Amaç: Ampute yaşlılarda denge ve
koordinasyon daha fazla bozulmakta, düşme ve düşme korkusu sağlıklı yaşlılara
göre daha fazla olmaktadır. Diz altı amputasyonu (DAA) vasküler ve vasküler
olmayan nedenlere bağlı olarak gelişen amputasyonlardır. Çalışmamızdaki amaç
DAA’ lı hastalarda yürüme, denge ve düşme risklerini araştırmak ve benzer yaş
grubundaki ampute olmayan kontrol grubu (KG) hastalarla karşılaştırmaktır.
Materyal ve Metot: Çalışmaya 72
hasta (37 DAA, 35 KG) dahil edildi. Hastaların yaş ortalaması DAA grubu 61±5,06
iken KG yaş ortalaması 63±5,12 idi. Her iki grubun demografik ve klinik
özellikleri kaydedildi. Ayrıca denge ve yürümeyi değerlendirmek için tinetti
yürüme ve denge skalası kullanılarak düşme riski ve anksiyete-depresyon
değerlendirildi. Hipotezler çift yönlü olup, p≤0.05 ise istatistiksel olarak
anlamlı kabul edildi.
Bulgular: Demografik veri açısından
her iki grup arasında istatistiksel fark bulunmadı (p>0.05). Denge, düşme ve
düşme korkusunun varlığı KG yaşlılar lehine anlamlı fark bulundu (p<0.001).
Yardımcı cihaz kullanımı KG yaşlılar lehine anlamlı bulundu (p<0,05).
Tinetti denge, tinetti yürüme ve tinetti total ve BECK anksiyete- depresyon
skorlarında KG yaşlılar lehine oldukça anlamlı sonuçlar bulunurken
(p<0.001), tinetti yürüme skorlarında KG yaşlılar lehine anlamlı
bulundu(p<0.05).
Sonuç: DAA’lı hastalar yürüme ve
denge bozukluklarına oldukça fazla maruz kalmakta ve anksiyete-depresyon
sıklıkları artmaktadır.
Objectives: Balance and coordination are more
deteriorated in amputee elders, fear of falling and falling rates are higher
than healthy elderly. Transtibial amputation (TTA) is an amputation happening due
to vascular and non-vascular causes. The aim of our study is to investigate the
risks of walking, balance and falling in patients with TTA and to compare
patients with non-amputee control group (CG) of similar age group.
Materials and Methods: 72 patients
(37 TTA, 35 CG) were included in the study. While the mean age of the patients
was 61 ± 5.06 in the TTA group, 63 ± 5,12 in the CG. Demographic and clinical
characteristics of both groups were recorded. In addition, the risk of falling
and anxiety-depression were assessed using Tinetti walking and balance scores.
Hypotheses were two-way, p <0.05 was considered statistically significant.
Results: There was no statistical
difference between the two groups in terms of demographic data (p> 0.05). Balance,
falls and the presence of fear of falls found a significant difference in favor
of CG (p <0.001). The use of assistive device was found to be significant in
favor of CG(p <0.05). Tinetti balance, Tinetti walking and Tinetti total and
BECK anxiety-depression scores were found tobe fairly significant in favor of CG(p
<0.001), whereas Tinetti walking scores were found to be significant in CG(p
<0.05).
Conclusion: TTA patients are highly
exposed to walking and balance disorders and the incidence of anxiety-depression
increases.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırmalar |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 28 Eylül 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 18 Sayı: 3 |