Dijital tekolojilerin günlük hayata hızla dahil olması, bireylerin birbirleriyle bağlantı kurma ve iletişim kurma şekillerini dönüştürürken, sürekli bağlantılı olmanın yol açtığı psikososyal etkilere ilişkin endişeler de ortaya çıkmıştır. Bu çalışma, Türkiye’deki evli bireyler arasında dijital yorgunluk ve ilişki doyumu arasındaki ilişkiyi, dijital yorgunluğun alt boyutlarının ilişkisel rolleri ve cinsiyete göre farklılaşma durumları bağlamında incelemeyi amaçlamaktadır. Aile Sistemleri Teorisi (AST) çerçevesinde yapılandırılan araştırmada, 384 resmi olarak evli yetişkinden (Xyaş = 37.42, SS = 8.17) çevrimiçi anket yoluyla elde edilen veriler üzerinde Yapısal Eşitlik Modeli (YEM) uygulanmıştır. Elde edilen bulgular, dijital yorgunluğun ilişki doyumu ile anlamlı ve negatif yönde ilişkili olduğunu ortaya koymuştur. Alt boyutlar düzeyinde, psikolojik yorgunluk (β = –.41, p < .001) ilişki doyumu ile en güçlü negatif ilişki gösteren değişken olarak öne çıkarken; bunu dijital bağımlılık (β = –.32, p < .01), fiziksel/zihinsel yorgunluk (β = –.22, p < .05) ve psikosomatik sorunlar (β = –.17, p < .05) izlemiştir. Çoklu grup analiz sonuçları, psikolojik yorgunluk ile ilişki doyumu arasındaki negatif ilişkinin kadınlar açısından anlamlı ölçüde daha güçlü olduğunu göstermiştir. Bulgular, dijital yorgunluğun ilişkisel iyi oluş üzerindeki sistemik etkilerini vurgulamakla beraber; kesitsel araştırma deseni ve özbildirim temelli veri toplama gibi sınırlılıkların sonuçların yorumlanmasında dikkate alınması gerektiğini göstermektedir. Türkiye’nin 2025 yılını “Aile Yılı” ilan etmesi bağlamında değerlendirildiğinde, bu çalışma dijital çağda ilişkisel dayanıklılığı güçlendirmeye yönelik zamanlı ve kuramsal temelli öneriler sunmaktadır.
Dijital yorgunluk ilişki doyumu evli bireyler Aile Sistemleri Teorisi
Atatürk Üniversitesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Etik Kurul Başkanlığı (No: E-56785782-050.02.04-2500164712; 06/16)
The rapid integration of digital technologies into daily life has transformed how individuals connect and communicate, with emerging concerns about the psychosocial costs of constant connectivity. This study examines the relationship between digital fatigue and relationship satisfaction among married individuals in Türkiye, with attention to the associative roles of digital fatigue sub-dimensions and gender differences. Guided by Family Systems Theory (FST), the study employed Structural Equation Modeling (SEM) using data from 384 legally married adults (Mage = 37.42, SD = 8.17) collected via online survey. SEM results indicated that digital fatigue significantly and negatively associated with relationship satisfaction, with psychological fatigue (β = –.41, p < .001) emerging as the strongest associated factor, followed by digital addiction (β = –.32, p < .01), physical/mental fatigue (β = –.22, p < .05), and psychosomatic problems (β = –.17, p < .05). Multi-group analysis further revealed that the negative effect of psychological fatigue was significantly stronger for females. While the findings underscore the systemic impact of digital fatigue on relational well-being, limitations such as the cross-sectional design and reliance on self-report data should be considered in interpreting the results. In light of Türkiye’s 2025 declaration as the “Year of the Family,” the study suggests timely guidance for strengthening relational resilience in the digital age.
Digital fatigue relationship satisfaction married individuals Family Systems Theory
Atatürk University Social and Human Sciences Ethics Committee (No: E-56785782-050.02.04-2500164712; 06/16)
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Aile Psikolojisi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 19 Ekim 2025 |
Gönderilme Tarihi | 18 Haziran 2025 |
Kabul Tarihi | 29 Eylül 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 27 Sayı: Aile Özel Sayısı |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.