Menemen Ekolojik Koşullarına Uygun İleri Yulaf Hatlarının Belirlenmesi

Yıl 2011, Cilt: 21 Sayı: 1, 16 - 25, 01.06.2011

Nurgül Sarı Aydın İmamoğlu

Öz

Bu çalışma Menemen ekolojik koşullarına uyumlu yulaf genotiplerini saptamak amacıyla 2009-2010 üretim yılında Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü deneme tarlalarında tesadüf blokları deneme deseninde dört tekrarlı olarak yürütülmüştür. Bu araştırmada yer alan iki deneme 50 adet yulaf genotipi kullanılarak kurulmuş olup, hat ve çeşitlere ait tane verimi, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, hasat indeksi, tane irilik oranı, bitki boyu, salkımların çıkma süresi özellikleri belirlenmiştir. Elde edilen veriler varyans analizine tabi tutulmuş, istatistiki açıdan önemli bulunan özelliklerin ortalamaları Asgari Önemli Farklılığa (AÖF) göre gruplandırılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre Yulaf Verim Denemesi-1 (YVD-1)’de hatların tane verimi 271-531 kg/da, bin tane ağırlığı 23,2-35,4 g, hektolitre ağırlığı 50,3-57,7 kg, hasat indeksi % 20,1-41,3, tane iriliği % 3-39, bitki boyu 82,5-150 cm, salkımların çıkma süresi 97-117 gün arasında değişim göstermiştir. Yulaf Verim Denemesi-2 (YVD-2)’de tane verimi 174,5-403,5 kg/da, bin tane ağırlığı 22,5-29,5 g, hektolitre ağırlığı 47,1-53,5 kg, hasat indeksi % 7,2-36,5, tane iriliği % 3-29, bitki boyu 112-155 cm, salkımların çıkma süresi 99-123 gün arasında tespit edilmiştir. Menemen ekolojik koşullarına uygun yulaf hatlarının belirlenmesi üzerine yürütülen bu araştırmada; incelenen özellikler bakımından YVD-1’ de 2, 9, 10, 12, 13, 15 ve 17, YVD-2’de ise 21, 22, 29, 30, 31, 33 ve 39 numaralı hatlar bölge için ümitvar bulunmuştur

Anahtar Kelimeler

Yulaf, Avena sativa L., tane verimi, hat, çeşit

Kaynakça

• Anonim. 2010a. Türkiye yulaf ekiliş-üretim-verim ve TMO alımları. Ankara. http://www.tmo.gov.tr.
• Anonim. 2010b. Ege Bölgesi Yulaf Islah Araştırmaları Yıllık Proje Raporları. http://www.etae.gov.tr.
• Demir, İ. 1983. Tahıl ıslahı. Ege Üniv. Zir. Fak. Yay. No 96. Bornova, İzmir.
• Donald, C. M. 1962. In search of yield. Journal of the Australian Institute of Agricultural Science. 28: 171- 178.
• Hsu, P., and P. D. Walton. 1971. Relationship between yield and its components and strucutures above the flag leaf node in spring wheat. Crop Science. 11: 190-193.
• Kün, E. 1988. Serin iklim tahılları. Ankara Üniv. Zir. Fak. Yay. No. 1032. Ankara.
• Özkaya, H. ve B. Kahveci. 1990. Tahıl ürünleri ve analiz yöntemleri. Gıda Teknolojisi Derneği Yayınları. No: 1. Ankara.
• Poehlman, M. J., and D. A. Sleeper 1995. Breeding field crops. Iowa State University Press. 450 p. Ames. Iowa.
• Pixley, K.V., and K. J. Frey. 1991. Inheritance of test weight and its relationship with grain yield of oat. Crop. Sci. 31: 36-40.
• Sim, H. 1963. Changes in hay production and harvest ındex of australian oat varieties. Austr. J. Exp. Agric. Anim. Husb. 3. 198-202.
• Tamm, I. 2003. Genetic and environmental variation of grain yield of oat varieties. Agronomy Research. 1: 93-97.
• Zute, S., and P. Bulbyks. 1996. The quality characteristics of new varieties of oats. In: Slinkard A., Scoles, G., Rosnagel, B. (Editors), V International Oat . Conference & VII International Barley Genetics Symposium. Poster Sessions Vol 1, University Extension Press, 150-151 pp. Saskatchewan.