Construction of the Opposition in the Political Sphere: Rhetorical Analysis of Russian Opposition Leader Alexei Navalny's Political Speeches

Yıl 2020, , 575 - 592, 29.06.2020

Erkam Temir , Bünyamin Ayhan

https://doi.org/10.32709/akusosbil.550563

Öz

Political communication is one of the oldest areas in the history of mankind, along with politics, state and power structure. Political communication is especially effective in the process of self-expression of society, group and individuals and in the process of creating public opinion. Now it is becoming an indispensable element of democratic societies with the media tools of today. The means of political communication and the methods used also show the characteristics of social structures. Until the fall of the USSR, it has implemented a unique communication system. After the disintegration of the Soviets, the hybrid post-Soviet political system was organized and produced its own power and political means. In this process, democratic conventions could not be settled, and the opposition was remembered with oppression and censorship.
Along with the developing communication technologies, opposition try to open their own fields. One of them is opposition leader Alexei Navalny. Because the power has prevented him from reaching the traditional media, he intensified his political communication activities on social media. Navalny has drawn public attention with the political communication techniques he used and quickly formed a serious supporter mass. Persuasion-oriented communication strategies and rhetoricthat he used have been effective in this. In this study, Navalny’s political speeches were examined with rhetorical analysis.

Anahtar Kelimeler

Russia, Alexei Navalny, opposition, rhetoric analysis, political communication

Muhalefetin Siyasal Alanda İnşası: Rus Muhalif Lider Aleksey Navalnıy’ın Konuşmalarının Retorik Analizi

Öz

Siyasal iletişim, insanlık tarihinde siyaset, devlet ve iktidar yapısı ile birlikte irdelenen en eski alanlardan biri olarak ortaya çıkmaktadır. Özellikle toplum, grup ve bireyin kendini ifade etme ve kamuoyu oluşturma sürecinde etkili olan siyasal iletişimin, günümüz medya araçları ile demokratik toplumların vazgeçilmezi haline geldiğini söylemek mümkündür. Siyasal iletişim araçları ve siyasal iletişim için kullanılan metotlar aynı zamanda toplumsal yapıların özelliklerini de göstermektedir. Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği yıkılışına kadar kendine has bir iletişim sistemi uygulamıştır. Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği’nin dağılmasından sonra ise hibrit post-sovyet siyasal sistem organize olmuştur. Bu yeni sistem ise kendi iktidar ve siyasal araçlarını üretmiştir. Bu süreçte genel olarak demokratik teamüller yerleşememiştir. Muhalefet ve muhaliflik gibi kavramlar baskı ve sansürle birlikte anılır hale gelmiştir.
Gelişen iletişim teknolojileri ile birlikte muhalifler kendi alanlarını açmaya çalışmaktadır. Bunlardan biri de muhalif lider Aleksey Anatolyeviç Navalnıy’dır. İktidarın geleneksel medyaya ulaşmasını engellemesi nedeniyle siyasal iletişim faaliyetlerini yoğun olarak sosyal medyaya taşımıştır. Navalnıy, kullandığı siyasal iletişim teknikleri ile toplumun geniş bir bölümünün dikkatini çekmiş ve hızla ciddi bir destekçi kitlesi oluşturmuştur. Kullandığı ikna odaklı siyasal iletişim stratejileri ve retorik de bunda etkili olmuştur. Çalışmada Aleksey Navalnıy’ın siyasi konuşmaları retorik analizi ile incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Rusya, Aleksey Navalnıy, muhalefet, retorik analizi, siyasal iletişim

Kaynakça

• Adorno, T. W. (2014). Negatif diyalektik (Ş. Öztürk, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
• Alatlı, A. (2001). Safsata kılavuzu laf ola beri gele. İstanbul: Boyut Yayınları.
• Aleksey Navalnıy. Lider Partii Rossiya Buduşego, Uçereditel Fonda Borbı s Korruptsiey, Sın, Muj, Otets. https://navalny.com (Erişim tarihi: 10.02.2019b).
• Aleksey Navalnıy. On vam ne dimon. https:// dimon.navalny.com (Erişim tarihi: 10.02.2019).
• Aleksey Navalnıy. Poçemu Navalnıy nevinoven. https://navalny.ru (Erişim tarihi: 10.02.2019b).
• Alekseyev, O. Y. (2008). PR v sisteme politiçeskih kommunikatsiy sovremennoy Rossii, İzvestiya Rossiyskogo Gosudarstennogo Pedagogiçeskogo Universiteta im. Aİ Gertsena, 69, 11-17.
• Amnesty International UK (2011). Russia: Khodorkovsky and Lebedev are prisoners of conscience. https://www.amnesty.org.uk (Erişim tarihi: 10.02.2019).
• Baudrillard, J. (2012). Kusursuz cinayet. (N. Sevil, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• BBC (2018). Russia profile – timeline. http://www.bbc.com (Erişim tarihi: 16.02.2019).
• Bennett, B. (2012). Logically fallacious: The ultimate collection of over 300 logical fallacies (Academic Edition). Boston: Ebookit.
• Berger, A. A. (2000). Media and communication research methods: an ıntroduction to qualitative and quantitative approaches. London: Sage Publications.
• Berger, A. A. (2016). Media and communication research methods: an ıntroduction to qualitative and quantitative approaches. London: Sage Publications.
• Borradori, G. (2008). Terör günlerinde felsefe: jürgen habermas ve jacques derrida ile diyaloglar. (E. Barca, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Boyer, A. (1996). A linguistic analysis of turkish political language. Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Carson-Newman A Christian University- Dr. L. Kip Wheeler Website. Logical fallacies handlist. https://web.cn.edu/kwheeler/ (Erişim tarihi: 10.02.2019).
• Cevizci, A. (1999). Felsefe sözlüğü. İstanbul: Paradigma Yayınları.
• Chebankova, E. (2015). Competing ideologies of Russia’s civil societ. Europe-Asia Studies, 67(2), 244-268. doi:10.1080/09668136.2014.1002695
• Cheskin, A. and Luke, M. (2015). State–society relations in contemporary Russia: New forms of political and social contention. East European Politics, 31(3), 261-267. doi: 10.1080/21599165.2015.1063487
• Condor, S., Tileaga, C. and Billig, M. (2013). Political rhetoric. Oxford: Oxford University Press.
• Çobanoğlu, Ş. (2007). Suskunluk sarmalı ve siyasal iletişim. İstanbul: Fide Yayınları.
• Derrida, J. (1999). Platon’un eczanesi. (Z. Direk, Çev.), Toplumbilim Derrida Özel Sayısı,10, 63-81.
• Eagleton, T. (2006). Kuramdan sonra. (U. Abacı, Çev.). İstanbul: Literatür Yayınları.
• Eagleton, T. (2012). Edebiyat olayı. (B. Yüce, Çev.). İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Eagleton, T. (2014). Edebiyat kuramı: giriş. (T. Birkan, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Elektronnoye Periodiçeskoye İzdaniye Vedomosti (2012). Çem zarabatıvayet na jizn Aleksey Navalnıy. https://www.vedomosti.ru (Erişim 22.02.2019).
• Evans, A. (2011). The failure of democratization in Russia: A comparative perspective. Journal of Eurasian Studies, 2(1), 40-51. doi:10.1016/j.euras.2010.10.001
• Evans, A. (2012). Protests and civil society in Russia: The struggle for the khimki forest. Communistand Post-Communist Studies, 45(3-4), 233-242. doi: 10.1016/j.postcomstud.2012.06.002
• Federalnaya Slujba Gosudarstvennoy Statistiki. Çislennost naseleniya Rossiyskoy Federatsii po polu i vozrastu. http://www.gks.ru (Erişim 03.01.2019).
• Gazeta.RU (2015). Deputat Federov sçitayet protestı dalnoboyşikov podgotovkoy boyevikov Navalnogo k maydanu. https://www.gazeta.ru/ (Erişim tarihi: 27.03.2019).
• Gel’man, V. (2013). Cracks in the wall: Challenges to electoral authoritarianism in Russia. Problems of Post-Communism, 60(2), 3-10. doi: 10.2753/PPC1075-8216600201
• Jarrell, A. (2012). Local democracy in Russia: An antidote for an aimless protest movement. Russian Analytical Digest, 118(2), 8-10.
• Koesel, K. J. and Bunce, V. J. (2012). Putin, popular protests, and political trajectories in Russia: A comparative perspective. Post-Soviet Affairs, 28(4), 403-423. doi: 10.2747/1060-586X.28.4.403
• Kommersant (2018a). Vlasti Moskvı nazvali nepravomernoy aktsiyu oppozitsii 28 yanvarya. https://www.kommersant.ru (Erişim tarihi: 01.03.2019).
• Kommersant (2018b). Putin: SŞA prokololis s kritikoy nedopuska Navalnogo k vıborom. https://www.kommersant.ru (Erişim tarihi: 18.02.2019).
• Komsomolskaya Pravda (2017). Dvoynıye standartı youtube. https://www.kp.ru/ (Erişim tarihi: 13.02.2019).
• Liberalno-Demokratiçeskaya Partiya Rosii. Lider biografiya. https://ldpr.ru (Erişim tarihi: 20.02.2019).
• Lieber, F. (1880). Legal and political hermeneutics: Or principles of ınterpretation and construction in law and politics, with remarks on precedents and authorities, Boston: St. Louis: F.H. Thomas and Company.
• Life News Media (2018). Televeduşaya Zayavila çto lider LDPR Vladimir Jirinovskiy ne dal yey vstavit i slova. https://life.ru (Erişim tarihi: 08.02.2019).
• Marozova, G. V. (2010). Politiçeskiye kommunikatsii v Rossii kak elemen publiçnoy politiki. Kazanskiy Universitet, Kazan.
• Megill, A. (1998). Aşırılığın peygamberleri-nietzsche, heidegger, foucault, derrida. (T. Birkan, Çev.). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Meyer, M. (2009). Retorik. (İ. Yerguz, Çev.). Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
• Mulgan, G. (1995). Apolitik çağda politika. (A. Yılmaz, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Musialowska, E. A. (2008). Political Communication in Germany and Poland (PhD thesis). Technical University of Dresden Faculty of Arts, Dresden.
• Navalnıy LIVE YouTube (2018). Debatı Navalnogo i Sobçak. polnaya versiya. https://www.youtube.com (Erişim tarihi: 10.02.2019).
• Nezavisimoye Analitiçeskoye Obozreniye (2008). İtogi vseh prezidentskih vıborov v Rossii 1991, 1996, 2000 i 2004 godov i glavnaya intriga prezidenstskih vıborov 2008. http://www.polit.nnov.ru (Erişim tarihi: 04.02.2019).
• Ofitsalnıy İnternet-Portal Pravovoy İnformatsii Gosudarstvennaya Sistema Pravovoy İnformatsi (2014). Rossiyskaya Federatsiya federalnıy konstitutsionnıy zakon o prinyatii v rossiyskuyu federatsiyu respubliki Krım i obrazovanii v sostave Rossiyskoy Federatsii novıh subyektov – respubliki Krım i goroda federalnogo znaçeniya Sevastopolya. http://pravo.gov.ru (Erişim tarihi: 16.02.2019).
• Orttung, R. W. and Waller, J. G. (2013). Navalny and the Moscow mayoral election. Russian Analytical Digest, 136, 2-12. doi:10.3929/ethz-a-009978989
• Partiya Progressa, https://partyprogress.org/ (Erişim 03.03.2019).
• Pavel Grudinin KPRF, http://grudininkprf.ru (Erişim 03.06.2018).
• Radio Svoboda (2017a). Kto ubral Borisa Nemtsova?. https://www.svoboda.org (Erişim 19.02.2019).
• Radio Svoboda (2017b). Kseniya Sobçak: Navalnıy- samıy uspeşnıy proyekt poslednih let. https://www.svoboda.org (Erişim 21.02.2019).
• RBK (2015). Partiyu Navalnogo lişili registratsii. https://www.rbc.ru (Erişim tarihi: 14.02.2019).
• Revolvy. Political rhetoric and campaign 2008. https://www.revolvy.com (Erişim tarihi: 08.11.2017).
• RİA Novosti (2017). Biografiya Ksenii Sobçak. https://ria.ru (Erişim 26.02.2019).
• Russkiy Dom (2016). Liliputin na fone Gullivera Nemtsova. http://russiahousenews.info (Erişim tarihi: 27.02.2019).
• Shekhovtsov, A. and Umland, A. (2011). Vladimir Zhirinovsky and the LDPR. Russian Analytical Digest, 102, 14-16.
• Sidorenko, A. (2011). Russian digital dualism: Changing society, manipulative state. IFRI Russia/NIC Center Working Paper, 63, 4-25.
• Solomon, R. C. (2004). Adalet tutkusu: toplum sözleşmesinin kökenleri ve temellerindeki duygular. (E. Altınay, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Stanford Encyclopedia of Philosophy (2015). Fallacies. https://plato.stanford.edu (Erişim tarihi: 06.01.2019).
• Sternin, İ. A. (2003). Praktiçeskaya ritorika. Moskva: İzdatelskiy Tsentr Akademiya.
• Tepebaşılı, F. (2016). Retorik konuşma sanatı- söz bilimi. Konya: Çizgi Kitabevi.
• The Independent (2018). Russia rolls back Putin's cold war-era rhetoric as Kremlin denies 'nuking Florida' in video mock-up. http://www.independent.co.uk (Erişim tarihi: 17.01.2019).
• The New York Times (2016). Putin ‘probably approved’ litvinenko poisoning, british ınquiry says. http://www.nytimes.com (Erişim tarihi: 28.02.2019).
• The Telegraph (2013). Mikhail Khodorkovsky pledges: I'll return to Russia but won't fight Putin. https://www.telegraph.co.uk (Erişim tarihi: 03.01.2019).
• The University of Chikago Institute of Politics The Gate (2013). Vladimir Zhirinovsky: A profile. http://uchicagogate.com (Erişim tarihi: 06.03.2019).
• Transparency International (2017). Corruptıon perceptıons index 2017. https://www.transparency.org (Erişim tarihi: 09.02.2019).
• Tsentralnıy Bank Rossiyskoy Federatsii. US dollar/ruble and euro/ruble exchange rates and exchange trade ındicators. https://www.cbr.ru (Erişim 16.02.2019).
• Tsentralnoy İzbiratelnoy Komissii Rossiyskoy Federatsii. Rezultatı vıborov prezidenta Rossiyskoy Federatsii. http://www.cikrf.ru (Erişim 04.01.2019).
• U.S. Department Of The Treasury (2018). Treasury designates Russian oligarchs, officials, and entities in response to worldwide malign activity. https://home.treasury.gov (Erişim tarihi: 22.02.2019).
• Van Dijk, T. A. (1997). Discourse as structure and process: discourse studies: a multidisciplinary introduction. London: Sage Publications.
• Volkov, D. (2012). The protestors and the public. Journal of Democracy, 23(3), 55-62.
• Vzglyad Delovaya Gazeta (2016). Muhin: Navalnıy yavlyayetsya kostılem dlya partii Yabloko. https://vz.ru (Erişim tarihi: 24.02.2019).
• White, S., Sakwa, R. and Hale, H. E. (2014). Developments in russian politics 8. Basingstoke: Palgrave Macmillan Limited.
• Yüksel, A. H., Sandıkçıoğlu, B., Onay, A. ve Yılmaz, A. (1994). İkna edici iletişim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.