Toplumun İhtiyaçları Tıp Eğitiminin Yeniden Yapılandırılmasını Gerektiriyor mu?

Yıl 2012, Cilt: 12 Sayı: 2, 95 - 99, 01.02.2012

Ayşe Uğurlu

Öz

Özet: 

Gittikçe artan bilgi yükü Tıp Eğitiminde yeniden yapılanma çalışmalarına zorunlu hale getirmektedir. Tıp Eğitiminde ülkemizde de yoğun değişiklikler yaşanmakta, tıp eğitimi klinik beceri ve tutum kazandırma yönünde uygulamalar ile daha da gelişmektedir. Eğitim programlarının belirlenmesinde öğrencinin rolü artmakta ve öğrenci geri bildirimle-rinin değerlendirilmesi önem kazanmaktadır. Toplumda sık karşılaşılan sağlık problemlerinin bu süreç içine entegre edilmesi sürecin gelişimini hızlandıracaktır.

Anahtar Kelimeler

Tıp Eğitimi, Birinci Basamak, Yeniden Yapılandırma

Do The Needs of Society Require to Restructure Medical Education?

Öz

Increasing the burden of information inevitably lead to
restructuring efforts in Medical Education. Intense changes in medical education are taking place in our country,
medical education is going further by implementation of
acquisition of clinical skills and attitudes. The student’s role is increasing in determining the educational programs
and evaluation of student feedback is getting more important. The integration of common health problems in the
community into this process will facilitate better solutions
for the process.

Anahtar Kelimeler

Medical Education, Primary Care, Restructuring

Kaynakça

• 1. Ersoy F, Erkan Şahin E.M. Nasıl Öğreniriz?, Bölüm V, Birinci Basamakta Sürekli Eğitim, Aile Hekimliği 1. Aşama Uyum Eğitimi Kurs Notları, S.227-233.
• 2. World Federation for Medical Education (1988),.The Edinburgh Declaration. Edinburgh,.Lancet 8068, 464.
• 3. Saçaklıoğlu F. Ve ark. Tıp Eğitiminde Müfredatın Geliştirilmesi İçin Toplumumuzun Öncelikli Sağlık Sorunlarının Belirlenmesi Projesi. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Halk Sağlığı Anabilim Dalı, Tıp Eğitimi Anabilim Dalı, İzmir Ekim 2005; s.1.
• 4. TBMM Araştırma Komisyonu. Türkiye’de Tıp Eğitimi Öğrenci Boyutu. Cilt 1. Milli Eğitim Basımevi. Ankara, 1991; 33-108.
• 5. Sayek İ, Kılıç B. Mezuniyet Öncesi Tıp Eğitimi Raporu 2000. Türk Tabipleri Birliği Yayınları. Ankara, 2000; 32- 36.
• 6. Walton H. Medical Education world wide: A global strategyformedicaleducation: partners in reform. Med Educ 1993; 27; 394-398.
• 7. BoelenC.The challenge of changing medical educationand medicalpractice. World Health Forum 1993; 14; 213-216.
• 8. Özer C, Şahin E.M, Aktürk Z, Dağdeviren N , Klinik Beceri Eğitiminde Standardizasyon Çabası
• 9. Yılmaz ED. Eğitici Cep Kitabı. Türk Tabipler Birliği, 2001, Ankara: 23-28.
• 10. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıp Eğitimi Anabilim Dalı. Tıp Fakültesi Öğrencileri İçin Temel Tıbbi Girişimler Beceri Eğitim Rehberi. İzmir, 2000.
• 11. Darendeliler F. Daha İyi Tıp Eğitimi İçin Tartışılan Güncel Görüşler. Tıp Eğitimi Dünyası, İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Ve Yıl: 2000 Sayı:1, S.5.
• 12. Garcio-Barbero M, Salas JC, Ortega JC. Educational Programmes for health professionals. WHO learning to work forh ealth series No 1, Copenhagen 1994.
• 13. General Medical Council. Recommendations on under graduate medical education. London : GMC, 1993.
• 14. Harden RM, Davis MH. AMEE MedicalEducation Guide No 5. The care curriculum with options or special study modules. Medical Teacher 17 (2) : 125-148, 1995.
• 15. Özdemir S.T., Tıp Eğitimi ve Yetişkin Öğrenmesi , Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2003; 29 (2) 25-28.
• 16. Bligh J, Wilkinson P. Report of Workshop on problem based learning and implications from medical education in the UK. PostgradMed J 1997; 73:449-59.
• 17. Dolmans D, Schimidt H, Theadvantages of Problembased Curricula. Postgrad Med J 1996; 72:535-8.
• 18. Yılmaz ED. Tıp eğitimi sistemleri, yöntemleri ve tıp fakültelerinin sorumlulukları. Tıp Eğitimi Bülteni, 2001; (2): 3-4.
• 19. Şahin EM, Çağlar T. Klasik tıp eğitimine aktif giriş. Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi deneyimi. Tıp Eğitimi Dünyası, 2002; (7): 27-31.
• 20. Oktay, Ş., Akalın, S., Aktan, Ö., Alpay, H., Emerk, K., ve ark. Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi 2001 Tıp Eğitimi Raporu, Tıp Eğitimi Dünyası, İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Tıp Eğitimi Araştırma ve Uygulama Merkezi, 2001; 4, s.33.
• 21. Harden RM, Davis MH, Crosby JR. The new Dundee medical curriculum. A wholet hat is greate than thesum of the parts. Med Educ 1997; 31:264-70.
• 22. Özçakar N. Aile Hekiminin Görev Tanımı, Bölüm I Tanım Ve İlkeler, Aile Hekimliği 1. Aşama Uyum Eğitimi Kurs Notları, s.16-22.
• 23. Ergün G, Çifçili S. Hasta eğitimi, Bölüm II İletişim Ve Doktor Hasta İlişkisi, Aile Hekimliği 1. Aşama Uyum Eğitimi Kurs Notları, s.84-95.
• 24. Klinik Yeterliliğin Değerlendirilmesi Wass V, Vleuten V.C., Shatzer J, Jones R. Lancet. 357; 945-949-2001 Çeviri: Prof.Dr. Feyza Darendeliler. Tıp Eğitimi Dünyası, İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi ve Tıp Eğitimi Araştırma ve Uygulama Merkezi,2001; 4, s.16.
• 25. Standardize Hastaların Tıp Eğitiminde Kullanımı. Prof. Dr. Mark Swartz’ın konuşmasının özeti ,Derleyen: Prof.Dr. Feyza ERKAN. Tıp Eğitimi Dünyası, İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi ve Tıp Eğitimi Araştırma ve Uygulama Merkezi,2001; 4, s.5.
• 26. Jones R. Changing Face of Medical Curricula. Lancet 2001; 357: 699-703.
• 27. Dönmez L, Aktekin M, Akdeniz M, Şenol Y.Y. Akdeniz Üniversitesi Örneğinde, İnteraktif Yöntemlerle Uygulanan Aile Planlaması Eğitimi Programının DeğerlendirilmesiTıp Eğitimi Dünyası Sayı: 9 Ekim 2002, s.18.
• 28. International standards in medical education: assessment and accreditation of medical schools’-educational programmes. A WFME position paper. Medical Education 1998, 32, 549-558.