Ziya Gökalp published a number of works on Central Asian Turkic societies. Rather than merely reiterating the same information in different places, these works represent the outputs of a research programme that gradually expanded and sharpened its claims as a result of the relationship established with international literature. Nevertheless, it would be inaccurate to categorize these works as historical, Turkological or anthropological texts on the subject of Central Asian Turkic societies without first considering the resssources and political connotations of Gökalp’s arguments. He identifies the equivalents of the concepts of totem, taboo, mana and potlatch, which were widely discussed in the social sciences of his time, as ongun, ıduk, kut and yağma toyu in Turkic societies. He posits that in these societies, a democratic, matrilineal and patrilocal, totemistic, exogamous, tribal-based organization was transformed - through the practice of potlatch - into a monotheistic (Toyonism), endogamous, hierarchical model of empire. However, with the advancement of field-oriented anthropology and the discrediting of the theoretical framework put forth by Gökalp, his model of Turkish societies became open to criticism. This article analyzes the French references that Gökalp employed in his study of Central Asian Turkish culture, examines why and how Gökalp applied them to the study of Turkish culture, and the debates that such a conceptual transference led to in the following period.
Ziya Gökalp The History of Turkish Civilization totemism mana potlatch
Ziya Gökalp Orta Asya Türk toplumları hakkında çok sayıda çalışma kaleme almıştır. Bu eserler, aynı bilgileri farklı yerlerde tekrar eden çalışmalardan ziyade uluslararası literatürle kurulan ilişki neticesinde giderek genişleyen ve iddiaları keskinleşen bir araştırma programının çıktılarıdır. Ne var ki söz konusu çalışmaları Gökalp’in öne sürdüğü argümanların menşeini ve siyasi içerimlerini dikkate almadan, Orta Asya Türk toplumlarının yaşayışlarına ilişkin birer tarih, Türkoloji ya da antropoloji kitabı olarak değerlendirmek doğru değildir. Gökalp ulaştığı son noktada kendi döneminin sosyal bilimlerinde moda olan totem, tabu, mana ve potlaç kavramlarının Eski Türk toplumlarındaki muadillerini ongun, ıduk, kut ve yağma toyu olarak tespit eder ve bu toplumlarda demokratik karakterli, anasoylu (matrilinéaire) ve babayerli (patrilocale), totemist bir inanışa sahip, dışevlilik kuralının geçerli olduğu, aşiret temelli bir örgütlenmeden -potlaç aracılığıyla- tek tanrılı (Toyonizm), içevlilik üzerine kurulu, hiyerarşik bir ilhanlık modeline geçildiğini öne sürer. Ancak saha yönelimli antropolojinin gelişmesi ve Gökalp’in iktibas ettiği teorik çerçevenin gözden düşmesiyle onun Türk toplumlarını yerleştirdiği model de eleştirilere açık hale gelir. Bu makalede Gökalp’in Orta Asya Türk kültürünü incelerken faydalandığı Fransızca kaynaklar tespit edilerek Gökalp’in bu kaynakları Türk kültürü araştırmalarına ne şekilde tatbik ettiği ve böylesi bir kavramsal aktarımın ilerleyen dönemde yol açtığı tartışmalar incelenmektedir.
Ziya Gökalp Türk Medeniyeti Tarihi totemizm potlaç ongun kut yağma toyu
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sosyoloji (Diğer) |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Aralık 2024 |
Gönderilme Tarihi | 26 Ekim 2024 |
Kabul Tarihi | 23 Aralık 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.