Recreational Leadership and Business Ethics: A Study on Animation Staff

Yıl 2019, Cilt: 21 Sayı: 4, 1366 - 1380, 30.12.2019

Şerif Ahmet Demirdağ Evren Güçer

https://doi.org/10.32709/akusosbil.571306

Öz

The
human factor in each service business has a very important position in
effectiveness, efficiency and achieving goals of establishments. The animation
department in the hotels plays also very important role so as to influence the
decision-making process of customers and their loyalty to hotels.  However, the animation staff working in this
department should work in accordance with business ethics and morale as they
are in close contact with the consumer. Furthermore, the animation staff can be
considered as a “recreational leader” which leads to the recreational
activities in hotels. The aim of this research is to determine the relationship
between recreational leadership attitudes and views of business ethics of the
animation staff. For this purpose, the data is collected by questionnaire which
applied on 580 animateurs working in 65 resort hotels in Antalya, Muğla and
Aydın. According to results of analysis, there was a significant relationship
between recreational leadership attitude and business ethics of participants.

Anahtar Kelimeler

Recreational leadership, business ethics, animation, hotels

Rekreasyonel Liderlik ve İş Etiği: Animasyon Personeli Üzerine Bir Araştırma

Öz

Her hizmet sektöründeki
insan faktörü, işletmelerin etkinlik, verimlilik ve hedeflerine ulaşma
konusunda çok önemli bir konuma sahiptir. Otellerdeki animasyon departmanı da
müşterilerin karar alma süreçlerini ve otellere olan bağlılıklarını etkilemede
oldukça önemli bir rol oynamaktadır. Bununla birlikte, bu bölümde çalışan
animasyon personeli, tüketici ile yakın temas halinde oldukları için iş etiği
ve ahlakına uygun olarak çalışmalıdır. Bununla birlikte, animasyon personeli
otellerde rekreasyon faaliyetlerine öncülük eden “rekreasyon liderleri” olarak
kabul edilmektedir. Bu araştırmanın amacı, animasyon personelinin rekreasyon liderlik
tutumları ile iş etiği görüşleri arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Bu amaç
doğrultusunda araştırma verileri, Antalya, Muğla ve Aydın'da faaliyet gösteren
65 otelde çalışan toplam 580 animatöre uygulanan anket formu ile toplanmıştır.
Analiz sonuçlarına göre, katılımcıların rekreasyon liderlik tutumları ile iş
etiği görüşleri arasında anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Rekreasyonel liderlik, iş etiği, animasyon, oteller

Kaynakça

• Akoğlan Kozak, M. and Güçlü, H. (2006). Turizmde Etik (Kavramlar, İlkeler, Standartlar), Ankara: Detay Publishing.
• Aldemir, A. (2012). “Çalışma Etiği ve Boş Zaman Etiği” Değerlerinin “Örgütsel Bağlılık” Üzerindeki Etkileri Üzerine Bir Alan Araştırması. İstanbul Aydın University Social Sciences Institute, Master Thesis, İstanbul.
• Arslantaş, C. C. and Dursun, M. (2008). Etik Liderlik Davranışının Yöneticiye Duyulan Güven ve Psikolojik Güçlendirme Üzerindeki Etkisinde Etkileşim Adaletinin Dolaylı Rolü, Anadolu University Journal of Social Sciences, 8(1): 111-128.
• Blanchard, K. and Hersey, P. (1996). Great Ideas Revisited (Life Cycle Theory of Leadership), Training and Development, 50(1): 42-47.
• Carlson, R. E.; Deppe, T. R. and Mac Lean, J. R. (1963). Recreation in American Life, California: Wadsworth Publishing Company, Inc.
• Çelebi, N. and Akbağ, M. (2012). Genel Liselerde Çalışan Öğretmenlerin Etik Davranışlarını Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma, International Online Journal of Educational Sciences, 4(2), 425-441.
• Demirdağ, Ş. A. and Güçer, E. (2016). Animasyon Personelinin İş Tatmin Düzeyleri: Dış Kaynak Kullanan ve Kullanmayan Otel İşletmelerinin Karşılaştırılması, In: 2nd International Congress of Social Sciences, China to Adriatic Book of Congress, Sociology-Psychology-Organizational Behavior Series (Eds: M. Talas and M. L. Emek), pp.33-52, May 5-6-7, 2016, Payas-Hatay. Adıyaman: Iksad Publications.
• Demirdağ, Ş. A. and Güçer, E. (2018). Otel İşletmelerinde Rekreasyonel Liderlik ve İş Etiği İlişkisi: Kara Sporları Animatörleri Üzerine Bir Uygulama, Social Sciences Studies Journal, 4(15): 819-836.
• Demirdağ, Ş. A. and Yaylı, A. (2016). Rekreasyon ve Spor Arasındaki İlişki: Dünden Bugüne Yeni Eğilimler, In: 15th Traditional Tourism Symposium 2016 Book of Papers (Ed: M. Doğdubay), April 22, 2016, Balıkesir. Ankara: Detay Publishing.
• Durukan, E.; Can, S. and Gök, A. (2007). Bir Rekreasyon Faaliyeti Olarak Üniversitelerarası Müsabakalara Katılan Sporcu Öğrencilerin Liderlik Davranışlarının (Anlayış Gösterme Boyutunda) Karşılaştırılması, Spor Yönetimi ve Bilgi Teknolojileri Dergisi, 2(1): 23-30.
• Edginton, C. R. (1997). Managing Leisure Services: A New Ecology of Leadership Toward the Year 2000, Leisure Today, 68(8): 29-31.
• Edginton, C. R., Ford, P. M. and Hudson, S. D. (2002). Leadership for Recreation and Leisure Programs and Settings, (Second Edition), Urbana: Sagamore Publishing.
• Gubersky, B.; Fein, S. and Rouse, G. (1955). Recreation for the Aged, The American Journal of Nursing, 55(8): 976-978.
• Güçer, E.; Pelit, E.; Demirdağ, Ş. A. and Arslantürk, Y. (2016). The Effects of Managers’ Business Ethics Applications on Employees’ Job Satisfaction: A Study on Hotels in Turkey, Macrothink Institute – Business Management and Strategy, 7(1): 206-234.
• Gül, H. and Gökçe, H. (2008). Örgütsel Etik ve Bileşenleri, Süleyman Demirel University The Journal of Faculty of Economics and Administrative Sciences, 13(1): 377-389.
• Gül Yılmaz, E. (2017). Rekreasyonel Liderlik, In: Rekreasyonel Liderlik ve Turist Rehberliği Kavram ve Kuramlar Üzerine Bir Analiz (Ed: M. Akoğlan Kozak), Ankara: Detay Publishing.
• Hacıoğlu, N.; Gökdeniz, A. and Dinç, Y. (2015). Boş Zaman ve Rekreasyon Yönetimi – Örnek Animasyon Uygulamaları, (3rd Edition), Ankara: Detay Publishing.
• Hazar, A. (2003). Rekreasyon ve Animasyon, (2nd Edition), Ankara: Detay Publishing.
• Jordan, D. (1989). A New Vision for Outdoor Leadership Theory, Leisure Studies, 8(1): 35- 47.
• Karaküçük, S. (1995). Rekreasyon: Boş Zamanları Değerlendirme, Kavram, Kapsam ve Bir Araştırma, Ankara: Seren Printing.
• Karaküçük, S. and Yetim, A. (1996). Rekreasyon Etkinliklerinde Liderlik ve Fonksiyonları, Journal of Physical Education and Sport Sciences, 1(1): 64-76.
• Kozak, M. (2013). Rekreasyonel Liderlik. URL: http://www.turizmgazetesi.com/article.aspx?id=72216, (Last access date: 21.12.2016).
• Koçel, T. (2015). İşletme Yöneticiliği, (16th Edition), İstanbul: Beta Printing.
• Kopelman, R. E., Prottas, D. J. and Davis, A. L. (2008). Douglas McGregor's Theory X and Y: Toward a Construct-valid Measure, Journal of Managerial Issues, 20(2): 255-271.
• Körük, E., Biçer, T. and Donuk, B. (2003). Amatör Futbol Antrenörlerinin Liderlik Davranış Tipleri Kullandıkları Motivasyon Tekniklerinin Belirlenmesi, Istanbul University Journal of Sport Science, 11(3): 53-57.
• Kraus, R. (1966). Recreation Today: Program Planning and Leadership, Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice-Hall.
• Kraus, R. G. (1985). Recreation Program Planning Today, London: Scott Foresman & Co.
• Lindeman, E. C. (1941). Recreation and Morale, American Journal of Sociology, 47(3): 394- 405.
• Little, D. E. and Watkins, M. N. (2004). Exploring Variation in Recreation Activity Leaders’ Experiences of Leading, Journal of Park and Recreation Administration, 22(1): 75-95.
• McGregor, D. (1957). The Human Side of Enterprise, The Management Review, 46(11): 22-28.
• Meyer, H. D. (1942). A Preview of Community Recreation, Social Forces (Oxford University Press), 20(3): 357-363.
• Pigram, J. (1983). Outdoor Recreation and Resource Management, London: Croom Helm.
• Propst, D. B. and Koesler, R. A. (1998). Bandura Goes Outdoors: Role of Self‐Efficacy in The Outdoor Leadership Development Process, Leisure Sciences, 20(4): 319-344.
• Pyke, F. (1991). Better Coaching: Advanced Coaches Manual, Canberra: Australian Coaching Council Inc.
• Robbins, S. P. (2002). The Truth About Managing People and Nothing but the Truth, New Jersey: Prentice Hall.
• Skully, C. and Jordan, D. (1996). Sure-Fire Leadership (Leadership in the 90’s), Journal of Physical Education. Recreation and Dance, 6(1): 43-44.
• Tezcan, M. (1977). Boş Zamanlar Sosyolojisi, Ankara: Doğan Printing House.
• Torkildsen, G. (1992). Leisure and Recreation Management, (3rd Edition), London: E & FN Spon, Chapman & Hall.
• Ural, A. and Kılıç, İ. (2006). Bilimsel Araştırma Süreci ve SPSS ile Veri Analizi, Ankara: Detay Publishing.
• Yalız Solmaz, D. and Aydın, G. (2015). Beden Eğitimi ve Spor Öğretmen Adaylarının Liderlik Özelliklerinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi, The Journal of International Social Research, 8(41): 1077-1084.
• Yılmaz, T.; Öztürk, H. and Alıncak, F. (2015). Sportif Rekreasyon Faaliyetlerine Katılan Lise Öğrencilerinin Liderlik Davranışının (Anlayış Boyutunda) İncelenmesi, Nigde University Journal of Physical Education and Sports Science, 9(Special Issue): 50-57.