Amaç:
Bu çalışma yaşlıların yalnızlık düzeyleri ve sosyal destek algılarını
belirlemek amacıyla gerçekleştirildi.
Yöntem:
Çalışma, Ocak 2018 -Mayıs 2018 tarihleri
arasında, Aydın’da bulunan ayaktan teşhis ve tedavi hizmeti veren bir Fizik
tedavi dal merkezinde yapıldı. Veriler yüz yüze görüşme tekniği ile toplandı.
Veri toplamada tanıtıcı bilgi formu, UCLA Yalnızlık ölçeği ve Çok Boyutlu
Algılanan Sosyal Destek ölçeği kullanıldı. Verilerin değerlendirilmesinde SSPS
20.0 programı, analizlerinde tanımlayıcı istatistikler (yüzde, ortalama,
standart sapma) , Mann-Whitney U test, One-Way ANOVA varyans analizi ve Pearson
korelasyon istatistik analiz yöntemleri kullanıldı.
Bulgular:
Yaşlıların % 54,3’ünün erkek, yaş
ortalamasının 71.98±7.10, %21.7 ‘sinin ilkokul mezunu, %62.8’inin evli ve
%71.7’sinin sosyal güvencesinin olduğu, % 86.1’i sürekli ilaç kullandıkları ve
% 90.8’si kronik hastalığı olduğu bulundu.
Yaşlı bireylerin %73,6’sı yardımcı araç
kullandığını, % 5,5’u yaşam memnuniyetinin iyi olduğunu, % 31,9’u ise kendilerini yalnız
hissettiklerini bildirdi. Kadınların erkeklere göre sosyal destek puanlarının
daha yüksek olduğu, cinsiyet, medeni durum, eğitim durumu, sosyal güvence
varlığı engel durum varlığı, yaşanılan yer, kendini yalnız hissetme
durumlarının yalnızlık ve algılanan sosyal destek düzeyi üzerinde etkili
olduğu, özel kişi desteği ile yalnızlık arasında negatif yönlü anlamlı bir
ilişki bulundu.
Sonuç:
Yaşlıların sosyal destek düzeylerinin arttırılması, yalnızlık düzeylerinin
azaltılması için etkinlik programların geliştirilmesi uygun olabilir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 9 Ekim 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 2 Sayı: 3 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.