İslam’a Göre Çocuğun Eğitilecek Yönleri

Yıl 2018, , 809 - 818, 02.12.2018

Mahmut Dündar

https://doi.org/10.18506/anemon.397566

Öz

İslam dini başta ebeveynler olmak üzere toplumun her kesimine çocukları ilahi iradeye uygun yetiştirme, yönlendirme ve eğitme sorumluluğu yüklemiştir. Erken dönemde başlanması gereken bu sorumlulukla çocuğu, ailenin ve toplumun maddi ve manevi değerlerine bağlı faydalı bir duruma getirmek gerekmektedir. İnsanın fıtrat ve beşeri özelliklerini dikkate alarak eğitmeyi hedef edinen İslam’a göre çocuğu eğitmek, onun eğitilmesi gereken yönlerinin ele alınmasını ve buna göre yetiştirilmesini gerekli kılmaktadır. Bu düşünceden hareketle makalede İslam’a göre çocuğun eğitimine kısaca değindikten sonra, çocuğun dini eğitiminde eğitilmesi gereken yönleri ele almaya çalışacağız.

Anahtar Kelimeler

İslam, Eğitim, İslami Eğitim, Çocuk, Çocuğun Eğitimi

Child’s Aspects That Need to be Trained According to Islam

Öz

Islam has regarded the Islamic community
especially parents as responsible for raising, guiding and educating their
children according to Islam. On account of this responsibility, which should be
started in the early period, it is necessary to raise child who is committed to
the material and moral values of the family and society. According to Islam,
which aims to educate by taking human nature and
characteristics  into consideration, educating the child requires
that it must be dealt with the issues of the child that need to be educated and
the child must be raised accordingly.  From this perspective, in this
article it is discussed that according to Islam, the child must be raised in
the issues that need to be educated.

Anahtar Kelimeler

Islam, Education, Islamic Education, Child, Child Education

Kaynakça

• Acluni,İsmâîl b. Muhammed b. Abdulhâdî, (1352). Keşfu’l-Hafa II. Beyrut.Adnan Zerzur, (1997).el-Ahlaku ve’n-Nizamü’l-İctimaifi’l-Kur’an. Dımaşk: Matbaatü’l-İttihad. Ali Nasıf, eş-Şeyh Mansur, (ts.a). et-Tac el-Camiuli’l-Usûl fi Ehadisi’r-Resûl I. İstanbul: Dersaadet Basım ve Dağıtım, İstanbul. Ali Nasıf, eş-Şeyh Mansur, (ts.b). et-Tac el-Camiuli’l-Usûl fi Ehadisi’r-Resûl III. İstanbul: Dersaadet Basım ve Dağıtım, İstanbul.Alvan,Abdullah Nasuh, (1989). Terbiyetü’l-Evladifi’l-İslam I. yy.: el-Müessesetü’l-Veteniyyeli’l-Fünuni’l- Matbaiyye.Buhari, Ebu Abdullah Muhammed b.İsmail el-Buhari (t.y.). Sahihu’l-Buhari I. İstanbul: Mektebetu’l-İslami.Canan, İbrahim,(1988a). Kütüb-ı Sitte Muhtasarı Tercüme ve Şerhi VII. Ankara: Akçağ Yayınları. Canan, İbrahim,(1988b). Kütüb-ı Sitte Muhtasarı Tercüme ve Şerhi X. Ankara: Akçağ Yayınları. Canan, İbrahim,(1988c). Kütüb-ı Sitte Muhtasarı Tercüme ve Şerhi XVI. Ankara: Akçağ Yayınları. C. Savard, (1976). Çağdaş Pedagojiden Seçmeler. çev: NejdetYüzbaşıoğulları. İstanbul: MEB YayınlarıÇakan, İsmail Lütfi, (2015).“Hz. Peygamber ve Ahlak”,Son Dönem Osmanlı Ahlak Terbiyecileri ve Ahlak Terbiyesi İlmi Toplantı 06-07 Aralık 2014. İstanbul: Ensar Neşriyat, İstanbul, 27-42.Dündar, Mahmut, (2016). “İnsanın Huzurunu Sağlamada Dini Bilinçlendirmenin Önemi”.Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi Haziran 2016, 9, 44, 1367-1373.Ebu İsa Muhammed b. İsa b.Sevre, (1987). el-Camiu’s-Sahih SünenüTirmizi IV. Beyrut: Drül’l-Kütbü’l-İlmiyye.el-Buhari, Ebu Abdullah Muhammed b.İsmail, (ts.). Sahihu’l-Buhari IV. İstanbul:Mektebetu’l-İslami. el-Esruşeni, Muhammed el-Hüseyin, (ts.). CamiuAhkami’s-Siğar I. thk:EbiMusab el-Bedri- MahmudAbdulmünim. Kahire: Darü’l-Fedile.el-Hâkim, Muhamed b. Abdullah en-Neysaburi,(1971). el-Müstedrekale’s-Sahihayn I. Beyrut: Darü’l-Kütübi’l- İlmiyye.el-Hûli, Abulbedi‘, (1976). el-Fikrü’t-Terbeviyyu’l-Arabiyyu’l-İslami. Kahire: Darü’l-Fikrü’l-Arabi.Emir Abdülaziz, (1986).el-İnsan fi’l-İslam. Beyrut: Daru’l-Furkan.en-Nahlavi, Abdurrahman, (1983).Usulu’t-Terbiyeti’l-İslamiyye ve Esalibuha. Dımaşk: Darü’l-Fikir.es-Savi, Ahmed, (1992).Bülğetü’s-Salik li Ekrebi’l-MesalikAle’ş-Şerhi’s-Sağir I. Beyrut: Darü’l-Kütübi’l- İlmiyye.et-Tûsi, Nasreddin, (2007).Ahlak-ı Nasıri. çev:A.Gafarov,Z.Şükürov. İstanbul:Litera Yayıncılık.ez-Zebidi, Zeynü’d-din Ahmed b. Ahmed b. Abdi’l-Latif, (1985).Sahih-i Buhari Muhtasarı Tecrid-i Sarih Tercemesi ve şerhi IV.Çev: Kamil Miras. Ankara: D.İ.B. Yayınları.ez-Zuhali, Muhammed, (1996).Turuku Tedrisi Terbiyeti’l-İslamiyye. Dımaşk: CamiatuDımaşk.ez-Zühali, Vehbe, (2000). el-Usretü’l-Müslime fi’l-Alemi’l-Muasıri I. Dımaşk: Daru’l-Fikir.Feliks Tomas,(1986).et-Terbiyetufi’l-Aileti. Beyrut:Darü’l-Hadare.HÜSBF Öğretim Üyeleri, (2015). Türkiye’ye Özgü Besin ve Beslenme Rehberi. Ankara: HÜSBF YayınlarıİbnFaris, Ebu’l-Hüseyin, (1994). Mucemu’l-Mekayisfi’l-Luğa II. thk:Şihabuddin Ebu Amr. Beyrut: Darü’l-Fikir.İbn Haldun, (1988).Mukaddime II. çev: Süleyman Uludağ. İstanbul: Dergâh Yayınları.İbn Kayyum el-Cevzi, (1971). Tuhfetu’l-MevdudbiAhkami’l-Mevlud I. Dımaşk.İbnMiskeveyh, (1983).Ahlakı Olgunlaştırma.çev:A.Şener ve Arkadaşları. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı.İbn Sina, (1943).Namaz Hakkındaki Görüşleri.çev:Hazmi Tura. İstanbul: yey.İsmail Sağlam, (2002). “Hz. Peygamber’in Çocuk Eğitiminde Öne Çıkardığı Hususlar”.Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 11,2, 167-190.Kalyubi, Ahmedb.Ahmed b. Selame, (ts.).HaşyetuKalyubi ve Amire Ala Şerhi’l-Mahalli. by: Daru’l-Fikir.Karahan, Abdulkadir, (1981). Müslümanlığın Temel Bilgileri. İstanbul: Nurettin Uycan Cilt ve Basım Sanayi A.Ş.KAZICI, Ziya (1995). Ana hatlarıyla İslâm Eğitim Tarihi. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.Kettani, (1990). et-Teratibü’l-İdariyye.çev: Ahmet Özel. İstanbul: İz Yayıncılık.Kırca, Celal, (1996). “Kur’an’a Göre Çocukların Talim ve Terbiyesinde Takip Edilecek Esaslar”. Erciyes Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9, 39-47.Muhammed Davudî, (2013).Peygamber ve Ehlibeyt’in Eğitimsel Siyeri Dini EğitimII.çev: Nurcan Altun. İstanbul: el-Mustafa Yayınları.Muhammed Hüseyin, (2007).et-Terbiyetüfi’l-İslam. Mısır: Darü’d-Da‘ve.Muhammed Kutub, (2015). İslam Budur. çev: Beşir Eryarsoy. İstanbul: Beka Yayıncılık.Muhammed Kutub, (1975). İslam Terbiye Metodu ve Ahlak Sistemi.çev: Ali Özek.İstanbul:Hisar Yayınları.Müslim, Ebu Hüseyin b. Haccac el-Kuşeyri en-Neysaburi, (1972).Sahihu’l-Müslim. Beyrut:Daruİhyai’t-Turassi’l Arabî.Özgül, Yavuz, (1984). “İbn Sina’da Yaşam Boyu Spor ve Kaplıcalar”. İbn Sina Kongresi. Kayseri: yey.Selçuk, Mualla,(1997). “Din Öğretiminin Kuramsal Temelleri”. Din Eğitimi Araştırmalar Dergisi,4,145-158. Sönmez, Nesim, (2016). “Cahiliye Döneminde Hitabet”.e- Şarkiyat İlimi Araştırmalar Dergisi.,8, , 2 (16), 820- 840.Tirmizi, Ebu İsa Muhammed b. İsa (t.y.). Sünenu’t-Tirmizi IV. (Tah.:Ahmed Muhammed Şakir). Beyrut: Daru’t- Turasi’lİlmiyye.Yazır, Elmalılı M. Hamdi, (1992).Hak Dini Kur’an Dili VI.sad: İsmail Karaçam ve Arkadaşları. İstanbul: Azim Yayınları. Yiğit, Ayşegül, (2006). “Çocuğun Gelişim Özellikleri ve İletişim İlkeleri Doğrultusunda Ailede Din Eğitimi”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 22, 179-203.
• Acluni,İsmâîl b. Muhammed b. Abdulhâdî, (1352). Keşfu’l-Hafa II. Beyrut. Adnan Zerzur, (1997).el-Ahlaku ve’n-Nizamü’l-İctimaifi’l-Kur’an. Dımaşk: Matbaatü’l-İttihad. Ali Nasıf, eş-Şeyh Mansur, (ts.a). et-Tac el-Camiuli’l-Usûl fi Ehadisi’r-Resûl I. İstanbul: Dersaadet Basım ve Dağıtım, İstanbul. Ali Nasıf, eş-Şeyh Mansur, (ts.b). et-Tac el-Camiuli’l-Usûl fi Ehadisi’r-Resûl III. İstanbul: Dersaadet Basım ve Dağıtım, İstanbul. Alvan,Abdullah Nasuh, (1989). Terbiyetü’l-Evladifi’l-İslam I. yy.: el-Müessesetü’l-Veteniyyeli’l-Fünuni’l- Matbaiyye. Buhari, Ebu Abdullah Muhammed b.İsmail el-Buhari (t.y.). Sahihu’l-Buhari I. İstanbul: Mektebetu’l-İslami. Canan, İbrahim,(1988a). Kütüb-ı Sitte Muhtasarı Tercüme ve Şerhi VII. Ankara: Akçağ Yayınları. Canan, İbrahim,(1988b). Kütüb-ı Sitte Muhtasarı Tercüme ve Şerhi X. Ankara: Akçağ Yayınları. Canan, İbrahim,(1988c). Kütüb-ı Sitte Muhtasarı Tercüme ve Şerhi XVI. Ankara: Akçağ Yayınları. C. Savard, (1976). Çağdaş Pedagojiden Seçmeler. çev: NejdetYüzbaşıoğulları. İstanbul: MEB Yayınları Çakan, İsmail Lütfi, (2015).“Hz. Peygamber ve Ahlak”,Son Dönem Osmanlı Ahlak Terbiyecileri ve Ahlak Terbiyesi İlmi Toplantı 06-07 Aralık 2014. İstanbul: Ensar Neşriyat, İstanbul, 27-42. Dündar, Mahmut, (2016). “İnsanın Huzurunu Sağlamada Dini Bilinçlendirmenin Önemi”.Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi Haziran 2016, 9, 44, 1367-1373. Ebu İsa Muhammed b. İsa b.Sevre, (1987). el-Camiu’s-Sahih SünenüTirmizi IV. Beyrut: Drül’l-Kütbü’l-İlmiyye. el-Buhari, Ebu Abdullah Muhammed b.İsmail, (ts.). Sahihu’l-Buhari IV. İstanbul:Mektebetu’l-İslami. el-Esruşeni, Muhammed el-Hüseyin, (ts.). CamiuAhkami’s-Siğar I. thk:EbiMusab el-Bedri- MahmudAbdulmünim. Kahire: Darü’l-Fedile. el-Hâkim, Muhamed b. Abdullah en-Neysaburi,(1971). el-Müstedrekale’s-Sahihayn I. Beyrut: Darü’l-Kütübi’l- İlmiyye. el-Hûli, Abulbedi‘, (1976). el-Fikrü’t-Terbeviyyu’l-Arabiyyu’l-İslami. Kahire: Darü’l-Fikrü’l-Arabi. Emir Abdülaziz, (1986).el-İnsan fi’l-İslam. Beyrut: Daru’l-Furkan. en-Nahlavi, Abdurrahman, (1983).Usulu’t-Terbiyeti’l-İslamiyye ve Esalibuha. Dımaşk: Darü’l-Fikir. es-Savi, Ahmed, (1992).Bülğetü’s-Salik li Ekrebi’l-MesalikAle’ş-Şerhi’s-Sağir I. Beyrut: Darü’l-Kütübi’l- İlmiyye. et-Tûsi, Nasreddin, (2007).Ahlak-ı Nasıri. çev:A.Gafarov,Z.Şükürov. İstanbul:Litera Yayıncılık. ez-Zebidi, Zeynü’d-din Ahmed b. Ahmed b. Abdi’l-Latif, (1985).Sahih-i Buhari Muhtasarı Tecrid-i Sarih Tercemesi ve şerhi IV.Çev: Kamil Miras. Ankara: D.İ.B. Yayınları. ez-Zuhali, Muhammed, (1996).Turuku Tedrisi Terbiyeti’l-İslamiyye. Dımaşk: CamiatuDımaşk. ez-Zühali, Vehbe, (2000). el-Usretü’l-Müslime fi’l-Alemi’l-Muasıri I. Dımaşk: Daru’l-Fikir. Feliks Tomas,(1986).et-Terbiyetufi’l-Aileti. Beyrut:Darü’l-Hadare. HÜSBF Öğretim Üyeleri, (2015). Türkiye’ye Özgü Besin ve Beslenme Rehberi. Ankara: HÜSBF Yayınları İbnFaris, Ebu’l-Hüseyin, (1994). Mucemu’l-Mekayisfi’l-Luğa II. thk:Şihabuddin Ebu Amr. Beyrut: Darü’l-Fikir. İbn Haldun, (1988).Mukaddime II. çev: Süleyman Uludağ. İstanbul: Dergâh Yayınları. İbn Kayyum el-Cevzi, (1971). Tuhfetu’l-MevdudbiAhkami’l-Mevlud I. Dımaşk. İbnMiskeveyh, (1983).Ahlakı Olgunlaştırma.çev:A.Şener ve Arkadaşları. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı. İbn Sina, (1943).Namaz Hakkındaki Görüşleri.çev:Hazmi Tura. İstanbul: yey. İsmail Sağlam, (2002). “Hz. Peygamber’in Çocuk Eğitiminde Öne Çıkardığı Hususlar”.Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 11,2, 167-190. Kalyubi, Ahmedb.Ahmed b. Selame, (ts.).HaşyetuKalyubi ve Amire Ala Şerhi’l-Mahalli. by: Daru’l-Fikir. Karahan, Abdulkadir, (1981). Müslümanlığın Temel Bilgileri. İstanbul: Nurettin Uycan Cilt ve Basım Sanayi A.Ş. KAZICI, Ziya (1995). Ana hatlarıyla İslâm Eğitim Tarihi. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları. Kettani, (1990). et-Teratibü’l-İdariyye.çev: Ahmet Özel. İstanbul: İz Yayıncılık. Kırca, Celal, (1996). “Kur’an’a Göre Çocukların Talim ve Terbiyesinde Takip Edilecek Esaslar”. Erciyes Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9, 39-47. Muhammed Davudî, (2013).Peygamber ve Ehlibeyt’in Eğitimsel Siyeri Dini EğitimII.çev: Nurcan Altun. İstanbul: el-Mustafa Yayınları. Muhammed Hüseyin, (2007).et-Terbiyetüfi’l-İslam. Mısır: Darü’d-Da‘ve. Muhammed Kutub, (2015). İslam Budur. çev: Beşir Eryarsoy. İstanbul: Beka Yayıncılık. Muhammed Kutub, (1975). İslam Terbiye Metodu ve Ahlak Sistemi.çev: Ali Özek.İstanbul:Hisar Yayınları. Müslim, Ebu Hüseyin b. Haccac el-Kuşeyri en-Neysaburi, (1972).Sahihu’l-Müslim. Beyrut:Daruİhyai’t-Turassi’l Arabî. Özgül, Yavuz, (1984). “İbn Sina’da Yaşam Boyu Spor ve Kaplıcalar”. İbn Sina Kongresi. Kayseri: yey. Selçuk, Mualla,(1997). “Din Öğretiminin Kuramsal Temelleri”. Din Eğitimi Araştırmalar Dergisi,4,145-158. Sönmez, Nesim, (2016). “Cahiliye Döneminde Hitabet”.e- Şarkiyat İlimi Araştırmalar Dergisi.,8, , 2 (16), 820- 840. Tirmizi, Ebu İsa Muhammed b. İsa (t.y.). Sünenu’t-Tirmizi IV. (Tah.:Ahmed Muhammed Şakir). Beyrut: Daru’t- Turasi’lİlmiyye. Yazır, Elmalılı M. Hamdi, (1992).Hak Dini Kur’an Dili VI.sad: İsmail Karaçam ve Arkadaşları. İstanbul: Azim Yayınları. Yiğit, Ayşegül, (2006). “Çocuğun Gelişim Özellikleri ve İletişim İlkeleri Doğrultusunda Ailede Din Eğitimi”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 22, 179-203.
• Acluni,İsmâîl b. Muhammed b. Abdulhâdî, (1352). Keşfu’l-Hafa II. Beyrut. Adnan Zerzur, (1997).el-Ahlaku ve’n-Nizamü’l-İctimaifi’l-Kur’an. Dımaşk: Matbaatü’l-İttihad. Ali Nasıf, eş-Şeyh Mansur, (ts.a). et-Tac el-Camiuli’l-Usûl fi Ehadisi’r-Resûl I. İstanbul: Dersaadet Basım ve Dağıtım, İstanbul. Ali Nasıf, eş-Şeyh Mansur, (ts.b). et-Tac el-Camiuli’l-Usûl fi Ehadisi’r-Resûl III. İstanbul: Dersaadet Basım ve Dağıtım, İstanbul. Alvan,Abdullah Nasuh, (1989). Terbiyetü’l-Evladifi’l-İslam I. yy.: el-Müessesetü’l-Veteniyyeli’l-Fünuni’l- Matbaiyye. Buhari, Ebu Abdullah Muhammed b.İsmail el-Buhari (t.y.). Sahihu’l-Buhari I. İstanbul: Mektebetu’l-İslami. Canan, İbrahim,(1988a). Kütüb-ı Sitte Muhtasarı Tercüme ve Şerhi VII. Ankara: Akçağ Yayınları. Canan, İbrahim,(1988b). Kütüb-ı Sitte Muhtasarı Tercüme ve Şerhi X. Ankara: Akçağ Yayınları. Canan, İbrahim,(1988c). Kütüb-ı Sitte Muhtasarı Tercüme ve Şerhi XVI. Ankara: Akçağ Yayınları. C. Savard, (1976). Çağdaş Pedagojiden Seçmeler. çev: NejdetYüzbaşıoğulları. İstanbul: MEB Yayınları Çakan, İsmail Lütfi, (2015).“Hz. Peygamber ve Ahlak”,Son Dönem Osmanlı Ahlak Terbiyecileri ve Ahlak Terbiyesi İlmi Toplantı 06-07 Aralık 2014. İstanbul: Ensar Neşriyat, İstanbul, 27-42. Dündar, Mahmut, (2016). “İnsanın Huzurunu Sağlamada Dini Bilinçlendirmenin Önemi”.Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi Haziran 2016, 9, 44, 1367-1373. Ebu İsa Muhammed b. İsa b.Sevre, (1987). el-Camiu’s-Sahih SünenüTirmizi IV. Beyrut: Drül’l-Kütbü’l-İlmiyye. el-Buhari, Ebu Abdullah Muhammed b.İsmail, (ts.). Sahihu’l-Buhari IV. İstanbul:Mektebetu’l-İslami. el-Esruşeni, Muhammed el-Hüseyin, (ts.). CamiuAhkami’s-Siğar I. thk:EbiMusab el-Bedri- MahmudAbdulmünim. Kahire: Darü’l-Fedile. el-Hâkim, Muhamed b. Abdullah en-Neysaburi,(1971). el-Müstedrekale’s-Sahihayn I. Beyrut: Darü’l-Kütübi’l- İlmiyye. el-Hûli, Abulbedi‘, (1976). el-Fikrü’t-Terbeviyyu’l-Arabiyyu’l-İslami. Kahire: Darü’l-Fikrü’l-Arabi. Emir Abdülaziz, (1986).el-İnsan fi’l-İslam. Beyrut: Daru’l-Furkan. en-Nahlavi, Abdurrahman, (1983).Usulu’t-Terbiyeti’l-İslamiyye ve Esalibuha. Dımaşk: Darü’l-Fikir. es-Savi, Ahmed, (1992).Bülğetü’s-Salik li Ekrebi’l-MesalikAle’ş-Şerhi’s-Sağir I. Beyrut: Darü’l-Kütübi’l- İlmiyye. et-Tûsi, Nasreddin, (2007).Ahlak-ı Nasıri. çev:A.Gafarov,Z.Şükürov. İstanbul:Litera Yayıncılık. ez-Zebidi, Zeynü’d-din Ahmed b. Ahmed b. Abdi’l-Latif, (1985).Sahih-i Buhari Muhtasarı Tecrid-i Sarih Tercemesi ve şerhi IV.Çev: Kamil Miras. Ankara: D.İ.B. Yayınları. ez-Zuhali, Muhammed, (1996).Turuku Tedrisi Terbiyeti’l-İslamiyye. Dımaşk: CamiatuDımaşk. ez-Zühali, Vehbe, (2000). el-Usretü’l-Müslime fi’l-Alemi’l-Muasıri I. Dımaşk: Daru’l-Fikir. Feliks Tomas,(1986).et-Terbiyetufi’l-Aileti. Beyrut:Darü’l-Hadare. HÜSBF Öğretim Üyeleri, (2015). Türkiye’ye Özgü Besin ve Beslenme Rehberi. Ankara: HÜSBF Yayınları İbnFaris, Ebu’l-Hüseyin, (1994). Mucemu’l-Mekayisfi’l-Luğa II. thk:Şihabuddin Ebu Amr. Beyrut: Darü’l-Fikir. İbn Haldun, (1988).Mukaddime II. çev: Süleyman Uludağ. İstanbul: Dergâh Yayınları. İbn Kayyum el-Cevzi, (1971). Tuhfetu’l-MevdudbiAhkami’l-Mevlud I. Dımaşk. İbnMiskeveyh, (1983).Ahlakı Olgunlaştırma.çev:A.Şener ve Arkadaşları. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı. İbn Sina, (1943).Namaz Hakkındaki Görüşleri.çev:Hazmi Tura. İstanbul: yey. İsmail Sağlam, (2002). “Hz. Peygamber’in Çocuk Eğitiminde Öne Çıkardığı Hususlar”.Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 11,2, 167-190. Kalyubi, Ahmedb.Ahmed b. Selame, (ts.).HaşyetuKalyubi ve Amire Ala Şerhi’l-Mahalli. by: Daru’l-Fikir. Karahan, Abdulkadir, (1981). Müslümanlığın Temel Bilgileri. İstanbul: Nurettin Uycan Cilt ve Basım Sanayi A.Ş. KAZICI, Ziya (1995). Ana hatlarıyla İslâm Eğitim Tarihi. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları. Kettani, (1990). et-Teratibü’l-İdariyye.çev: Ahmet Özel. İstanbul: İz Yayıncılık. Kırca, Celal, (1996). “Kur’an’a Göre Çocukların Talim ve Terbiyesinde Takip Edilecek Esaslar”. Erciyes Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9, 39-47. Muhammed Davudî, (2013).Peygamber ve Ehlibeyt’in Eğitimsel Siyeri Dini EğitimII.çev: Nurcan Altun. İstanbul: el-Mustafa Yayınları. Muhammed Hüseyin, (2007).et-Terbiyetüfi’l-İslam. Mısır: Darü’d-Da‘ve. Muhammed Kutub, (2015). İslam Budur. çev: Beşir Eryarsoy. İstanbul: Beka Yayıncılık. Muhammed Kutub, (1975). İslam Terbiye Metodu ve Ahlak Sistemi.çev: Ali Özek.İstanbul:Hisar Yayınları. Müslim, Ebu Hüseyin b. Haccac el-Kuşeyri en-Neysaburi, (1972).Sahihu’l-Müslim. Beyrut:Daruİhyai’t-Turassi’l Arabî. Özgül, Yavuz, (1984). “İbn Sina’da Yaşam Boyu Spor ve Kaplıcalar”. İbn Sina Kongresi. Kayseri: yey. Selçuk, Mualla,(1997). “Din Öğretiminin Kuramsal Temelleri”. Din Eğitimi Araştırmalar Dergisi,4,145-158. Sönmez, Nesim, (2016). “Cahiliye Döneminde Hitabet”.e- Şarkiyat İlimi Araştırmalar Dergisi.,8, , 2 (16), 820- 840. Tirmizi, Ebu İsa Muhammed b. İsa (t.y.). Sünenu’t-Tirmizi IV. (Tah.:Ahmed Muhammed Şakir). Beyrut: Daru’t- Turasi’lİlmiyye. Yazır, Elmalılı M. Hamdi, (1992).Hak Dini Kur’an Dili VI.sad: İsmail Karaçam ve Arkadaşları. İstanbul: Azim Yayınları. Yiğit, Ayşegül, (2006). “Çocuğun Gelişim Özellikleri ve İletişim İlkeleri Doğrultusunda Ailede Din Eğitimi”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 22, 179-203.