Examination of Factors that Prevent Participation of Trainers Working in Public Education Centers in Recreational Activities (Kocaeli City Case)

Yıl 2020, , 85 - 105, 22.03.2020

Fatmanur Öztürk , Betül Bayazıt

https://doi.org/10.32709/akusosbil.546415

Cited By: 1

Öz

In this research is the examine the factors that prevent the participation of trainers working in Kocaeli Public Education Centers in recreational activities. The study group a total of 204 trainers,147 of whom are women and 57 of whom are men working both contracted and staffed voluntarily participated in this research.''Leisure Time Barriers'' scale,which was developed by Alexandris and Carroll(1997)and adapted to Turkish and validity and reliability study was performed by Gurbuz and Karakuçuk (2006),was used in this research. The scale consists of 6 sub-dimensions and 27 substances.After the frequency and percentage values of the data obtained from the leisure time barriers used in the research, Independent sample t-test and ANOVA test from parametric tests were applied.The significance level was taken as 0.05.According to the results, when the sub-dimensions of the scale were examined in the factors affecting the participation of trainers working in public education center in recreational activities,it is seen that their averages are close to medium level but they are high, and they are exposed to leisure time barriers. The highest average of the mean scores obtained from the scale was found to be because of the shortage of facilities and the lowest average was found to be the lack of friends.

Anahtar Kelimeler

Recreation, leisure barriers, public education center, trainer

Halk Eğitim Merkezlerinde Çalışan Bireylerin Rekreatif Etkinliklere Katılımlarına Engel Olan Faktörlerin İncelenmesi (Kocaeli İli Örneği)

Öz

Bu araştırmada, Kocaeli Halk Eğitim Merkezi’nde eğitmen olarak çalışmakta olan bireylerin rekreatif etkinliklere katılımlarına engel olan faktörlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada betimsel tarama modelinden ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmaya, Kocaeli Halk Eğitim Merkezi’nde hem sözleşmeli hem de kadrolu olarak çalışmakta olan 147’si kadın 57’si erkek olmak üzere toplam 204 eğitmen gönüllü olarak katılım sağlamıştır. Alexandris ve Carroll (1997) tarafından geliştirilen, Türkçe uyarlaması, geçerlik ve güvenirlik çalışması Karaküçük ve Gürbüz (2006) tarafından yapılan “Boş Zaman Engelleri” ölçeği kullanılmıştır. Ölçek, toplam 6 alt boyut ve 27 maddeden oluşmaktadır. Araştırmada kullanılan boş zaman engelleri ölçeğinden elde edilen verilerin frekans ve yüzde değerleri alındıktan sonra parametrik testlerden bağımsız örneklem t-testi ve ANOVA testi uygulanmıştır. Anlam düzeyi 0.05 olarak alınmıştır. Elde edilen bulgulara göre, halk eğitim merkezinde çalışan eğitmenlerin rekreatif etkinliklere katılımını etkileyen faktörlerde ölçeğin alt boyutları incelendiğinde ortalamalarının orta düzeye yakın, ancak yüksek olduğu ve boş zaman engellerine maruz kalındığı görülmektedir. Ölçekten elde edilen puan ortalamalarının en yüksek ortalaması tesis yetersizliği boyutunda görülürken en düşük ortalama arkadaş eksikliği boyutunda görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

halk eğitim merkezi, Rekreasyon, boş zaman engelleri, eğitmen

Kaynakça

• Alghenaim, K. F. (2013). Recreating urban space in Saudiarabia: private sector participation in leisure, sportsandrecreation (Published doctoral dissertation). Middle Tennessee State University.
• Arslan, S (2013). Serbest zaman- rekreasyon ve serbest zaman eğitimi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Ayhan, C. (2017). Aktif sporcuların rekreatif etkinliklere katılımlarına engel oluşturabilecek faktörlerin yaşam tatmini ve yaşam kalitesi üzerine etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
• Aytaç Ö. (1994, Kasım). Modern toplumda boş zaman olgusu. Dünya’da ve Türkiye’de sosyolojik gelişmeler. I. Ulusal Sosyoloji Kongresi’nde sunulan bildiri (3-5 Kasım 1993 İzmir), Sosyoloji Derneği Yayınları, (1):341-356.
• Caldwell, L. L. (2005). Leisureandhealth: why is leisuretherapeutic?. British Journal of Guidance & Counselling, 33(1), 7-26.
• Crawford D. ve Godbey, G. (1987). Reconceptualizing barriers to family leisure. Leisure Sciences 9, 119-127.
• Dalay, Y. (2018). Akademik personelin rekreasyonel faaliyetlere katılımlarını engelleyen faktörlerin belirlenmesi (Batman Üniversitesi örneği) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Batman Üniversitesi, Batman.
• Dong E. ve Chick G. (2012). Leisureconstraints in Sixchinesecities. Leisure Science, 34, 417–435.
• Ekinci, E., Kalkavan, A., Üstün, D. ve Gürbüz, B. (2014). Üniversite öğrencilerinin sportif ve sportif olmayan rekreatif etkinliklere katılımlarına engel olabilecek unsurların incelenmesi. Spor ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 1-13.
• Emir, E. (2012). Rekreatif etkinliklere katılımın önündeki engellerin belirlenmesi: üniversite öğrencileri örneği (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
• Ergül, O.K. (2008). Üniversite gençliğinin sportif rekreasyon etkinliklerine yönelik ilgileri ve katılma düzeylerinin belirlenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Celal Bayar Üniversitesi, Manisa.
• Güngörmüş, H.A. (2007). Özel sağlık spor merkezlerinden hizmet alan bireyleri rekreasyonel egzersize güdüleyen faktörler (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Has, F. (2016). Sağlık sektöründe çalışanların boş zamanlarında rekreasyon etkinliklerine katılımlarının önündeki engellerin belirlenmesi (Osmaniye ili örneği) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
• Horner, S. ve Swarbrooke, J. (2005). Leisuremarketing: A Global Perspective (Paperback). 1st Edition. Oxford: ElsevierButterworth-Heinemann
• Karaküçük, S. (1999). Rekreasyon, boş zamanları değerlendirme, kavram kapsam ve bir araştırma. Ankara: Seren Matbaacılık Yayınları.
• Karaküçük, S. (2005). Rekreasyon: boş zamanları değerlendirme. Ankara: Gazi Kitabevi
• Karaküçük, S. ve Gürbüz, B. (2006, Kasım). The reliability and validity of the Turkish version of" leisure constraints questionnaire(In Proceedings). 9th International Sport Sciences Congress, Muğla, Turkey.
• Karaküçük, S. ve Gürbüz, B. (2007). Rekreasyon ve kent(li)leşme. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Karasar, N. (2011). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Kitabevi.
• Özşaker, M. (2012). Gençlerin serbest zaman aktivitelerine katılamama nedenleri üzerine bir inceleme. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 14(1), 126- 131.
• Öztürk, H. (2013). Sanayi çalışanlarının rekreatif aktivitelere katılımlarının örgütsel bağlılık ve tükenmişlik düzeylerine etkisi (Gaziantep uygulaması) (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Polat, C. (2017). Üniversite öğrencilerinin rekreasyonel etkinliklere katılım engellerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi (Kütahya ili örneği) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya.
• Sabancı, G. (2016). Öğretim elemanlarının rekreasyonel faaliyetlere katılımlarını engelleyen faktörlerin belirlenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi, Konya.
• Sekot, A. (2013). Physicalactivities as a part of leisure in Czechsociety. Journal of Human Sportand Exercise, 8(2), 261-270.
• Sezik Tanyeri, Ö. (2018). Bireylerin rekreatif etkinliklere bilinçli katılımlarının farklı parametrelerle incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• Şahin, İ. ve Kocabulut, Ö. (2014). Sportif rekreasyon aktivitelerine düzenli katılımı engelleyen faktörlerin incelenmesi: Akdeniz Üniversitesi Turizm Fakültesi öğrencileri üzerine bir araştırma, Journal of Recreationand TourismResearch, 1(2), 46-67.
• Tel, M. ve Köksalan, B. (2008). Öğretim üyelerinin spor etkinliklerinin sosyolojik olarak incelenmesi (Doğu Anadolu örneği), Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18(1), 261-278.
• Tutar, H. (2007). Zaman yönetim. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Tütüncü, Ö. ve Aydın, İ. (2014). Toplum ve açık hava rekreasyon faaliyetleri: ABD örneği. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 25(1), 118-120.