eğitim yönetimi, teori, araştırma ve uygulama. (Çev. Ed. Selahattin Turan). Ankara: Nobel.
• Kankelborg, A. (2005). Rural science fair competition: levelling the playing field. Master thesis. Montana University, Montana. UMI: EP31005
• Kara, E. (2010). Fen ve teknoloji eğitiminde informal bilimsel liderlik. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Erzincan Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü: Erzincan.
• La Banca, F., (2008). Impact of problem finding on the quality of authentic open inquiry science research projects. Doctoral Thesis. Western Connecticut State University. UMI Number: 3411366
• MEB (2017). Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, İlköğretim Fen Bilimleri Dersi (4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar) öğretim programı. Ankara: MEB Yayınları.
• National Research Council (2009). Learning science in informal environments: People, places, and pursuits Washington, DC: National Academies Press.
• Nuangchalerm, P. ve Thammasena, B. (2009). Cognitive Development, Analytical Thinking and Learning Satisfaction of Second Grade Students Learned through Inquiry-based Learning. Asian Social Science, 5(10), 82-87.
• Öneren, M. (2008). İşletmelerde Öğrenen Örgütler Yaklaşımı. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 4(7), 163-178.
• Özden, Y. (2008). Eğitimde Yeni Değerler, Eğitimde Dönüşüm. (7. Baskı), Ankara: Pegem.
• Phillips, M., Finkelstein, D. ve Wever- Frerichs, S. (2007). School Site to Museum Floor: How informal science institutions work with schools. International Journal of Science Education, 29(12), 1489-1507.
• Randler, C., Kummer, B. ve Wilhelm, C. (2012). Adolescent learning in the zoo: Embedding a non-formal learning environment to teach formal aspects of vertebrate biology. Journal of Science Education and Technology, 21(3), 384-391.
• Rennie, L. J. (2007). Learning science out of school. S. K. Abell & N. G. Lederman (Editörler), Handbook of Research on Science Education. London: Lawrance Erlbaum Assoc.
• Senge, P., McCabe, N. C., Lucas, T., Smith, B., Dutton, J. ve Kleiner, A. (2014). Öğrenen Okullar. (Çev. Ed. Münevver Çetin). Ankara: Nobel.
• Stocklmayer, S. ve Gilbert, J. (2003). Informal chemical education in ınternational handbook of science education. Part one. Netherlands: By Kluwer Academic Publishers.
• Şahin, E., Önder Çelikkanlı, N. (2014). Bir ortaöğretim kurumunda gerçekleştirilen bilim sergisinin sergide görev alan öğrenciler üzerindeki etkisi. Necatibey Eğitim Fakültesi Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 8(2), 71-97.
• Şahin, Ş., (2012). Bilim şenliklerinin 10. Sınıf öğrencilerinin kimya dersine yönelik tutumlarına olan etkisi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler dergisi, 5(1), 89-103.
• Tatar, N. ve Bağrıyanık, K. E. (2012). Fen ve Teknoloji dersi öğretmenlerinin okul dışı eğitime yönelik görüşleri. İlköğretim Online, 11 (4), 883-896.
• Tortop, H. S., Özek, N. (2013). Proje tabanlı öğrenmede anlamlı alan gezisi; güneş enerjisi ve kullanım alanları konusu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,44, 300-307.
• Türkmen, H. (2010). İnformal (Sınıf Dışı) Fen Bilgisi Eğitimine Tarihsel Bakış ve Eğitimimize Entegrasyonu. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(39), 46-59.
• Türkmen, H., Topkaç, D.D. ve Atasayar Yamık, G. (2016). İnformal öğrenme ortamlarına yapılan gezilerin “Canlıların Sınıflandırılması” ve “Yaşadığımız Çevre” konusunun öğrenilmesine etkisi: Tabiat tarihi müzesi ve botanik bahçesi örneği. Ege Eğitim Dergisi, 17(1), 174-197.
• Virginia Department of Education. (2010). Science standards of learning for Virginia public schools. Richmond: Virginia Board of Education.
• Yavuz, M. ve Balkan Kıyıcı, F. (2012). İnformal öğrenme ortamlarının ilköğretim öğrencilerinin fene karşı kaygı düzeylerinin değişmesine ve akademik başarılarına etkisi: Hayvanat bahçesi örneği. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi Özet Kitabı. Niğde Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Niğde.
• Yayla, Z., ve Uzun, B. (2008). Fen ve teknoloji eğitiminde proje çalışmaları ve bilim şenlikleri. XVII. Ulusal eğitim bilimleri kongresi. 1-3 Eylül 2008. Sakarya.
• Yıldırım H.İ., Şensoy, Ö., (2016). Bilim şenliklerinin 6. Sınıf öğrencilerinin fen bilimleri dersine yönelik tutumlarına etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi 14(1), 23-40.