Kolb Öğrenme Stili Modeline Göre Beden Eğitimi Öğretmeni Adayları

Yıl 2015, Cilt: 1 Sayı: 1, 1 - 12, 08.03.2015

Ceyhun Alemdağ Erman Öncü

Öz

Eğitim ortamında kullanılan yöntemlerin öğrencilerin tümünde olumlu etki göstermemesi eğitim araştırmalarında bireysel farklılıkların önemini arttırmıştır. Algılama ve öğrenmeleri farklı olan öğrenciler, öğrenmenin farklı düzeylerde gerçekleşmesine neden olmaktadır. Bireylerin nasıl öğrendiklerinin bilinmesi, öğrenme düzeylerini artırmada eğitimcilerin işini kolaylaştıracaktır. Bu nedenle öğrenme stilleri, tek başına olmasa da öğrenme ortamında öne çıkan anahtar kavramlardan biridir. Bu araştırmanın amacı,  Kolb Öğrenme Stili Modeline göre beden eğitimi öğretmeni adaylarının öğrenme stillerini belirlemek ve bazı değişkenler açısından incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu, dört farklı devlet üniversitesinde öğrenim gören, 123’ü kadın ve 228’i erkek 351 beden eğitimi öğretmeni adayı oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Kolb Öğrenme Stili Envanteri-III (KÖSE-III) kullanılmıştır. Bireylerin öğrenme stillerini belirlemek amacıyla Kolb (1999) tarafından geliştirilen, Evin Gencel (2007) tarafından Türkçeye uyarlanan KÖSE-III’te 4 ayrı öğrenme stili tanımlanmıştır. Envanter, 4’er seçenekli 12 maddeden oluşmaktadır. Veriler, tek örneklem ve iki değişken için χ2 (Kay-Kare) testleri kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda, beden eğitimi öğretmeni adaylarının en fazla Değiştirme, sonra sırasıyla Özümseme, Ayrıştırma ve Yerleştirme öğrenme stillerine sahip oldukları tespit edilmiştir. Katılımcıların öğrenme stilleri; cinsiyet, akademik başarı durumu ve sporculuk durumuna göre farklılaşmazken sınıf değişkenine göre farklılaşmaktadır. 1 ve 4.sınıfta öğrenim gören öğrencilerin en fazla Değiştirme, 2.sınıftaki öğrencilerin Özümseme, 3.sınıftaki öğrencilerin de Özümseme ve Ayrıştırma öğrenme stillerini tercih ettikleri belirlenmiştir. Bu sonuca göre sınıf değişkeninin, katılımcıların baskın öğrenme stillerini belirleyici bir özellik olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Öğrenme, Kolb öğrenme stili modeli, Beden eğitimi öğretmeni adayı

Kaynakça

• Altun, F., & Yazıcı, H. (2010). Learning styles of the gifted students in Turkey. Procedia Social and Behavioral Sciences, 9, 198-202.
• Aracı, H. (2007). Yapılandırmacı yaklaşımla beden eğitimi ve spor etkinlikleri. Ankara: Nobel Yayın.
• Arslan, M. (2007). Eğitimde yapılandırmacı yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40(1), 41-61.
• Aşkar, P. ve Akkoyunlu, B. (1993). Kolb öğrenme stili envanteri. Eğitim ve Bilim, 87(17), 37-47.
• Aydın, N. ve Yılmaz, A. (2010). Yapılandırıcı yaklaşımın öğrencilerin üst düzey bilişsel becerilerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 57-68.
• Baykara Pehlivan, K. (2010). Öğretmen adaylarının öğrenme stilleri ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları üzerine bir çalışma. İköğretim Online, 9(2), 749-763.
• Can, Ş. (2010). Determination of the learning styles of the pre-school teacher candidates (The case of Muğla University, Turkey). Procedia Social and Behavioral Sciences, 2, 4137-4141.
• Can, Ş. (2011). Sınıf öğretmeni adaylarının öğrenme stilleri ile bazı değişkenler arasındaki ilişkinin araştırılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41, 70-82.
• Cassidy, S. (2004). Learning styles: An overview of theories, models, and measures. Educational Phychology, 24(4), 419-444.
• Cavas, B. (2010). A study on pre-service science, class and mathematics teachers’ learning styles in Turkey. Science Education International, 21(1), 47-61.
• Clump, M. A., & Skogsbergboise, K. (2003). Differences in learning styles of college students attending similar universities in different geographic location. College Student Journal, 37(4), 501-508.
• Coker, C. A. (1996). Accommodating students' learning styles in physical education. The Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 67(9), 66-68.
• Cornet, C. E. (1983). What you should know about teaching and learning styles. Bloomington: Phi Delta Kappa Educational Foundation.
• Creswell, J. W. (2002). Research design: Quantitative, qualitative, and mixed methods approaches (2nd Ed.). Thousand Oaks, California: SAGE Publications.
• Curry, L. (1983). An organization of learning styles theory and constructs. Retrived from http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED235185.pdf.
• Çelik, F. ve Şahin, H. (2011). Beden eğitimi ve spor öğretmenliği öğretmen adaylarının cinsiyet ve öğrenim gördükleri sınıf düzeyleri bakımından öğrenme stillerinin incelenmesi (MAKÜ Örneği). Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 31, 23-38.
• Demir, M. K. (2006). The candidates of classroom teachers’ learning styles and social studies education. Eurasian Journal of Educational Research, 23, 28-37.
• Demir, T. (2008). Türkçe eğitimi bölümü öğrencilerinin örenme stilleri ve bunların çeşitli değişkenlerle ilişkisi (Gazi Üniversitesi Örneği). Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(4), 129-148.
• Demirhan, G., İnce, M. L., Koca, C. ve Kirazcı, S. (Ed.) (2010). Öğretim modelleri ve güncel araştırmalar. Ankara: Spor Yayınevi ve Kitabevi.
• Duffy, T. M., & Cunningham, D. J. (1996). Constructivism: Implications for the design and delivery of instruction. In D. Jonassen (Ed.). Educational communications and technology (p. 170-199). New York: Simon & Schuster Macmillan.
• Dunn, R., & Dunn, K. (1978). Teaching students through their individual learning styles. Reston, VA: Reston Publishing.
• Ekici, G. (2013). Gregorc ve Kolb öğrenme stili modellerine göre öğretmen adaylarının öğrenme stillerinin cinsiyet ve genel akademik başarı açısından incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 38(167), 211-225.
• Ekiz, D. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Erdamar Koç, G. ve Demirel, M. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının duyuşsal ve bilişsel öğrenme ürünlerine etkisi. Türk Egitim Bilimleri Dergisi, 6(4), 629-661.
• Ergür, D. O. (1998). Hacettepe üniversitesi dört yıllık lisans programlarındaki öğrenci ve öğretim üyelerinin öğrenme stillerinin karşılaştırılması. Yayımlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Erkuş, A. (2009). Davranış bilimleri için bilimsel araştırma süreci (2. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Evin Gencel, İ. (2007). Kolb’un deneyimsel öğrenme kuramına dayalı öğrenme stilleri envanteri-III’ü Türkçe’ye uyarlama çalışması. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(2), 120-139.
• Evin Gencel, İ. (2008). The effect of instruction based on Kolb’s experiential learning theory on attitude, achievement and retention in social studies. Elementary Education Online, 7(2), 401-420.
• Evin Gencel, İ. (2013). Teachers’ teaching style preferences: A comparison of Turkey and the USA. International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(8), 635-648.
• Evin Gencel, İ., & Köse, A. (2011). Relationship between the prospective scıence teachers' learning styles, learning and study strategies, and self-efficacy beliefs in science teaching. Journal of Theory and Practice in Education, 7(2), 311-333.
• Felder, R. M., & Silverman, L. (1988). Learning and teaching styles in engineering education. Engineering Education, 78(7), 674-681.
• Grasha, A. F. (1996). Teaching with style: A practical guide to enhancing learning by understanding teaching and learning styles. Pittsburgh: Alliance Publishers.
• Grasha, A. F., & Riechmann, S. W. (1974). A rational approach to developing and assessing the construct validity of a student learning style scales instrument. The Journal of Psychology, 87, 213-223.
• Grenier, M. (2006). A social constructionist perspective of teaching and learning in inclusive physical education. Adapted Physical Activity Quarterly, 23, 245-260.
• Güven, M., & Kürüm, D. (2008). The relationship between teacher candidates’ learning styles and critical thinking dispositions. Elementary Education Online, 7(1), 53-70.
• Hein, T. L., & Budny, D. D. (2000). Styles and types in science and engineering education. International conference on engineering and computer education. Sao Paulo, Brazil. Retrived from http://academic2.american.edu/~tlarkin/pdf_files/ICECE2000ffa.PDF
• Kaf Hasırcı, Ö. (2006). Sınıf öğretmenliği öğrencilerinin öğrenme stilleri: Çukurova Üniversitesi Örneği. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 2(1), 15-25.
• Kaplan, E. J., & Kies, D. A. (1995). Teaching styles and learning styles:Which came first? Journal of Instructional Psychology, 22(1), 29-33.
• Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemleri (14. Baskı). Ankara: Nobel Yayın ve Dağıtım.
• Katrancı, Y., & Bozkuş, F. (2014). Learning styles of prospective mathematics teachers: Kocaeli University Case. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 116, 328-332.
• Kaya, A., Bozaslan, H. ve Fırat Durdukoca, Ş. (2012). Öğretmen adaylarının öğrenme stilleri ile ders çalışma alışkanlıkları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(41), 131-146.
• Kayes, C. (2005). Internal validity and reliability of Kolb’s learning style inventory version 3 (1999). Journal of Business and Psychology, 20(2), 249-257.
• Kılıç, E. ve Karadeniz, Ş. (2004). Cinsiyet ve öğrenme stilinin gezinme stratejisi ve başarıya etkisi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(3), 129-146.
• Koç, G. ve Demirel, M. (2004). Davranışçılıktan yapılandırmacılığa: Eğitimde yeni bir paradigma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 174-180.
• Kolb, A. Y., & Kolb, D. A. (2005). Learning styles and learning spaces: Enhancing experiential learning in higher education. Academy of Management Learning and Education, 4, 193-212.
• Kolb, D. A. (1981). Learning styles and disciplinary differences. In A. W. Chickering (Ed.). The Modern American College (p. 237-239), San Francisco: Jossey-Bass.
• Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
• Kolb, D. A. (1999). The Kolb learning style inventory, Version 3. Boston, MA: Hay Group, Hay Resources Direct.
• Kolb, D. A., & Wolfe, D. M. (1981). Lifelong learning and adult development project. Retrived from http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED209493.pdf.
• Kolb, D. A, Boyatzis, R. E., & Mainemelis, C. (1999). Experimential learning theory: Previous research and new directions. Retrived from http://weatherhead.case.edu/departments/organizational-behavior/workingPapers/WP%2099-9.pdf.
• Kurbanoğlu, S. ve Akkoyunlu, B. (2008). Bilgi yönetimi bölümü öğrencilerinin öğrenme stilleri. Türk Kütüphaneciliği, 22(3), 296-307.
• Kurt, H. ve Ekici, G. (2013). Yeni öğrenme-öğretme yaklaşımları ve uygulama örnekleri. G. Ekici ve M. Güven (Ed.). Bireysel farklılıklar ve öğretime yansımaları. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Kuzgun, Y. ve Deryakulu, D. (2006). Bireysel farklılıklar ve eğitime yansımaları. Y. Kuzgun ve D. Deryakulu (Ed.). Eğitimde Bireysel Farklılıklar (s. 7). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Mainemelis, C., Boyatzis, R. E., & Kolb, D. A. (2002). Learning styles and adaptive flexibility, testing experiential learning theory. Management Learning, 33(1), 5-33.
• McCarthy, B. (1997). A tale of four learners: 4MAT’s learning styles. Educational Leadership, 54(6), 46-51.
• Milli Eğitim Bakanlığı [MEB]. (2007). Öğrenci merkezli eğitim uygulama modeli. Ankara: Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı.
• Montgomery, S. M., & Groat, L. N. (1998). Student learning styles and their implications for teaching. Retrived from http://www.crlt.umich.edu/sites/default/files/resource_files/CRLT_no10.pdf.
• Mutlu, M. (2008). Eğitim fakültesi öğrencilerinin öğrenme stilleri. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 17, 1-21.
• Nachmias, C. F., & Nachmias, D. (1996). Research methods in the social sciences (5th Ed.). New York: St. Martin's Press.
• Numanoğlu, G. ve Şen, B. (2007). Bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi bölümü öğrencilerinin öğrenme stilleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 129-148.
• Oral, B. (2003). An investigation of the learning styles of secondary school students. Educational Administration in Theory and Practice, 35, 418-435.
• Orr, B., Park, O., Thomsons, D., & Thomsons, C. (1999). Learning styles of postsecondary students enrolled in vocational technical institutes. Journal of Industrial Teacher Education, 36(4).
• Özdemir, N. ve Kesten, A. (2012). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının öğrenme stilleri ve bazı demografik değişkenlerle ilişkisi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 361-377.
• Özen, Y. (2011). Sosyal bilgiler eğitimi öğretmenliği öğrencilerinin öğrenme stilleri ve bunların çeşitli değişkenlerle ilişkisi (Erzincan Üniversitesi Örneği). Akademik Bakış Dergisi, 24(2), 1-20.
• Özgür, H. (2013). BÖTE bölümü öğretmen adaylarının öğrenme stillerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34, 103-118.
• Özsoy, N., Yağdıran, E. ve Öztürk, G. (2004). Onuncu sınıf öğrencilerinin öğrenme stilleri ve geometrik düşünme düzeyleri. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 16, 50-63.
• Pritchard, A. (2009). Ways of learning. Learning theories and learning styles in the classroom. Routledge, Taylor & Francis.
• Ristori, C. A., Eberman, L. E, Tripp, B. L., & Kaminski, T. W. (2011). Athletic training student learning style. International Journal Of Athletic Therapy & Training, 16(2), 33-37.
• Sara, S. S. (2010). Effects of learning styles career preferences of senior secondary school students in Jigava State, Nigeria. Edo Journal of Counseling, 3(1), 132-143.
• Silver, H., Strong, R., & Perini, M. (1997). Integrating learning styles and multiple intelligences. Educational Leadership, Teaching for Multiple Intelligences, 55(1), 22-27.
• Sims, R. R., & Sims, S. J. (1995). The importance of learning styles. Understanding the implications for learning, course design, and education. London: Greenwood Press.
• Thomas, J. R., & Nelson, J. K. (1996). Research methods in physical activity (3rd Ed.). Champing, IL: Human Kinetics.
• Tuna, S. (2008). Resim iş öğretmenliği öğrencilerinin öğrenme stilleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(25), 252-261.
• Veznedaroğlu, R. L. ve Özgür, A. O. (2005). Öğrenme stilleri: Tanımlamalar, modeller ve işlevleri. İlköğretim-Online, 4(2), 1-16.
• Yalız, D. ve Erişti, B. (2009). Anadolu üniversitesi beden eğitimi ve spor öğretmenliği bölümü öğrencilerinin öğrenme stilleri. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4(4), 156-163.
• Yaşar, Ş. (1998). Yapısalcı kuram ve öğrenme-öğretme süreci. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(12), 68-75.
• Yazıcılar, Ö., & Güven, B. (2009). The effects of learning style activities on academic achievement, attitudes and recall level. Elementary Education Online, 8(1), 9-23.
• Yenice, N. (2012). A review on learning styles and critically thinking disposition of pre-service science teachers in terms of miscellaneous variables. Asia-Pacific Forum on Science Learning and Teaching, 13(2). Retrived from http://www.ied.edu.hk/apfslt//v13_issue2/yenice/index.htm.
• Yılmaz Soylu, M., & Akkoyunlu, B. (2009). The effect of learning styles on achievement in different learning environments. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 8(4), 43-50.
• Yurdakul, B. ve Demirel, Ö. (2011). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının öğrenenlerin üstbiliş farkındalıklarına katkısı. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 1(1), 71-85.
• Yüksel, G. (2008). Eleştirel düşünme ve öğrenme/öğretme stilleri. Akademik Araştırmalar Dergisi, 38, 54-73.