Amaç: Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB) olan çocuklarda zehirlenme, ekstremite ve dental yaralanmaları gibi çoklu yaralanmaları artar. Çalışmamız, çocuklarda DEHB ile kafa travması arasındaki olası ilişkiyi araştırmayı amaçlamaktadır.
Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya hafif kafa travması ile başvuran 200 çocuk (Grup 1) ve 131 sağlıklı çocuk (kontrol grubu) dâhil edildi. Hastaların ilk değerlendirme ve muayene aşamasından sonra, travma mekanizması, çocuk hakkında bilgiler ve birincil şikayetleri içeren tanımlayıcı bir form ile DEHB risk düzeyini belirlemek için Conner Ebeveyn Derecelendirme Ölçeği (CPRS) dolduruldu.
Bulgular: Minör kafa travması ile değerlendirilen 200 pediatrik hastanın 125'i erkek (% 62,5), 75'i kızdı (% 37,5). Ortalama yaş 7 idi ve en yaygın oluşum mekanizması n: 79 (% 39,5) hasta ile aynı seviyeden düşmeydi. Minör kafa travmalı hastalarda yapılan görüntüleme sonucunda 2 (% 1) hastada subdural hematom ve 8 (% 4) hastada lineer fraktür tespit edildi. Conner Ebeveyn Değerlendirme Ölçeği’ne göre DEHB oranları % 15 olarak bulundu. DEHB alt grup analizine göre çalışma popülasyonumuzda 59 (% 28,5) dikkat eksikliği, 21 (% 10,5) antagonizm, 63 (% 31,5) hiperaktivite ve 62 (% 31) davranış bozukluğu saptandı.
Sonuç: Tüm dünyada önemli bir halk sağlığı sorunu olan pediatrik kafa travması genellikle önlenebilir nedenlere bağlıdır. DEHB vakalarının travma nedeniyle olan başvurularında detaylı bir şekilde değerlendirilmesi, tanısal süreçleri başlatabilir, takip ve tedaviye olanak sağlayabilir.
Minör kafa travması pediatrik travma dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu
yoktur
Aim: Multiple injuries, such as poisoning, limb and tooth injuries, increase in children with attention-deficit and hyperactivity disorder (ADHD). Our study aimed to investigate the possible relationship between ADHD and head trauma in children.
Material and Methods: 200 children (Group 1) and 131 healthy children (control group) who presented with minor head injury were included in the study. After the initial evaluation and examination phase of the patients, the risk level of ADHD was determined by filling in the Conner's Parent Rating Scale (CPRS) with a descriptive form containing trauma mechanism, information about the child, and primary complaints.
Results: Of the 200 pediatric patients who were evaluated with minor head trauma, 125 were male (62.5%) and 75 were girls (37.5%). The average age was 7, and the most common occurrence mechanism was np: 79 patients (39.5%) falling from the same level. Subdural hematoma in 2 (1%) patients and linear cranial fracture in 8 (4%) patients were detected as a result of the imaging performed by patients with minor head trauma. ADHD rates were found as 15% according to the Conner's Parent Rating Scale. According to the ADHD subgroup analysis in our study population 59 (28.5%) attention deficit, 21 (% 10.5) antagonism, 63 (%31.5) hyperactivity and 62 (%31) behavioral disorder were detected.
Conclusion: Pediatric head trauma, as a significant public health problem all over the world, is usually due to preventable causes. A detailed evaluation of ADHD cases as they are evaluated due to trauma can initiate the diagnostic processes and enable follow-up and treatment.
Minor head trauma pediatric trauma attention deficit and hyperactivity disorder
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Klinik Tıp Bilimleri |
Bölüm | Orijinal Çalışma |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 3 Sayı: 4 |