Almanca Öğretmen Adaylarının Okuma Ve Yazma Becerisi Öz Yeterliklerinin İncelenmesi

Yıl 2024, Cilt: 6 Sayı: 1, 26 - 45, 30.06.2024

Gülşen Hattatoğlu Alkan , Fatma Yücel

https://doi.org/10.55143/alkad.1440333

Öz

Bu çalışmada Almanca öğretmen adaylarının okuma ve yazma becerilerindeki öz yeterliklerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Burada genel tarama modellerinden ilişkisel tarama desenleri kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Alman Dili Eğitimi Anabilim dalı 3. ve 4. sınıf öğretmen adayları oluşturmaktadır. Araştırmada “kişisel bilgi formu”, “okuma becerisi öz yeterlik ölçeği”, “ yazma becerisi öz yeterlik ölçeği” uygulanmıştır. Bu çalışmada öğretmen adaylarının okuma ve yazma becerilerinin öz yeterlikleri ile not ortalaması, sınıf düzeyi ve cinsiyet, değişkenleri arasındaki ilişki incelenmiştir. Öğretmen adaylarından elde edilen veriler sonucunda okuma becerisi öz yeterliği ile not ortalaması, sınıf düzeyi ve cinsiyet arasında anlamlı fark bulunmadığı, yazma becerisi öz yeterliği ile sınıf düzeyi ve cinsiyet arasında da anlamlı farklılaşma olmadığı, fakat not ortalaması ile yazma becerisi arasında anlamlı fark bulunduğu sonucuna ulaşılmıştır. Almanca yazma becerilerinde not ortalaması daha yüksek olan öğretmen adaylarının daha iyi olduğu belirlenmiştir. Bunun yanı sıra 3. sınıfta öğrenim gören öğretmen adaylara kıyasla Almanca dilini öğrenme ve kullanma becerisi yönünden 4.sınıfta öğrenim gören öğretmen adaylarının daha iyi düzeyde oldukları sonucuna varılmıştır. Öz yeterlikleri, okuma ve yazma becerileri bakımından 3. ve 4. sınıf Almanca öğretmen adaylarına yapılan ölçekler sonucunda 4. sınıf öğretmen adaylarını ve özellikle başarılı öğrencilerin yazma becerisinde daha ileri düzeyde olduğu anlaşılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Okuma Becerisi, Yazma Becerisi, Öz Yeterlik

Kaynakça

• Aktaş, T. (2005). Yabancı dil öğretiminde iletişimsel yeti. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1 (1), 89-100.
• Akyüz, Y. (1993). Türk eğitim tarihi (2. baskı). İstanbul: Kültür Koleji Yayınları. Alderson, J. C.(2000). Assessing reading. Cambridge: Cambridge University Press. Anadolu Liseleri Yönetmeliği. (2005). T.C. Resmi Gazete. 25971, 19 Ekim 2005.
• Antony, E. M. (1963). Approach, method and technique. english learning. An Arbor: University of Michigan Press.
• Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: a social cognitive theory.
• Brown, H. D. (2001). Teaching by principles: An alternative approach language pedagogy. NY: Pearson Education Company.
• Bülbül, M., & Bülbül, S. (2021). Almanca sözlü iletişim süreçlerinde karşılaşılan konuşma güçlüklerini gidermeye yönelik eylemler. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi(43), 332-356. https://doi.org/10.33418/ataunikkefd.886566
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri (18. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Canale, M. & Swain, M. (1980). Theoretical bases of communicative approaches to second language teaching and testing. Applied Linguistics, 1 (1), 1- 47.
• Caskey, O. L. (1980). Suggestive – accelerative learning and teaching. New Jersey: Educational Technology Publications, Incorporated.
• Celce & Murcia, M. (1991). Grammar pedagogy in second and foreign language teaching. TESOL Quarterly, 25 (3), 459-480.
• Chastain, K. (1988). Developing second language skills: Theory and practice. San Diego, CA: Harcourt Brace.
• Çakır, İ. (2010). Yazma becerisinin kazanılması yabancı dil öğretiminde neden zordur? Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1 (28), 1-12.
• Çetintaş, B. & Genç, A. (2001). Eğitim reformu sonrası anadolu liselerinde yabancı dil öğretimi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20 (20), 51 – 56.
• Demircan, Ö. (1988). Türkiye’de yabancı dil. İstanbul: Remzi Kitabevi. Demircan, Ö. (2005). Yabancı dil öğretim yöntemleri. İstanbul: Der Yayınevi. Demirel, Ö. (1993). Yabancı dil öğretimi. Ankara: Usem Yayınları.
• Demirel, Ö. (2003). Yabancı dil öğretimi. İstanbul: Pegem Yayıncılık. Demirel, Ö. (2008). Yabancı dil öğretimi. Pegem Akademi Yayınları.
• Demirel, Ö. (2010). Yabancı dil öğretimi. Pegem Akademi Yayınları.
• Ellis, R. (2003). Task – based language learning and teaching. Oxford, England: Oxford Applied Linguistics.
• Er, A. (2005). Yabancı dil öğretiminde “okuma”. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, 209-216.
• Erdoğan, T. (2010). Ana dili öğretimiyle birlikte başlayan yabancı dil öğretiminin ilköğretim birinci sınıf öğrencilerinin temel dil becerilerine etkisi (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 265236)
• Ergüder, I. (2005). Anadolu Lisesi ve süper lise hazırlık sınıfı öğrencilerinin İngilizce öğreniminde karşılaştıkları sorunlar (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 187188)
• Ertuğrul, H. (2000). Azınlık ve yabancı okullar. Nesil Yayınları.
• Genç, A. (2003). Türkiye’de geçmişten günümüze Almanca öğretimi. Seçkin Yayınları.
• Grabe, W. (1991). Current developments in second language reading research. TESOL Quaterly, 25 (3), 375 – 406.
• Gümüş, M. (2012). Dil öğretiminde temel becerilere genel bir bakış. Bilim ve Yeni Teknolojiler Dergisi, 4 (2), 267 – 272.
• Hansen, G.H. & Krippner, S. (2014). Retro review article: Consciousness, learning and mind behind the iron curtain: The west still playing catch – up? Self & society: An International Journal for Humanistic Psychology, 42 (3-4), 101-108.
• Howatt, A. P. R & Smith, R. (2014). The history of teaching English as a foreign language, from a British and European perspective. Language and History, 57 (1), 75 – 95.
• Karasar, N. (2002). Bilimsel araştırma yöntemi. Nobel Yayın Dağıtım.
• Koloğlu, O. (1997, Ekim). Osmanlı diplomasisinde Rumların rolü ve tanzimatla birlikte Fransızcanın yaygınlaşması. Çağdaş Türk Diplomasisi: 200 Yıllık Süreç Sempozyumuna Sunulan Bildiri, Ankara.
• Krashen, S. & Terrell, T. (2000). The Natural approach: Language acquisition in the classroom. Pearson.
• Kurudayıoğlu, M. & Çelik, G. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının okumaya ve okuma eğitimine ilişkin öz yeterlik algıları. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (4), 118 – 126.
• Kuzu, H. (2013). Ortaöğretimde yabancı dil (Almanca) öğretiminin öğrenci memnuniyeti açısından değerlendirilmesi: Anadolu lisesi örneği (Yüksek lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 331798)
• Larsen – Freeman, D., & Anderson, M. (2011). Techniques and principles in language teaching. Oxford University Press. Lübbert, S. (2005). Psychopedia, a suggestopedic approach to language learning. Grin Verlag.
• Mitchell, C. B. & Vidal, K. E. (2001). Weighing the ways of the flow: Twentieth century language instruction. The Modern Language Journal, 85 (1), 26 – 38.
• Önen, Y. (1974). Cumhuriyet devrinde Almanca öğretimi ve germanistik. Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Özdemir, C. (2015). Sınıf öğretmeni adaylarının ilkokuma ve yazma öğretimine ilişkin öz yeterlik inançlarının belirlenmesi (Yüksek Lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 381095)
• Özgüldür, F. (1993). Türk – Alman ilişkileri. Genelkurmay Basımevi.
• Richard Amato, P. A. (1995). Making it happen: Interaction in the second language classroom. From theory to practice. White Plains. Longman Incorporated.
• Richards, J.C. & Rodgers, T.S. (1986). Approaches and methods in language teaching. Cambridge University Press.
• Richards, J.C. & Rodgers, T.S. (1987). Total physical response, approaches and methods in language teaching. Reino, Unido: Cambridge University Press.
• Richards, J.C. & Rodgers, T.S. (2001). Approaches and methods in language teaching. Cambridge University Press.
• Richards, J.C. & Rodgers, T.S. (2002). Approaches and methods in language teaching. New York, NY: Cambridge University Press.
• Richards, J.C. & Rodgers, T.S. (2014). Approaches and methods in language teaching. Cambridge University Press. Senemoğlu, N. (2007). Gelişim öğrenme ve öğretim kuramdan uygulamaya. Gönül Yayıncılık
• Stevick, E. W. (1998). Working with teaching methods: What’s at stake?. Pacific Gove: Heinle & Heinle Publichers.
• Turan, K. (2000). Türk- Alman eğitim ilişkilerinin tarihi gelişimi. İstanbul: Ayışığı Kitapları. Turizmde rekorlar devam ediyor. (2018, 31 Ekim). T.C. Kültür Turizm Bakanlığı. http://basin.kulturturizm.gov.tr/TR-218547/turizmde-rekorlar-devam-ediyor-turist- sayisi-40-milyona-.html adresinden edinilmiştir.
• Widdowson, H.G. (1983). Learning purpose and language use. Oxford University Press.
• Willis, D. & Willis, J. (2007). Doing task – based teaching. Oxford University
• Yabancı Dil Eğitim ve Öğretimi Kanunu. (1983). T.C. Resmi Gazete. 18196, 19 Ekim 1983. Yeşilyurt, E. (2013). Öğretmen adaylarının öğretmen öz-yeterlik algıları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (45), 88 – 104.
• Yücel, F. (2001). Yabancı dil öğretiminde iletişimsel yöntem yazınsal metin çözümlemesi (Yüksek Lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 105203)