Public Expenditures and Economic Growth Nexus: Empirical Evidence from the History of the Republic of Türkiye

Yıl 2023, Cilt: 25 Sayı: 100. Yılında Cumhuriyet Özel Sayısı - 100. Yılında Cumhuriyet Özel Sayısı, 199 - 217, 29.11.2023

Ali Balkı , Serkan Göksu

https://doi.org/10.32709/akusosbil.1327317

Öz

Since Wagner, the relationship between public expenditures and economic growth has been the subject of many studies using different models in the literature. However, no study tests the validity of Wagner's law through time separation within the framework of the Gupta version. This study differs from the literature because it implements the augmented ARDL bounds test and considers the history of the Republic as a whole and sub-periods. The findings are as follows: (i.) Public expenditure and economic growth are cointegrated in all periods; variables move together linearly. (ii.) Wagner's law is valid for Türkiye since the income elasticity of demand for public services is greater than 1 for all periods. In addition, these results reveal that time has no effect on the increase in public expenditures and that this increase is absolute and continuous. According to the Toda-Yamamoto Granger causality test: (iii.) For the largest (1924-2021) and most recent (1985-2021) period in the history of the Republic, there is bidirectional causality between public expenditures and economic growth. (iv.) While causality from growth to public expenditures in the first period of Republic history (1924-1954) presents findings supporting Wagner's law, the opposite direction of causality in the second period (1955-1984) indicates that policy practitioners adopted Keynesian policies.

Anahtar Kelimeler

Wagner’s law, public expenditure, economic growth, augmented ARDL

Kamu Harcamaları ve Ekonomik Büyüme İlişkisi: Türkiye Cumhuriyeti Tarihinden Ampirik Kanıtlar

Öz

Wagner’den bu yana kamu harcamaları ile ekonomik büyüme arasındaki ilişki literatürde farklı modeller kullanılarak birçok araştırmanın konusu olmuştur. Ancak Wagner kanununun geçerliliğini Gupta versiyonu çerçevesinde zaman ayrıştırması yoluyla test eden herhangi bir çalışmaya rastlanılmamıştır. Bu boşluğu doldurmak amacıyla tasarlanan bu çalışma, genişletilmiş ARDL sınır testi gibi yeni bir yöntemi tercih etmesi ve Cumhuriyet tarihini bir bütün olarak ve alt dönemler itibarıyla ele almasıyla literatürden ayrışmaktadır. Yapılan analizlerden elde edilen bulgular şu şekildedir: (i.) Kişi başına düşen kamu harcamasıyla ekonomik büyüme değişkeni eşbütünleşiktir. Bu sonuç, Cumhuriyet tarihi boyunca ve alt dönemler itibarıyla değişkenlerin doğrusal olarak birlikte hareket ettiği şeklinde yorumlanabilir. (ii.) İncelenen tüm dönemler için kamu hizmetlerine olan talebin gelir esnekliği katsayısının 1’den büyük olması Wagner kanununun Türkiye için geçerli olduğunu ortaya koymaktadır. Ayrıca bu sonuç kamu harcamalarındaki artış üzerinde zamanın herhangi bir etkisinin olmadığını, artışın mutlak ve sürekli olduğunu göstermektedir. Toda-Yamamoto Granger nedensellik testi bulgularına göre; (iii.) Cumhuriyet tarihinin en geniş (1924-2021) ve en güncel (1985-2021) dönemi için kamu harcamaları ile ekonomik büyüme arasında çift yönlü nedensellik bulunmuştur. Bu sonuç ilgili dönemlerde değişkenler arasında geri-besleme ilişkisinin olduğuna işaret etmektedir. (iv.) Cumhuriyet tarihinin ilk döneminde (1924-1954) nedenselliğin yönünün büyümeden kamu harcamalarına doğru olması Wagner kanununu destekler nitelikli bulgular sunarken, ikinci döneminde (1955-1984) nedenselliğin tam tersi yönde olması ilgili dönemde Keynesyen politikaların benimsendiğini göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Wagner kanunu, kamu harcamaları, ekonomik büyüme, genişletilmiş ARDL

Kaynakça

• Abbasov, J. A. and Aliyev, K. (2018). Testing Wagner’s law and Keynesian hypothesis in selected Post‑Soviet countries. Acta Universitatis Agriculturae et Silviculturae Mendelianae Brunensis, 66(5), 1227-1237.
• Abizadeh, S. ve Yousefi, M. (1988). An empirical re-examination of Wagner's law. Economics Letters, 26(2), 169-173. https://doi.org/10.1016/0165-1765(88)90035-3
• Abu-Eideh, O. M. (2015). Causality between public expenditure and GDP growth in Palestine: An econometric analysis of Wagner’s law. Journal of Economics and Sustainable Development, 6(2), 189-199.
• Afxentiou, P. C. ve Serletis, A. (1991). A time-series analysis of the relationship between government expenditure and GDP in Canada. Public Finance Quarterly, 19(3), 316-333. https://doi.org/10.1177/109114219101900303
• Ahuja, D. ve Pandit, D. (2020). Public expenditure and economic growth: Evidence from the developing countries. FIIB Business Review, 9(3), 228-236. https://doi.org/10.1177/2319714520938901
• Akbulut, H. (2017). The Relationship between economic development and state spendings: The case of Turkey in 2007:1-2015:3 quarter. Journal of Administrative Sciences, 15(29): 9-23.
• Akçay, S. (2022). Remittances and income inequality in the Philippines. Asian‐Pacific Economic Literature, 36(1), 30-47. https://doi.org/10.1111/apel.12346
• Akinlo, A. E. ve Jemiluyi, O. O. (2018). Government expenditure and economic growth nexus in Nigeria: Evidence from nonlinear ARDL and causality approaches. Review of Innovation and Competitiveness, 24(5), 346-350. https://doi.org/10.32728/ric.2018.42/1
• Al-Fawwaz, T. M. (2016). The impact of government expenditures on economic growth in Jordan (1980-2013). International Business Research, 9(1), 99-105.
• Altunç, Ö. F. (2011). Kamu harcamaları ve ekonomik büyüme ilişkisi: Türkiye’ye ilişkin ampirik kanıtlar. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 18(2), 145-157.
• Ansari, M. I., Gordon, D. V. ve Akuamoah, C. (1997). Keynes versus Wagner: Public expenditure and national income for three African countries. Applied Economics, 29(4), 543-550. https://doi.org/10.1080/000368497327038
• Arestis, P., Şen, H. ve Kaya, A. (2021). On the linkage between government expenditure and output: Empirics of the Keynesian view versus Wagner’s law. Economic Change and Restructuring, 54(2), 265-303. https://doi.org/10.1007/s10644-020-09284-7
• Arısoy, İ. (2005). Wagner ve Keynes hipotezleri çerçevesinde Türkiye’de kamu harcamaları ve ekonomik büyüme ilişkisi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(2), 63-80.
• Atgür, M. (2020). Kamu harcamalarının ekonomik büyüme üzerindeki etkisi: Wagner Yasası’nın ve Keynesyen Hipotez’in Türkiye'de geçerliliği üzerine bir inceleme. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 34(3), 895-915. https://doi.org/10.16951/atauniiibd.701686
• Babatunde, M. A. (2011). A bound testing analysis of Wagner’s law in Nigeria: 1970-2006. Applied Economics, 43(21), 2843-2850. https://doi.org/10.1080/00036840903425012
• Bagdigen, M. ve Cetintas, H. (2003). Causality between public expenditure and economic growth: The Turkish case. Journal of Economic and Social Research, 6(1): 53-72.
• Balkı, A. ve Göksu, S. (2023). The relationship between public expenditures and economic growth in the scope of economic classification: The case of Turkiye. Panoeconomicus. https://doi.org/10.2298/PAN220925006B
• Barra, C., Bimonte, G. ve Spennati, P. (2015). Did fiscal institutions affect Wagner’s law in Italy during 1951-2009 period? An empirical analysis. Applied Economics, 47(59), 6409-6424. https://doi.org/10.1080/00036846.2015.1071475
• Barro, R. J. (1990). Government spending in a simple model of endogenous growth. Journal of Political Economy, 98(2), 103-125. https://doi.org/10.1086/261726
• Başar, S., Aksu, H., Temurlenk, M. S. ve Polat, Ö. (2009). Türkiye’de kamu harcamaları ve büyüme ilişkisi: Sınır testi yaklaşımı. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(1), 301-314.
• Bazán, C., Álvarez-Quiroz, V. J. ve Olivares, Y. M. (2022). Wagner’s law vs. Keynesian hypothesis: Dynamic impacts. Sustainability, 14, 1-25. https://doi.org/10.3390/su141610431
• Bird, R. M. (1971). Wagner's law of expanding state activity. Public finance = Finances publiques, 26(1), 1-26.
• Buchanan, J. M. (1975). Public finance and public choice. National Tax Journal, 28(4), 383-394.
• Burney, N. A. (2002). Wagner's hypothesis: Evidence from Kuwait using cointegration tests. Applied Economics, 34(1), 49-57. https://doi.org/10.1080/00036840010027540
• Chimobi, O. P. (2009). Government expenditure and national income: A causality test for Nigeria. European Journal of Economic and Political Studies, 2(2), 1-12.
• Dahmani, M. D., Bendahmane, A. ve Chenini, M. (2021). Revisiting the validity of Wagner's law in Algeria during 1970-2018: New evidence from linear and nonlinear models. Journal of Finance, Investment and Sustainable Development, 6(2), 457-476.
• Demir, İ. C. ve Balkı, A. (2019). Türkiye’de Wagner Kanunu’nun sınanması: 1960–2016 dönemi analizi. Vergi Raporu, 234(3), 11-27.
• Demirbaş, S. (1999). Cointegration analysis-causality testing and Wagner’s law: The case of Turkey, 1950-1990. University of Leicester, School of Business Discussion Paper in Economics, No: 99/3.
• Eğilmez, A. M. (2018). Değişim sürecinde Türkiye: Osmanlı'dan Cumhuriyet'e sosyo-ekonomik bir değerlendirme. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Engle, R. F. ve Granger, C. W. (1987). Co-integration and error correction: Representation, estimation, and testing. Econometrica: Journal of the Econometric Society, 55(2), 251-276. https://doi.org/10.2307/1913236
• Gövdeli, T. (2019). Kamu harcamaları ve ekonomik büyüme: Türkiye’de Wagner ve Keynesyen hipotezin ampirik analizi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 33(3), 995-1010.
• Gupta, S. P. (1967). Public expenditure and economic growth: A time series analysis. Public Finance, 22(4), 423-461.
• Gül, E. ve Yavuz, H. (2011). Türkiye’de kamu harcamaları ile ekonomik büyüme arasındaki nedensellik ilişkisi: 1963-2008 dönemi. Maliye Dergisi, 160, 72-85.
• Günaydin, İ. (2000). Türkiye için Wagner ve Keynes hipotezlerinin testi. İktisat İşletme ve Finans Dergisi, 175, 70-86.
• Gürdal, T., Aydın, M. ve İnal, V. (2021). The relationship between tax revenue, government expenditure, and economic growth in G7 countries: New evidence from time and frequency domain approaches. Economic Change and Restructuring, 54, 305-337. https://doi.org/10.1007/s10644-020-09280-x
• Henrekson, M. (1993). Wagner’s law-a spurious relationship. Public Finance, 48(3), 406-415.
• HMB. (2023). Genel Yönetim Mali İstatistikleri. https://muhasebat.hmb.gov.tr/genel-yonetim-mali-istatistiklerin Erişim: 14.06.2023
• Huang, C-J. (2006). Government expenditures in China and Taiwan: Do they follow Wagner’s law?. Journal of Economic Development, 31(2), 139-148.
• Islam, A. M. (2001). Wagner’s law revisited: Cointegration and exogeneity tests for the USA. Applied Economics, 8(8), 509-515. http://dx.doi.org/10.1080/13504850010018743
• Işık, N. ve Alagöz, M. (2005). Kamu harcamaları ve büyüme arasındaki ilişki. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 24, 63-75.
• Iyare, S. O. ve Lorde, T. (2004). Co-integration, causality and Wagner’s law: Tests for selected Caribbean countries. Applied Economics Letters, 11(13), 815-825. https://doi.org/10.1080/1350485042000254881
• İçen, H. (2021). Türkiye’de kamu harcamaları ve ekonomik büyüme arasındaki asimetrik ilişkinin analizi. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 22(2), 1-18. https://doi.org/10.31671/doujournal.972977
• Johansen, S. ve Juselius, K. (1990). Maximum likelihood estimation and inference on cointegration-with appucations to the demand for money. Oxford Bulletin of Economics and Statistics, 52(2), 169-210. https://doi.org/10.1111/j.1468-0084.1990.mp52002003.x
• Kabaklarlı, E. ve Er, P. H. (2014). Türkiye’de kamu harcamalarının ekonomik büyümeye etkisinin sınır testi yaklaşımı ile analizi. Maliye Dergisi, 166, 268-285.
• Karabulut, Ş. (2020). Wagner ve Keynes hipotezinin geçerliliği: Türkiye örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi. 11, 150-168. https://doi.org/10.21076/vizyoner.701710
• Karagianni, S. ve Pempetzoglou, M. (2009). Evidence for non-linear causality between public spending and income in the European Union countries. The Journal of Applied Business Research, 25(1), 69-82. https://doi.org/10.19030/jabr.v25i1.1049
• Keynes, J. M. (1936). The general theory of employment, interest and money. London: Palgrave Macmillan.
• Kolçak, M., Kalabak, A. Y. ve Boran, H. (2015). Kamu harcamaları ve ekonomik büyüme arasındaki ilişki üzerine ampirik bir analiz: 1984-2014 Türkiye örneği. EconWorld2015, 18-20.
• Kolluri, B. R., Panik, M. J. ve Wahab, M. S. (2000). Government expenditure and economic growth: Evidence from G7 countries. Applied Economics, 32(8), 1059-1068. https://doi.org/10.1080/000368400322110
• Kónya, L. ve Abdullaev, B. (2018). An attempt to restore Wagner’s law of increasing state activity. Empirical Economics, 55(4), 1569-1583. https://doi.org/10.1007/s00181-017-1339-x
• Köksel Tan, B., Mert, M. ve Özdemir Z. A. (2010). Kamu yatırımları ve ekonomik büyüme ilişkisine bir bakış: Türkiye, 1969-2003. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 25(1), 25-39.
• Kumar, S., Webber, D. J. ve Fargher, S. (2012). Wagner's law revisited: Cointegration and causality tests for New Zealand. Applied Economics, 44(5), 607-616. https://doi.org/10.1080/00036846.2010.511994
• Lamartina, S. ve Zaghini, A. (2008). Increasing public expenditures: Wagner's law in OECD countries. Center for Financial Studies Working Paper, No: 13.
• Lee, J. ve Strazicich, M. C. (2003). Minimum lagrange multiplier unit root test with two structural breaks. Review of Economics and Statistics, 85(4), 1082-1089. https://doi.org/10.1162/003465303772815961
• Loizides, J. ve Vamvoukas, G. (2005). Government expenditure and economic growth: Evidence from trivariate causality testing. Journal of Applied Economics, 8(1), 125-152. https://doi.org/10.1080/15140326.2005.12040621
• Lucas, R. E. Jr. (1988). On the mechanics of economic development. Journal of Monetary Economics, 22(1), 3-42. https://doi.org/10.1016/0304-3932(88)90168-7
• Magazzino, C. (2012). Wagner versus Keynes: Public spending and national income in Italy. Journal of Policy Modeling, 34(6), 890-905. https://doi.org/10.1016/j.jpolmod.2012.05.012
• Mann, A. J. (1980). Wagner’s law: An econometric test for Mexico, 1925-1976. National Tax Journal, 33(2), 189-201. https://doi.org/10.1086/NTJ41862301
• McNown, R., Sam, C. Y. ve Goh, S. K. (2018). Bootstrapping the autoregressive distributed lag test for cointegration. Applied Economics, 50(13), 1509-1521. https://doi.org/10.1080/00036846.2017.1366643
• Mohammadi, H., Cak, M. ve Cak, D. (2008). Wagner’s hypothesis new evidence from Turkey using the bounds testing approach. Journal of Economic Studies, 35(1), 94-106. https://doi.org/10.1108/01443580810844442
• Muharrem, Ş. ve Uysal, D. (2023). Makroekonomik değişkenlerin kamu harcamaları üzerindeki etkisi: Wagner yasası geçerliği. İzmir İktisat Dergisi, 38(2), 430-447. https://doi.org/10.24988/ije.1172275
• Narayan, P. K. (2005). The saving and investment nexus for China: Evidence from cointegration tests. Applied Economics, 37(17), 1979-1990. https://doi.org/10.1080/00036840500278103
• Narayan, P. K. ve Smyth, R. (2005). Electricity consumption, employment and real income in Australia evidence from multivariate Granger causality tests. Energy policy, 33(9), 1109-1116. https://doi.org/10.1016/j.enpol.2003.11.010
• Oxley, L. (1994). Cointegration, causality and Wagner’s law: A test for Britain 1870-1913. Scottish Journal of Political Economy, 41(3), 286-298. http://dx.doi.org/10.1111/j.1467-9485.1994.tb01127.x
• Pesaran, M. H., Shin, Y. ve Smith, R. J. (2001). Bounds Testing Approaches to the Analysis of Level Relationships. Journal of Applied Econometrics, 16(3), 289-326. https://doi.org/10.1002/jae.616
• Phillips P. C. B. ve Hansen, B. E. (1990). Statistical inference in instrumental variables regression with I (1) processes. The Review of Economic Studies. 57(1), 99-125. https://doi.org/10.2307/2297545
• Phillips, P. C. B. ve Perron, P. (1988). Testing for a unit root in time series regression. Biometrika, 75(2), 335-346. https://doi.org/10.1093/biomet/75.2.335
• Rasaily, A. ve Paudel, S. (2019). Impact of government expenditures on economic growth: Case of Nepal. International European Extended Enablement in Science, Engineering & Management, 10(6), 167-174.
• Romer, P. M. (1989). Human capital and growth: Theory and evidence. National Bureau of Economic Research (NBER) Working Paper, No: 3137.
• Sağdıç, E. N., Şaşmaz, M. U. ve Tuncer, G. (2020). Wagner versus Keynes: Empirical evidence from Turkey’s provinces. Panoeconomicus, 67(5), 657-674. https://doi.org/10.2298/PAN170531001S
• Sam, C. Y., McNown, R. ve Goh, S. K. (2019). An augmented autoregressive distributed lag bounds test for cointegration. Economic Modelling, 80, 130-141. https://doi.org/10.1016/j.econmod.2018.11.001
• Shahbaz, M., Hye, Q. M. A., Tiwari, A. K. ve Leitão, N. C. (2013). Economic growth, energy consumption, financial development, international trade and CO2 emissions in Indonesia. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 25, 109-121. https://doi.org/10.1016/j.rser.2013.04.009
• Sideris, D. (2007). Wagner’s law in 19th century Greece: A cointegration and causality analysis. Bank of Greece Working Paper, No: 64.
• Singh, B. ve Sahni, B. S. (1984). Causality between public expenditure and national income. The Review of Economics and Statistics, 66(4), 630-644. https://doi.org/10.2307/1935987
• Sinha, D. (2007). Does the Wagner’s law hold for Thailand? A time series study. Munich Personal RePEc Archive Working Paper, No: 2560.
• Şahin, M. ve Özenç, Ç. (2007). Kamu harcamaları ile makro ekonomik değişkenler arasındaki nedensellik ilişkileri. Yönetim Bilimleri Dergisi, 5(2), 177-200.
• Şimşek, M. (2004). Türkiye’de kamu harcamaları ve ekonomik büyüme. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 18(1), 37-52.
• Telek, C. ve Telek, A. (2016). Kamu harcamaları ve ekonomik büyüme ilişkisinin Wagner ve Keynes hipotezi çerçevesinde incelenmesi. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 12(12), 628-642.
• Thornton, J. (1999). Cointegration, causality and Wagner’s law in 19th century Europe. Applied Economics Letters, 6(7), 413-416. http://dx.doi.org/10.1080/135048599352916
• Toda, H. Y. ve Yamamoto, T. (1995). Statistical inference in vector autoregressions with possibly integrated processes. Journal of Econometrics, 66(1-2), 225-250. https://doi.org/10.1016/0304-4076(94)01616-8
• Tsoukis, C. ve Miller, N. J. (2003). Public services and endogenous growth. Journal of Policy Modeling, 25(3), 297-307. https://doi.org/10.1016/S0161-8938(03)00026-7
• TUİK. (2023). İstatistik Veri Portalı. https://data.tuik.gov.tr/Turcat Erişim: 14.06.2023
• Tuna, K. (2013). Türkiye’de Wagner Kanunu’nun geçerliliğinin test edilmesi. İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi, 1(3), 54-57.
• Wagner, A. (1883). Finanzwissenschaft. Leipzig: C. F. Winter.
• Yaraşır Tülümce, S. ve Zeren, F. (2017). Türkiye’de kamu harcamaları ve ekonomik büyüme arasındaki ilişkinin asimetrik nedensellik testi ile analizi. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 13(2), 299-310. https://doi.org/10.17130/ijmeb.2017228685
• Yilgor, M., Ertugrul, C. ve Eker Celepcioglu, M. (2012). The effect of public expenditure on economic growth: Turkey example. Investment Management and Financial Innovations, 9(2), 193-202.
• Yurtkuran, S. (2022). Kamu harcamaları ile ekonomik büyüme arasındaki ilişkinin analizi: Türkiye örneği. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 24(3), 1029-1044.