Türkiye’nin PKK Bölücü Terör Örgütü İle Mücadelesine Dair Bir Analiz

Yıl 2020, Cilt: 2 Sayı: 1, 33 - 48, 29.02.2020

Nuray Altındağ

Öz

PKK, Lozan Anlaşması’yla belirlenen sınırları değiştirmek, Anayasa’da tanımlanan Türk vatandaşlığını manipüle ederek, Kürt kimliği üzerinden propaganda yapmaya çalışan etnik-ayrılıkçı bir terör örgütüdür. PKK “ulusların kendi kaderini tayin hakkı”na dayanarak iddia ettiği sözde sömürgeci düzene karşı yaptığı terör eylemlerini meşrulaştırmaya çalışmaktadır. Kırk yılı aşkın süredir varlığını devam ettiren örgüt; yalnızca askeri hedeflere değil sıklıkla sivil hedeflere yönelmesinin de etkisiyle tüm bölge ve ülke halkı için çok büyük bedellere sebep olmaya devam etmektedir.

Bu çalışmada öncelikle kısaca PKK’nın kuruluşuna, amaçlarına ve söylemlerindeki çelişkilere yer verilmiştir. Ardından terör örgütleri/teröristlerle mücadele ve terörizmle mücadele olmak üzere iki ana koldan oluşturulması gereken stratejide, Türkiye’nin PKK karşısında ağırlıklı olarak askeri yöntemleri kullandığı dile getirilmiştir. Özellikle AK Parti hükümetinin 2002’de iktidara gelişinden sonraysa, mücadelenin seyrinde önemli değişikler meydana geldiği, bu süreçte Türkiye’nin izlediği stratejinin yalnızca askeri olmaktan çıkarılarak; ekonomik, siyasal, sosyal ve kültürel birçok faktörün de dâhil edildiği daha geniş kapsamlı bir stratejiye dönüştürülme yoluna girdiği yürütülen politikalarla açıklanmaya çalışılmıştır. Ayrıca mücadele stratejisinin iki kolunun da dikkate alınarak geliştirilmesi gerektiği, zaman zaman gözden geçirilerek gerekli revizyon sürekliliğinin sağlanması gerektiğine vurgu yapılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Terör Örgütleri/Teröristlerle Mücadele, Terörizmle Mücadele, PKK

Kaynakça

• Aktürk, Ş. (2013). Türkiye’nin Kimlikleri- Din, Dil, Etnisite, Milliyet, Devlet ve Medeniyet. İstanbul: Etkileşim. Akyol, M. (2014). Kürt Sorununu Yeniden Düşünmek- Yanlış Giden Neydi? Bundan Sonra Nereye?. İstanbul: Doğan Egmont. Altun, N. (2013). Modern Türkiye’de Kimlik: Kürt Kimliğinden Kürt Sorununa. Akademik İncelemeler Dergisi, Cilt: 8, Sayı: 2, 56-58. Anter, M. (1991). Hatıralarım. İstanbul: Yön. Aytuğ, Y. (1995). Terörün Anatomisi. İstanbul: Altın Kitaplar. Bal, İ. (2006). Terörizm: Terör, Terörizm ve Küresel Terörle Mücadelede Ulusal ve Bölgesel Deneyimler. Ankara: USAK. Bal, İ. (2007). PKK Terör Örgütü: Tarihsel Süreç ve 28 Mart Diyarbakır Olayları Analizi. Uluslararası Hukuk ve Politika Dergisi, Cilt. 2, Sayı.8, 75-89. Balcı, A. (2015). The Kurdish Movement’s EU Policy In Turkey: An Analysis Of A Dissident Ethnic Bloc’s Foreign Policy. Ethnicities, Vol. 15(1), 72–91. Beren, F. (2012). The Action Profile of PKK/KCK Terrorist Organization. Uluslararası Hukuk ve Politika Dergisi, Cilt 8, Sayı: 29. 87-107. Bruinessen, M. V. (2000). Transnational aspects of the Kurdish question. (Working paper 2000/22), Robert Schuman Centre for Advanced Studies, European University Institute. Bruinessen, M. V. (2005). Kürdistan Üzerine Yazılar. İstanbul: İletişim. Bruniessen, M V. (2010). Ağa, Şeyh, Devlet. İstanbul: İletişim. BÜSAM. (2010). PKK Eylemselliği ve Etnik Ayrılıkçı Terörizmle Mücadele. Bahçeşehir Üniversitesi, İstanbul. Bush, K., Keyman, E. F. (1997). Identity Based Conflict: Rethinking Security in a Post-Cold War World. Global Governance, Vol. 3, No. 3, 311-328. Cemal, H. (2015). Kürtler. İstanbul: Everest. CNN. (2009). Erdoğan Bir Kez Daha ‘Üst Kimlik’ Dedi. (Çevrimiçi), http://www.cnnturk.com/2009/turkiye/03/16/erdogan.bir.kez.daha.ust.kimlik.dedi/518065.0/index.html,16 Mart 2009. Criss, N. B. (1995). The Nature of PKK Terrorism in Turkey. Studies in Conflict and Terrorism, Volume 18, 17-37. Demir, C. K. (2008). Öğrenen Örgütler ve Terör Örgütleri Bağlamında PKK. Uluslararası İlişkiler, Cilt 5, Sayı 19, 57-88. Demirel, E. (1999), Terör. İstanbul: GHMD. Demirel, E. (2005). Geçmişten Günümüze PKK ve Ayaklanmalar. İstanbul: IQ Kültür Sanat. DHA. (2013). Teröre Harcanan Para 1 Trilyon Dolar, (Çevrimiçi), http://www.dha.com.tr/terore-harcanan-para-1-trilyon-dolar_492246.html, 29 Haziran 2013. EGM, (2004). Kürtçü Bölücü Terör Örgütleri. Ankara: İDB. Ekinci, T. Z. (2013). HDP’nin Aşması Gereken Önyargılar, bianet haber, (Çevrimiçi), http://bianet.org/bianet/bianet/158912-hdp-nin-asmasi-gereken-onyargilar, 3 Ekim 2013. EGM, (Yayın Tarihi Belirtilmemiş). PKK 1. Cilt 1973–1979. Ankara: İDB. Ensaroğlu, Y. (2013). Turkey’s Kurdish Question and the Peace Process. Insight Turkey,Vol. 15, No. 2, 7-17. Euronews, https://tr.euronews.com/2019/10/23/son-4-y-lda-pkk-ile-girilen-cat-smalar-ve-teror-sald-r-lar-n-n-bilancosu, (Çevrimiçi), 15 Ocak 2020. Güçlüer, D. E. (2011). PKK’nın 1978-2010 Tarihleri Arasında Örgütsel Yapısının Değişimi ve Kurumsal Girişimci Olarak Hedeflerinin Sosyolojik Analizi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Gunter M. M. (2013). Turgut Özal ve Kürt Sorunu. Marlies Casier, Joost Jongerden (Ed.), Türkiye’de Milliyetçilik ve Politika- Politik İslam, Kemalizm ve Kürt Sorunu içinde, İstanbul: Vate. Habermas, J. (2002). Küreselleşme ve Milli Devletlerin Akîbeti. İstanbul: Bakış. Hürriyet (2006). Astsubayı Evinde Şehit Ettiler, (Çevrimiçi), http://www.hurriyet.com.tr/gundem/astsubayi-evde-sehit-ettiler-4886585. İlhan, S. (2002). Terör: Neden Türkiye?. Ankara: ASAM. İmset, İ. (1993). PKK: Ayrılıkçı Şiddetin 20 Yılı (1973-1992), Ankara: Turkish Daily News. Kirişçi, K., Windrow, G. M. (1997). Kürt Sorunu- Kökeni ve Gelişimi. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt. Kurban, D., Yolaçan, S. (2008). Kürt Sorununun Çözümüne Dair Bir Yol Haritası: Bölgeden Hükümete Öneriler. İstanbul: TESEV. Kurubaş, E. (2004). Kürt Sorununun Uluslararası Boyutu ve Türkiye. Cilt 2, Ankara: Nobel. Laqueur, W. (1997). A History of Terrorism. New York: Little, Brown. Öcalan, A. (1993). Kürdistan Devriminin Yolu (Manifesto). Köln: Weşanén Serxwebûn. Öcalan, A. (2015). Bir Halkı Savunmak. İstanbul: Amara. Örgün, F. (2001). Küresel Terör. İstanbul: Okumuş Adam. Özcan, N. A. (1999). PKK (Kürdistan İşçi Partisi) Tarihi, İdeolojisi ve Yöntemi. Ankara: ASAM. Pusane Ö. K., (2014). Turkey’s Kurdish Opening: Long Awaited Achievements and Failed Expectations. Turkish Studies, 15:1, 81-99. Semiz, B. (2011). PKK’da Değişen Ne?. Süleyman Özeren, Murat Sever (Ed.), Terörizm Paradoksu ve Türkiye içinde, Ankara: Karınca. t24. (2015). Doğu ve Güneydoğu’da Özel Güvenlik Bölgeleri 100’ü Aştı, (Çevrimiçi), http://t24.com.tr/haber/dogu-ve-guneydoguda-ozel-guvenlik-bolgeleri-100u-asti,306764, 19 Ağustos 2015. Tan A., (2015). Kürt Sorunu- Ya Tam Kardeşlik Ya Hep Birlikte Kölelik. İstanbul: Timaş. Taylor, C. (1996) Çok Kültürcülük, Amy Gutmann (Haz.), İstanbul: Yapı Kredi. USİE. (2009). The Military Balance 1994-1995. USAK. (2010). Terörün Ekonomik Maliyeti: Diyarbakır Örneği. (Rapor No:10-01). Updegraff, R. (2012). The Turkey Under The AKP: The Kurdish Question. Journal of Democracy, Volume 23, Number 1, 119-128. Wilkinson, P. (1977). Terrorism and the Liberal State. London: Palgrave. Yayman, H. (2014). Türkiye’nin Kürt Sorunu Hafızası. İstanbul: Doğan Egmont. Yenişafak (2006). Hakkari’de Öğrenci Servisine Saldırı, https://www.yenisafak.com/arsiv/2006/mayis/03/7409.html (Çevrimiçi). Yılmaz, A. (2014). Ateşkes ve Düşük Yoğunluklu Müzakere, Birikim Dergisi. Yılmaz, Ö. (2007), PKK Terör Örgütünün Siyasal Alan ve Legalleşme Faaliyetleri (1975-2006). (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Polis Akademisi/Güvenlik Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Yılmaz, Ö. (2010). Aslan’ın Kaplanla Mücadelesi: Sri Lanka ve Tamil Anayurdu Özgürlük Kaplanları(LTTE) Terör Örgütü. İhsan Bal, Süleyman Özeren (Der.) Dünyadan Örneklerle Terörle Mücadele içinde, Ankara: USAK. Yurduseven, İ. (2005). Kendi Kaynaklarına Göre PKK/Kongra-Gel Terör Örgütü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara, Kara Harp Okulu.