Cumhurbaşkanlığı Ofislerinin Yapısına İlişkin Değerlendirme

Yıl 2021, , 1023 - 1041, 27.09.2021

Osman Nacak

https://doi.org/10.32709/akusosbil.893446

Cited By: 1

Öz

Türkiye’de 24 Haziran 2018 tarihinde gerçekleştirilen seçimler sonrasında Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi uygulanmaya başlamıştır. Hemen akabinde yeni sistemin ilk kararnamesi olan 1 No’lu Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi yayımlanmıştır. Bu kararnameyle Cumhurbaşkanlığı teşkilatı yeniden düzenlenmiş, Cumhurbaşkanlığı teşkilatı içinde yeni kurum ve kurullar oluşturulmuştur. Cumhurbaşkanlığı Kararnamesiyle ortaya çıkan kurumlardan birisi de Cumhurbaşkanlığı ofisleridir. Ofislerin en önemli görevi, kamu politikalarının oluşturulmasında Cumhurbaşkanına yardımcı olmaktır. Bu nedenle merkezi yönetimin başkent teşkilatında Cumhurbaşkanlığı teşkilatı içerisinde yer almaktadır. Ancak Cumhurbaşkanlığı ofislerinin aynı zamanda kamu tüzel kişiliği ile idari ve mali özerkliğe sahip oldukları görülmektedir. Cumhurbaşkanlığı ofislerinin bu yapısı, bazı soru ve sorunları gündeme taşımaktadır. Çalışmanın konusu yeni hükümet sistemi sonrasında ortaya çıkan Cumhurbaşkanlığı ofisleri ile bu ofislerin yapısının incelenmesidir. Çalışmanın amacı Cumhurbaşkanlığı ofisleri ile bu ofislerin yapısına ilişkin sorunların neler olduğunun derinlemesine analizidir. Çalışmada Cumhurbaşkanlığı ofislerinin yapısal yönünün idare hukuku öğretisiyle örtüşmediği, mevcut yapısı nedeniyle Türk idare teşkilatı içindeki yerinin sorunlu olduğu ve Cumhurbaşkanıyla olan ilişkisinin sağlıklı bir biçimde gerçekleşemediği yönünde bulgulara ulaşılmıştır. Yapılan değerlendirmelerden Cumhurbaşkanlığı ofislerinin yapısından kaynaklanan sorunlar ile tartışmaların sonlandırılabilmesi ve kuruluş amacına uygun bir kurum haline getirilebilmesi için Cumhurbaşkanlığı ofislerinin yapısında düzenlemeye ihtiyaç olduğu sonucuna ulaşılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Cumhurbaşkanlığı, Cumhurbaşkanlığı ofisleri, kamu yönetimi

Assessment on the Structure of Presidential Offices

Öz

Presidential System of Government in Turkey after the elections held on June 24, 2018 began to be implemented. Presidential Decree No.1, the first decree of the new system, was issued immediately after. With this decree, the Presidency organization was reorganized and many new institutions and boards were established within the Presidency organization. One of the institutions that emerged with the Presidential decree is the Presidential Offices. The most important task of the offices is to assist the President in formulating Public policies. For this reason, it is included in the Presidency organization in the capital organization of the central government. However, it is observed that the Presidency offices also have public legal personality and administrative and financial autonomy. This structure of the Presidential offices raises some guestions and problems. The subject of the study is to examine the Presidential offices that emerged after the new government system and the structure of these offices. The aim of the study is to analyse the problems related to the Presidency offices and the structure of these offices. In the study, findings were reached that the structural aspect of the Presidential offices does not coincide with the administrative law doctrine, while its place in the Turkish Administrative Organization is problematic and it will have a poor relationship with the President due to its current structure. From the evaluations made, it is concluded that there is a need for a regulation in order to end all these problems and discussions arising from the structure of the Presidential offices and to make them suitable for the purpose of establishment.

Anahtar Kelimeler

Presidency of the Republic, presidential offices, public administration

Kaynakça

• Akman, E. (2019). Cumhurbaşkanlığı hükümet sisteminde kamu politikası aktörleri. PRADOKS Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 15 (1), 35-54.
• Akyılmaz, B., Sezginer, M. ve Kaya, C. (2018). Türk idare hukuku. 9. Baskı. Ankara: Savaş Yayınları.
• Angın, C. (2016). Anayasa Mahkemesi ve Danıştay kararlarında yerel yönetimler ve yerel özerklik. ODÜ Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 6(3), 643-656.
• Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı (1985). R.G. Tarihi: 03/10/1992. R.G. Sayısı: 21364.
• Aykaç, B. ve Özer, M. A. (2002). Mahalli idarelerin denetiminde etkinlik arayışları. Yerel Yönetim ve Denetim Dergisi, 7 (4), 3-25.
• Coşkun, B. (2002). Türk kamu yönetiminde idari denetim süreci ve bu süreç içinde ortaya çıkan sorunlar. Türk İdare Dergisi, Yıl: 74 (437), 81-104.
• Cumhurbaşkanlığı Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi. Kararname No: 1. R.G. Tarihi: 10/07/2018. R.G. Sayısı: 30474.
• Cumhurbaşkanlığı Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi. Kararname No: 3. R.G. Tarihi: 10/07/2018. R.G. Sayısı: 30474.
• Cumhurbaşkanlığı Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesinde Değişiklik Yapılmasına Dair Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi. Kararname No: 48. R.G. Tarihi: 24/10/2019. R.G. Tarihi: 30928.
• Çağlayan, R. (2016). Kamu tüzel kişiliği kavramı ve kıstasları. Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, 7, 373-398.
• Demir, F. (2005). Yerel özerklik kavramı üzerine bir inceleme. H. Özgür ve M. Kösecik (Ed), Yerel yönetimler üzerine güncel yazılar I. içinde (ss. 275-296). Ankara: Nobel Yayınları.
• Erol, F., Ö. (2020). Cumhurbaşkanlığı hükümet sisteminde Cumhurbaşkanlığı politika kurulları. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, 26 (1), 107-130.
• Eryılmaz, B. (2010). Kamu yönetimi. 3. Baskı. Ankara: Okutman Yayınları.
• Gençay Sevgili, D. F. (2018). Belediye şirketlerinin hukuki statüsü. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 134, 153-176.
• Gözler, K. (2003). İdare hukuku. Bursa: Ekin Yayınları.
• Gözler, K. (2018). Mahalli idareler hukukuna giriş. Bursa: Ekin Yayınları.
• Gözübüyük, Ş. (2003). Yönetim hukuku. 18. Baskı. Ankara: Turhan Kitabevi.
• Gözübüyük, Ş. ve Tan, T. (2001). İdare hukuku. 2. Baskı. Ankara: Turhan Kitabevi.
• İsbir, B. (2010). Temsili demokrasi anlayışına göre yerel yönetimlerde özerklik. Dokuz Eylül Hukuk Fakültesi Dergisi, 11, 1571-1599.
• Kalabalık, H. (2008). İdare hukukunun temel kavram ve kurumları. Sakarya.
• Kamu İktisadi Teşebbüsleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. Kararname No: 233. R.G. Tarihi: 18/06/1984. R.G. Sayısı: 18435.
• Karahanoğulları, O. (2013). Yerel özerklik: mahalli müşterek ihtiyaçların yerinden yönetimi. Beşinci Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyumu içinde (65-97). Ankara: Türkiye Belediyeler Birliği Yayınları.
• Keleş, R. (2006). Yerinden yönetim ve siyaset. İstanbul: Cem Yayınları.
• Medeni Kanun. Kanun No: 4721. R.G. Tarihi: 08/12/2001. R.G. Sayısı: 24607.
• Öner, Ş. (2006). Yeni mevzuat çerçevesinde Türkiye’de belediye yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Örselli, E., Babahanoğlu, V. ve Bilici, Z. (2018). Kamu politikalarında yeni aktörler: Cumhurbaşkanlığı politika kurulları ve ofisleri. Turkish Studies,13 (30), 303-318.
• Sobacı, M. Z. ve Köseoğlu, Ö. (2016). Başkanlık sistemlerinde yerel yönetimler. Ankara: SETA Yayınları.
• Sobacı, M. Z., Miş, N. ve Köseoğlu, Ö. (2018). Türkiye’nin yeni yönetim modeli ve Cumhurbaşkanlığı Teşkilatı, SETA Perspektif, 206, 1-6.
• Şengül, R. (2010). Yerel yönetimler. Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
• Tortop, N. (1999). Mahalli idareler. 6. Baskı. Ankara: Yargı Yayınları.
• Tortop, N., İsbir, G. E., Aykaç, B., Yayman H. ve Özer, M. A. (2017). Yönetim bilimi. 11. Baskı. Ankara: Nobel Yayınları.
• Turan, M. (2018). Türkiye’nin yeni yönetim düzeni: Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi. Social Sciences Research Journal, 7(3), 42-90.
• Türkiye Cumhuriyeti Anayasası. Kanun No: 2709. R.G. Tarihi: 09/11/1982. R.G. Sayısı: 17863.
• Türkiye Cumhuriyeti Anayasasında Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun. Kanun No: 6771. R.G. Tarihi: 11/02/2017. R.G. Sayısı: 29976.
• Ulusoy, A. ve Akdemir, T. (2009). Yerel yönetimler ve mali özerklik: Türkiye ve OECD ülkelerinin karşılaştırmalı analizi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(21), 259-287.
• Üstün, G. (2019). Cumhurbaşkanlığı ofislerinin idari teşkilattaki yeri. Cumhurbaşkanlığı Sisteminde Yürütme Sempozyum Bildiri Kitabı içinde (29-34). İstanbul: Marmara Üniversitesi Yayınevi.
• Yontar, G. İ. ve Dağ, M. (2014). Avrupa yerel yönetimler özerklik şartı çerçevesinde Türkiye’de mali özerklik. Uluslararası Yönetim ve İşletme Dergisi, 10 (21), 147-162.
• Yontar, G. İ. ve Özer, Y. E. (2018). Yerel demokrasinin kalite göstergesi olarak idari ve mali denetim. Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi, 10 (2), 99-110.
• Yükseköğretim Kanunu. Kanun No: 2547. R.G. Tarihi: 06/11/1981. R.G. Sayısı: 17506.