Ülkelerin Kalkınmasında ve İşbirliğinde Eğitimin Rolü: Türkiye ve Polonya Örneği

Yıl 2018, , 365 - 369, 11.04.2018

Ali Yılmaz Gündüz

https://doi.org/10.18506/anemon.297199

Cited By: 1

Öz

Eğitim,
ülkelerin ekonomik, sosyal ve siyasal gelişmişlik düzeylerini belirleyen en
önemli faktörden biridir. Eğitimin amacı bilgi üretmektir. Eğitim bireylere
sağladığı özel yararlar yanında toplumsal açıdan ortaya koyduğu dışsallıklar
nedeniyle de ülkelerin ekonomik kalkınmalarında ciddi rol oynamaktadır.
Bireylerin eğitim seviyesi yükseldikçe nitelikli iş gücü dar boğazı aşılmakta,
bilimsel ve teknolojik yenilikler hız kazanmaktadır. Eğitim sayesinde emeğin
verimliliğinin artması sonucu olarak milli gelir düzeyi hızla artmaktadır.
Eğitim düzeyi yüksek toplumlarda veya ülkelerde yönetim daha demokratik bir
nitelik kazandığı, ekonomik ve siyasi istikrarı sağlamak kolaylaştığı ve suç
unsurları düştüğü için eğitime yapılan yatırımların geri dönüş hızı fiziksel
sermaye yatırımlarından daha yüksek olmaktadır. Bu çalışmada, ülkeler için
ekonomik açıdan eğitimin ve eğitim yatırımlarının niçin önem taşıdığı üzerinde
durulacak ve eğitimin iktisadi kalkınmadaki rolü analiz edilecektir.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Ekonomik Kalkınma, Uluslararası İlişkiler

The Role of Education in Economic Development and Cooperation in Countries: The Case of Turkey and Poland

Öz

Education is one of the most important factors which determines
economic, social and political development level of countries. The purpose of
education is to produce information. In addition to providing special benefits
to people, education has an important role in economic development of countries
since it puts forward externalities from the point of social aspect. Poverty of
skilled labor is overcome and scientific and technological innovations gain
speed when training level of people goes up. As the result of labor
productivity raises, level of national income increases rapidly and created
income is distributed more fairly. The return speed of investment in education
is higher than the return speed of investment in physical capital, because
administration becomes more democratic, providing economic and political
stability gets easier and criminal rates decrease in communities having a high
level of education. In this study, it will be focused on why education and
educational investments are economically important for countries and the role
of education in economic development will be analyzed.   

Anahtar Kelimeler

Economic Development, Education, International Relationship

Kaynakça

• Adem, M. (1993). Ulusal Eğitim Politikamız. III. İzmir İktisat Kongresi; 4-7 Haziran 1992,Sosyal Değişim ve Sosyal Gelişme Stratejileri. Ankara: DPT yayını.
• Arslan, K. (2009). Yeni Rekabet Koşullarında Stratejik Ortakların Artan Önemi. Dış Ticarette Durum Dergisi.
• Aydın, M. (1996). Uluslararası İlişkilerde Yaklaşım, Teori ve Analiz. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 51(01).
• Balkır, C., & Demirci, M. (1989). Uluslararası Ekonomik Bütünleşme ve Avrupa Topluluğu. İstanbul: Filiz kitabevi.
• Barış F. (1988). Eğitim Bilimine Giriş. Ankara: EBF.
• Beriş, H. E. (2008). Egemenlik Kavramının Tarihsel Gelişimi ve Geleceği Üzerine Bir Değerlendirme. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 63(01), 055-080.
• Bowen, H. R. (1977). Investment in Learning: The Individual and Social Value of American Higher Education. Washington.
• DİE (2005). Milli Eğitim İstatistikleri. Ankara.
• Duman, S. (2013). Atatürk Dönemi Türkiye-Polonya İliskileri. Karadeniz Araştırmaları, (38), 89-104.
• Ertürk, E. (1993). Ekonomik Entegrasyon Teorisi. Bursa: Ezgi Kitabevi.
• Harbison, F. H., & Myers, C. A. (1964). Education, manpower, and economic growth: Strategies of human resource development. Tata McGraw-Hill Education.
• Hicks, N. L. (1994). Eğitim Ekonomisi. (çev. Yüksel Kavak). Ankara:.Pegem Yayınları.
• Kalaycı, C. (2008). Elektronik Ticaret ve Kobi’lere Etkileri. Uluslararası iktisadi ve idari incelemeler Dergisi, 1(1), 139-150.
• Karluk, R. (2002). Küreselleşen Dünyada Uluslararası Ekonomik Kuruluşlar ve Entegrasyonlar. İstanbul: Tütünbank Yayınları.
• Krueger, A. B., & Lindahl, M. (2001). Education for growth: Why and for whom?. Journal of economic literature, 39(4), 1101-1136.
• Mahmut A. (1993). Ulusal Eğitim Politikalarımız ve Finansmanı. Anakara: EBF Yayını.
• MFA (2017). Türkiye-Polonya İlişkileri. (Erişim: 17.03.2017), http://www.mfa.gov.tr/-turkiye-polonya-siyasi-iliskileri.tr.mfa
• Schultz, T. W. (1971). Investment in Human Capital. The Role of Education and of Research. New York: Free Press.
• SESSRIC (2008). Saving Investment and Expenditure Trends in the OIC Member Countries. Ankara: OIC Outlook.
• Sevük, S. (1992). 21 Yüzyılda Yüksek Öğretim Çağdaş eğitim, Çağdaş Üniversite. Ankara: Başbakanlık Basımevi.
• Seyidoğlu, H. (2007). Uluslararası İktisat Teorisi, İstanbul.
• Tekeli, İ. (1993). Sanayi Toplumu, Ankara: ODTÜ Yayınları.
• Türkmen, F. (2002). Eğitimin Ekonomik ve Sosyal Faydaları ve Türkiye’de Eğitim-Ekonomik Büyüme İlişkisinin Araştırılması. Uzmanlık Tezi. Ankara: DPT.
• Uğurel, İ. (2004). Achivements of the COMCEC in the past twenty years and its future prospects for OIC economic and commercial cooperation. Economic Cooperation and Development Review, 1(1).
• Ünsal, S. (2007). Ticareti Kolaylaştırması Bağlamında Tek Pencere Uygulaması. Uzmanlık Tezi, Ankara: Gümrük Müsteşarlığı.