Aim: In this study, we aimed to compare the disinsertion, myectomy, anterior transposition, and recession surgeries in patients with primary inferior oblique hyperfunction (IOHF).
Methods: Ninety-one eyes of 64 patients (30 males, 34 females) who were operated on with a diagnosis of primary IOHF were reviewed retrospectively. Patients with secondary IOHF and organic pa¬thology of the retina or optic media were excluded. After the cover–uncover test, the deviation angle was measured with prism bars or the Hirschberg corneal reflex test according to patient age and cooperation. Extraocular muscle movements were evaluated by duction and version examinations. IOHF was clinically evaluated with the methods of Del Monte and Parks regarding the relationship between the pupil and upper lid in adduction. The patients were followed up at the postoperative 1st week, 1st month, 3rd month, and 6th month.
Results: Of all patients, 16 (17.6%) underwent anterior transposition surgery, 15 (17.6%) disinsertion, 23 (25.2%) myectomy, and 37 (40.7%) recession surgery. Postoperative residual IOHF was observed in 25 (27.5%) pa¬tients. In 12 (31.6%) of the patients in whom one eye was operated on, IOHF developed postoperatively in the other eye. Operative success showed no statistically significant difference according to operation type (p>0.05). The pre- and post-operative visual acuities and spherical measurements showed no statistically significant difference according to operation type (p>0.05).
Conclusion: It was concluded that myectomy, disinsertion, recession surgery, and anterior transposition surgery were easy, quick, and effective methods for the treatment of IOHF, with acceptably low rates of complications.
anterior transposition surgery disinsertion inferior oblique hyperfunction myectomy anterior transposition recession surgery
Amaç: Bu çalışmada primer alt oblik hiperfonksiyonu (AOHF) olan hastalarda dezinsersiyon, miyektomi, öne transpozisyon ve geriletme cerrahilerini karşılaştırmak amaçlanmıştır.
Yöntem: Primer AOHF tanısı ile ameliyat edilen 64 hastanın (30 erkek, 34 kadın) 91 gözü ret-rospektif olarak incelendi. Sekonder AOHF ve retina ya da optik ortamlara ait organik patoloji olan hastalar dışlandı. Örtme–açma testinden sonra hastanın yaş ve kooperasyonuna göre kayma açısı çubuk prizmalarla veya Hirschberg kornea ışık refleksi testiyle ölçüldü. Göz dışı kas hareketleri düksiyon ve versiyon muayene¬siyle değerlendirildi. AOHF klinik olarak Del Monte ve Parks’ın metotlarına göre pupillanın addüksiyonda üst kapakla ilişkisine göre değerlendirildi. Hastalar ameliyat sonrası 1. hafta, 1. ay, 3. ay ve 6. ayda kontrol edildi.
Bulgular: Hastaların 16’sında (%17,6) öne transpozisyon, 15’inde (%16,5) dezinsersiyon, 23’ünde (%25,2) mi¬yektomi, 37’sinde (%40,7) geriletme uygulandı. Yirmi beş (%27,5) hastada ameliyat sonrası rezidü AOHF saptandı. Tek gözü opere edilen hastaların 12’sinde (%31,6) diğer gözde de AOHF gelişti. Operasyon başarısı ameliyat tipine göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermedi (p>0,05). Ameliyat öncesi ve sonrası gör¬me keskinliği ve sferik ölçüm değerleri ameliyat tipine göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermedi (p>0,05).
Sonuç: Miyektomi, dezinsersiyon, geriletme ve öne transpozisyonun AOHF tedavisi için kabul edilebilir düzeyde düşük komplikasyon oranlarına sahip, kolay, seri ve etkili cerrahi yöntemler olduğu kanısına varılmıştır.
alt oblik hiperfonksiyonu dezinsersiyon geriletme miyektomi öne transpozisyon
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | ORJİNAL MAKALE |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Mayıs 2021 |
Kabul Tarihi | 25 Ocak 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 |
This Journal licensed under a CC BY-NC (Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0) International License.