Current Status of Electroconvulsive Therapy: Practices of a Training and Research Hospital in Ankara

Yıl 2020, Cilt: 25 Sayı: 1, 27 - 32, 15.01.2020

Rabia Nazik Yüksel Hasan Kaya Meryem Yüksel Aytekin Şenol Bayram Erol Göka

https://doi.org/10.21673/anadoluklin.559630

Öz

Aim: In this study based on the medical records of our
clinic, we aimed to investigate the therapy frequency and indications and
follow-up compliance rates in patients treated with electroconvulsive therapy
(ECT) in Turkey.

Materials and Methods: We retrospectively reviewed the treatment records and
subsequent one-year follow-up data of 105 patients who were hospitalized and underwent
ECT at the Psychiatry Clinic of the Ankara Numune Training and Research Hospital in the two-year
period between January 2014 and December 2015.

Results: ECT was performed in 9.95% of the cases. The most
common indication was schizophrenia, followed by bipolar disorder (manic
episode). The mean number of ECT sessions was 7.60±2.58. The primary
complications due to the treatment were prolonged confusion and cardiovascular
system side effects. ECT was mostly preferred due to treatment resistance and refusal
of oral intake. During the one-year follow-up, 89.5% of the patients complied
with the follow-up protocol and 9.5% were re-hospitalized due to a recurrence. ECT
was repeated in only 1.9% of the cases.

Discussion and Conclusion: ECT continues to be a safe and effective treatment
option. Prospective studies with larger samples can better elucidate the place
of ECT among current therapies.

Anahtar Kelimeler

electroconvulsive therapy, ect, schizophrenia, bipolar disorder, depression, treatment resistence

Elektrokonvülsif Tedavide Güncel Durum: Ankara’da Bir Eğitim ve Araştırma Hastanesinin Uygulamaları

Öz

Amaç: Kliniğimiz
tıbbi kayıtlarına dayanan bu çalışmada Türkiye’de elektrokonvülsif tedavi (EKT)
kullanım sıklığını, endikasyonlarını ve takip süreci hasta uyum oranlarını incelemek
amaçlanmıştır.

Gereç
ve Yöntemler: İki yıllık Ocak 2014—Aralık 2015 döneminde
Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi Psikiyatri Kliniği’ne yatırılan ve
EKT gören 105 hastanın tedavi ve müteakip bir yıllık takip kayıtları retrospektif
olarak incelenmiştir.

Bulgular: Hastaların
%9,95’ine EKT uygulanmıştı. En yaygın endikasyon şizofreni olup bunu bipolar
bozukluk (manik epizot) izlemekteydi. Ortalama EKT seansı sayısı 7,60±2,58 idi.
Tedavide en yaygın görülen komplikasyonlar uzamış konfüzyon ve kardiyovasküler
sistem yan etkisi idi. EKT en sık tedavi direnci ve oral alım reddi nedenlerinden
ötürü tercih edilmişti. Bir yıllık takip sürecinde hastaların %89,5’i takip
protokolüne uymuş olup %9,5’i nüks nedeniyle yeniden hastaneye yatırılmıştı. Mükerrer
EKT hastaların sadece %1,9’unda görüldü.

Tartışma
ve Sonuç: EKT güvenli ve etkili bir tedavi seçeneği olmayı
sürdürmektedir. EKT’nin güncel tedaviler arasındaki yerinin daha iyi
anlaşılabilmesi için geniş örneklemli, prospektif çalışmalar yapılması yararlı
olabilir. 

Anahtar Kelimeler

Elektrokonvulsif tedavi, EKT, şizofreni, bipolar bozukluk, depresyon, tedavi direnci

Kaynakça

• 1. Kısa C, Elektrokonvülsif Tedavi, CK Yayınları; 2011, Ankara.
• 2. Tomruk NB, Oral T. Elektrokonvulsif tedavinin klinik kullanımı: Bir gözden geçirme. Anadolu Psikiyatri Derg 2007; (8):302-309.
• 3. Tomruk NB, Kutlar MT, Mengeç OO, Canbek O, Soysal H. Elektrokonvulsif Tedavi Klinik Uygulama El Kitabı. İstanbul, Sağlık Bakanlığı ; 2007.
• 4. Ceylan ME, Oral ET. Araştırma ve Klinik Uygulamada Biyolojik Psikiyatri: Duygudurum Bozuklukları. Dördüncü cilt, İstanbul: Nobel Yayınevi ; 2001, s.401-419.
• 5. Gaines GY, Rees DI. Electroconvulsive therapy and anesthetic considerations. Anesthesia & Analgesia 1986; (65.12):1345-1356.
• 6. National Institute for Clinical Excellence (NICE). Guidance on the use of electroconvulsive therapy. Technology Appraisal 59, London, NICE; 2003.
• 7. APA Task Force Report 14: Electroconvulsive Therapy, American Psychiatric Association, Washington DC; 1978.
• 8. Cimilli C. Elektrokonvülsif tedavi: tarihsel gelişim ve günümüzdeki durum. Ege Psikiyatri Sürekli Yayınları, 1998; (3.2): 257-264.
• 9. Balcıoğlu YH, Cevik FE, Balcıoğlu İ. Psikiyatrinin etkin biyolojik tedavisi olan elektrokonvülsif tedaviye tıp etiği ve hukuku açısından güncel bir bakış. Adli Tıp Dergisi, 2016; (30.3): 243-249.
• 10. Sylvester AP, Mulsant BH, Chengappa KNR, Sandman AR, Haskett RF. Use of electroconvulsive therapy in a State Hospital: A 10-years review. J Clin Psychiatry 2000; (61): 534-539.
• 11. Minhas HM, Ostroff R. Practice of electroconvulsive therapy in a tertiary care hospital in Pakistan. J ECT 2011; (28):7-9.
• 12. Andersson JE, Bolwig TG. Electroconvulsive therapy in Denmark 1999. A nation-wide questionnaire study. Ugeskr Laeger 2002; (164):3449-3452.
• 13. Gazdag G, Palinska D, Kloszewska I, Sobow T. Electroconvulsive therapy practice in Poland. J ECT 2009; (25):34-38.
• 14. Yildiz A, Gokmen N, Turgut K, Yucel G, Tunca Z. Place of electroconvulsive therapy among the somatic treatments in a university clinic psychiatric inpatients. Bulletin of Clinical Psychopharmacology 2003; (13):65-71.
• 15. Demir EY, Tas N. Characteristics of electroconvulsive therapy in a university hospital. Cukurova Medical Journal 2016; (41):242-247.
• 16. Saatcioglu O, Tomruk NB. Practice of electroconvulsive therapy at the research and training hospital in Turkey. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol 2008; (43):673-677.
• 17. Essizoglu A, Yasan A, Bulbul I, Akkoc H, Yildirim EA, Ozkan M. Relation between seizure duration, applied electrical dose and response speed to electroconvulsive therapy for patients with depression: a retrospective study. Anadolu Psikiyatri Derg 2009; (10):286-292.
• 18. Balikci A, Bolu A, Akarsu S, Kocak N, Erdem M, Aydemir ve ark. Practice of electroconvulsive therapy between the years 2006-2011 at a university hospital in Turkey. Anatolian Journal of Psychiatry 2013; (14):340-346.
• 19. Zengin-Eroglu M, Kiraz S, Yasar AB, Dogan T. ECT practices in a psychiatry clinic at a training and research hospital. Dusunen Adam The Journal of Psychiatry and Neurological Sciences 2017;(30):325-330.
• 20. Leiknes KA, Schweder LJ, Hoie B. Contemporary use and practice of electroconvulsive therapy worldwide. Brain and behavior 2012; (2.3):283-344.
• 21. Ozdemir A, Poyraz C, Erten E, Çırakoğlu E, Tomruk N. Electroconvulsive therapy in women: a retrospective study from a mental health hospital in Turkey. Psychiatric Quarterly 2016; (87.4):769-779.
• 22. Zeren T, Tamam L, Evlice YE. Electroconvulsive therapy: assesment of practice of 12 years' period. Yeni Symposium 2003; (41)54-63.
• 23. Açar M, Erol A. ECT practice in a research and training hospital. Journal of Clinical Psychiatry 2017;(20.4): 294-300.
• 24. Canbek O, Menges OO, Atagun MI, Kutlar MT, Kurt E. Report on 3 years' experience in electroconvulsive therapy in Bakirkoy research and training hospital for psychiatric and neurological diseases: 2008-2010. The journal of ECT 2013; (29.1):51-57.