Küreselleşmenin Eğitimcilere Yansıyan Yönleri: Aktör-Yapı Tartışması Bağlamında Bir Değerlendirme

Yıl 2019, Cilt: 1 Sayı: 3, 1 - 18, 25.10.2019

Uğur Keskin , İlker Usta

Öz

Küreselleşme konusu farklı yönleriyle ele alınabilmekte ve değerlendirilebilmektedir. Buna karşılık bu makale; küreselleşmeyi eğici boyutuyla incelemeyi amaçlamaktadır. Hızlı bir değişim süreci yaşanmakta olduğu günümüzde, küreselleşme; ona taraftar olmak ya da karşı olmaktan ziyade, içinde yaşanılan kaçınılmaz bir olgu olarak belirginleşmiştir. Metot olarak, literatür incelemesi üzerinden kuramsal tartışma yönteminin benimsendiği bu makalede küreselleşme olgusunun takdim ettiği, ulusal ve evrensel açılımlara sahip bulunan bireyselleşme, toplumsallaşma ve küreselleşmenin süreçlerinin eğitimsel boyutu incelenmeye konu edilmiştir. Makale kapsamında yapılan aktarım ve anlatımlar sonucunda, özellikle aktör olarak eğitimciler ile yapı olarak kurumlar ve küreselleşmenin etkileşime dayalı doğası gereği, aktör ile yapının birbirini kuşatmasından dolayı eğitimcinin, sosyal gerçekliği özgünleştirerek sunabilmesine olanak sağladığı, bu durumun ise inşacı anlayışla tezat teşkil etmeyeceği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Küreselleşme, Eğitim, Aktör-Yapı Tartışması

Kaynakça

• Aisopos, (2017). Masallar -Bütün Ezop Masalları-. (İo Çokona Çev.) İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. Akyüz, Y. (1981). Atatürk Öğretmenlere Dedi ki…” Eğitim Fakültesi Dergisi, 1-2 Aristoteles, (2008). Politika. (Mete Tunçay Çev.) İstanbul: Remzi Kitabevi. Balay, R. (2004). Küreselleşme, Bilgi Toplumu ve Eğitim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2). 61-82. Ball, Stephen J., Dworkin, Anthony Gary, Vryonides Marios (2010). Globalization and Education: Introduction. Current Sociology, 58(4), 523–529. Bedük, A. (2012). Karşılaştırmalı İşletme-Yönetim Terimleri Sözlüğü. Ankara: Nobel Yayınları. Cafoğlu, Z. (1998). Eğitimde Küresel Kimlik. Yeni Türkiye Dergisi (21, Yüzyıl Özel Sayısı I), 4(19). Cangızbay, K. (2003). Globalleş(tir)me Terörü. Ankara: Odak Yayınevi. Comte, A. (2001). Pozitif Felsefe Kursları. (Erkan Ataçay Çev.) İstanbul: Sosyal Yayınlar. Corcuff, P. (2016). Bireyciliğin Meselesi. (Azizi Ufuk Kılıç Çev.) Ankara: Heretik Yayınları. Çakmak, M. N., İşlek M. S. ve Keskin U., (2017). Türk Futbol Kültürünün Küreselleşme Kavram ve Süreçleri Bağlamında Değerlendirilmesi. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 9(33), 125-133. Çınar, İ. (2009). Küreselleşme, Eğitim ve Gelecek. Kuramsal Eğitimbilim, 2 (1), 14-30. Doğan, İ. (1999). Küresel Değerler ve Eğitim: Türkiye Örneği. 21. Yüzyılın Eşiğinde Türk Eğitim Sistemi Ulusal Sempozyumu, Ankara: 25–27 Kasım. Drucker, P.F. (2000). 21. Yüzyıl İçin Yönetim Tartışmaları. (İrfan Bahçıvangil ve Gülenay Gorbon Çev.) İstanbul: Epsilon Yayınevi. Dursun, D. (1998). Küreselleşme ve Toplumun İnşasında Bilginin Artan Önemi. Yeni Türkiye Dergisi (21. Yüzyıl Özel Sayısı I), 4(19). Epiküros, (2019). Özdeyişler Mektuplar ve Aforizmalar. (Genim Renas Çev.) İstanbul: Arya Yayıncılık. Erden, M. (1998). Öğretmenlik Mesleğine Giriş. İstanbul: Alkım Yayınevi. Erdoğan, İ. (1998). Çağdaş Eğitim Sistemleri. İstanbul: Sistem Yayıncılık. Fay, B. (2000). Çağdaş Sosyal Bilimler Felsefesi Çokkültürlü Bir Yaklaşım. (İsmail Türkmen Çev) İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Genç, N. ve Demirdöğen O. (2000). Yönetim El Kitabı. İstanbul: Birey Yayıncılık. Giddens, A. (1984). The Constitution of Society. Berkeley: University of California Press. Güzel, C. (2014). Bilim Felsefesi. Ankara: BilgeSu Yayıncılık. Hergüner, G. (1998). 21. Yüzyılda Eğitimcilerin Eğitimi ve Okul Düzeni. Eğitim Yönetimi Dergisi, 4(15). İşman, A. (1998). Bilgi Çağında Eğitim. Yeni Türkiye Dergisi (21. Yüzyıl Özel Sayısı I), 4(19). Karaman, K. (2010). Küreselleşme ve Eğitim. Zeitschrift für die Welt der Türken / Journal of World of Turks [ZfWT], 2, 131-144. Kaya, Ç. (2002). Uygarlığın Koridorlarından Çağdaş Yönetime. İstanbul: Beta Yayınları. Keskin, U. (2012). Yönetim Felsefesi. İstanbul: Değişim Yayınları. Lukes, S. (2006). Bireycilik. (İsmail Serin Çev.) Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları. Öke, M.K. (2001). Küresel Toplum. Ankara: ASAM Yayınları. Özden, Y. (2002). Eğitimde Dönüşüm Yeni Değer ve Oluşumlar. Ankara: Pagem Yayıncılık. Parmenides, (2017). Doğa Hakkında (Şiir). (Gurur Sev Çev.) İstanbul: Pinhan Yayıncılık. Platon, (2013). Hipparkhos-Kleitophon-Rakipler. (Furkan Akderin Çev.) İstanbul: Say Yayınları. Rifat, S. (2012). Herakleitos Bir Kapalı Söz Ustasıyla Buluşma Denemesi. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. Rizvi F. ve Lingard, B., (2000). Globalization and Education: Complexities and Contingencies. Educational Theory, 50(4). Schopenhauer, A. (2017). Okumak Yazmak ve Yaşamak Üzerine. (Ahmet Aydoğan Çev.) İstanbul: Şule Yayınları. Serter, N. (1997). 21. Yüzyıla Doğru İnsan Merkezli Eğitim. İstanbul: Sarmal Yayınevi. Singh, P. (2004). Globalization and Education. Educational Theory, 54(1). Spring, J. (2008). Research on Globalization and Education. Review of Educational Research, 78(2), 330–363. Taçcı, D. (2013). “Örgüt Kuramların Giriş”, Örgüt Kuramı, (Ed. Deniz Taşcı ve Erkan Erdemir), Anadolu Üniversitesi Yayınları, Ankara, ss. 2-29. Toffler, A. (1997). Dünyayı Nasıl Bir Gelecek Bekliyor?. (Murat Çiftkaya Çev.) İstanbul: İz Yayıncılık. Voltaire, (2018). Candide ya da İyimserlik ve Micromegas (Felsefi Öykü). (S. İpek Ortaer Montanari Çev.) İstanbul: İthaki Yayınları. Yıldız, N. (2008). Neoliberal Küreselleşme ve Eğitim. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 13-32. Yılmaz, K. ve Horzum, M. B. (2005). Küreselleşme, Bilgi Teknolojileri ve Üniversite. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(10), 103-121. Yurdabakan, İ. (2002). “Küreselleşme Konusundaki Yaklaşımlar ve Eğitim.” Eğitim Araştırmaları, Sayı: 6, ss. 61-66.