The Life Forms, Life Strategies and Ecological Characteristics of Epiphytic Bryophytes in Kamilet Valley (Artvin-Türkiye) and Surroundings

Yıl 2018, Cilt: 4 Sayı: 1, 8 - 16, 15.06.2018

Mevlüt Alataş , Nevzat Batan , Tülay Ezer

https://doi.org/10.26672/anatolianbryology.373337

Cited By: 2

Öz

In this study, the epiphytic bryophyte flora of Kamilet Valley (Artvin-Arhavi) located within East Blacksea Mountains which is one of 122 important
plant area in Turkey and its surroundings and phorophyte preferences of bryophytes were investigated. As a the
result of identifications of 428 bryophyte specimens collected from the stems
of the trees in different seasons of the years 2015 and 2016, a total of 51
taxa (8 liverworts, 43 mosses) were determined. Also, the life forms and life
strategies of the taxa examined in terms of ecological and floristical have
been analyzed. Weft and Cushion are dominant of the life forms while perennial
stayers are dominant in the life strategies. While Alnus glutinosa is the most preferred host tree by the epiphytic taxa, Pinus sylvestris is the least
preferred. In addition, majority of taxa in the floristic list are mesophytic,
sciophyt, and subneutrophyt.

Anahtar Kelimeler

Flora, Bryophyte, Epiphytic, Kamilet Valley, Turkey

Kamilet Vadisi (Artvin, Türkiye) ve Çevresindeki Epifitik Briyofitlerin Hayat Formları, Yaşam stratejileri ve Ekolojik özellikleri

Öz

Bu
çalışmada, Türkiye’deki 122 Önemli Bitki Alanından biri olan Doğu Karadeniz
Dağları’nın sınırları içerisinde yer alan Kamilet Vadisi (Arhavi-Artvin) ve
çevresinin epifitik briyofit florası ve briyofitlerin ağaç türlerine göre
dağılımları araştırılmıştır. 2015 ve 2016 yıllarının farklı vejetasyon
dönemlerinde ağaç gövdelerinden alınan toplam 428 briyofit örneğinin teşhis çalışmaları
sonucunda, 51 takson (8 ciğerotu, 43 karayosunu) belirlenmiştir. Ekolojik ve floristik yönden incelenen taksonların hayat formu ve
yaşam stratejisi analizleri de yapılmıştır. Hayat formlarından saçak ve yastık, yaşam
stratejilerinden ise perennial kalıcıların baskın olduğu görülmüştür. Epifitik taksonlar
tarafından en çok tercih edilen ağaç Alnus
glutinosa
olurken en az tercih edilen ağaç Pinus sylvestris olmuştur. Ayrıca, floristik listedeki taksonların çoğunun; mezofitik, sciofit ve subnötrofit karakterde olduğu
görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Briyofit, Epifitik, Flora, Kamilet Vadisi, Türkiye

Kaynakça

• Akman Y. 2011. İklim ve Biyoiklim (Biyoiklim metodları ve Türkiye İklimleri). Palme Yayıncılık. Ankara.
• Alataş M. Ezer T. Kara R. Uyar G. 2012a. Abant Dağları’ndaki Fagus orientalis Lipsky. (Doğu Kayını) ağaçlarının epifitik briyofitleri. Bartın Orman Fakültesi Dergisi. 14:(Special issue), 98-105.
• Alataş M. Uyar G. Kara R. Ezer T. 2012b. The epiphytic Bryophytes of Uludağ Fir (Abies nordmanniana subsp. bornmuelleriana) on Abant Mountains/Turkey. Biological Diversity and Conservation. 5:1, 69-75.
• Alataş M. Ezer T. Kara R. Batan N. 2015. Beldibi ve Babadağ Ormanlarının EpifitikBriyofitleri (Zonguldak, Türkiye). Anatolian Bryology. 1, 10-17.
• Anşin R. 1983. Türkiye’nin Flora Bölgeleri ve Bu Bölgelerde Yayılan Asal Vejetasyon Tipleri. Karadeniz Üniversitesi Dergisi. 6:2.
• Casas C. Brugues M. Cros M.R. Sergio C. Infante M. 2009. Handbook of Liverworts and Hornworts of The Iberian Peninsula and The Balearic Islands. Institut D’estudis Catalans. Barcelona.
• Dierssen K. 2001. Distribution, ecological amplitude and phytosociological characterization of European bryophytes Band 56. Bryophytorum Bibliotheca. Stuttgart.
• During H.J. 1979. Life Strategies of Bryophytes:A Preliminary Rewiev. Lindbergia. 5, 2-18.
• Düzenli A. Kara R. Ezer T. Türkmen N. 2011. The bryophytes in the protected Quercus coccifera macchia in East Mediterranean Region of Turkey: their life-form, habitat and substratum relations. Biological Diversity and Conservation. 4:2, 149-154.
• Ezer T. Kara R. Düzenli A. 2009a. Güney Amanos Dağları’ndaki (Musa Dağı) Quercus cerris L. Ağaçlarının Epifitik Briyofitleri. Biyoloji Bilimleri Araştırma Dergisi. 3:1, 139-145.
• Ezer T. Kara R. Düzenli A. 2009b. Succession, habitat affinity and life-forms of epiphytic bryophytes in Turkish oak (Quercus cerris L.) forests on Mount Musa. Ekoloji. 18:72, 8-15.
• Ezer T. Kara R. 2013. Succession of epiphytic bryophytes in Cedrus libani forest on the Meydan Plateau (Aladağ). Turkish Journal of Botany. 37, 389-397.
• Ezer T. Seyli T. Bozdoğan Ş.G. Kara R. 2013. Briyofitlerin Ağaç Tercihlerine Göre Dağılımı. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi. 6, 188-191.
• Ezer T. 2017. Epiphytic bryophyte communities and succession on Platanus orientalis trees in Kadıncık Valley (Mersin/Turkey). Pakistan Journal of Botany. 49:2, 623-630.
• Frey W. Kürschner H. 1991b. Conspectus Bryophytorum Orientalum et Arabicorum. An annotated catalogue of the bryophytes of Southwest Asia. Bryophytorum Bibliotheca. 39, 1-181.
• Hedenäs L. 1992. Flora of Maderian Pleurocarpous Mosses (Isobryales, Hypnobryales, Hookeriales) Band 44. Bryophytorum Bibliotheca. Stuttgart.
• Henderson D.M. 1961. Contribution to the Bryophyte Flora of Turkey: IV. Notes from Royal Botanic Garden Edinburgh. 23, 263-278.
• Kurdoğlu O. Akbulut S. 2015. Türkiye’de Acil ve Öncelikle Korunması Gereken Bir Alan: Kamilet ve Durguna Vadileri (Arhavi) ve Koruma Gerekçeleri. Kastamonu Üni., Orman Fakültesi Dergisi. 15, 279-296.
• Kürschner H. Tonguç Ö. Yayıntaş A. 1998. Life Strategies in Epiphytic Bryophyte Communities of the Southwest Anatolian Liquidambar orientalis forest. Nova Hedwigia. 66, 435-450.
• Kürschner H. 1999. Life strategies of epiphytic bryophytes in Mediterranean Pinus woodlands and Platanus orientalis alluvial forests of Turkey. Cryptogamie Bryologie. 20:1, 17-33.
• Kürschner H. Frey W. 2011. Liverworts, Mosses and Hornworts of Southwest Asia. Beiheft 139. Borntraeger Verlagsbuchhandlung. Stutgart.
• Lara F. Garilleti R. Goffinet B. Draper I. Medina R. Vigalondo B. Mazimpaka V. 2016. Lewinskya, a new genus to accommodate the phaneroporous and monoicous taxa of Orthotrichum (Bryophyta, Orthotrichaceae). Cryptogamie Bryologie. 37, 361-382.
• Lewinsky J. 1993. A synopsis of the genus Orthotrichum Hedw. (Musci, Orthotrichaceae). Bryobrothera. 2, 1-59.
• Magdefrau K. 1982. Life-forms of Bryophytes. in Bryophyte Ecology. Smith A.J.E. Editor. Newyork. pp. 45-58.
• Mamıkoğlu N.G. 2007. Türkiye’nin Ağaçları ve Çalıları. NTV Yayınları. İstanbul.
• Nyholm E. 1998. Illustrated Flora of Nordic Mosses, Fasc. 4. Aulacomniaceae - Meesiaceae - Catocopiaceae -Bartramiaceae - Timmiaceae - Encalyptaceae -Grimmiaceae - Ptychomitriaceae - Hedwigiaceae -Orthotrichaceae. The Nordic Bryological Society. Lund.
• Özhatay N. Byfield A. Atay S. 2003. Türkiye’nin Önemli Bitki Alanları. Mas Matbaacılık. İstanbul.
• Paton J. 1999. The Liverworts Flora of the British Isles 626. Harley Books. England.
• Ros R.M. Mazimpaka V. Abou-Salama U. Aleffi M. Blockeel T.L. Brugués M. Cros R.M. Dia M.G. Dirkse G.M. Draper I. ve ark. 2013. Mosses of the Mediterranean, an annotated checklist. Cryptogamie Bryologie. 34, 99-283.
• Schofield W.B. 2001. Introduction to Bryology. The Blackburn Press. Caldwell.
• Smith A.J.E. 2004. The Moss Flora of Britain and Ireland. Cambridge University Press. London.
• Söderström L.A. Hagborg M. Von Konrat S. Bartholomew-Began D. Bell L. Briscoe E. Brown D.C. Cargill D.P. Costa B.J. Crandall-Stotler E.D. ve ark. 2016. World checklist of hornworts and liverworts. PhytoKeys. 59, 1-828.
• URL 1. Climate Date. Website: https://tr.climate-data.org/location/8541/ [05.04.2017].
• Zander R.H. 1993. Genera of The Pottiaceae: Mosses of Harsh Enviroments. Bullettin of the Buffalo Society of Naturel Sciences 32. Newyork.