Türkiye’de İletişim Fakültelerinde Lisansüstü Eğitim Düzeyinde Doktora Programları ve Derslerinin İncelenmesi

Yıl 2021, , 1042 - 1065, 27.09.2021

Hüseyin Yaşa

https://doi.org/10.32709/akusosbil.826390

Öz

Araştırmada, Türkiye’de iletişim bilimleri alanında lisansüstü düzeyinde eğitim veren devlet ve vakıf üniversitelerindeki ana bilim ve bilim dalında bulunan doktora programları ve programlarda verilen dersler incelenerek, müfredata ilişkin genel bir durum saptaması ile çeşitli çözüm önerileri sunulması amaçlanmıştır. Türkiye’de 7 coğrafi bölgede dağılım gösteren, 17 devlet ve 8 vakıf üniversitesi olmak üzere 25 üniversite bulunmaktadır. Devlet üniversiteleri iletişim fakültelerinin 23 doktora programında 1209 ders, vakıf üniversiteleri iletişim fakültelerinde ise 8 doktora programında 207 ders olmak üzere toplamda 1416 dersin incelendiği araştırmada bulgular; tarama, doküman ve içerik analizi yöntemi ile elde edilmiştir. Araştırmanın evrenini lisansüstü eğitim düzeyinde doktora programı bulunan devlet ve vakıf üniversiteleri oluştururken, örneklemi ise doktora programları oluşturmaktadır. Araştırma sonucunda en dikkat çeken nokta, Güneydoğu Anadolu Bölgesinde iletişim fakültelerinin bölümlerinde doktora programı bulunmamasıdır. Türkiye’de iletişim alanıyla ilgili yapılan araştırmalar lisans düzeyindeki eğitim ile sınırlı kalırken, yapılan bu araştırma lisansüstü eğitim düzeyinde yapılan ilk araştırma olması bakımından özgün değere sahiptir. Bu noktada araştırmada elde edilen veriler, alanda çeşitli yorumların yapılabilmesi ve aynı ya da farklı alandaki yapılacak çalışmalara kaynaklık etmesi bakımından önem arz etmektedir.  

Anahtar Kelimeler

Türkiye, iletişim fakültesi, devlet ve vakıf üniversiteleri, doktora dersleri, sosyal bilimler ve lisansüstü eğitim enstitüsü

Investigation of Doctoral Programs and Courses at Graduate Education Level in Communication Faculties in Turkey

Öz

In the research, it is aimed to present various solution proposals with a general situation evaluation regarding the curriculum by examining the doctoral programs in the main science and science branches and the courses given in the programs in state and foundation universities that provide postgraduate education in the field of communication sciences in Turkey. There are 25 universities in Turkey, 17 state and 8 foundation universities, which are distributed in 7 geographical regions. The findings of the study, in which a total of 1416 courses were examined, 1209 courses in 23 doctoral programs of communication faculties of state universities and 207 courses in 8 doctoral programs in foundation universities communication faculties; It was obtained by scanning, document analysis and content analysis methods. While the universe of the research consists of state and foundation universities with doctorate programs at the graduate level, the sample is doctoral programs. The most striking point as a result of the research is that there are no doctoral programs in the departments of communication faculties in the Southeastern Anatolia Region. While research in communication in Turkey is limited to undergraduate education study, this research is unique in that it is the first research conducted at postgraduate education level. At this point, the data obtained in the research is important in terms of making various interpretations in the field and being a source for studies in the same or different field.

Anahtar Kelimeler

Turkey, faculty of communication, state and foundation universities, doctoral courses, social sciences and graduate education institute

Kaynakça

• Adam, G. S. (2001). The education of journalists, Journalism, 2(3), 315-339. https://doi.org/10.1177/146488490100200309
• Alemdar, K. (1981). Cumhuriyet döneminde gazetecilik eğitimi konusunda ilk girişimler. İletişim, AİTİA Gazetecilik ve Halkla İlişkiler Yüksek Okulu, (3), 1-7.
• Alemdar, K. ve Erdoğan, İ. (2001). İletişim. Cumhuriyet Döneminde Türkiye’de Bilim Sosyal Dergisi, 1-10.
• Altun, A. (1995). Türkiye'de gazetecilik ve gazeteciler. Ankara: Çağdaş Gazeteciler Derneği Yay.
• Arık, B. M. ve Bayram, F. (2011). İletişim eğitimi ve iletişim akademisyenleri: veriler ışığında genel bir değerlendirme. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (15), 81-98.
• Atabek, Ü. ve Atabek, G. Ş. (2014). İletişim eğitiminde farklı perspektifler: öğrenciler, akademisyenler ve meslek mensuplarının iletişim eğitimi hakkındaki tutumları. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (38), 148-163.
• Bromley, M. (1997). The end of journalism? Changes in workplace practices in the press and broadcasting in the 1990s. M. Bromley ve T. O’Malley (Ed), A journalism reader içinde (ss. 330-350). London: Routledge.
• Dağtaş, E. (2003). Gazetecilik eğitiminde kuram ve uygulama ikilemi: Türkiye’deki iletişim fakülteleri üzerine bir araştırma. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (17), 143-200.
• Greenberg, S. (2007). Theory and practice in journalism education. Journal of Media Practice, 8(3), 289-303. doi: https://doi.org/10.1386/jmpr.8.3.289_1
• İnuğur, N. M. (1988). Türk basınında" iz" bırakanlar. İstanbul: Der Yayınevi.
• Josephi, B. (2009). The Handbook of Journalism. J. Wahl, T. Hanithzsch, ve K. Hanithzsch (Ed.), Journalism Education içinde (ss. 42-56). New York: Routledge.
• Mutlu, E. (2000). Türkiye’de iletişim eğitimi: kişisel bir tarih denemesi. İletişim Dergisi, 8, 234-259.
• Narin, B. (2018). Dünyada akademik sıralaması yüksek gazetecilik lisans bölümlerinin ders programlarının analizi. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (47), 88-110.
• Ross, B. & Pisani, J. (2008). A century of advertising education. Austin: TX: American Academy of Advertising.
• Tokgöz, O. (2003). Türkiye’de iletişim eğitimi: elli yıllık bir geçmişin değerlendirilmesi. Kültür ve İletişim, 6(2), 7-32.
• Tokgöz, O. (2006). Türkiye’de iletişim araştırmalarında iletişim eğitiminin rolü ve önemi. Küresel İletişim Dergisi, 1, 1-12.
• Topuz, H. (1996). Türk basın tarihi. İstanbul: Gerçek Yayınevi.
• Uzun, R. (2007). İstihdam sorunu bağlamında Türkiye’de iletişim eğitimi ve öğrenci yerleştirme. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 25(2), 117-134.
• Weaver, P.H. (1994). News and the culture of lying. New York: The Free Press.
• Yıldırım, B. (2009). Gazetecilik eğitimi: değişim ihtiyacı ve dönüşümler (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Ziani, A. K., Elareshi, M., Alrashid, M. & Al-Jaber, K. (2018). Journalism education in the GCC region: university students’ and professionalism perspectives. Journal of Communication Media Watch, 9(1), 52-68. doi: http://10.0.61.39/mw/2018/v9i1/49275