Determination of The Performance of Alfalfa Variety Candidate in The Ecological Conditions of Erzurum

Yıl 2017, Cilt: 32 Sayı: 2, 55 - 61, 29.12.2017

Süreyya Emre Dumlu Şerafettin Çakal Erdal Aksakal Mustafa Uzun Mustafa Merve Özgöz Kadir Terzioğlu Pınar Uysal Murat Atıcı Ömer Menteşe

https://doi.org/10.28955/alinterizbd.336014

Cited By: 5

Öz

The
aim of the study, the performance of the line 1312/15 wich is resistent to the
ecological conditions of the Eastern Anatolia Region and  is determined as the candidate varieties
under the scope of alfalfa improvement studies carried out to develop
high-yielding and high quality hay type alfalfa 
is to determined. The study was carried out in Pasinler district and
center locations in Erzurum province between 2002-2004. As a standard alfalfa
variety, Savaş variety and USA line were used.

As
a result of the research, there were statistically significant differences in main
stem lenght, main stem diameter, dry matter yield and crude protein percentage
between the varieties and the lines. Furthermore, there was no difference
between the varieties and the lines. in terms of ADF and NDF ratios. According
to these results, while 1312/15 and 1312 had the highest value, the Savaş type
had the lowest value in terms of main stem lenght, main stem diameter and dry matter
yield per decare. It has been determined that the Savas type has a higher value
than the lines 1312/15 and 1312 in terms of raw protein percentage.

Anahtar Kelimeler

Alfalfa, variety candidate, yield, quality

Erzurum Ekolojik Koşullarında Yonca (Medicago sativa L.) Çeşit Adayının Performansının Belirlenmesi

Öz

Çalışmanın
amacı, Doğu Anadolu Bölgesi ekolojik şartlarına uyumlu yüksek verimli ve kaliteli
ot tipi yonca geliştirmek için yürüttüğümüz yonca ıslah çalışmaları kapsamında
çeşit adayı olarak belirlenen 1312/15 nolu hattın performansını ortaya
koymaktır. Deneme Erzurum’da Pasinler ve Merkez lokasyonlarında 2002-2004
yılları arasında yürütülmüştür.  Standart
olarak Savaş çeşidi ve 1312 nolu ABD orijinli hat kullanılmıştır.

Araştırma
sonuçlarına göre, çeşit ve hatlar arasında ana sap uzunluğu, ana sap kalınlığı,
kuru ot verimi ve ham protein oranı bakımından istatistikî olarak farklar bulunmuştur.
 Çeşit ve hatlar arasında ADF ve NDF
oranları bakımından fark bulunamamıştır. Buna göre, ana sap uzunluğu, ana sap
kalınlığı ve dekara kuru ot verimi bakımından 1312/15 ve 1312 en yüksek değeri
verirken, Savaş çeşidi en düşük değere sahip olmuştur. Ham protein oranını
bakımından Savaş çeşidinin, 1312/15 ve 1312 hatlarına göre daha yüksek değere
sahip olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yonca, çeşit adayı, verim, kalite

Kaynakça

• Açıkgöz, E., 1995. Yem Bitkileri. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları: 7-025-0210, Ders Kitabı: 456, Bursa.
• Aka, M.A., Avcıoğlu R., 2003. Selçuk koşullarında 7 farklı yonca çeşidinin verim ve diğer bazı verim özellikleri üzerinde araştırmalar. Türkiye V. Tarla Bitkileri Kongresi, 13-17 Ekim, Diyarbakır, s. 533-536.
• Altınok S. and Karakaya, A., 2002. Forage yield of different alfalfa cultivars under Ankara conditions. Journal of Agricultural, 26, 11-16.
• ANKOM Technology Corporation, 1997. Opretaor’s Manuel; Ankom 200/220 Fiber Analyzer. Ankom Thec, Corporation, Macedon.
• Anonim, 2001. Tarımsal Değerleri Ölçme Denemeleri Teknik Talimatı. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, Tohumluk Tescil ve Sertifikasyon Merkezi Müdürlüğü, Ankara.
• Anonim, 2004. Tarımsal Yapı ve Üretim, Başbakanlık DİE Ankara.
• Anonim, 2016. Türkiye Yem Bitkileri Üretimi, Mevcut Durumu ve Desteklemeleri. Bitkisel Üretim Genel Müdürlüğü, Tarım Havzaları Dairesi Başkanlığı istatistikleri, Ankara.
• Avcıoğlu, R., Hatipoğlu, R., ve Karadağ, Y., 2009. Yem Bitkileri (Baklagil Yem Bitkileri). Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü Yayınları, Cilt II, 545, İzmir.
• Cevheri, A.C. ve Avcıoğlu, R., 1998. Bornova koşullarında 11 farklı yonca çeşidinin verim ve diğer bazı verim özellikleri üzerinde araştırmalar. Yüksek lisans tezi, Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, (Basılmamış), İzmir.
• Cunningham, S.M., Volenec, J.J. and Teuber, L.R., 1998. Plant survival and root and bud composition of alfalfa populations selected for contrasting fall dormancy, Crop Science, 38, 962-969.
• Gençkan, M.S., 1983. Yembitkileri Tarımı. Ege Üniversitesi Yayınları No: 519, İzmir.
• Gülcan, H., 1974. Çukurova sulu şartlarında yetiştirilen önemli yonca varyetelerinin bazı biyolojik, morfolojik özellikleri ve bunların verimle ilişkileri. Doktora tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, (Basılmamış), Adana.
• Hill, R.R., Baylor, J.E., 1983. Genotype x environment interaction analysis for yield in alfalfa, Crop Science, 23, 811-815.
• Mcintosh M.S., Miller D.A., 1981. Genetic and soil moisture effects on the branching root traits in alfalfa, Crop Science, 21, 15-18.
• Özgül, M., 2003. Erzurum yöresinde yaygın olarak bulunan büyük toprak gruplarının sınıflandırılması ve haritalanması, Doktora tezi, Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, (Basılmamış), Erzurum.
• Pecetti, L., Piano, E. and Romani, M., 1999. Variation in morphophysiological traits of exotic lucerne Germplam in Northern Italy, Proc, XIII. Eucarpia Medicago spp, Group Meeting Perugia, 13-16 September, Italy, pp. 44-51.
• Simith, S.E., Aldos, A., Warburton, M., 1991. Morpholigical and agronomic variation North Africa and Arabian alfalfa’s. Crop Science, 31, 1159-1163.
• Soya, H., Avcıoğlu, R., Geren, H., 1997. Yem Bitkileri. Hasad Yayıncılık, İstanbul.
• Şeker, H., Tahtacıoğlu, L. ve Aygün, C., 2003. Doğu Anadolu yoncasından elde edilen hatların Kayseri ve Bilensoy-80 çeşitleriyle karşılaştırılmalı genel mahsul büyüme oranları ve bazı morfolojik özellikler. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 34(4), 303-307.
• Şengül, S., Tahtacıoğlu, L., 1996. Erzurum ekolojik şartlarında farklı yonca çeşit ve hatlarında ot ve ham protein verimlerinin belirlenmesi. Türkiye III. Çayır Mera ve Yembitkileri Kongresi, 17-19 Haziran, Erzurum, s. 608-614.
• Tahtacıoğlu, L., Mermer, A. ve Avcı, M., 1996. Yonca Çeşit ve Hatlarının Erzurum Ekolojik Koşullarına Adaptasyonu, Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, Doğu Anadolu Tarımsal Araştırma Enstitüsü Yayın No: 18, Erzurum.
• Tan, M., Serin, Y., Yolcu, H., 1997. Erzurum şartlarında yoncada ot ve tohum alma imkanları üzerinde bir araştırma, Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 29(2), 219-229.
• Tan, M., Serin, Y., 1998. Doğu Anadolu Bölgesi kaba yem üretimi, ihtiyacı, yem bitkileri tarımının geliştirilmesi, Doğu Anadolu Tarım Kongresi, 14-18 Eylül, Erzurum, s. 1052.
• Yılmaz, M., Albayrak, S., 2016. Isparta ekolojik koşullarında bazı yonca (Medicago sativa L,) çeşitlerinin ot verim ve kalitelerinin belirlenmesi. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 25(1), 42-47.