Bu çalışmada İngiliz Din Fenomenolojisi Ekolünün önemli temsilcilerinden
olan Eric J. Sharpe’ın, dinin tek yönden incelenmesi karşısında bütüncül bir
din anlayışına ulaşmak amacıyla ortaya koyduğu dört modlu din modeli ele
alınmaktadır. Sharpe’ın modeli, iman ekseninde dinî tecrübeyi içeren
varoluşsal, dinlerin inanç ilkelerini ele alan zihinsel, inananların
oluşturduğu sosyal yapılara temas eden organizasyonel ve dinlerin ahlaki
yapılarına işaret eden ahlaki modlardan oluşmaktadır. Bu modele göre her dinin
merkezinde farklı bir mod yer alabilmekte ve dinler arasındaki farklılıklar bu
çerçevede değerlendirilebilmektedir. Bu model özellikle aynı ekolün önemli
temsilcilerinden olan Ninian Smart’a ait yedi boyutlu din modeline yönelik
eleştirilere dayanmaktadır. Sharpe’ın temel eleştirisi, dinî tecrübenin
vurgulanarak dinin diğer boyutlarının ikinci plana itilmesidir. Çünkü ona göre
din, dini tecrübe aracılığıyla yalnızca vicdanlara hapsedilebilecek bir fenomen
değildir. Ancak Sharpe’ın modeli, dinin çok yönlü tarzda incelenmesine yönelik
ihtiyacı ve farkındalığı vurgulamasına rağmen, modların oldukça soyut olması ve
dinin bütün alanlarını kapsamaması gibi nedenlerle gelişim aşamasında kalmış
görünmektedir.
This study examines
the four-mode religion model that Eric J. Sharpe, one of the most important
representatives of the English School of Phenomenology of Religion, has put
forward in order to attain a holistic understanding of religion in over against
one-sided examination of religion. Sharpe's model consists of modes which are
existential including religious experience on the axis of faith, intellectual
dealing with religious beliefs, organizational that contact with social
constructs created by believers and ethical that points to the moral structures
of religions. According to this model, there might be a different mode in the
center of each religion and the differences between the religions might be
evaluated in this frame. This model is based on criticism of the
seven-dimensional religion model of Ninian Smart, one of the most important
representatives of the same school. The main criticism of Sharpe is that the
other dimensions of religion are pushed into the background by emphasizing
religious experience. Since, according to him, religion is not a phenomenon
that can only be confined to conscience through religious experience. However,
although Sharpe’s model emphasizes that need and awareness of the need to study
religion in a multifaceted way, the model appears to have remained in the
developmental stage due to the fact that the modes are highly abstract and do
not cover up all areas of religion.
History of Religions Eric J. Sharpe Religion Model Phenomenology
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Aralık 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Sayı: 11 |
nnn